Ο Ζερόμ Καλούτα εκτός από εξαιρετικά ταλαντούχος – κάτι που λίγο πολύ γνωρίζετε όλοι – είναι το πιο φωτεινό πλάσμα που έχω συναντήσει τελευταία. Χαμογελά και σε κάνει να ξεχνάς με τη θετική του αύρα, κάθε σκοτούρα! Συναντηθήκαμε με βροχή μα φεύγοντας αντίκρισα την πιο όμορφη λιακάδα! Στον ουρανό μα και μέσα μου!
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Kάθε Κυριακή, στις 17:00 σε βλέπουμε μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ στην επομπή «Φτάσαμε». Η παρουσίαση ήταν κάτι που σε ενδιέφερε ανέκαθεν ή απλώς βρέθηκε στο δρόμο σου;
Το ίδιο το project ήταν που με έκανε να θέλω να το κάνω. Ήθελα πολύ να κάνω ταξίδια και έτσι η εκπομπή ήταν για μένα δώρο. Ξέρεις, όταν κάνεις θέατρο ο ελεύθερος χρόνος που έχεις για να ταξιδέψεις είναι ελάχιστος. Σκέψου λοιπόν ότι εγώ κάνω συνεχόμενα θέατρο τα τελευταία 16 χρόνια… Λόγω των παραστάσεων και να ήθελα δεν μπορούσα να ταξιδέψω. Έτσι φέτος είμαι διπλά χαρούμενος. Και που συμμετέχω σε αυτό το υπέροχο project αλλά και που κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα όνειρό μου. Να γνωρίζω την επαρχιακή Ελλάδα.
Εκτός από τα ταξίδια τι άλλο αγαπάς σε αυτή την εκπομπή;
Το ότι γνωρίζω φανταστικούς ανθρώπους. Επίσης είμαι πολύ χαρούμενος που κάνω τη συγκεκριμένη εκπομπή με τους συγκεκριμένους συνεργάτες. Κι αυτό γιατί είναι όλοι τους εξαιρετικά ταλαντούχοι. Έχουμε έναν υπέροχο σκηνοθέτη, τον Αντρέα Λουκάκο, έναν πολύ ταλαντούχο διευθυντή φωτογραφίας, τον Ξενοφώντα Βαρδαρό, έναν φοβερό οπερατέρ, τον Αλέξανδρο Καλλιγά, που είναι φοβερός καλλιτέχνης. Έναν ηχολήπτη αστέρι, τον Θάνο Πέτρου… Μία εξαιρετική εταιρία παραγωγής την Dot Move και τον Λάμπρο Παπαδέα και φυσικά τα κορίτσια μας στην έρευνα, την Εβελίνα Πιπίδη και την Ευανθία Τσακνή, αλλά και την Χριστίνα Κατσαντώνη στην αρχισυνταξία. Είμαστε μία πολύ δεμένη ομάδα και αυτό ελπίζω να το εισπράττει και ο κόσμος.
Με οδηγό το χιούμορ κάθε εβδομάδα σε βλέπουμε να λες «ναι» σε νέες πρόκλησεις. Είσαι ο άνθρωπος που λέει «ναι» στις προκλήσεις γενικότερα στη ζωή;
Εντελώς! Ακόμη κι αν φοβάμαι, προσπαθώ αντί να με κρατάει πίσω να χρησιμοποιώ αυτό το συναίσθημα για να με παρακινεί να κάνω πράγματα. Φυσικά ωστόσο έχει τύχει να μου έχουν πει διάφορα και λέω παιδιά εγώ αυτό δεν το κάνω. Ε, τελικά αφού το σκεφτώ καλύτερα και πάρω τον χρόνο μου το κάνω και λέω «κοίτα να δεις όλα γίνονται τελικά». κάποια άλλα πράγματα λέω και να το κάνω και είμαι κότα. Βλέπεις εκεί όλα γίνονται τελικά.
