Οι παρακάτω Πρωταθλητές έζησαν ως άλλοι ροκ σταρ…
Γράφει ο Γιώργος Συγριμής
Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα
Στην παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου θα γίνεται πάντα ιδιαίτερη μνεία στον Ντιέγκο. Ο μύθος που έπλασε ο ίδιος με τις εμπνεύσεις του εντός αγωνιστικού χώρου και τη συμπεριφορά του εκτός αυτού, έχει αναλυθεί αμέτρητες φορές. Επελάσεις, ντρίμπλες, γκολ με το φαρμακερό αριστερό ή και με το «χέρι του Θεού» ακόμα, πάθος, ένταση, επικά ξεσπάσματα, ναρκωτικά, γυναίκες και άστατη ζωή, πόνος και κλάμα συνέθεσαν το παζλ του «θεάνθρωπου» ποδοσφαιριστή που υπερασπιζόταν τις επιλογές του, όσο αυτές τον βύθιζαν από το ζενίθ στα ναδίρ. Η καριέρα και η ζωή του λίγο πολύ είναι γνωστή. Ήταν αυτός που πήρε εκδίκηση στο όνομα ενός ολόκληρου λαού, όταν στο παγκόσμιο κύπελλο του Μεξικού το 1986 κέρδισε μόνος του τους Άγγλους με δύο γκολ στα προημιτελικά του Μουντιάλ και πήρε πίσω το αίμα των Αργεντινών για την ήττα στον πόλεμο των Νήσων Φώκλαντ. Ήταν αυτός που κέρδισε τον πλούσιο και συστημικό ιταλικό βορρά. Στον νότο μάλιστα και ειδικά στη Νάπολι λατρεύτηκε σαν θεός, έχει και εκκλησία με πιστούς, πολλά παιδιά έχουν πάρει το όνομα του όπως και το γήπεδο της ομώνυμης ομάδας.
Ανεξάντλητη πηγή σκανδαλοθηρικών ειδήσεων, υπερβολική ταχύτητα, κοκαϊνη, σχέσεις με τη μαφία, τσαμπουκάδες με τον Τύπο, ζωή σε fast forward. Κανείς δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τις ικανότητες του μέσα στο γήπεδο. Οι πιστοί του κόβουν τις φλέβες τους λέγοντας πως είναι καλύτερος από τον Πελέ, κάποιοι ακόμα και από τον GOAT, Λιονέλ Μέσσι. Μεταξύ μας αν δεν είχε πάθη μπορεί και να ήταν. Ήταν σίγουρα πάντως ο κλασικός τύπος του ανθρώπου που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σωστά την επιτυχία του και την έστρεψε εναντίον του. Ήταν επίσης ένας πραγματικός ροκ σταρ του ποδοσφαίρου που δεν έκρυψε ποτέ ότι έχει τις αδυναμίες ενός κοινού ανθρώπου, αυτός όμως που έκανε τη νίκη μέσα στο γήπεδο πράξη αντίστασης…
Μοχάμεντ Άλι
Ο 3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής και ολυμπιονίκης του μποξ ήταν γνωστός όχι μόνο για τις φονικές γροθιές του αλλά και για τον αγώνα κατά του ρατσισμού και του πολέμου στο Βιετνάμ. Ο Κάσιους Κλέι όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, με τον εκρηκτικό του χαρακτήρα έγινε θρύλος εντός και εκτός ρινγκ όχι μόνο για τις ικανότητές του στην πυγμαχία αλλά και για τη βαθιά του πολιτικοποιημένη στάση από τη στιγμή που ασπάστηκε το Ισλάμ.
Με τα λόγια και κυρίως τις πράξεις του ενέπνευσε πολύ κόσμο ώστε να τον ακολουθήσει σχετικά με τα πιστεύω του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η «λιποταξία» του αφού δεν συμμετείχε στον πόλεμο του Βιετνάμ με συνέπεια όχι μόνο να χάσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή που κατείχε, αλλά και να το πληρώσει με φυλάκιση πέντε ετών και υποχρεωτική απουσία από τα ρινγκ, όμως αποτέλεσε τον οδηγό για την αφροαμερικανική κοινότητα των ΗΠΑ και όχι μόνο. Εξαιτίας όλων των παραπάνω έγινε σύμβολο αντίστασης, παράδειγμα προς μίμηση, θρύλος.
