Το Karoshi, ή ο θάνατος από υπερβολική εργασία, είναι ένα αναγνωρίσιμο κοινωνικό πρόβλημα στην Ιαπωνία από τη δεκαετία του 1970.
Μια πρόσφατη μελέτη του ΠΟΥ διαπίστωσε ότι οι θάνατοι που σχετίζονται με την εργασία και τα έτη ζωής έχουν αυξηθεί παγκοσμίως. Η επίλυση του προβλήματος του karoshi απαιτεί να επανεξετάσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και να ζητήσουμε από τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις υπεύθυνες για την προστασία τους.
Ποιοι είναι οι πιο επικίνδυνοι επαγγελματικοί κίνδυνοι; Εάν είστε όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, πιθανώς να απαντήσετε σε αυτήν την ερώτηση ως εξής: Σκέφτεστε ασταθείς σκάλες, βαριά μηχανήματα και μόνωση γεμάτη με αμίαντο; Ατελείωτες ώρες κάτω από το λιοπύρι όσο χτίζετε οικοδομές; Όχι ότι θα ήταν λάθος να το κάνετε. Όταν υπάρχουν, αυτές οι συνθήκες δημιουργούν επικίνδυνα εργασιακά περιβάλλοντα.
Σπάνια θεωρούμε τη ζημιά που μπορεί να έχει το κοινωνικό περιβάλλον μιας δουλειάς στους εργαζόμενους και όταν το κάνουμε, συχνά θεωρείται περισσότερο παράπονο παρά ανησυχία που εξουθενώνει τη ζωή.
Αντιμετωπίζουμε τους στρεσογόνους παράγοντες που σχετίζονται με την εργασία ως κάτι που πρέπει να ανεχθούμε ή ως προβληματικούς όσους δεν μπορούν να το διαχειριστούν. Και το κάνουμε εις βάρος μας. Καθώς το άγχος που σχετίζεται με την εργασία αυξάνεται, μπορεί να δημιουργήσουν ψυχοκοινωνικούς κινδύνους που διακινδυνεύουν όχι μόνο την ψυχολογική ευημερία ενός ατόμου αλλά και τη σωματική του υγεία.
Δεν υπάρχει ίσως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού από το ιαπωνικό κοινωνικό ζήτημα του karoshi, ο θάνατος από υπερκόπωση. Αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1970, το karoshi είχε οδηγήσει σε εκατοντάδες θανάτους στην Ιαπωνία τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς, ο υπόλοιπος κόσμος δεν φαίνεται να έχει μάθει το μάθημα, καθώς οι θάνατοι που οφείλονται στην υπερκόπωση έχουν αυξηθεί παγκοσμίως.
Το άγχος είναι επαγγελματικός κίνδυνος
Τον Ιούλιο του 2013, η Miwa Sado βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της κρατώντας το τηλέφωνό της. Ήταν ρεπόρτερ του NHK, του εθνικού τηλεοπτικού σταθμού της Ιαπωνίας,και κάλυπτε δύο τοπικές εκλογές στο Τόκιο τον μήνα πριν από τον θάνατό της. Για να συμβαδίσει, έκανε 159 ώρες υπερωριών και σπάνια έπαιρνε άδεια.
Ομοίως, ο Joey Tocnang, ένας 27χρονος Φιλιππινέζος ασκούμενος, πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια το 2014 αφού δούλεψε 122 ώρες υπερωρίες σε μια ιαπωνική εταιρεία κάστινγκ.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ του χρόνιου στρες και των δυνητικά απειλητικών για τη ζωή παθήσεων είναι παρούσα στην έρευνα και ο μακροχρόνια καταπονημένος πληθυσμός της Ιαπωνίας προσφέρει μερικές από τις πιο τρομακτικές περιπτώσεις.
Οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου δεν είναι απολύτως σίγουροι πώς οι ψυχοκοινωνικοί κίνδυνοι οδηγούν σε θάνατο ή αναπηρία. Μια πιθανότητα είναι ότι το χρόνιο στρες αναγκάζει το σώμα να κρατά ορμόνες όπως η κορτιζόλη και η αδρεναλίνη για μεγάλες περιόδους. Αν αφεθούν αμείωτες, αυτές οι ορμόνες φθείρουν το κυκλοφορικό σύστημα του σώματος, προκαλώντας υπέρταση και οδηγώντας σε εγκεφαλικά επεισόδια ή καρδιακές παθήσεις.
Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι το χρόνιο στρες διαταράσσει την ψυχική μας υγεία, μας οδηγεί στην υιοθέτηση βλαβερών συνηθειών για να αντεπεξέλθουμε. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν το κάπνισμα, το υπερβολικό ποτό, τον διαταραχή του ύπνου, τη μη άσκηση, τη μη κοινωνικοποίηση και ούτω καθεξής.
Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι συνήθειες φθείρουν το σώμα και αυξάνουν τους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου.
