Συνέντευξη στην Αγγελική Μπαλτσιώτη
Κοινωνικός, γεμάτος θετική ενέργεια και με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του, εργατικός, φιλόδοξος και άνθρωπος που βαριέται εύκολα. Είναι ηθοποιός με αναμφισβήτητο σκηνικό γκελ. Οι επιλογές του διαφορετικές μεταξύ τους και το κοινό τον ακολουθεί πιστά σε κάθε του βήμα. Μερικά από όσα χαρακτηρίζουν την πολυσχιδή προσωπικότητα του Παναγιώτη Πετράκη και θα το διαπιστώσεις σε μία φιλική συζητήση μαζί του, η οποία θα σου φτιάξει την ημέρα όσο δύσκολη κι αν είναι. Ανάμεσα στις παραστάσεις και στα γυρίσματα για τον Πρίγκηπα της Φωτιάς, κατάφερα να διεκδικήσω λίγο από το χρόνο του και να τα πούμε όλα!
Η Νεραϊδα και το Παλικάρι είναι η φετινή παράσταση που πρωταγωνιστείς. Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή; Αυτή η συνεργασία προέκυψε μετά από την πρόταση του Γιώργου Βάλλαρη, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί πολύ επιτυχημένα και πέρσι στο “Γοργόνες και Μάγκες”, την οποία φυσικά αποδέχθηκα με πολλή χαρά.
Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις σου όταν κλήθηκες να ενσαρκώσεις το ρόλο που είχε υποδυθεί ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ; Ένιωσα πολύ χαρούμενος. Κλήθηκα να παίξω σε μία ταινία που έβλεπα μικρός, τη θαύμαζα και μου άρεσε πολύ και τώρα ήρθε η σειρά μου να το κάνω.
Πώς διαχειρίζεσαι την ενδεχόμενη σύγκριση; Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Πρόκειται για μία ταινία η οποία παίζεται συνεχώς, οπότε εννοείται πως θα υπάρξουν συγκρίσεις. Το κοινό όμως φεύγει από την παράστασή μας, τόσο ευχαριστημένο και με ανάταση ψυχής, οπότε οι επιμέρους συγκρίσεις διαδραματίζουν δευτερεύοντα ρόλο. Ο στόχος μας είναι να περάσει καλά ο κόσμος. Να ξεχαστεί, να γελάσει με την ψυχή του και να περάσει όμορφα!
Επαγγελματικά ακροβατείς μεταξύ υποκριτικής και τραγουδιού, ποιο σε κερδίζει περισσότερο; Στο μυαλό μου τα έχω συνυφασμένα μεταξύ τους οπότε δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Δηλαδή, για μένα, στην υποκριτική υπάρχει το τραγούδι, και κάθε τραγούδι είναι ένα μικρό μονόπρακτο, αντίστοιχα. Είναι λόγος μουσικός. Αν έπρεπε να διαλέξω, θα μου ήταν πολύ δύσκολο.
Το τραγούδι πως προέκυψε; Το τραγούδι προέκυψε παράλληλα με τη δραματική σχόλη. Τότε πρακτικά ξεκίνησα μαθήματα στο κλασσικό τραγούδι, τότε μάλιστα ήθελα να κάνω και όπερα. Αργότερα ανέπτυξα μία ιδιαίτερη αγάπη για το musical οπότε και το σπούδασα στην Αμερική. Ουσιαστικά πάντα είχα τα πόδια μου σε δύο βάρκες.
Τι διαφορετικό αισθάνεσαι πάνω σε μία θεατρική σκηνή και τι σε μία μουσική σκηνή; Στη μουσική σκηνή είμαι ο Παναγιώτης, δεν υποδύομαι κάποιον άλλον. Ο Παναγιώτης που θέλει να συγκινήσει και να αγγίξει τις ψυχές των ακροατών με αυτά που τραγουδάει. Στη θεατρική σκηνή είμαι ένας ρόλος. Πάλι προσπαθώ να συγκινήσω και να επικοινωνήσω αλλά μέσα από μία άλλη προσωπικότητα. Στο τραγούδι τα πράγματα είναι πιο άμεσα και ο κόσμος ανταποκρίνεται με περισσότερο συναίσθημα και ένταση.
Δεδομένων των σπουδών σου στην Αμερική πάνω στο musical, θα λέγαμε πως αυτό είναι το στοιχείο σου. Θεωρείς πως η τέχνη στην Ελλάδα “το έχει” σε αυτό τον τομέα; Θεωρώ το επίπεδο των musical στην Ελλάδα μέτριο. Είναι λίγες οι παραστάσεις στην Ελλάδα που με έχουν εντυπωσιάσει και ευτυχώς σε δύο από αυτές έχω συμμετάσχει, στους “Δαίμονες” και στην “Priscilla”.
