Τη γνώρισα κάπου στις αρχές του 2011. Από τότε κάναμε μαζί γιορτές, γενέθλια, ξεπεράσαμε χωρισμούς και καλωσορίσαμε νέους έρωτες. Φυσικά, εκείνη δεν το έμαθε ποτέ. Τα τραγούδια της ωστόσο, από τότε έγιναν ομολογουμένως, οι καλύτεροί μου φίλοι.
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Τη Νατάσσα τη γνώρισα, όπως και οι περισσότεροι, με το «Εν λευκώ». Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές το τραγούδησα σε συναυλίες, στο σπίτι όταν είχα τις μαύρες μου, σε μπαρ με φίλους. Το απόλυτο κλικ έγινε κάμποσα χρόνια μετά, όταν άκουσα για πρώτη φορά το «Το όνομά μου». Ήταν καλοκαίρι θυμάμαι, οδηγούσα στην Πραξιτέλους, όταν άκουσα τις πρώτες αυτές, μαγικές κατ΄εμέ, νότες. Χωρίς καλά-καλά να το καταλάβω βρέθηκα να δακρύζω, στην άκρη του δρόμου, με αναμμένη μηχανή, ψιθυρίζοντας στον εαυτό μου «τι τούβλο ήταν τώρα αυτό;;;». Δεν θυμάμαι πραγματικά, από πότε είχα να το νιώσω αυτό, με ένα μόνο τραγούδι. Αν βασικά, το είχα νιώσει ποτέ μου. Αυτό το ρίγος που σε διαπερνάει και νιώθεις να σου τσακίζει τα κόκκαλα.
Τη συνάντησα ένα απόγευμα Τετάρτης, σε ένα καφέ δίπλα στο σπίτι της, και το ομολογώ. Τώρα πια, την εκτιμώ διπλά. Όχι μόνο ως καλλιτέχνη, αλλά πλέον και ως άνθρωπο.
Γεννήθηκε στους Αγίους Αναργύρους και ήταν πάντα αυτό που λέμε «τσαούσα». Έντονη προσωπικότητα, με κοφτερή ματιά και ηγετικό χαρακτήρα. «Από τότε βέβαια, αλλάξαμε αρκετά σπίτια. Ήμασταν λίγο «νομαδική» οικογένεια, αν μπορώ να το περιγράψω έτσι, λόγω επαγγέλματος των γονιών μου αλλά και λόγω αλλαγής σχολείων, μιας και ήταν κάτι που συνέβη αρκετές φορές και σε μένα και στα αδέρφια μου». Αλήθεια, πόσοι είστε; «Είμαστε πολυμελής οικογένεια. Έχω 5 αδέρφια που λατρεύω!», απαντά και βλέπεις αμέσως τα μάτια της να γυαλίζουν. Η δυναμική γυναίκα που μου μίλαγε πριν δευτερόλεπτα, είναι πλέον γλυκιά και λιώνει. Νιώθεις την αγάπη από μέσα της να ξεχειλίζει, όταν μιλά για την οικογένειά της. «Μεγάλωσα σε μία πολύ αγαπημένη οικογένεια, η οποία μου έδειχνε καθημερινά την αγάπη της και η οποία ήξερε να περνάει καλά. Κάθε μέρα στο σπίτι, είχαμε γιορτές και τραπέζια! Ακόμη και μόνοι μας! Εγώ έπαιζα πιάνο, ο πατέρας μου κιθάρα, ο αδερφός μου μπουζούκι… Σκέψου ότι τηλεόραση δεν βλέπαμε – οι γονείς μου ήταν ρομαντικοί ιδεολόγοι και ήταν λίγο κάθετοι σε κάποια πράγματα, όπως ότι έπρεπε να διαβάζουμε βιβλία, να ακούμε μουσική… Πολλές από τις ευαισθησίες μου, που με κάνουν να μπορώ να νιώθω στο 100% τα τραγούδια μου και άρα να τα μεταφέρω και στους ανθρώπους, οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές μου οι ευαισθησίες, δημιουργήθηκαν σε μεγάλο βαθμό μέσα στην οικογένειά μου».
Μέσα σου, από πού νιώθεις να κατάγεσαι;
«Νιώθω ότι κατάγομαι από κάθε σημείο που έχω ωραίες αναμνήσεις. Αν και είμαι λίγο παιδί του κέντρου, δεν μπορώ να σου πω ότι είχα ποτέ έντονα την αίσθηση της γειτονιάς. Ακόμη και οι φίλοι μου- οι περισσότεροι είναι ίδιοι από το σχολείο μέχρι και τώρα- έμεναν, ο ένας στη μία άκρη της πόλης και ο άλλος στην άλλη…»
Στην απόφαση σου να ακολουθήσεις τον δρόμο της μουσικής, έπαιξαν ρόλο τα ερεθίσματα που είχες από την οικογένειά σου;
Φυσικά! Οι γονείς μου είναι λάτρεις της τέχνης σε όλα της τα επίπεδα. Ο πατέρας μου για παράδειγμα, ασχολείται πολύ με τη μουσική. Ασχολιόταν πάντα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι, όπου η εικόνα του, με μία κιθάρα στα χέρια, να μας παίζει και να μας τραγουδά, ήταν καθημερινότητα. Έτσι, κάπου εκεί κοντά στα 4 μου, ξεκίνησε η επαφή μου με τη μουσική, αρχικά με το να παίζω πιάνο.
