Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Από πολύ μικρή όμως κατάλαβε πως τα όνειρά της ήταν πολύ μεγάλα για να τα χωρέσει μία τόσο μικρή πόλη… Με το που τελείωσε το Λύκειο λοιπόν, την έκανε για την πρωτεύουσα… Με μοναδικές αποσκευές τα όνειρά της και κάμποσα λεφτά που θα της έφταναν δεν θα της έφταναν για καμιά εβδομάδα, ήρθε στην Αθήνα για να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό. Η Κατερίνα Πεφτίτση, αυτό το γλυκό πλάσμα με τα τεράστια εκφραστικά μάτια, έχει μια ζωή που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία. Σκαμπανευάσματα, οικονομικές δυσκολίες, ζόρια μα και παράλληλα τόσο ταλέντο σε ότι και αν κάνει, που δεν μπορείς παρά να το αναγνωρίσεις σε κάθε τι που καταπιάνεται.
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Τα πρώτα χρόνια στην Κατερίνη και στην Αθήνα
Πήγα σε μουσικό σχολείο γιατί από παιδί είχα αυτό μου λένε «καλλιτεχνική φλέβα». Για την ακρίβεια ήθελα να γίνω ηθοποιός. Και θα έκανα τα πάντα για να το καταφέρω… Σκέψου έφυγα κρυφά από τη μητέρα μου και τον πατέρα μου από την Κατερίνη για να έρθω Αθήνα να δώσω εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο. Κι αυτό γιατί οι γονείς μου, όπως οι περισσότεροι στην Ελλάδα, ήθελαν να ακολουθήσω έναν άλλο επαγγελματικό δρόμο που ενδεχομένως θα μου προσέφερε μεγαλύτερη οικονομική σταθερότητα. Ευτυχώς, δεν τους άκουσα. Χα, χα! Ήταν πολύ ζόρικα στην αρχή. Κι αυτό γιατί η όλη διαδικασία των εξετάσεων κράτησε περισσότερο καιρό από ότι υπολόγιζα και… μου τελείωσαν τα λεφτά. Έτσι έπρεπε ή να τα παρατήσω και να γυρίσω πίσω ή να βρω λύση για να μείνω. Επέλεξα το δεύτερο. Για μερικές μέρες κοιμόμουν σε παγκάκια στο Άλσος της Φιλαδέλφειας, ώσπου μία οικογένεια, να είναι καλά οι άνθρωποι, με είδαν με λυπήθηκαν και με πήραν σπίτι τους. Έμεινα μαζί τους για κάποιες μέρες. Και όλα αυτά κρυφά από τη μαμά μου έτσι. Όταν την κάλεσαν οι άνθρωποι για να της πουν ότι μένω μαζί τους για να μην ανησυχεί κλπ, έπεσε από τα σύννεφα! Εκεί νομίζω ότι κατάλαβε κι η ίδια ότι δεν αστειεύομαι και έτσι με βοήθησε και έπιασα ένα σπιτάκι.
Στο Εθνικό πέρασα στην πρώτη φάση αλλά όχι στη δεύτερη. Δεν πτοήθηκα όμως… Έπιασα τρεις δουλειές για να μαζέψω λεφτά και εν τέλει πήγα στη Σχολή της Μαίρης Βογιατζή Τράγκα. Η ζωή στην Αθήνα για μένα φάνταζε υπέροχη! Εδώ ήταν το μέρος που ήθελα για πάντα να ζήσω κι αυτό γιατί εδώ θα είχα μόνο την ευκαιρία να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Ωστόσο, δεν ήταν όλα εύκολα. Υπήρξαν πολλές φορές που ένιωθα μοναξιά, που έλεγα «τι κάνω τώρα εγώ εδώ μόνη μου». Γιατί η Αθήνα είναι και απρόσωπη. Εγώ σκέψου τώρα ήρθα από την Κατερίνη, έλεγα στη γειτονιά μου «καλημέρα» με χαμόγελο, γιατί στην επαρχία εμείς έτσι κάνουμε, και εδώ έλεγα «καλημέρα» και δεν μου απαντούσε άνθρωπος.
