“Μα είναι ποτέ δυνατόν; Πετάει ο άνθρωπος” με αυτή την ατάκα συνήθιζαν να απορρίπτουν οι εκδοτικοί οίκοι την ιδέα, των Τζέρι Σίγκελ και Τζο Σούστερ, για τη δημιουργία ενός σουπερήρωα με το όνομα “Σούπερμαν”,το 1938.
1 Ιουνίου 1938 κυκλοφορεί το πρώτο κόμικ με περιπέτειες του Σούπερμαν αφότου οι δημιουργοί του πέρασαν από πολλές περιπέτειες. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως ένας ήρωας με μπλε στολή,κόκκινη κάπα, που φορούσε ένα κίτρινο εσώρουχο και ερχόταν από το μακρινό πλανήτη Κρύπτον, θα έσωζε την κοινωνία μας από το κακό και θα επιζούσε 80 χρόνια. Η ιδέα αυτή των συγγραφέων είχε απορριφθεί και οι ίδιοι αποφάσισαν να πουλήσουν τα πνευματικά δικαιώματα του Superman στην DC, στην, εξευτελιστική για την εποχή, τιμή των 130 δολαρίων. Έκτοτε είδαν τη δημοφιλία και τις πωλήσεις “του ανθρώπου που μπορούσε να πετάξει” να εκτοξεύονται. Μιλάμε για τον εξωπραγματικό, για εκείνη την περίοδο, αριθμό ων 1000 τευχών. Μάταια προσπάθησαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα για τη διαχείριση του Superman πίσω αφού η DC διαχειριζόταν πλήρως την έκδοση και κυκλοφορία.
Η τιμή του πρώτου τεύχους που πωλήθηκε το 1938 ανέρχεται στην τιμή των 956.000 δολαρίων ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις τα αντίτυπα εκείνου του συλλεκτικού πρώτου τεύχους που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο διαθέσιμα, είναι μόνο 100.
Εξάλλου το κόμικ από την αρχή της δημιουργίας του ήταν κατά κύριο λόγο εφήμερο είδος, αφού μπορούσε να αντικατασταθεί εύκολα από το επόμενο τεύχος. Η έκρηξη του τη δεκαετία του ’30 στην Αμερική υπογράμμιζε πως το συγκεκριμένο είδος ήρθε για να μείνει. Εύπεπτο,χωρίς δύσκολες λέξεις και εξειδικευμένη ορολογία, προσφερόταν για απνευστί ανάγνωση. Η χαμηλή ποιότητα χαρτιού που χρησιμοποιούταν για την έκδοση του εξηγούσε την τιμή των 36 cents.
Στην Ελλάδα ο υπερήρωας με το χαρακτηριστικό “S” στο στήθος του έφτασε αρκετά αργότερα. Το 1961 συστήθηκε στο ελληνικό κοινό μέσω του περιοδικού “Τα καλύτερα κόμικς” και συγκεκριμένα στο τεύχος “Υπεράνθρωπα” και αμέσως μετά μερικά τεύχη ως “Σούπερμαν”. Στις μέρες μας ωστόσο έχει επέλθει κορεσμός με τις ταινίες φαντασίας να διαδέχονται η μία την άλλη και να διασκευάζουν τους ήρωες των κόμικ, χωρίς να αφήνουν περιθώρια στο κοινό να απολαύσουν την πρωτότυπη μορφή των υπερηρωών.