Παράλληλα συμμετέχεις στην παράσταση του Θανάση Αλευρά «40+ και βγαίνω» στο VOX. Μίλησέ μας για αυτή τη δουλειά… Ναι, πράγματα και είμαι πανευτυχής! Δευτέρες γυρνάω από τα ταξίδια και έτσι κάθε Δευτέρα βράδυ είμαι στην Αθήνα στην παράσταση του Θανάση Αλευρά «40+ και βγαίνω». Έπειτα την Τρίτη τα ξημερώματα ξαναφεύγω στην επαρχία για γυρίσματα. Μα να σου πω κάτι, είμαι τόσο χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτή την υπέροχη δουλειά που δε νιώθω ποτέ κουρασμένος. Ο Θανάσης κάποια χρόνια πριν σκέφτηκε να κάνει την πρώτη του παράσταση με την αφορμή ότι έκλεινε τα 40. Έπειτα προέκυψε η πανδημία και κάπως έμεινε πίσω αυτή η σκέψη, ωστόσο ήρθε η ώρα και έγινε πραγματικότητα. Σε αυτή την πραγματικά εξαιρετική μουσικοθεατρική παράσταση ο θεατής βλέπει την ιστορία του Θανάση Θανάση Αλευρά από τότε που γεννήθηκε να εξελίσσεται επί σκηνής. Είναι ένα παράξενο, αυτοβιογραφικό, εσώψυχο και τόσο αγαπημένο μουσικοσατυρικό πρόγραμμά που ξεκινά από τα χρόνια του Θανάση στα Γιάννενα και μέχρι που έφτασε στην Αθήνα. Ένα αυτοβιογραφικό ταξίδι μέσα από προσωπικές του ιστορίες που είναι συγχρόνως και ένα αφιέρωμα στην ξακουστή γενιά του ’80. Σε αυτή τη μοναδική γιορτή μαζί μας είναι και η εκρηκτική και πολύ ταλαντούχα, Ιdra Kayne.
Ήθελες από πιτσιρίκος να ασχοληθείς με τη μουσική και την υποκριτική;
Ναι, ναι. Από πάντα! Χωρίς βέβαια να είναι ώριμη σκέψη και απόφαση ζωής αλλά ναι σχεδόν από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου αυτό ήθελα να είμαι. Καλλιτέχνης. Παρ’ όλα αυτά πέρασα σε σχολή που είχε να κάνει με τα οικονομικά! Χα,χα! Καμία σχέση! Φυσικά, κατάλαβα από πολύ νωρίς ότι δεν ήταν για εμένα και έτσι την εγκατέλειψα.
Κι από τις σπουδές στα οικονομικά μετά από κάποια χρόνια βρέθηκες επί σκηνής ως ο πρώτος Αφροέλληνας που έχει παίξει ρόλο στη σκηνή της Επιδαύρου. Πως ήταν αυτό ως εμπειρία;
Δούλευα στο Moby Dick με τον Γιάννη Κακλέα. Με τον φανταστικό αυτό κύριο. Κάποια στιγμή στις πρόβες μου λέει θα κάνω τον «Ορέστη» του Ευριπίδη. Σε ενδιαφέρει να συμμετέχεις; Στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα. Φυσικά και όπως καταλαβαίνεις δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. Αρχίσαμε τις πρόβες και η πρώτη μας παράσταση ήταν στην Επίδαυρο! Σε εκείνη λοιπόν τη σκηνή ένιωσα τη μεγαλύτερη συγκίνηση στη ζωή μου. Εύχομαι από την καρδιά μου σε όσους το θέλουν να καταφέρουν να ζήσουν αυτό το συναίσθημα. Ήμουν εκεί με ένα ρόλο, δικό μου! Δηλαδή η παρουσία μου επί σκηνής ήταν αισθητή. Ευχαριστώ και πάλι τον Γιάννη Κακλέα γι αυτό και όλους όσους ήταν εκεί μαζί μου. Αυτό το ταξίδι ήταν υπέροχο. Περιττό να σου πω πως την πρώτη μέρα της Επιδαύρου, στην πρώτη παράσταση δεν θυμάμαι πολλά. Όχι από το άγχος μα από την ένταση. Ήταν τόσο έντονη η στιγμή που κάποια στιγμή γονατίζω και κλαίω πάνω στη σκηνή. Λέω τα λόγια μου και μετά είναι όλα στη μνήμη μου θολά γιατί κλαίω ασταμάτητα. Κλαίω, κλαίω, κλαίω. Ρεζίλι έγινα στην υπόκλιση. Χα,χα! Μετά έκλαιγα στο καμαρίνι απαρηγόρητος. Πήγαμε για φαγητό. Ξανά κι εκεί κλάμα.
Τι σου δημιουργούσε τόση συγκίνηση;
Η σκέψη της μητέρας μου παρότι δεν ήταν εκεί. Ήταν στη σκέψη μου καθ’ όλη τη διάρκεια. Από την αρχή της παράστασης σκεφτόμουν τη μητέρα μου, τα όσα έχει τραβήξει, έχουμε τραβήξει… Που έπλενε σπίτια μέρα νύχτα για να με μεγαλώσει… Και έλεγα μέσα μου ξέρεις κάτι; Είμαστε εδώ μαμά. Τα καταφέραμε!
