O Παναγιώτης Αδαμόπουλος, φυσικοθεραπευτής με σημαντική εμπειρία στο ενεργητικό του, δίνει όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματά μας γύρω από την φυσικοθεραπεία των παιδιών.
Συγκεκριμένα αναφέρει πως είναι μια κλινική κατηγορία της φυσικοθεραπείας η οποία στοχεύει στην βελτίωση των κινητικών δυνατοτήτων ενός παιδιού, λαμβάνοντας υπόψη την φυσιολογική ωρίμανση και ανάπτυξη του, μέσα από την χρήση διαφόρων κινητικών μεθόδων εκπαίδευσης, προκειμένου να επιτευχθεί:
- κινητική μάθηση- εκπαίδευση (π.χ λειτουργικές δεξιότητες, βάδιση κτλ)
- τρόποι προσαρμογής στην καθημερινότητα (π.χ κατάλληλα υποδήματα, χρήση ειδικού εξοπλισμού κτλ)
- εκπαίδευση παιδιών και γονέων για την μέγιστη ανεξαρτητοποίηση και συμμετοχή στο κοινωνικό σύνολο (π.χ σχολείο κτλ)
Η Φυσικοθεραπεία στους παιδιατρικούς ασθενείς έχει ως βασικό στόχο να αντιμετωπίσει τις παθολογικές συνθήκες και να προετοιμάσει κατάλληλα το παιδί, έτσι ώστε να καταφέρει να εμπλακεί και να συμμετάσχει με επιτυχία στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. Μέσω της φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης, η οποία ενδέχεται να ξεκινά από τη νεογνική ηλικία και διαρκεί αρκετά έτη, βελτιώνονται τα χαρακτηριστικά της στάσης και της κίνησης που καθιστούν το παιδί λειτουργικό και αφορούν την ποιότητα της ζωής του.
Όλα αυτά επιτυγχάνονται μέσα από ένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει πάντα το παιχνίδι σαν κινητήρια δύναμη.
Οι θεραπευτές μπορούν να χρησιμοποιήσουν το παιχνίδι (ως δράση) και τα παιχνίδια (ως αντικείμενα), σαν εργαλεία, για να επηρεάσουν την θεραπευτική συνεδρία ενός παιδιού. Οι παιδιατρικοί φυσικοθεραπευτές βοηθούν τους γονείς να κατανοήσουν τα κινητικά ελλείμματα του παιδιού τους και στη συνέχεια το παιδί, για να αναπτύξει κινητικές δεξιότητες στο μέγιστο των δυνατοτήτων του με σκοπό τη συμμετοχή του σε δραστηριότητες της στενής και ευρύτερης οικογένειάς του.
Επίσης, το παιχνίδι προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους γονείς να έρθουν σε επαφή με το βρέφος τους και να θέσουν τις βάσεις για την μελλοντική τους σχέση. Οι αλληλεπιδράσεις που συμβαίνουν, κατά την διάρκειά του, δείχνουν στα παιδιά ότι οι γονείς τους νοιάζονται, δίνοντάς τους πλήρη προσοχή και μια αίσθηση ασφάλειας που βοηθά στο να χτιστούν γερές μελλοντικές σχέσεις. Ένα εμπλουτισμένο με παιχνίδια σπιτικό περιβάλλον και η ποιότητα της αλληλεπίδρασης γονιού-βρέφους, έχει δείξει ότι μπορεί να βοηθήσει το αναπτυσσόμενο βρέφος, ιδιαίτερα στα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του.
Το περιβάλλον της θεραπείας, είτε στο σπίτι είτε στην κλινική, πρέπει να είναι ένας δομημένος χώρος παιχνιδιού και η έγκαιρη έναρξη Φυσικοθεραπείας στα παιδιά, από τους πρώτους μήνες της ζωής τους, οδηγεί σε περισσότερο αποτελεσματική αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών που αντιμετωπίζουν.
Εκτός από τα προβλήματα όμως στην βρεφική ηλικία, ένας γονιός μπορεί να έρθει αντιμέτωπος με παθήσεις σε μεγαλύτερες ηλικίες όπως είναι για παράδειγμα η παιδική σκολίωση που συνήθως εμφανίζεται μέχρι την ηλικία των 10 ετών.
Στην περίπτωση της σκολίωσης παρατηρείται η πλάγια κλίση της σπονδυλικής στήλης στο κατά μέτωπο επίπεδο (κοιτώντας δηλαδή από πάνω ή μπροστά) και μοιάζει με το γράμμα S ή C και έχει ως χαρακτηριστικά ασυμμετρία στο ύψος των ώμων, των ωμοπλατών, των γοφών και της απόστασης των άκρων από τον κορμό από τη μία πλευρά.
Σε όλες τις περιπτώσεις οι γονείς πρέπει να συμβουλεύονται έναν εξειδικευμένο γιατρό για κάθε περίπτωση και αντίστοιχα έναν εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή για την αποκατάσταση του παιδιού τους.
