Θα μου πείτε, «Πως το κάθε παιδί είναι διαφορετικό». Ναι, συμφωνώ με αυτό. Γι’ αυτό και το κάθε παιδί χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση. Θα μου πείτε επίσης, «Πως καλά όλα αυτά στην θεωρία, στην πράξη όμως τι γίνεται;». Εκεί είναι που θα πρέπει να φανούμε δυνατές και να σκεφτούμε πως όλα γίνονται, για το καλό της μετέπειτα πορείας του παιδιού μας.
Η αλήθεια είναι, πως η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας ενός παιδιού χτίζεται στην νηπιακή του ηλικία. Επίσης, θα με ρωτήσετε – Πώς διαμορφώνεται ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά ενός παιδιού; Και θα σας απαντήσω, πως όλα γίνονται μέσω της επικοινωνίας που έχει το κάθε παιδί με την μαμά του και τον μπαμπά του αρχικά, και αργότερα με τους γύρω του (φίλοι, σχολείο, γιαγιάδες παππούδες κ. α.)
Ο τρόπος που ακολουθείτε για να επικοινωνείτε με το παιδί σας, αυτός είναι και ο τρόπος που εκείνο επικοινωνεί με τους γύρω του. Αν παραδείγματος χάρη, ένα παιδάκι συμπεριφέρεται επιθετικά, χτυπάει τους συνομηλίκους του και χρησιμοποιεί άσχημες λέξεις, μας γεννάται το ερώτημα από πού μπορεί να πηγάζουν τέτοιες συμπεριφορές. Το παιδάκι βλέποντας τους γύρω του να συμπεριφέρονται κατά αυτόν τον τρόπο, μιμείται κι εκείνο αυτές τις συμπεριφορές. Γι’ αυτό, καλό είναι μπροστά στα παιδιά μας να προσέχουμε τις λέξεις και τις εκφράσεις τις οποίες χρησιμοποιούμε.
Σίγουρα όλα τα παιδάκια, όπως κι εμείς, περνάνε διάφορες φάσεις καθώς μεγαλώνουν. Θεωρώ πως, εάν εμείς είμαστε δίπλα τους και αφουγκραζόμαστε αυτά που τα απασχολούν και κατανοούμε τις ανάγκες τους, θα χτίσουμε μαζί τους μια υπέροχη σχέση. Η σχέση αυτή θα βασίζεται πάνω στην κατανόηση και στις επιθυμίες του καθενός μας.
Ας πούμε, έχετε μια δύσκολη μέρα στην δουλεία. Αυτό που χρειάζεστε είναι να γυρίσετε σπίτι, να κάνετε, ένα μπάνιο, να φάτε κάτι πρόχειρο και να ξαπλώσετε στο κρεβάτι. Και αντί αυτού, βρίσκετε ένα σπίτι άνω-κάτω, ένα μικράκι να τρέχει από εδώ κι εκεί, να φωνάζει, να γελάει, να θέλει να παίξετε μαζί του, να γκρινιάζει που δεν του δίνετε σημασία, κι εκείνο να συνεχίζει να κάνει τα διάφορα του. Λοιπόν, τι κάνουμε εδώ; Αρχίζουμε τις φωνές και του λέμε να σταματήσει; Το απειλούμε πως αν δεν σταματήσει, θα του πετάξουμε τα παιχνίδια; (το έχω ακούσει άπειρες φορές). Και άλλα πολλά που ο καθένας μπορεί να χρησιμοποιεί για να «ηρεμίσει» το παιδί του. Και ρωτώ, ηρεμεί το παιδί; Όχι. Γίνονται χειρότερα τα πράγματα; Ναι. Αυτό που θα πρότεινα, και που έχει να κάνει με την επικοινωνία μεταξύ γονιού και παιδιού, είναι να πείτε στο παιδάκι σας πως η μέρα σας σήμερα ήταν δύσκολη και πως θα θέλατε πολύ να παίξετε μαζί του, αλλά χρειάζεστε λίγο χρόνο για να ξεκουραστείτε. Και θα μου πείτε, θα καταλάβει το παιδί πως χρειάζεστε χρόνο; Θα το καταλάβει, εάν του δώσετε εσείς να καταλάβει. Όλοι μας, ακόμη κι εκείνο, όταν κάτι το έχει ενοχλήσει, το έχει θυμώσει, το έχει στεναχωρήσει, θέλει κι εκείνο τον χρόνο του, για να να ηρεμίσει μόνο του. Είναι καλό να λέμε στα παιδιά μας τα συναισθήματα που νιώθουμε, να τα εκφράζουμε, να τους εξηγούμε το τι σημαίνει το καθένα από αυτά. Έτσι κι εκείνα να αρχίσουν να καταλαβαίνουν το πως νιώθουν. Άλλο είναι «είμαι θυμωμένος αυτή την στιγμή», και άλλο είναι «είμαι στεναχωρημένος αυτή την στιγμή».
Τέλος, αν το παιδάκι σας δεν ηρεμεί και σας γκρινιάζει για να παίξετε μαζί του, σκεφτείτε πως και σε αυτό έχετε λείψει όλη την ημέρα, αναζητά και αυτό την προσοχή σας και τον χρόνο σας και το μόνο που θέλει, είναι εσάς. Γι’ αυτό γκρινιάζει, γιατί δεν μπορεί να εκφράσει αλλιώς αυτό που νιώθει.
Παρακάτω σας γράφω Δέκα Συμβουλές Επικοινωνίας με το Παιδί σας:
- Βοηθήστε το παιδί σας με ενθαρρυντικά λόγια!
- Επικοινωνήστε με το παιδί και μοιραστείτε τις ιδέες σας!
- Αποδεχτείτε το παιδί σας χωρίς όρους!
- Συζητήστε πολύ! Ακούστε το!
- Βρείτε ενδιαφέροντα πράγματα να κάνετε μαζί!
- Πιστέψτε στο παιδί σας και στις ικανότητές του!
- Απολαύστε το παιδί σας. Όταν οι γονείς απολαμβάνουν τα παιδιά τους, τα παιδιά απολαμβάνουν τους γονείς τους!
- Δώστε στο παιδί σας την ευθύνη που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια αίσθηση ολοκλήρωσης.
- Προτείνετε στα παιδία διασκεδαστικές δραστηριότητες.
- Κρατήστε τα δικά σας ενδιαφέροντα.
- Μην προσπαθήσετε να ζήσετε τη ζωή σας μέσα από το παιδί σας.
Όλα αυτά λοιπόν, έχουν να κάνουν με την επικοινωνία που χτίζουμε με το παιδί μας, από την βρεφική ακόμη ηλικία. Είναι δύσκολο, κάνεις μας δεν γεννήθηκε έτοιμος για να γίνει γονιός, αλλά όλα στην ζωή μας θέλουν τον χρόνο τους και τον τρόπο τους. Γι’ αυτό τα παιδιά μας είναι η αρχή και το τέλος της ημέρας μας, οπότε αν θέλουμε να έχουμε φωτεινές και χαρούμενες μέρες και να έχουμε τα παιδιά μας στο πλευρό μας, οφείλουμε να χτίσουμε και γι’ αυτά αλλά και για μας, μια ειλικρινής και πάνω σε γερές βάσεις σχέση, που θα οφείλεται εξ’ ολοκλήρου στην σωστή επικοινωνία.
