Πόσο σπουδαίο είναι τελικά να ρωτάμε τους άλλους τι κάνουν; Μια φαινομενικά απλή και ρουτινιάρικη ερώτηση μπορεί να σημαίνει πολλά για τους συγγενείς, τους φίλους, ακόμα και για τους απλούς γνωστούς.
Σύμφωνα με μια μεγάλη έρευνα που διεξήγαγε το πανεπιστήμιο του Pittsburgh, ακόμα και η παραμικρή εκδήλωση ενδιαφέροντος δεν είναι καθόλου παραμικρή σε όσους την έχουν ανάγκη. Η έρευνα είχε 13 διαφορετικά πειράματα και συμμετείχαν σχεδόν 6.000 εθελοντές. Κάθε ένας από αυτούς απάντησε στην ερώτηση πώς νιώθουν κάθε φορά που κάποιος, από τον πιο στενό μέχρι τον πιο άσχετο γνωστό, έδειχνε ενδιαφέρον για το πώς είναι. Οι απαντήσεις αξιολογούνταν σε μια κλίμακα από το χαρούμενος, μέχρι το ευγνώμων, ενώ αντίστοιχη αξιολόγηση υπήρξε και στον τρόπο εκδήλωσης ενδιαφέροντος, από σύντομες κλήσεις και sms, μέχρι δώρα όπως μπισκότα και λουλούδια.
Σε κάθε ένα από τα πειράματα ζητήθηκε από αυτόν που κάνει τη χειρονομία να προβλέψει την αντίδραση του άλλου και σε κάθε ένα από αυτά η πρόβλεψη υποτιμούσε σημαντικά το καλό που έκανε η κίνηση. Οι αποδεχόμενοι την κίνηση επαναλάμβαναν συνεχώς το πόσο σημαντικό είναι που κάποιος τσέκαρε το πώς νιώθουν, ειδικά σε περιπτώσεις που ήταν χωρίς κάποια προειδοποίηση ή κάτι που να δείχνει ότι θα μπορούσε να υπάρξει κάποια ερώτηση ενδιαφέροντος.
Στο κομμάτι της έκπληξης, οι ειδικοί έχουν δώσει στο φαινόμενο τον ορισμό του “liking gap” καθώς όλοι έχουμε την τάση να «σαμποτάρουμε» την εικόνα μας όταν κοινωνικοποιούμαστε και να υποτιμούμε το πόσο συμπαθητικοί είμαστε όταν βρισκόμαστε σε δημόσια έκθεση. Αυτό το συναίσθημα έκπληξης είναι αμφίδρομο μιας και όσο λιγότερο κοντινός ήταν αυτός που έκανε την κίνηση ενδιαφέροντος, τόσο μεγαλύτερη και ευχάριστη είναι η έκπληξη που ένιωθε αυτός που βίωνε την εκδήλωση ενδιαφέροντος.
Για τους ψυχολόγους, τα συμπεράσματα του πειράματος συνδέονται με ένα άλλο ανησυχητικό φαινόμενο, αυτό της κρίσης μοναξιάς. Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι κάνουν δύσκολα νέους φίλους, ακόμα και η δημιουργία κολλητών έχει γίνει δύσκολη υπόθεση στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Αυτό έχει δημιουργήσει έναν αυτοτροφοδοτούμενο κύκλο χαμηλής αυτοεκτίμησης. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση μας κάνει να νιώθουμε ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη όταν κάποιος ενδιαφέρεται για εμάς, και αντίστοιχα νιώθουμε ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη με το καλό που κάνουμε όταν δείχνουμε ενδιαφέρον.
Μπορεί για κάποιους τα social media να είναι φορέας αποξένωσης, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι ρυθμοί ζωής είναι αυτοί που φταίνε για τις κακές μας σχέσεις με φίλους και γνωστούς. Με τα social media ισχύει το ακριβώς αντίθετο, μας δίνουν πάρα πολλές εναλλακτικές για να δείξουμε το ενδιαφέρον μας και να επικοινωνήσουμε περισσότερο με ανθρώπους που αξίζουν στη ζωή μας. Ένα reaction σε ένα story είναι μια καλή αρχή, ας την κάνουμε.
