Από την αρχαιότητα η ευημερία των πόλεων βασιζόταν στον γεωγραφικό χώρο. Δεν είναι τυχαίο πως όσες πόλεις αναπτύχθηκαν βρίσκονταν κοντά σε ποτάμια τα οποία αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν ιδανικές υδάτινες αρτηρίες.
«Στην αρχή, υπήρχε μια ιδανική τοποθεσία: ένα ποτάμι που έκανε δυνατό το εμπόριο και τα ταμεία της πόλης γέμιζαν» αναφέρει το Politico. Ωστόσο, ο αρθρογράφος τονίζει ότι «αυτό που κάποτε έκανε μια πόλη να ευημερεί μπορεί, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, να την κάνει αβίωτη».
Η Αθήνα και η Ρώμη έγιναν βασικά κέντρα δύναμης χάρη στις κατάφυτες πεδιάδες. Το Άμστερνταμ, η Λισαβόνα, το Αμβούργο και η Κοπεγχάγη χρησιμοποίησαν τις παράκτιες εγκαταστάσεις τους για να κυριαρχήσουν στο παγκόσμιο εμπόριο. «Η γεωγραφία τούς εξασφάλισε την επιτυχία, αλλά η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος ίσως οδηγήσει στην πτώση τους», σημειώνει το δημοσίευμα.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με το Politico, η διεθνής κοινότητα κινδυνεύει να χάσει τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού για τη μείωση της ανόδου της θερμοκρασίας στον πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου, ενώ προειδοποιεί πως εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα ο κόσμος είναι πιθανό να θερμανθεί μεταξύ 2,6 – 2,9 βαθμούς Κελσίου μέχρι το τέλος του αιώνα. «Αυτό σημαίνει ότι οι πόλεις θα αντιμετωπίσουν ακραία ζέστη, πλημμύρες, τυφώνες και πυρκαγιές», τονίζει το δημοσίευμα.
«Η τρέχουσα τοποθεσία των περισσότερων πόλεων απλά δεν θα είναι βιώσιμη σε ένα χρονικό πλαίσιο πολλών αιώνων», δήλωσε στο Politico ο Benjamin Strauss, επικεφαλής επιστήμονας στην ερευνητική ομάδα Climate Central.