Πότε κατάλαβες ότι έχεις αυτό το χάρισμα στη φωνή σου;
Δεν σκέφτηκα ποτέ, ούτε και μέχρι σήμερα, ότι έχω αυτό που λένε «καλή φωνή». Είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου, με εκφράζει, με ολοκληρώνει και που γεννάει στους άλλους συναισθήματα… Δεν άρχισα να τραγουδάω επειδή θεώρησα ότι έχω καλή φωνή. Άλλο είναι το πραγματικό μου ταλέντο, η σχέση μου με τους ανθρώπους. Απλά μέσα από τη μουσική και μέσα από τη φωνή μου, αυτή η σχέση γίνεται πιο βαθιά, ακόμα και με ανθρώπους που δεν ξέρω.
Είσαι πράγματι ένας άνθρωπος αρκετά επικοινωνιακός…
Ναι. Αγαπώ τους ανθρώπους πολύ. Έχω μία υπέροχη οικογένεια, υπέροχους φίλους, οπότε όταν είσαι καλά μέσα σου και έχεις πάρει αγάπη, δεν μπορείς παρά να τους αγαπάς τους ανθρώπους.
Νατάσσα γιατί τραγουδάς;
Γιατί βγαίνει από μέσα μου! Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που θα μπορούσα να κάνω με το ίδιο πάθος. Δηλαδή, μου αρέσουν πολλά πράγματα βαθιά, τα οποία θεωρώ ότι θα μπορούσα να κάνω, και να τα κάνω και καλά. Είμαι ένας άνθρωπος που όταν βάλω κάτι ως στόχο, αφοσιώνομαι σε αυτό. Απλά δεν μου βγαίνει να είμαι κάτι άλλο… Είναι για μένα κάτι σαν φυσική ροπή…
Πόσο εύκολο είναι να μπορείς να ισορροπείς ανάμεσα στην Νατάσσα, που είναι φίλη, σύντροφος, αδερφή και στην Νατάσσα Μποφίλιου, που αγαπά με τόσο πάθος ο κόσμος;
Τελειώνει όλο αυτό μόλις κατέβω από τη σκηνή. Εμείς παρουσιάζουμε κάτι και όταν αυτό τελειώσει, είμαι πάλι η Νατάσσα. Πρέπει να απομυθοποιήσεις την αναγνωρισιμότητα, για να μπορέσεις να το ξεπεράσεις όλο αυτό και να ζήσεις μαζί του χωρίς να σε πειράζει. Εγώ ήμουν εξάλλου πάντα πολύ κοινωνική, στη γειτονιά μου μιλάω σε όλους και τους γνωρίζω έναν-έναν προσωπικά. Έχω ανάγκη να περιβάλλομαι από ανθρώπους που γνωρίζω και νιώθω άνετα μαζί τους, οπότε δεν ένιωθα ποτέ «μόνη μου», για να πω ότι με άλλαξε το ότι πλέον είμαι αναγνωρίσιμη.
(Ωσάν να ήταν σκηνοθετημένο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μπήκε ο ιδιοκτήτης της καφετέριας που πίναμε καφέ, την αγκάλιασε και άρχισαν να μιλούν για κανένα δεκάλεπτο. «Πως πάει η δουλειά;», ο ένας, «τι γίνεται με τις συναυλίες;», ο άλλος)
Αρκεί το ταλέντο για να κάνει κανείς καριέρα;
Με τα χρόνια έχω διαπιστώσει, ότι η δική μας δουλειά, θέλει επίσης απόλυτη προσήλωση και όχι μόνο ένα ταλέντο. Δηλαδή, δεν αρκεί για παράδειγμα, κάποιος, να είναι πολύ καλός τραγουδιστής. Πρέπει να είναι και επικοινωνιακός, να έχει γερό στομάχι, να μπορεί να συγκεντρώνεται σε αυτό που κάνει… να, να, να. Για να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα σε αυτή τη δουλειά, χρειάζεται μια καλή μαγιά από διάφορες ικανότητες.
