4 μύθοι για την αιμοδοσία που ίσως πιστεύεις κι εσύ… Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας μάς εξηγεί τι ισχύει σχετικά με την εθελοντική αιμοδοσία και καταρρίπτει μερικούς από τους πιο συχνούς μύθους.
Πολλοί άνθρωποι έχουν απορίες σχετικά με τη διαδικασία της εθελοντικής αιμοδοσίας. Συχνά αυτές λειτουργούν ως ανασταλτικός παράγοντας που τους αποτρέπει από το να δωρίσουν αίμα και κατ’ επέκταση να βοηθήσουν κάποιον ή κάποιους από τους χιλιάδες ανθρώπους που έχουν καθημερινά ανάγκη από αυτό. Άλλοι βρίσκουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους και έτσι ξεπερνώντας τις φοβίες και τους ενδοιασμούς τους προσέρχονται σε ένα κέντρο αιμοδοσίας.
Έπειτα από επικοινωνία μας με το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ), μάθαμε ότι το διάστημα που πρέπει να μεσολαβήσει ανάμεσα σε δύο αιμοδοσίες είναι τουλάχιστον τρεις μήνες. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο μπορεί να δώσει αίμα έως και τέσσερις φορές τον χρόνο, πάντα ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του οργανισμού του.
Το ΕΚΕΑ μάς έδωσε μερικές ακόμη χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το τι ισχύει και τι όχι για την αιμοδοσία, έτσι ώστε να καταρρίψουμε μερικούς από τους πιο συχνούς μύθους γύρω από το ζήτημα.
4 μύθοι για την αιμοδοσία (και τι ισχύει πραγματικά)
Μύθος #1: Οι γυναίκες που έχουν περίοδο δεν μπορούν να δώσουν αίμα
Πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως δεν είναι σε θέση να γίνουν δότριες επειδή χάνουν αίμα. Οι ειδικοί λένε ότι όταν μια γυναίκα έχει περίοδο δεν απαγορεύεται να δώσει αίμα. Ειδικότερα, η απάντηση στο αν μπορεί να προσέλθει σε μια εθελοντική αιμοδοσία είναι ότι αυτό εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, όμως η περίοδος από μόνη της δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο. Αν η ίδια νιώθει καλά και η αιμοσφαιρίνη της είναι εντός των επιτρεπτών ορίων, τότε μπορεί να γίνει εθελόντρια αιμοδότρια.
Μύθος #2: Τα άτομα με τατουάζ ή piercing δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν εθελοντές αιμοδότες
Αρχικά, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι οι άνθρωποι που έχουν piercing, τατουάζ ή και τα δύο μπορούν να γίνουν εθελοντές αιμοδότες. Ωστόσο, η σύγχυση και η λανθασμένη αυτή άποψη ίσως να προέρχεται από το εξής: Κάποιος που έχει κάνει πρόσφατα τατουάζ ή piercing δεν μπορεί πράγματι να δώσει αίμα για ορισμένους μήνες από τη στιγμή που το έκανε, με την προϋπόθεση φυσικά να τηρήθηκαν όλοι οι κανόνες ασφαλείας κατά τη διαδικασία. Στην Ελλάδα, για να γίνει κάποιος εθελοντής αιμοδότης θα πρέπει να περιμένει τουλάχιστον 6 μήνες μετά το τελευταίο του τατουάζ ή piercing.
Μύθος #3: Δίνουμε αίμα μόνο όταν το χρειάζεται κάποιος δικός μας άνθρωπος
Όπως αναφέρει το ΕΚΕΑ, σύμφωνα με έρευνες το 75% του πληθυσμού μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή του να χρειαστεί μετάγγιση αίματος. Ωστόσο, μόνο ένα μικρό ποσοστό, περίπου το 1,5%, είναι αιμοδότες και αιμοδότριες. Αυτό μπορεί να συμβαίνει ακριβώς λόγω της πεποίθησης ότι πρέπει να δίνουμε αίμα μόνο όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος έχει ανάγκη. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αν όλοι οι άνθρωποι που είναι κατάλληλοι να γίνουν εθελοντές αιμοδότες προσέρχονταν για αιμοδοσία, τότε οι ετήσιες ανάγκες αίματος θα καλύπτονταν πλήρως.
Μύθος #4: Εθελοντική αιμοδοσία: Ο δότης δεν έχει κέρδος
Πρόκειται για ακόμη έναν μεγάλο μύθο σχετικά με τη διαδικασία της εθελοντικής αιμοδοσίας. Εκτός από τη σημασία της αιμοδοσίας στην ομαλή λειτουργία της κοινωνίας ως συνόλου, το να γίνει κανείς εθελοντής αιμοδότης συνεπάγεται και ατομικά οφέλη. Κι αυτό γιατί το άτομο που προσέρχεται σε ένα κέντρο αιμοδοσίας υποβάλλεται σε ορισμένες βασικές εξετάσεις που αποκαλύπτουν την κατάσταση της υγείας του. Όπως μας ενημέρωσε το ΕΚΕΑ, εκτός από τις εξετάσεις που γίνονται πριν από την αιμοδοσία προκειμένου να διαπιστωθεί η καταλληλότητα του δότη ή της δότριας, μετά από τη λήψη του αίματος κάθε μονάδα ελέγχεται για HIV, σύφιλη, ηπατίτιδα B και C και για τον ιό HTLV.
