Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου, η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Βίας των Γυναικών, θα καταπιαστώ με ένα θέμα που αποτελεί μορφή βίας κατά των γυναικών και όλοι λίγο πολύ καταπιανόμαστε με αυτό στην καθημερινότητά μας. Μιλάω για το βιασμό και την κοινωνία που επιμένει να δείχνει με το δάχτυλο το θύμα και όχι το θύτη.
Γράφει η Αγγελική Μπαλτσιώτη
Θα ξεκινήσω, αναφέροντας ένα περιστατικό που συνέβη πριν περίπου ένα μήνα στην Ιρλανδία. Παραθέτω συνοπτικά: Ένας 27χρόνος άνδρας οδηγήθηκε στο δικαστήριο με την κατηγορία πως βίασε ένα 17χρόνο κορίτσι και αθωώθηκε με την επιχειρηματολογία πως το σεξ ήταν συναινετικό επειδή…άκουσον άκουσον φορούσε στρίνγκ. Να υπογραμμίσω εδώ τα λεγόμενα της συνηγόρου «Μήπως τα αποδεικτικά στοιχεία απορρίπτουν την πιθανότητα ότι η κοπέλα ένιωσε έλξη για τον κατηγορούμενο και μήπως ήταν ανοιχτή στο να γνωρίσει κάποιον ή να είναι με κάποιον;» όπως αναφέρουν τα πρακτικά της ακροαματικής διαδικασίας στα οποία συνεχίζει τονίζοντας ότι «Πρέπει να δείτε τον τρόπο με τον οποίο ήταν ντυμένη. Φορούσε στριγνκ εσώρουχο με δαντέλα».
Ο βιασμός είναι το μοναδικό έγκλημα που αντί να στοχοποιηθεί ο δράστης, στιγματίζεται το θύμα. Οι μελανιές, τα ξεριζωμένα μαλλιά, η αιμορραγία του σώματος και της ψυχής, πετιούνται στα σκυλιά της όποιας τοπικής κοινωνίας ή στα κανάλια που πέφτουν ξανά και ξανά από τα σύννεφα, χωρίς ποτέ να τσακίζονται. Χιλιάδες μεμονωμένα περιστατικά, μας υπενθυμίζουν ότι η κουλτούρα του βιασμού χτίστηκε στην ανοχή μας. Οι έρευνες λένε ότι 1 στις 5 γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους.
Η κουλτούρα του βιασμού βασίζεται στο victim blaming. Στο ότι όταν μια γυναίκα βιάζεται, είναι δική της ευθύνη. Ότι αυτή φταίει. Οι άντρες δεν μπορούν να τιθασεύσουν τις ορέξεις τους, είναι απόλυτα έρμαια των πρωτόγονων ενστίκτων τους και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, άρα οι γυναίκες είναι που πρέπει να προσέχουν, να μην ντύνονται προκλητικά, να μην προκαλούν γενικά, να κάθονται φρόνιμα, να είναι πάντα σε εγρήγορση και να δρουν προληπτικά, αν θέλουν να αποφύγουν το βιασμό. Αν δεν τα κάνουν αυτά, σημαίνει ότι «τα θέλει ο κώλος τους», άρα δεν πρόκειται για βιασμό. Τέλειο; Είναι καιρός να ξεριζώσουμε αυτή την κουλτούρα.
Βιασμός δε θα συμβεί μόνο σε κάποιο σκοτεινό σοκάκι ή όταν γυρίζεις μόνη σου από το μετρό. Βιασμός θα γίνει και μέσα στο σπίτι σου, όταν ο σύντροφός σου θεωρεί πως είσαι υποχρεωμένη να κάνεις σεξ μαζί του, επειδή είστε ζευγάρι. Όταν θεωρεί πως επειδή κάνατε χθες, θα κάνετε και σήμερα, γιατί έλα μωρέ αφού σου άρεσε, τι άλλαξε σήμερα. Δεν χρειάζεται να είσαι το «τέλειο θύμα», που δεν «προκάλεσε» με κανέναν τρόπο, και άρα άντε, πάει στο διάολο, το δέχεται η κοινωνία ότι βιάστηκες. Θα φορέσω κοντή φούστα και τακούνια για να βγω να διασκεδάσω, δεν είναι έγκλημα. Δε θα στιγματιστώ επειδή σου “κουνήθηκα” και μετά σου είπα σταμάτα δε θέλω.
Ε λοιπόν όχι! Κάθε γυναίκα μπορεί να κυκλοφορεί όπως της γουστάρει στο δρόμο, ό,τι ώρα θέλει, μόνη της ή με παρέα. Δεν είναι υποχρεωμένη να απολογηθεί, για κανέναν τύπο που επιθυμεί να επιβεβαιώσει την αντρική του υπεροχή, ταπεινώνοντας και τιμωρώντας το γυναικείο σώμα. Ο βιασμός, δεν μπορεί να δικαιολογείται βάση των εκατοστών της φούστα ή του χρώματος των χειλιών. Ο σεβασμός και η στήριξη στο θύμα πρέπει να είναι αυτονόητος σε μια κοινωνία που προσαρμόζει την ηθική της ανάλογα με το τι αντέχει να αντιμετωπίσει κάθε φορά.
Κάθε όχι σου που δεν ακούγεται, κάθε όριο σου που παραβιάζεται είναι βιασμός!