Όταν ξεκίνησα μαθήματα στη Σχολή μετά από μικρό διάστημα είχαμε την περιβόητη οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Τα οικονομικά ζόρισαν και καταλαβαίνεις… Παράλληλα τότε έπρεπε να κάνω και ένα χειρουργείο στο πόδι μου κι έτσι αποφάσισα να τα αφήσω και να γυρίσω πίσω στην Κατερίνη. Να κάνω το χειρουργείο και να επανέλθω όταν τα πράγματα οικονομικά θα έχουν καλυτερέψει. Κι έτσι έγινε. Μερικούς μήνες μετά πήγα Θεσσαλονίκη γιατί ο πατέρας μου έχει ένα σπίτι εκεί οπότε είχα να μείνω. Πήρα μεταγραφή στη Σχολή του Ανδρέα Βουτσινά, την οποία και εν τέλει τελείωσα.
Ήμουν τυχερή γιατί σχεδόν αμέσως άρχισα να δουλεύω σε θεατρικές παραστάσεις. Μία συνεργασία που θυμάμαι πάντα με πολλή χαρά είναι με τον αείμνηστο Βασίλη Νικολαΐδη. Ήταν για μένα μεγάλο σχολείο. Μου έμαθε πολλά πράγματα και πάνω στη δουλειά αλλά και γενικότερα.
Make up, Instagram και Plus size modeling
Φτάνοντας στο σήμερα παράλληλα κάνω διάφορα πράγματα. Είμαι plus size model, δουλεύω αρκετά με το account μου στο instagram, διδάσκω σε σχολές ως make up artist… Ωστόσο αν με ρωτάς, όλα αυτά τα αντιμετωπίζω ως ρόλους. Η υποκριτική με βοήθησε πολύ στο να γίνω ο χαμαιλέων που απαιτείται.
Το μακιγιάζ ήρθε στη ζωή μου μέσα από την υποκριτική αν και πάντα ζωγράφιζα καλά. Είχα ένα μάθημα στη σχολή για το μακιγιάζ με καθηγήτρια τη Μίνα Χάμπα, μία πολύ ταλαντούχα make up artist που δούλευε κυρίως στην τηλεόραση σε πολύ μεγάλες παραγωγές. Όταν είδε τον τρόπο που έκανα το μακιγιάζ μου είπε πως μάλλον έχω ταλέντο σε αυτό και καλό θα ήταν να το ψάξω. Έτσι κι έγινε! Γράφτηκα σε μία σχολή, γιατί πιστεύω ακράδαντα πως για να κάνεις κάτι καλά θα πρέπει να το έχεις σπουδάσει για να γνωρίζεις εκτός από την πράξη και τη θεωρία του, και όλα πήραν το δρόμο τους. Έχω πλέον ως make-up artist τον δικό μου χώρο στην Πανόρμου και παράλληλα διδάσκω. Έχω κάνει μαθήματα στα ΙΕΚ Praxis και από τη νέα χρόνια μάλλον θα είμαι σε μία πολύ αξιόλογη σχολή στη Θεσσαλονίκη.
Το instagram στη ζωή μου ήρθε αρχικά όπως σε όλους. Έφτιαξα ένα λογαριασμό για την πλάκα μου. Μετά το GNTM όμως, είδα πως πήρε μεγάλη δυναμική και αποφάσισα να το εκμεταλευτώ και επαγγελματικά.
GNTM
Στο GNTM πήγα για να δοκιμαστώ ως plus size μοντέλο. Στην αρχή δεν σου κρύβω δήλωσα συμμετοχή και λίγο για την πλάκα μου. Ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία, αλλά δεν θα το ξανάκανα. Υπήρξαν φορές που στεναχωριόμουν γιατί δεν είμαι απλά ένα προϊόν. Είμαι άνθρωπος. Ασχέτως αν αυτή η βιομηχανία μπορεί να σε αντιμετωπίζει ως προϊόν κάποιες φορές.
