Ζώντας στην εποχή που όλα πλέον κινούνται σε εξαντλητικά γρήγορους ρυθμούς, το κλειδί του αυτοκινήτου μας έχει γίνει προέκταση του χεριού μας και το να μπορεί κανείς να μετακινείται γρήγορα, επιτακτική ανάγκη. Χωρίς ωστόσο οι ανάγκες όλων μας να είναι ακριβώς οι ίδιες, τρέχουμε καθημερινά όλοι μας παρέα στην αρένα της σύγχρονης ζωής και καθημερινότητας. Κάποιοι με ένα απλό σεντάν δεκαετίας, κάποιοι με ολοκαίνουριο SUV ή ακόμα και sport διθέσιο με.. αμέτρητα άλογα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως πέρα από τις δυνατότητες του εκάστοτε αυτοκινήτου, η μαγεία κρύβεται στα χέρια του οδηγού!
Περίτρανο παράδειγμα αποτελεί, ο Ken Miles, ο άνθρωπος αυτός που κατάφερε με ένα Ford να ξεπεράσει ακόμα και Ferrari…
Ποιος ήταν ο Ken
O Kenneth, κυρίως γνωστός ως Ken Miles είδε το πρώτο φως του ήλιου ή την πρώτη συννεφιασμένη μέρα (Αγγλική εξοχή γαρ) την 1η Νοέμβρη 1918 λίγο έξω από το Μπέρμπιχαμ. Η πρώτη του επαφή με τα μηχανοκίνητα ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στη Wolseley Motors και ενώ προηγουμένως, γύρω στα 15, δεν κατάφερε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Λίγο πριν τον πόλεμο κόλλησε τα πρώτα «ένσημα» σε αγώνες με μηχανές και αφού έλαβε μέρος στην απόβαση της Νορμανδίας με άρμα μάχης, ως αρχηγός πληρώματος μάλιστα, είπε να το γυρίσει στα τετράτροχα για λογαριασμό των Alfa Romeo, Bugatti και Alvis.Πριν τα 34 χρόνια του και το κυνήγι του αμερικάνικου ονείρου έσκιζε τις βρετανικές πίστες με ένα Frazer-Nash V8 της Ford . Εκεί , στο Λος Άντζελες δηλαδή, συνέχισε με 14 συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα SCCA με ένα MG ( το λεγόμενο «Flying Single») που είχε επανασχεδιάσει και τροποποιήσει μόνος του ο αθεόφοβος.
To 1957 o Miles άφησε τους φίλους των αγώνων αυτοκινήτου της Δυτικής Ακτής με το στόμα ανοικτό, όταν συνδύασε τον κινητήρα και το κιβώτιο ταχυτήτων της Porsche 550 με το σασί ενός Cooper και δημιούργησε το… «Pooper» κερδίζοντας τα πάντα στο πέρασμα του! Επόμενο ήταν λοιπόν, να τον ανακαλύψει ο ήδη πετυχημένος Caron Shelby (νικητής των «24 ωρών» του Λε Μαν το 1959 με την Aston Martin DBR1) και να τον πάρει στην ομάδα του.
Λόγω της μεγάλης ικανότητας και του ταλέντου του, τόσο ως οδηγός όσο και ως μηχανολόγος μηχανικός, ο Miles ήταν βασικό μέλος της αγωνιστικής ομάδας Shelby-Cobra στις αρχές της δεκαετίας του ’60 καθώς και επικεφαλής δοκιμαστής της Shelby-American.
Έζησε και την εμπειρία της Formula 1, τρέχοντας σε μερικά Grand Prix με τη Lotus 18 της ομάδας «Louise Bryden-Brown» ενώ του αποδόθηκαν εύσημα για την ανάπτυξη και την επιτυχία των αγωνιστικών εκδόσεων της Shelby Cobra 289, Daytona Coupe και 427 Cobra.