Νατάσσα, Θέμης, Γεράσιμος. Πόσο εύκολο είναι να συνυπάρχουν αρμονικά τρεις διαφορετικοί άνθρωποι;
Με το Θέμη και τον Γεράσιμο είμαστε κολλητοί φίλοι. Αδέρφια. Το λέω τόσο συχνά σκέψου, που με κοροϊδεύουν. Μου λένε έχεις ήδη 5 βιολογικά, αποκαλείς εμάς αδέρφια, τις φίλες σου… Στο τέλος θα χάσει τη μπάλα ο κόσμος! Χαχα Τσακωνόμαστε λοιπόν, πάρα πολύ και πάρα πολύ συχνά. Είναι όμως οικογένειά μου, οπότε μου περνούν τα νεύρα πολύ γρήγορα. Είμαστε επίσης και άνθρωποι της ίδιας πάστας, οπότε έχουμε ίδιες απόψεις σε πολλά πράγματα.
Τι ψάχνετε σε ένα τραγούδι;
Να μας συγκινεί και τους τρεις!
Σας αγχώνει το γεγονός ότι πρέπει να παρουσιάζετε συχνά, νέες δουλειές;
Μας αγχώνει γιατί θέλουμε συνεχώς κάτι νέο να μας συνεπαίρνει! Κάθε 8 μήνες, αλλάζουμε εντελώς πρόγραμμα, σκέψου! Θέλουμε συνέχεια να είμαστε τρελαμένοι! Οπότε, ναι κάποιες φορές, μας αγχώνει λίγο. Τι θα κάνουμε, ποιο θα είναι το επόμενό μας βήμα κτλ. Είναι δημιουργικό, το άγχος μας, όμως.
Η Βαβέλ, ήταν ένα κομβικό σημείο στην καριέρα σας. Μίλησέ μου για αυτό…
Η Βαβέλ φτιαχνόταν πολύ καιρό. Από τότε που τελείωσαν «Οι Μέρες του Φωτός» και είπαμε ήρθε η ώρα για μία νέα δουλειά, η Βαβέλ καθυστέρησε πολύ. Ώσπου ξαφνικά ήρθε ένα πρωί ο Γεράσιμος και μας είπε, να το. Η Βαβέλ είναι μία από τις αγαπημένες μου δουλειές γιατί είναι η πιο εξωστρεφής στα live, σε σχέση με τις άλλες παραστάσεις μας.
Πέρυσι σε είδαμε στην Επίδαυρο με τις «Όρνιθες». Υπάρχει στο μυαλό σου, το ενδεχόμενο να εμφανιστείς ξανά επί σκηνής;
Ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία για μένα. Ένας άνθρωπος που λατρεύω και θαυμάζω απεριόριστα, ο Νίκος Καραθάνος, μου είπε «θέλεις να κάνουμε κάτι», έτσι χωρίς κανέναν ιδιαίτερο προσδιορισμό, και φυσικά, επειδή τον εμπιστεύομαι τυφλά του είπα «ναι!». Δεν ήξερα καν τι θα κάνω στην αρχή. Το έζησα στο 100% και μου άρεσε πολύ! Οπότε φυσικά και θα το ξαναέκανα, σε μία τέτοια, αντίστοιχη συνθήκη!
Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να σε κάνει να πεις «τα παρατάω»;
Πολύ πιθανόν. Δεν το αποκλείω. Γενικά, δεν ξέρεις ποτέ πως θα τα φέρει η ζωή. Αυτή τη στιγμή όμως, που μιλάμε, σου λέω ότι δεν θέλω να τραγουδάω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα. Ούτε για αστείο. Δεν θέλω καν να τραγουδάω μέχρι τα γεράματα!! Θέλω να κάνω τον κύκλο μου, να έχω μία διάρκεια, να μπορώ να κάνω δουλειές επιλεκτικά και να σταματήσω σε μία εποχή, που θα μπορώ να απολαύσω αυτά που δεν απολαμβάνω τώρα. Μια πιο ελεύθερη ζωή, θέλω να είμαι «ζωντανή» ακόμα για να μπορώ να την απολαύσω χωρίς την πίεση και το άγχος της δουλειάς.
Είσαι ένας άνθρωπος του «πολύ». Δίνεις πολύ, αγαπάς πολύ. Έχεις νιώσει ποτέ να απογοητεύτηκες, από αυτή σου τη ροπή στο υπερδόσιμο;
Φυσικά και μάλιστα μία από τις φορές είναι πολύ πρόσφατη, όταν απογοητεύθηκα από συμπεριφορά ανθρώπου, για τον οποίο προσπάθησα πολύ. Και μου στοίχισε πολύ. Στεναχωρήθηκα αρκετά. Γενικά όμως, είμαι ευτυχώς, πολύ τυχερή στις σχέσεις μου.
Τι είναι για σένα ευτυχία;
Ένα μικρό σπίτι δίπλα στη θάλασσα (μικρό για να μπορώ να το καθαρίζω, αφού έχω ένα θεματάκι με το να είναι όλα τακτοποιημένα χαχα), να μπορώ να αράζω, να γλεντάω, να χορεύω με την οικογένειά μου και τους ανθρώπους που αγαπώ!