Body Shaming
Το κεφάλαιο του body shaming είναι ένα τεράστιο θέμα. Ζούμε σε μία κοινωνία που επιμένει να ζει αρκετά χρόνια πίσω. Το όλο ζήτημα του να μην αποδεχόμαστε τον εαυτό μας έτσι όπως είναι και να ντρεπόμαστε γιατί ας πούμε για παράδειγμα, έχουμε λίγα κιλά παραπάνω, ξεκινάει από όταν είμαστε παιδιά. Υπάρχει μία κοινωνία που μας κατευθύνει κατ’ αυτό τον τρόπο και ας πούμε ορίζει ότι εσύ ως κορίτσι πρέπει να είσαι έτσι, εσύ ως αγόρι να είσαι έτσι κοκ. Εγώ ας πούμε όντας παιδάκι δεχόμουν αυστηρή κριτική από την οικογένειά μου για τα παραπάνω κιλά που είχα. Με μάλωναν για να μην τρώω. Όταν πλέον έφυγα από το σπίτι μου και ήρθα στην Αθήνα, τότε κατάλαβα ότι τελικά δεν είναι κακό να έχεις κιλά και ότι ο καθένας αξίζει να αγαπηθεί γι αυτό που είναι. Επειδή έχω κάποια κιλά παραπάνω δεν σημαίνει ότι δεν είμαι όμορφη. Σε αυτό βοήθησε πολύ και μία πολύ καλή μου φίλη, η Παντελίτσα από την Κύπρο, η οποία αν και είχε τα κιλάκια της, δεν μάσαγε (και πολύ καλά έκανε) και φορούσε και τα κολλητά της, και φορούσε και τα καυτά της τα σορτσάκια, και είχε και πάντα τα πιο ωραία αγόρια στα πόδια της! Κι εγώ που τότε ήμουν 30 κιλά λιγότερο από τώρα, δεν μου έδινε σημασία άνθρωπος! Σκεφτόμουν να πάνω να κάνω εγχείρηση για να χάσω βάρος… Γαστρικό μανίκι… Πέρασα από διάφορα στάδια. Έτσι λοιπόν άρχισα να ψάχνω τι κάνω λάθος. Τι πάει στραβά και δεν μπορώ να αποδεχθώ τον εαυτό μου. Δεν είναι εύκολο. Είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος για να μπορέσεις να αποδεχθείς τον εαυτό σου όπως είναι.
Ψυχοθεραπεία και κατάθλιψη
Κάνω χρόνια ψυχοθεραπεία. Μάλιστα πλέον έχω διαγνωστεί με χρόνια κατάθλιψη. Κάτι που όταν το είπε ο ψυχίατρος σοκαρίστηκα δεν σου κρύβω. Παίρνω αγωγή και όλα καλά! Φροντίζω να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν, χωρίς να ζορίζομαι και θέλω όσοι με αγαπούν να με αγαπούν όπως είμαι.
Η εποχή της εικόνας
Ζούμε στην εποχή της εικόνας με φασόν πρότυπα ομορφιάς. Όλα τα κορίτσια θέλουν να έχουν τα ίδια χείλη, τα ίδια ζυγωματικά, τις ίδιες ψεύτικα τέλειες ζωές που βλέπουν στα social media. Φυσικά και στην πραγματικότητα, τίποτα δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχει τέλεια ζωή. Αντιθέτως υπάρχει πολύ μιζέρια εκεί έξω. Αντί να θέλουμε να διαφέρουμε, να είμαστε μοναδικοί, επιζητάμε να είμαστε όλοι ίδιοι δεν είναι φοβερό; Όχι λοιπόν σε αυτά τα φασόν πρότυπα. Ο καθένας μας έχει την ομορφιά του, είναι μοναδικός κι αυτό είναι υπέροχο! Δεν είμαστε πρόβατα… Η κατάχρηση με το κινητό δημιουργεί πολλά θέματα. Κυρίως ψυχολογικά. Κι αυτό γιατί η ζωή δεν είναι πίσω από μία οθόνη. Είναι εκεί έξω. Αντί λοιπόν να περνάμε 24ωρα ολόκληρα πάνω από ένα κινητό, ας βγούμε, ας πάμε βόλτες στη φύση, ας χορέψουμε, ας μεθύσουμε, ας ταξιδέψουμε… Ας ζήσουμε τελοσπάντων. Κανονικά!
Ομορφιά
Η ομορφιά είναι υποκειμένικο ζήτημα. Ομορφιά είναι αυτό που κάνει εσένα, ως μοναδικό ον που είσαι, να νιώθεις όμορφα. Και όχι αυτό που αρέσει στον σύντροφό σου, στη φίλη σου ή στους γονείς σου.
Συντροφικότητα
Φυσικά και η συντροφικότητα είναι σημαντικό πράγμα. Αρκεί να μην χρειάζεται να συμβιβαστείς γι αυτή. Εγώ ήμουν σε μία σχέση. Δεν είμαι πια. Έχω χωρίσει γιατί τελικά μάλλον δεν ταιριάζαμε οπότε δεν υπήρχε λόγος αυτή η σχέση να συνεχιστεί. Φυσικά και δεν ήταν εύκολο. Γιατί για να φτάσω σε σημείο να παντρευτώ σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν σημαντικός για εμένα. Όλα όμως, για κάποιο λόγο γίνονται. Οπότε… Πάμε παρακάτω!