Η «χυλόπιτα» από τον Enzo έδωσε τίτλους στη Ford
Το 1964 στη Ford Αμερικής μέτραγαν ήττες στο αγωνιστικό κομμάτι οπότε και απευθύνθηκαν στον, συνήθως νικητή στις «24 Ώρες του «Le Man», Enzo που σάρωνε με τις Ferrari του καθώς το πρωτότυπο που είχαν παρουσιάσει δεν είχε ακόμη λύσει τις αστοχίες του ως νέο μοντέλο. Οι αναρτήσεις, τα φρένα, η μετάδοση και το σύστημα ψύξης υπέφεραν, αναγκάζοντας το αυτοκίνητο να εγκαταλείπει. Ο ταχύτερος γύρος στο Μαν όμως εκείνη τη χρονιά, ήταν μια υπόσχεση για το μέλλον. Ο κινητήρας του GT40 αντικαταστάθηκε με εκείνον των Cobra του Carroll Shelby. Ο Αμερικανός πιλότος-μηχανικός, απαίτησε να σχεδιαστεί μεγαλύτερο μοτέρ επτά λίτρων, το οποίο ανέβασε την ισχύ στους 410 ίππους, στοχεύοντας στην ανάπτυξη υψηλότερων ταχυτήτων. Αυτή η έκδοση, το GT40J, θα έτρεχε στο Μαν το 1965.
Και οι έξι συμμετοχές εγκατέλειψαν όμως, για να κερδίσει μια ακόμη φορά η Ferrari. Τη διετία 1965-1966 ο Ken Miles κατέκτησε τα πάντα ή μάλλον σχεδόν τα πάντα. Τίτλοι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Σπορ Αυτοκινήτων και στην κλάση των GT, νίκες στις «24 ώρες» της Daytona και στις «12 ώρες του Sebring. Μα πάνω από όλες τις μάχες «σχεδόν νίκησε» στο πολυπόθητο Le Man πρώτη φορά στην ιστορία της Ford. Και λέμε σχεδόν νίκησε γιατί ενώ προπορευόταν με διαφορά από τα άλλα δύο αυτοκίνητα της εταιρείας η άνωθεν εντολή ήταν να φρενάρει για να τερματίσουν για πρώτη φορά στα χρονικά όλες οι GT40J ταυτόχρονα, κάτι που όμως δεν εκτελέστηκε απόλυτα από τους συναδέλφους του, με αποτέλεσμα να του χρεωθεί η δεύτερη θέση. Εικόνες από το συγκεκριμένο γεγονός καθώς και γενικά την ζωή του Ken Miles μπορείτε να δείτε στην καταπληκτική ταινία Ford v Ferrari του 2019 με τους Matt Damon (Shelby) και Christian Bale (Miles).
Το άδικο τέλος…
Στις 17 Αυγούστου 1966 σε δοκιμές στην πίστα του Riverside, θα οδηγούσε για πρώτη φορά ένα Ford GT40 με αναθεωρημένο αεροδυναμικό σχεδιασμό στο πίσω μέρος. Ο Ken δεν ήταν από τους ανθρώπους που φοβόταν, άλλωστε για αυτόν ήταν άλλη μια μέρα στη «γρήγορη» δουλειά του. Δυστυχώς όμως, στο τέλος μιας ευθείας μήκους 1.600 μέτρων, όταν ο Miles έπεσε στα φρένα από τα 320 χλμ /ώρα το κακό συνέβη και ενώ μερικά μέτρα πιο δίπλα ήταν ο μοναχογιός του. Το αυτοκίνητο συνετρίβη παίρνοντας αμέσως φωτιά προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατο του 47χρονου θρύλου Ken Miles με αποτέλεσμα να βυθίσει στο πένθος τη Ford, τη Shelby και ολόκληρο τον κόσμο των αγώνων… Αυτή ήταν η τελευταία προσφορά του Ken Miles στον μηχανοκίνητο αθλητισμό μια και οι μελέτες από το δυστύχημα αποδείχτηκαν ευεργετικές για την επόμενη γενιά οδηγών, καθώς τα αυτοκίνητα έγιναν ασφαλέστερα και λιγότερο επικίνδυνα για όλους Το τέλος του μπορεί να ήταν άδικο, τίποτα όμως δεν μπορεί να μειώσει τη συμβολή του στην εποποιΐα της Ford και την παρακαταθήκη του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό γενικότερα.
Σίγουρα είναι σε κάποια πίστα και βάζει κόντρες με τον Σένα και άλλους θρύλους των μηχανοκίνητων σπορ για να εξελίξουν ένα αγωνιστικό…
