Η Καλομοίρα Παπαγεωργίου με υποδέχθηκε στα νέα γραφεία της PRIGIPO, όπως ακριβώς κάνει μία ζεστή οικοδέσποινα όταν πηγαίνεις για πρώτη φορά στο σπίτι της. Με γλύκα, θέρμη και ζεστασιά στο βλέμμα. Ακόμη τριγύρω μπορούσα να διακρίνω κουτιά που δεν είχαν ανοίξει και πράγματα που δεν είχαν ακόμη τοποθετηθεί, μα με ένα μαγικό τρόπο, αυτό έδειχνε να μην έχει καμία σημασία. Γιατί η καρδιά της PRIGIPO ήταν στη θέση της και χτυπούσε όπως πάντα δυνατά! «Δεν έχουμε τακτοποιηθεί ακόμη στο 100% όπως βλέπεις, αλλά δε βιαζόμαστε κιόλας. Σιγά – σιγά θα βρουν όλα τη θέση που τους αξίζει. Έλα να σου δείξω το φως στα γραφεία! Πες μου δεν νιώθεις υπέροχα με αυτόν τον ήλιο;», μου είπε και με πήρε από το χέρι για να μου δείξει έναν – έναν όλους τους χώρους. Τα εργαστήρια, το e-shop, το τμήμα σχεδιασμού… Με σύστησε σε όλους και έπειτα πήγαμε στην κουζίνα, όπου πίνοντας το καφεδάκι μας κάναμε μία υπέροχη κουβέντα. «Θα έχουμε προλάβει να τελειώσουμε πιστεύεις σε μία ώρα;» με ρώτησε. «Γιατί κάθε μέρα στη μία έχουμε lunch break! Μαζευόμαστε όλοι εδώ στην κουζινούλα μας τρώμε και τα λέμε!», πρόσθεσε και έμεινα άναυδη. «Ποια εταιρία το κάνει αυτό; Μπραβο τους», ήταν οι πρώτες σκέψεις που έκανα.
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Παιανία. Εκεί ζουν οι γονείς μου, εκεί και οι παππούδες μου. Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια. Θυμάμαι να παίζω ατελείωτες ώρες με τα αδέρφια μου. Ωστόσο όταν μεγάλωσα, η Παιανία ήταν κάπως μακριά από το κέντρο όπου γινόντουσαν όλα τα ενδιαφέροντα πράγματα, οπότε μετά το σχολείο μετακόμισα στην Αθήνα. Στις πρώτες Πανελλαδικές που έδωσα πέρασα στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, αλλά πολύ σύντομα κατάλαβα ότι δεν είμαι για αυτό. Έτσι ξαναέδωσα και πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά»
Όταν την ρωτώ πως ένας άνθρωπος με τόσο καλλιτεχνική φύση όπως εκείνη επέλεξε να σπουδάσει οικονομικά, μου απαντά γελώντας «Μάλλον είναι κάρμα! Η μαμά μου ήταν Τραπεζικός Υπάλληλος και ο πατέρας μου Γεωπόνος! Φοβερό; Χα, χα! Δεν ξέρω κάπως ένιωθα τότε ότι πρέπει να σπουδάσω κάτι για να έχω μια σιγουριά…»
Και τα PRIGIPO πότε ήρθαν στη ζωή σου;
Πολύ νωρίς αλλά κάπως ερασιτεχνικά στην αρχή. Βασικά από παιδάκι έφτιαχνα πράγματα. Έραβα στη ραπτομηχανή της μαμάς μου, έφτιαχνα βραχιολάκια, τσάντες… Μέχρι το 2003 οπότε και ήρθε το κόσμημα στη ζωή μου και ερωτεύτηκα! Είναι απίστευτα γοητευτικό πράγμα η επαφή με το μέταλλο. Έτσι έφτιαχνα πράγματα και πήγαινα σε εκθέσεις μια φορά το χρόνο για φίλους. Κάποια στιγμή μία φίλη μας που έχει μαγαζί σε ένα νησί μου είπε «Ωραία αυτά που φτιάχνεις, μπορείς να μου φτιάξεις μερικά να τα βάλουμε στο μαγαζί;». Ε, αυτή ήταν η αρχή. Δεν είχε γίνει καμία μελέτη, δεν είχε γίνει κανένα business plan και για να σου είμαι απόλυτα ειλικρινής στην αρχή δεν υπήρχε και καμία τάση εξωστρέφειας. Δεν τρελαινόμουν για να βγω έξω να δείξω τη δουλειά μου.