Είσαι ο άνθρωπος που όταν θα έρθω σπίτι σου θα βγάλω τα παπούτσια;
Όχι, απλά κάθε φορά που θα σηκώνεσαι από τον καναπέ για να πιεις νερό, θα ισιώνω το μαξιλαράκι που είχες στην πλάτη σου!! χαχαχα
Υπάρχει κάτι που να σε τρομάζει;
Παραλύω και μόνο στην σκέψη ότι μπορεί να συμβεί κάτι στους ανθρώπους που αγαπώ. Γενικά, είμαι ένας αρκετά δυναμικός άνθρωπος, που δύσκολα θα με τρομάξει κάτι. Ωστόσο, ακόμη και στην ιδέα ότι μπορεί κάτι να συμβεί στους δικούς μου ανθρώπους χάνω τον κόσμο…
Σε νοιάζουν τα λεφτά;
Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου. Με νοιάζουν μόνο στο επίπεδο του να μπορούν να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες μου και να μπορούν τα λίγα παραπάνω, να εξυπηρετούν ανάγκες και άλλων ανθρώπων που τα χρειάζονται. Δεν θέλω ούτε περιουσίες, ούτε ιδιοκτησίες, ούτε τίποτα. Δεν κάνω υπερβολές ούτως ή άλλως γιατί αυτά που λαχταράω και μου αρέσουν δεν χρειάζονται πολλά λεφτά. Μένω στην Καλλιθέα, πηγαίνω δύο φορές το χρόνο διακοπές και αν… Δεν έχω ανάγκες τρελές. Μ’ αρέσει η ομορφιά, όχι η πολυτέλεια. Με λίγα λόγια και απλά, ενώ πριν το 2011 που άρχισα να πληρώνομαι από τη δουλειά μου, κρυβόμουν από το σπιτονοικοκύρη μου γιατί μπορεί να του χρωστούσα ένα ενοίκιο και δεν είχα να του το δώσω, τώρα πια… δεν κρύβομαι! (χαχα)
Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
Να έχω διάρκεια! Αυτό για το οποίο παλεύω και το οποίο ονειρεύομαι, είναι να είμαι ένας καλλιτέχνης που θα έχει διάρκεια.
Τελευταία όλοι συζητούν και φαντάζομαι σε ρωτούν κιόλας, για το πώς έχασες βάρος. Γιατί εν έτη 2017 δίνουμε τόσο πολύ βάση στην εξωτερική εικόνα των ανθρώπων;
Γιατί είμαστε φαιδροί. Είναι ωραίο να φροντίζεις τον εαυτό σου. Όσο βάρος και αν έχεις. Εμένα πάντα μου άρεσε να φροντίζω τον εαυτό μου. Και πριν και τώρα και θα συνεχίσω να το κάνω. Το ότι είχα κάποια κιλά παραπάνω, τα οποία τώρα δεν έχω, δεν μου λέει κάτι. Και πριν είχα αυτοπεποίθηση και τώρα έχω. Η μόνη διαφορά είναι ότι πλέον τρέφομαι πιο σωστά και ανακαλύπτω τροφές, που ενώ πίστευα ότι είναι άνοστες, είναι εξαιρετικά… νόστιμες!
Η Κατερίνα Γώγου, έχει γράψει «σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος». Πως κατά τη γνώμη σου μπορεί αυτό να επιτευχθεί σε μέρες που κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά τρώμε τις σάρκες μας;
Κατά τη γνώμη μου είναι εύκολο να είσαι ένας καλός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που σέβεται τους άλλους. Το αντίθετο δεν θα μπορούσα να κάνω… Γιατί κοιμάμαι ωραία, νιώθω καλά… Όσες φορές έχει τύχει, έστω και άθελα μου να πληγώσω κάποιον, δεν μπορώ να κοιμηθώ ήρεμα! Ως άνθρωπος, αγαπώ πολύ τον άνθρωπο και πιστεύω πολύ στη δύναμή του.
Πως βρίσκει τη Νατάσσα ψυχολογικά το φετινό καλοκαίρι;
Είμαι πολύ καλά εδώ και αρκετό καιρό. Σε όλα τα επίπεδα. Ξεκουράστηκα 3 μέρες στην Αστυπάλαια, και τώρα κάνουμε τις περιοδείες μας, με πολύ διάθεση και όρεξη, για το υπόλοιπο του καλοκαιριού μέχρι και τις αρχές του Σεπτέμβρη, όπου πλέον επιστρέφουμε για το καθιερωμένο μας ραντεβού με τον κόσμο στην Τεχνόπολη στις 4 & 5 του μήνα!