Άλεν Άιβερσον
Αυτός και αν έζησε σαν ροκ σταρ εντός και εκτός παρκέ αφού ντρίμπλαρε ακόμα και τον Μάικλ Τζόρνταν! Συνεχώς έπαιζε με τη φωτιά απέναντι στους ψηλότερους αντιπάλους μέσα στο γήπεδο, αλλά και έξω από αυτό, μιας και γεννήθηκε στο γκέτο, μεγάλωσε με κακουχίες και στα 17 του καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση, έχοντας μπλεχτεί σε καυγά. Αφού αθωώθηκε λόγω έλλειψης στοιχείων ασχολήθηκε επαγγελματικά με το μπάσκετ και διέπρεψε. Είναι από τους πρώτους που έκαναν αισθητή την παρουσία τους στο NBA συνδυάζοντας το hip hop με την «αλητεία» του ανοικτού γηπέδου. Οι διοργανωτές της λίγκας έφτασαν σε σημείο να στραφούν εναντίον του καθώς δεν ενέκριναν την εικόνα του, παρόλα αυτά ο «A.I.» δε μάσησε. Τον παραδέχθηκαν όλοι, μέχρι και ο τεράστιος Κόμπε Μπράιαντ που δεν έλεγε καλή κουβέντα όυτε στον εαυτό του! MVP, πρώτος σκόρερ και πολλά άλλα μέχρι που τα διέλυσε όλα και έφτασε ως την χρεωκοπία. Αν και πάντα ασυμβίβαστος παραδέχθηκε τα λάθη του αν και ήταν πλέον αργά.
Τζον ΜάκΕνρο
Όταν κάποιος αναφέρεται στον όρο «Anti-Hero» το όνομα του εμφανίζεται στις πρώτες θέσεις της λίστας, καθώς ο «ημίτρελος», ΜάκΕνρο, ανήκει στην ελίτ του παγκόσμιου τένις και αποτελεί έναν από τους θρύλους του σπορ, παρά την εκρηκτική συμπεριφορά του. Η αντιπαλότητά του με τον Μπιόρν Μπόργκ αλλά και τον Τζίμι Κόρνορς άφησε εποχή, αλλά πολύ περισσότερο οι φίλαθλοι θα θυμούνται τον εκρηκτικό του χαρακτήρα μέσα στα κορτ καθώς δεν υπήρχε αγώνας που δεν θα έσπαγε την ρακέτα από τα νεύρα του, αντιμιλούσε στον διαιτητή, τσακωνόταν με φιλάθλους και διέκοπτε το παιχνίδι για να παραπονεθεί για κάτι που τον είχε βγάλει από τα ρούχα του.
Μπορεί οι περισσότεροι να έβλεπαν έναν άνθρωπο με χαοτικό χαρακτήρα που δεν έκανε πολλές προπονήσεις, που ξενυχτούσε και πέρναγε πολλές ώρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του τρώγοντας junk food, όμως ο ΜάκΕνρο υπολόγιζε με ακρίβεια κάθε του χτύπημα και ήξερε ποιο θα ήταν το επόμενο βήμα που θα έκανε μέσα στο γήπεδο. Πλέον όλοι χαίρονται όταν συμμετέχει σε παιχνίδια φιλανθρωπικού χαρακτήρα.
Τζέιμς Χαντ
Μπορεί να κατέκτησε μόλις ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (1976) όμως ο θρυλικός Τζέιμς Χαντ μνημονεύεται ακόμα και σήμερα, καθώς ήταν ένας πραγματικός σταρ της Formula 1 ο οποίος δεν ακολούθησε τη σπαρτιάτικη ζωή ενός επαγγελματία οδηγού. Η φυσιογνωμία του ήταν παγκοσμίως γνωστή εκτός πίστας καθώς ο Βρετανός πιλότος της McLaren επέλεγε, επί καθημερινής βάσεως, να πηγαίνει σε πάρτι, να τζογάρει και να περνάει χρόνο με γυναίκες αντί να αφοσιώνεται στην δουλειά του και να μελετά πριν τα σιρκουί.