Και πως από μερικά κομμάτια στη βιτρίνα ενός μαγαζιού φτάσαμε στο να έχεις μία επιχείρηση που απασχολεί τόσα ατόμα;
Βλέποντας ότι υπήρχε ενδιαφέρον γι αυτά που έφτιαχνα αποφάσισα να ξεκινήσω την επιχείρηση. Υπήρχε τρομερό άγχος στην αρχή για το πως θα μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου. Έτσι βρήκα την τότε συνεταίρο μου, κάναμε τη σύσταση εταιρείας και δημιουργήσαμε το e-shop. Λίγο καιρό μετά νοικιάσαμε και ένα μαγαζάκι στο κέντρο. Με πολύ χαμηλό νοίκι σκέψου γιατί δεν ξέραμε αν το σενάριο θα μας βγει… Εν τελει όχι απλώς βγήκε αλλά βλέπαμε τα κοσμήματά μας να τα φορά ολοένα και περισσότερος κόσμος. Προσφέραμε στον κόσμο ωραίο κόσμημα, διαφορετικό από αυτό που μέχρι τότε είχε συνηθίσει και σε πολύ προσιτές τιμές. Έτσι έγινε χαμός.
Υπάρχει κάποιο κόσμημά σας που να έχει αγαπήσει περισσότερο ο κόσμος;
Χμμ. Δύσκολη ερώτηση. Ίσως την κορώνα. Αν και την έχουμε σταματήσει πλέον από την παραγωγή, συναντάμε ακόμα άτομα που και μας λένε ότι δεν την βγάζουν από πάνω τους. Ίσως επειδή ήταν κάπως συνυφασμένη και με το όνομα του brand. Ωστόσο μετά από δέκα χρόνια παραγωγής ολοκλήρωσε τον κύκλο της.
Ως Καλομοίρα πως νιώθεις που φορά τα κοσμήματά σου ολόκληρη η Ελλάδα;
Κοίτα, είναι πολύ παραπάνω από όσο περίμενα όλο αυτό. Φανταζόμουν τα κοσμήματα μας να υπάρχουν σε μαγαζιά που μας αρέσουν αντίστοιχα να αρέσουν σε κάποιους. Αλλά όλο αυτό που έχει γίνει, δεν το περίμενα. Νιώθω γεμάτη και πολύ περήφανη γι αυτό που έχω δημιουργήσει. Και φυσικά παράλληλα πολύ ευγνώμων.
Πως θα ήθελες να δεις το brand να εξελίσσεται μέσα στα χρόνια;
Θα ήθελα ακριβώς όπως το λες να βλέπω τα κοσμήματά μας να εξελίσσονται. Θα ήθελα να είμαι υγιής και να μπορώ να δουλεύω όμορφα με τους συνεργάτες μου. Να έχουμε όλοι μας περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας, να κάνουμε πράγματα και μεγαλύτερη ευκολία κινήσεων, ώστε να απολαμβάνουμε περισσότερο τη ζωή.
Σε ποιες γυναίκες απευθύνονται;
Σε κάθε γυναίκα που νιώθει άνετα με τον εαυτό της και θέλει να τα φοράει. Τα PRIGIPO είναι ένα brand πολύ προσιτό και το λέω όχι με την οικονομική έννοια μα και με την έννοια της αισθητικής, της κουλτούρας. Δεν είναι κοσμήματα που τα φοράς μια φορά και τα κλείνεις στο συρτάρι. Είναι διαχρονικά και μπορείς να τα εντάσσεις στις εμφανίσεις σου για χρόνια.
Μία ανδρική συλλογή είναι ίσως κάτι που σκέφτεσαι;
Η αλήθεια είναι ότι ως σκέψη υπάρχει εδώ και καιρό μέσα μου απλά δεν έχω προλάβει να σκεφτώ πως θα μπορούσε να υλοποιηθεί στην παρούσα φάση. Ωστόσο δεν είναι λίγοι οι άνδρες που φοράνε ήδη κοσμήματα από τις συλλογές μας. Επιλέγουν τα πιο ήσυχα κομμάτια και μάλιστα γι αυτούς που έχω δει με τα μάτια μου, μπορώ να σου πω ότι τα υποστηρίζουν εκπληκτικά!
