Ποιο είναι το νέο νομοσχέδιο και γιατί διαμαρτύρονται οι φοιτητές; Εδώ και μέρες διαβάζουμε πως θα «βουλιάξει» η Αθήνα από την πανεπιστημιακή κοινότητα με αφορμή φυσικά την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η αρχή έγινε με τις καταλήψεις σε όλη την Ελλάδα (250 πανεπιστημιακά τμήματα) και πλέον, οι φοιτητές από διάφορες περιοχές της χώρας, βρίσκονται (ξανά) στους δρόμους της πρωτεύουσας για να πουν το δικό τους μεγάλο «όχι» στο νέο νομοσχέδιο.
10.000 φοιτητές και μαθητές είναι συγκεντρωθηκαν στην Αθήνα για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο. Γιατί όμως είναι αντίθετοι, τι αναφέρει το νομοσχέδιο και τι σημαίνει η ελάχιστη βάση εισαγωγής για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Τι αναφέρει το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια
Ο τίτλος του νομοσχεδίου είναι «Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου – Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων». Το μεσημέρι της Τετάρτης (07/02), πραγματοποιήθηκε και η σχετική παρουσίαση στο υπουργείο Παιδείας, με τον Κυριάκο Πιερρακάκη να χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο «ιστορικό βήμα».
Η ίδρυση των ιδιωτικών ΑΕΙ θα γίνει με την εποπτεία του κράτους και με τη νομική ονομασία Νομικά Πρόσωπα Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης. Όπως ανέφερε ο υπουργός, η ίδρυσή τους θα γίνει κατόπιν έγκρισης από την Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης και τη γνώμη του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Επίσης, οι τίτλοι σπουδών θα έχουν σφραγίδα από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και θα αναγνωρίζονται από τον ΔΟΑΤΑΠ.
Για τη λειτουργία τους απαιτούνται εγγυητικές επιστολές 500.000 και τουλάχιστον τρεις σχολές με εξαίρεση των 20 κορυφαίων πανεπιστημίων του πλανήτη. Η εισαγωγή θα γίνεται με Πανελλαδικές και θα πρέπει να πιάσουν την αντίστοιχη Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής του επιστημονικού πεδίου. Η έναρξη λειτουργίας τους θα γίνει από το ακαδημαϊκό έτος 2025-2026.
Τα παραρτήματα θα είναι νομικά πρόσωπα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, συνδεδεμένα με ένα μητρικό πανεπιστήμιο το οποίο θα είναι υπεύθυνο για τα προγράμματα σπουδών, ενώ δεν θα επιτρέπεται η παράλληλη απασχόληση του διδακτικού προσωπικού των δημοσίων πανεπιστημίων στα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια.
Τι σημαίνει η «ελάχιστη βάση εισαγωγής»
Σύμφωνα με τον Κυριάκο Πιερρακάκη, η ελάχιστη αυτή βάση εισαγωγής στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, είναι «θα προκύπτει από τον μέσο όρο των επιδόσεων στο κάθε επιστημονικό πεδίο, η μικρότερη τιμή του οποίου θα πολλαπλασιάζεται επί 0,8 και προκύπτει ένας βαθμός. Αυτός ο βαθμός είναι το πλαφόν κάτω από το οποίο κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στα μη κρατικά πανεπιστήμια. Συνεπώς, κάποιος που δεν έχει πρόσβαση στο δημόσιο πανεπιστήμιο κάτω από ένα όριο δεν μπορεί να εισαχθεί ούτε στα μη κρατικά».
Στη συνέχεια, προχώρησε σε περαιτέρω διευκρινήσεις: «Έχουμε ένα κεκτημένο κι ένα υφιστάμενο εθνικό σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κρίναμε πως αυτή η διασύνδεση πρέπει να γίνει, αλλά δεν αποτελεί το μόνο κριτήριο για την πρόσβαση στα μη κρατικά πανεπιστήμια. Ο συντελεστής που εμείς αποφασίσαμε και καταθέτουμε με το νομοσχέδιο είναι το ελάχιστο κριτήριο, όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα του νόμου. Κάθε σχολή που θα ιδρυθεί έχει το δικαίωμα να θέτει δικά της κριτήρια, τα ποια θα πρέπει να είναι τα ίδια που ισχύουν στο μητρικό πανεπιστήμιο, τα οποία θα τα κρίνει όμως και η ελληνική ανεξάρτητη αρχή, η ΕΘΑΑΕ».
Γιατί διαμαρτύρονται οι φοιτητές
Πολύ απλά, γιατί υποβαθμίζονται τα δημόσια πανεπιστήμια, άσχετα αν η κυβέρνηση επιμένει πως το 70% του νομοσχεδίου, εστιάζει σε αυτά. Με την ίδρυση των ιδιωτικών, πανεπιστημίων, λένε, θα αναβαθμιστούν τα δημόσια. Πώς θα γίνει αυτό; Μέσω του ανταγωνισμού. Πρόκειται για το κύριο επιχείρημα της κυβέρνησης η οποία, φυσικά, είναι υπέρ της ανταγωνιστικότητας σε κάθε της μορφή εφόσον αυτή εξυπηρετεί η πολιτική της.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς, είναι αν αναβαθμίστηκαν τα σχολεία ή τα νοσοκομεία, λόγω της δημιουργίας των ιδιωτικών. Έκανε καλό ή όχι η ανταγωνιστικότητα στον δημόσιο τομέα; Η απάντηση είναι αρνητική.
Κάθε απαξίωση του δημόσιου Πανεπιστημίου, άλλωστε, φέρνει την κοινωνία -ένα μέρος της τέλος πάντων-, πιο κοντά στον ιδιωτικό τομέα. Παράλληλα, αρκετοί καθηγητές θα αναζητήσουν την τύχη τους στα ιδιωτικά λόγω της υψηλότερης αμοιβής, κάτι που σημαίνει ότι ενδέχεται να προκύψουν κενά στα δημόσια πανεπιστήμια. Πάντως, η κυβέρνηση υποστηρίζει πως κάτι δεν θα συμβεί και πως θα γίνει άμεση αναπλήρωση.
Την ίδια στιγμή, η «αναβάθμιση» του δημόσιου πανεπιστημίου, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, αφορά τη χρηματοδότηση στην επιχειρηματική λειτουργία και όχι τις ανάγκες των φοιτητών. Παράλληλα, λόγω της ποικιλίας των πτυχίων που θα προκύψουν, θα υποβαθμιστεί η αξία των πτυχιούχων από το δημόσια πανεπιστήμια. Όλα αυτά, στο όνομα του «υγιούς ανταγωνισμού».
