5 απλές συμβουλές για να αντιμετωπίσουμε τα ζωηρά παιδιά! Οι γονείς συχνά παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους είναι ζωηρά. Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια όχι μόνο στις παρέες των γονέων αλλά και σε άτομα εκτός του κύκλου τους που ακούνε για ζωηρά παιδιά με αυθορμητισμό και περισσή ενέργεια στον περίγυρο τους.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει γονείς και εκπαιδευτικούς να μου μιλούν για συγκεκριμένα παιδιά και να μου ζητούν συμβουλές σχετικά με το τι χρειάζεται να κάνουν ώστε να καλμάρουν τα παιδιά αυτά για την ομαλή συνύπαρξη τους σε μια ομάδα ή σε μια οικογένεια. Το θέμα δυστυχώς δεν είναι καθόλου απλό και η καθοδήγηση χρειάζεται προσωπικό χρόνο και διάθεση από τους ενήλικες. Ας ξεκινήσουμε όμως το άρθρο!
Να τονίσουμε πως υπάρχει μεγάλη σύγχυση τελευταία με την διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) ή συναφών διαταραχών και την φυσική και ανεξάντλητη ενέργεια που μπορεί να έχει ένα παιδί. Γι’ αυτό στο παρόν άρθρο δίνουμε συμβουλές στους γονείς προσωπικά και σε επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε μόνο για τα παιδιά.
1. Αξιολόγηση της υποψίας
Πολλοί γονείς υποψιάζονται πως το παιδί τους έχει μια διαταραχή, έστω και ενδόμυχα, αλλά πόσο αξιόπιστη είναι αυτή η υποψία; Αρχικά, αν υποπτεύεσαι κάτι, κράτησε σημειώσεις και όχι μεμονωμένα περιστατικά. Αξιολόγησε μετά από κάποιο περιστατικό και την δική σου ψυχολογική κατάσταση (νεύρα, στεναχώρια, στρες κλπ.). Αν η κατάσταση σου δεν είναι πάντα η καλύτερη ή δίνεις μεγαλύτερο βάρος στην ζωηράδα του παιδιού απ’οτι πρέπει ίσως πρέπει εσύ να λύσεις το πρόβλημα που επιφορτίζει την κατάσταση.
2. Αξιολόγηση της συμπεριφοράς
Αφού σιγουρευτείς για την υποψία σου, προχωράμε στην συμπεριφορά. Το παιδί είναι ζωηρό! Σαν έκφραση το ότι ένα παιδί είναι ζωηρό μπορεί να εμπεριέχει χίλιες δυο συμπεριφορές. Κλοτσάει; Χτυπάει; Δεν κάθεται στην θέση του για πολύ ώρα; Σπάει πράγματα ή κάνει γενικές ζημιές στο σπίτι; Στην φάση αυτή θα πρέπει να γίνει μια αξιολόγηση της συμπεριφοράς που εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι είναι αυτή που μας φέρνει σε ψυχολογικό τέλμα.
3. Κοινή γραμμή διαπαιδαγώγησης
Είναι στ΄ αλήθεια και οι δυο γονείς σύμφωνοι στην αντιμετώπιση της ζωηράδας; Είναι ο περίγυρος; Είναι το σχολείο; Ένα παιδί περνά πολλή ώρα στο σπίτι όπως περνά πολλές ώρες στο σχολείο ή σε συγγενείς. Σε όλα τα μέρη που περνά αρκετό χρόνο, ένα παιδί, χρειάζεται συνέπεια αλλά και αποσυμπίεση. Είναι άραγε όλοι σύμφωνοι με την γραμμή που θέσπισε η μητέρα και ο πατέρας; Θα πρέπει να γίνει μια αξιολόγηση και σε αυτό τον τομέα της ζωής του παιδιού.
4. Η κακή συνήθεια της σύγκρισης
Ακούμε πολλές φορές “Κοίτα ο ¨Τάδε¨ τι καλό παιδί που είναι!”. Η σύγκριση ειδικά στην παιδική ηλικία απειλεί την συναισθηματική υγεία ενός παιδιού με αποτέλεσμα ένα παιδί να μην θέλει να φερθεί όπως ένα άλλο γιατί πολύ απλά δεν θέλει να φερθεί με αυτό τον τρόπο καθώς είναι ξεχωριστό! Το παράδειγμα που έδωσα αποτελεί υπεραπλούστευση μιας γενικά κακής συνήθειας που μπορεί να έχουν αρκετοί γονείς.
Γι΄ αυτή τη συνήθεια, εκτός του ότι πρέπει να την αντιληφθούμε, θα πρέπει να δώσουμε και εμείς υπομονή σε ένα παιδί να εκφραστεί καλύτερα ώστε να το καταλάβουμε και όχι απαραίτητα να το βάλουμε στην κατηγορία με τα ζωηρά παιδιά. Πολύ απλά δεν πρέπει θεωρούμε πως ξέρουμε καλά ένα παιδί, αντίθετα πρέπει να του δώσουμε χρόνο για να εκφραστεί και να μας δείξει τις επιθυμίες του.
5. Λόγος εναντίον πράξης στα ζωηρά παιδιά
Τα παιδιά δεν ακούν, μιμούνται! Αυτό ισχύει για όλα τα ζωηρά παιδιά ή όχι! Θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα άρθρο μόνο με αυτό το ρητό και να κλείσουμε το θέμα εκεί! Ένα παιδί δεν μπορεί να ακούσει κάποιον να του λέει επιτακτικά “ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΙΣ” και στην συνέχεια σε ένα τηλεφώνημα ο ίδιος που του έδωσε την προσταγή να σηκώνει τον κόσμο. Οι γονείς θα πρέπει να έχουν επίγνωση για το πως φέρονται και πως κάποιες συμπεριφορές μπορεί να δίνουν στα παιδιά ερεθίσματα για μιμητισμό. Να θυμάστε πως ο μιμητισμός δεν είναι απαραίτητα η ίδια συμπεριφορά με την δική σας, το παιδί θα φέρει την συμπεριφορά που θέλει να μιμηθεί στα μέτρα του.
Οι συμβουλές που δίνω στο παραπάνω άρθρο έχουν κύριο στόχο την προσήλωση του γονέα κατά κύριο λόγο στις συμπεριφορές του ίδιου και όχι του παιδιού. Αρχικά όλα τα ζητήματα που αφορούν συμπεριφορικά προβλήματα καλό θα ήταν πρώτα να εξετάζονται από την μεριά των γονέων.
Στη συνέχεια να τονίσουμε πως η επίγνωση των καταστάσεων και η συζήτηση μεταξύ των γονέων αποτελούν σημείο αναφοράς για την αλλαγή της συμπεριφοράς. Στο επόμενο άρθρο θα δώσουμε πρακτικές συμβουλές για τα παιδιά! Μέχρι τότε χαρτί, στυλό ή κινητό και γράψτε τις συμπεριφορές σας και τις συμπεριφορές του παιδιού σας, κυρίως αυτές που σας ενοχλούν ή αυτές που πιστεύετε πως πυροδοτούν αντιδράσεις!