Νέος χώρος και «αναγκαστική» μετακόμιση. Μίλησέ μας γι αυτό…
Πράγματι η μετακόμιση ήταν αναγκαστική αφού μας ανακοινώθηκε το Πάσχα του ‘23 ότι έχει βρεθεί αγοραστής για την πολυκατοικία στην οποία είμαστε στο κέντρο, και πρέπει να αποχωρήσουμε. Οπότε και με διάφορα που μεσολάβησαν έπρεπε να βρούμε πολύ γρήγορα νέο χώρο και μάλιστα στην ίδια γειτονιά μιας και αυτό ήταν κάτι που δεν διαπραγματευόμασταν. Τελικά βρήκαμε το νέο μας χώρο μέσω μιας ανάρτησης που έκανα στα social media.
Πως βιώσατε ως εταιρία και πως εσύ προσωπικά την ληστεία – ριφιφί στην επιχείρηση;
29 Δεκεμβρίου μας άνοιξαν το μαγαζί. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ νομίζω αυτή τη μέρα. Μας άνοιξαν το μαγαζί και μας πήραν όλο μας το απόθεμα. Περιττό να σου πω πως ήμουν σε σοκ για πάνω από ένα μήνα. Απλώς κλείσαμε την τρύπα. Εδώ κάπου να σου πω μία σημαντική παράμετρο. Τα κοσμήματα δεν ασφαλίζονται. Μπορεί να ασφαλιστεί μόνο το κατάστημα από τυχόν ζημιές κλπ Και αν ασφαλίζονται κοστίζει πάρα πολύ. Ήταν μια τεράστια ζημιά λοιπόν για την επιχείρηση που θα πάρει πολύ καιρό να ξεπεραστεί. Παρ’ όλα αυτά βρέθηκε ένας τρόπος για να πάμε παρακάτω. Κι αυτό γιατί μας στήριξαν πάρα πολύ οι συνεργάτες μας και φυσικά ο κόσμος. Ήταν τόσο συγκινητική η αγάπη του κόσμου. Ερχόντουσαν στο μαγαζί και μας έλεγαν «δώστε μας να πάρουμε ότι έχει μείνει…» Πήραμε τόση στήριξη και αγάπη που δεν έχω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου. Είχε φτάσει σε ένα σημείο που ήταν τόσο έντονο όλο αυτό που δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Γιατί από τη μία ήθελα να χοροπηδήξω από τη χαρά και από την άλλη να κουκουλωθώ κάτω από τα παπλώματα μου και να καταλάβω λίγο τι έχει συμβεί.
Βρέθηκαν οι ληστές;
Όχι αλλά τους έχω δει όταν πήγα στη ΓΑΔΑ και μου έδειξαν το υλικό από τις κάμερες των γύρω καταστημάτων. Είναι σαφές ότι είναι αυτοί, αφενός λόγω της σωματοδομή του ενός, γιατί τον βλέπαμε και μέσα από τις κάμερες του μαγαζιού αλλά είχε καλυμμένο το πρόσωπό του, αλλά και γιατί ταιριάζουν πολύ οι ώρες.
Φτάνοντας στο σήμερα τι φέρνει η επόμενη μέρα για το brand;
Αφήνουμε στην άκρη τα άσχημα και πάμε μπροστά! Έχουμε πλέον ένα υπέροχο νέο κατάστημα στο κέντρο για το οποίο είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι και για το οποίο έχουμε πολύ μεγάλα όνειρα.
Θα ήθελες να μοιραστείς κάποια από αυτά μαζί μας;
Πολλά περνούν από το μυαλό μου! Θέλω να είναι ένας χώρος ζωντανός. Εκτός από κοσμήματα, σκέφτομαι πως θα μπορούσαμε να παρουσιάσουμε και νέα πράγματα. Δεν ξέρω! Είναι πολλά στο μυαλό μου! Σίγουρα κάτι που έχουμε ξεκινήσει και που θα συνεχίσουμε να κάνουμε είναι τα pop up καταστήματα. Κάναμε ένα στη Θεσσαλονίκη και ετοιμάζουμε ένα ακόμη στην Κέρκυρα για το Πάσχα!
Αλήθεια γιατί PRIGIPO;
Γιατί τότε που ξεκίνησε το brand υπήρχε ένα πολύ έντονο ρομαντικό πέπλο γύρω από την αισθητική των πραγμάτων. Και λέγοντας ρομαντικό εννοώ κάπως παραμυθένιο… Εγώ είμαι αθεράπευτα ρομαντική οπότε… δεν θα μπορούσα να αρνηθώ τη φύση μου!