Τι νιώθεις περισσότερο μέσα σου μουσικός ή ηθοποιός;
Η αγάπη και η βάση όλων για εμένα είναι η μουσική. Μουσικός και τραγουδιστής είμαι. Γράφω τραγούδια και μου αρέσει πολύ να τραγουδάω. Η πόρτα του θεάτρου άνοιξε με τη Σπείρα Σπείρα και τον Σταμάτη Κραουνάκη…
Πως ήταν αλήθεια να συνεργάζεσαι με το μεγαθήριο που λέγεται Σταμάτης Κραουνάκης;
Το να συμμετέχω στη Σπείρα Σπείρα ήταν για εμένα μία μαγική εποχή. Αυτά τα επτά χρόνια έμαθα πολλά. Και από την ίδια την παράσταση αλλά και από τον Σταμάτη Κραουνάκη. Αυτός με μύησε ουσιαστικά στο θέατρο. Ήταν πολύ σημαντικά χρόνια για μένα. Έκανα την μαθητεία μου εκεί. Σπούδασα, ας πούμε και πήρα το πτυχίο μου.
Φτάνοντας στο σήμερα, τι ωραία πράγματα κάνεις μουσικά;
Έχω κάνει ένα δίσκο που λέγεται Afrogrecο και πριν λίγες μέρες κυκλοφορήσαμε τη ζωντανή εκδοχή του, που την είχαμε γράψει πάρα πολλά χρόνια πριν, με κάποια επιπλέον ακυκλοφόρητα τραγούδια.
Από ποιον κληρονόμησες αυτό το εκπληκτικό ταλέντο;
Δεν νομίζω από κάποιον συγκεκριμένα. Η μαμά μου είχε απλώς πάντα αγάπη για τη μουσική. Οτιδήποτε καινούργιο έβγαινε το έφερνε στο σπίτι. Αλλά και κλασσικά ακούσματα. Εγώ για παράδειγμα, μεγάλωσα ακούγοντας Ζαμπέτα στις ελληνικές ταινίες και οπερέτες του Κονγκό… Το κομμάτι της μουσικής υπήρχε πάντα στο σπίτι μας.
Κατάγεσαι από το Κονγκό και γεννήθηκες στην Ελλάδα…
Ναι! Οι γονείς μου κατάγονται από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το πρώην Ζαΐρ και εγώ γεννήθηκα στην Ελλάδα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ελλάδα, στην Αθήνα συγκεκριμένα.
Τι αγαπάς περισσότερο στην Ελλάδα και αντίστοιχα τι βρίσκεις ενδιαφέρον στο Κονγκό;
Στο Κονγκό έχει πολύ ενδιαφέρον το φαγητό. Έχουν πολύ ενδιαφέρουσες και νόστιμες γεύσεις. Στην Ελλάδα αγαπώ τα πάντα. Λατρεύω την Αθήνα. Όπου κι αν πάω θέλω πάντα να επιστρέφω εδώ. Εδώ είναι το σπίτι μου, εδώ γεννήθηκα, εδώ εμπνέομαι, εδώ ξέρω να κινούμαι, εδώ είναι οι φίλοι μου, εδώ έχω περάσει όμορφα, έχω διασκεδάσει, έχω μορφωθεί, έχω δουλέψει, έχω ερωτευτεί… Ο κόσμος μου όλος είναι η Αθήνα.
Οι γρήγοροι ρυθμοί της έχει συμβεί να σε κουράσουν κάποια στιγμή και να πεις… «θα πάω να ζήσω στην επαρχία να αράξω»;
Η αλήθεια είναι ότι την επαρχία την γνωρίζω καλύτερα τώρα λόγω της εκπομπής και για να σου είμαι ειλικρινής νομίζω πως θέλει κι αυτή την ενέργειά της. Δεν πας και αράζεις. Πρέπει και εκεί να δουλεύεις… Το φθινόπωρο προς χειμώνα για παράδειγμα, να μαζεύεις ελιές. Ή να ασχολείσαι με τα ζώα. Ή με τη γη. Εμένα ωστόσο οι έντονοι ρυθμοί της Αθήνας μου δίνουν ζωή. Είμαι 100% παιδί της πόλης. Όλη αυτή η ζωντάνια, το ότι μπορώ να έχω ότι θέλω όποτε το θέλω, τα projects που τρέχουν, οι δουλειές… μου δίνουν κίνητρο για να συνεχίζω!