Θα ρίσκαρες να σκηνοθετήσεις εσύ ένα musical; Όχι δε θα μπορούσα να το κάνω αυτό. Νομίζω είμαι ένας πολύ καλός εκτελεστής, όχι ένας δημιουργός. Το δημιουργικό δεν το έχω καθόλου. Δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ, οπότε δεν ξέρω αν θα μου βγει κάτι, αλλά προς το παρόν σίγουρα όχι. Εμένα με γοητεύει να καταπιαστώ με κάτι και να το φέρω εις πέρας όσο καλύτερα μπορώ.
Με τι κριτήρια επιλέγεις τις δουλειές και τους ανθρώπους που θα συνεργαστείς; Προσέχω πρώτα ποιο είναι το αντικείμενο της δουλειάς, ποιο είναι το έργο, αν μου λέει κάτι εμένα και φυσικά οι συντελεστές. Το δημιουργικό μέρος, σχετικά με το σκηνοθέτη έχει την ίδια βαρύτητα με τα προηγούμενα δύο. Για μένα παίζει σημαντικό ρόλο να εκτιμώ επαγγελματικά τους ανθρώπους που θα συνεργαστώ και να “κολλάμε” σε επίπεδο ιδιοσυγκρασίας.
Θα αναζητούσες στο εξωτερικό καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες; Τώρα πια όχι. Έχω περάσει σε μία φάση ζωής που με ενδιαφέρουν κι άλλα πράγματα, πέραν της φιλοδοξίας μιας μεγάλης καριέρας. Δηλαδή αυτή τη στιγμή με ενδιαφέρει να έχω μία ωραία συνέχεια στα καλλιτεχνικά δρώμενα, να μπορώ να κάνω καινούργια πράγματα, αλλά δεν έχω αυτή τη λύσσα “να πετύχω το ένα, να πετύχω και το άλλο”.
Στο ευρύ κοινό έγινες γνωστός μέσω μίας καθημερινής τηλεοπτικής σειράς “Τα μυστικά της Εδέμ”. Έχει περάσει αρκετός καιρός που απέχεις από την τηλεόραση. Ήταν επιλογή σου ή απλά έτυχε να μην υπάρξει κάποια πρόταση που θα σε κάνει να πεις το “ναι”; Νομίζω ισχύει το δεύτερο. Δεν υπήρξε κάποια πρόταση η οποία θα με δελεάσει. Όταν μάλιστα έχεις κάνει κάτι τόσο σημαντικό που γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία, καλομαθαίνεις λίγο. Το πλήρωμα του χρόνου όμως ήρθε φέτος στο να ξανακάνω τηλεόραση.
Δηλαδή; Μπαίνω στη σειρά “Ο Πρίγκηπας της Φωτιάς”, δημιουργία του Γιώργου Κυρίτση, που είχαμε συνεργαστεί και τότε στα Μυστικά της Εδέμ. Μου λείπει βέβαια η Έλενα Ακρίτα. Είναι ένα πολύ δυνατό σενάριο και ο ρόλος μου θα είναι εντελώς διαφορετικός από όσα έχω κάνει μέχρι τώρα. Το καστ αποτελείται από εξαιρετικά ταλαντούχους ηθοποιούς, οπότε δύσκολα θα μπορούσα να πω όχι!
Στην τόσο αξιόλογη και σταθερή πορεία σου, πιστεύεις πως έχεις επαγγελματικά απωθημένα; Δε θα έλεγα πως έχω απωθημένα. Αλλά έχω επαγγελματικά όνειρα, δηλαδή ονειρεύομαι διάφορους ρόλους που θα μου άρεσε να παίξω. Αυτό δε σημαίνει πως αν τελικά δεν γίνει πραγματικότητα το όνειρο, θα το έχω απωθημένο και θα το κουβαλάω στην υπόλοιπη ζωή μου.
Η δημιουργία οικογένειας είναι κάτι που σκέφτεσαι και επιδιώκεις; Καθόλου. Δε νιώθω ότι έχω την ενέργεια και την αφοσίωση που απαιτεί το μεγάλωμα ενός παιδιού. Θεωρώ πως κάνεις ένα παιδί και πρέπει να είσαι παρών στο μεγάλωμά του και αυτό θέλει μία αυταπάρνηση του προσωπικού σου χρόνου. Εκτός αυτού, πρέπει να είσαι και σε ένα στάδιο επαγγελματικής αποκατάστασης που πρέπει να έχεις εξασφαλισμένα κάποια πράγματα.
Η παράσταση “Η Νεραϊδα και το Παλικάρι” μέχρι πόσο θα πάει; Η παράσταση θα συνεχίσει μέχρι Κυριακή των Βαϊων και έπειτα έχουμε κάποια ταξιδάκια στην Κρήτη και στη Θεσσαλονίκη, προς το τέλος της Άνοιξης. Παράλληλα κανω κάποια live στο Convento del Arto, Δευτέρες και Τρίτες συνήθως!