Οι κρεπάλες αποτελούσαν καθημερινή συνήθεια, αλλά το ένστικτο του αυθεντικού οδηγού του έδινε θέσεις στο βάθρο που άλλοι θα ίδρωναν πολύ για να καταφέρουν. Το 1976 κατάφερε να γίνει Παγκόσμιος Πρωταθλητής, αφήνοντας στην δεύτερη θέση της κατάταξης τον επίσης θρύλο αλλά επιμελή οδηγό, Νίκι Λάουντα. Η ζωή του θύμιζε περισσότερο πλέιμποϊ παρά οδηγό αγώνων ταχύτητας, κάτι που τον έκανε όμως να ξεχωρίσει στον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Ντένις Ρόντμαν
Ο αμφιλεγόμενος και ιδιαίτερος αυτός τύπος αποτέλεσε μία περσόνα-σήμα κατατεθέν των 90s. Ο πατέρας του, βετεράνος του Βιετνάμ και πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, εγκατέλειψε την οικογένεια προτού ο Dennis κλείσει τα τρία. Τα παιδικά του χρόνια είχαν μπόλικη φτώχεια αλλά και ενδοοικογενειακές συγκρούσεις. Όταν τελείωσε το σχολείο έπιασε δουλειά ως νυχτοφύλακας αλλά τον απέλυσαν όταν αποκαλύφθηκε πως έκλεψε 50 ρολόγια. Η μητέρα του τον έδιωξε από το σπίτι και για σχεδόν 6 μήνες κοιμόταν στο δρόμο ή σε φίλους. Κατά τη διάρκεια της τριετούς παραμονής του στους Detroit Pistons, ανέπτυξε στενή φιλία με τον Byrne Rich, έναν νεαρό που είχε σκοτώσει κατά λάθος τον καλύτερο του φίλο σε κυνηγετικό ατύχημα όταν ήταν 11 ετών.
Το Σκουλήκι, προσωνύμιό του, βοήθησε τον γιο τους να ξεπεράσει το σοκ, κερδίζοντας την εκτίμησή τους. Στους San Antonio Spurs άρχισε να δείχνει και τα πρώτα σημάδια τρελής, για τα δεδομένα της εποχής, συμπεριφοράς, με βαμμένα μαλλιά (σήμα κατατεθέν του), σκουλαρίκια σε ασυνήθιστα σημεία και αλλοπρόσαλλο ντύσιμο. Όταν η καριέρα του φαινόταν να παίρνει την κατιούσα, οι Ταύροι αποφάσισαν να του δώσουν μία ευκαιρία. Η προσφορά στο γήπεδο τις τρεις πρωταθλητικές σεζόν που έμεινε εκεί ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Κάτι που φυσικά δεν θα μπορούσε να ισχύει για την παρουσία του έξω από αυτό.
Έξω από το παρκέ, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έκανε τη ζωή κυριολεκτικά ενός ροκ σταρ. Έβγαινε ακατάπαυστα, έπινε χωρίς μέτρο, ζούσε πέρα από τα όρια μόνος του ή με παρέα την Madonna και την Carmen Electra (την οποία παντρεύτηκε μεθυσμένος στο Λας Βέγκας) και κυκλοφορούσε με νυφικό προκαλώντας παντού και πάντα με την συμπεριφορά του. Αγωνίστηκε ακόμα και σε αγώνες wrestling ο αθεόφοβος. Μετά το μπάσκετ όμως, τα πράγματα δεν λειτούργησαν ιδανικά για τον τρομερό Ντένις. Τον πήρε πραγματικά η κάτω βόλτα σχετικά με την προσωπική του ζωή. Αλκοόλ, προβλήματα με το παιδί του και άλλα πολλά που χρίζουν ξεχωριστής αναφοράς σε αποκλειστικό αφιέρωμα μια άλλη φορά. Ο Dennis Rodman δεν είναι κακός τύπος. Είναι διάολος με ψυχή μικρού παιδιού. Είναι αυτό το παιδί που αναζητά πάντα την προσοχή και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν τον βαριέσαι ποτέ.
