Ο Μάνος Χατζιδάκις πεθαίνει στις 15 Ιουνίου 1994 αλλά ο τρόπος ζωής και η cool ιδιοσυγκρασία του πρέπει να διατηρηθεί. Γεννημένος στην Ξάνθη το 1932 με πατέρα από το Ρέθυμνο και μητέρα από την Ανδριανούπολη, ξεκινάει τις μουσικές σπουδές του πάνω στο πιάνο ήδη από την ηλικία των τεσσάρων ενώ μαθαίνει επίσης βιολί και ακορντεόν. Στα επτά του χρόνια, μετακομίζει με τη μητέρα και την αδερφή του στην Αθήνα όπου γνωρίζεται με εξίσου σημαντικά ονόματα, όπως οι Νίκος Γκάτσος, Οδυσσέας Ελύτης και Άγγελος Σικελιανός.
Καλλιτεχνικά, κάνει την πρώτη του εμφάνιση ως συνθέτης στο θέατρο το 1944 σε έργο του Διονύσιου Σολωμού, στο θέατρο τέχνης “Κάρολος Κουν”, με το οποίο η συνεργασία του διαρκεί 15 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της γόνιμης συνεργασίας, ο ίδιος θα γράψει μουσική για πολλά γνωστά θεατρικά όπως ο Ματωμένος Γάμος (Φ.Γ.Λόρκα), Λεωφορείον ο Πόθος (Τ.Ουίλλιαμς). Το 1949 παραθέτει μία διάλεξη για το ρεμπέτικο τραγούδι που θα προκαλέσει αντιδράσεις στην τότε συντηρητική ελληνική κοινωνία. Αναγνώριζε στο ρεμπέτικο τραγούδι στοιχεία παράδοσης της ελληνικής κοινωνίας και της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Το 1960 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι τα “Παιδιά του Πειραιά” το οποίο συμπεριλαμβάνεται στα 10 εμπορικότερα τραγούδια του 20ού αιώνα. Ο Μάνος Χατζιδάκις, είναι η προσωπικότητα εκείνη που κάνει γνωστό το ελληνικό τραγούδι έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. Το εύρος της μουσικής του διατείνεται από το “Βάλς των Χαμένων Ονείρων” στα “Παιδιά του Πειραιά” και από την “Οδό Ονείρων” μέχρι τον “Κεμάλ”.
Η cool ιδιοσυγκρασία του Χατζιδάκι επιβεβαιώνεται και στον αυθόρμητο τρόπο με τον οποίο μιλούσε για τον εαυτό του και τις προτιμήσεις/πεποιθήσεις του. Χαρακτηριστική είναι η ατάκα του: «Λένε πως οι καλλιτέχνες είναι είτε κομμουνιστές είτε ομοφυλόφιλοι. Εγώ, πάντως, δεν είμαι κομμουνιστής».
Καληνύχτα Κεμάλ,αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ…
