Εικόνες και νόμοι που τώρα μοιάζουν εξωπραγματικοί. Όμως όσοι τους έζησαν έχουν να διηγηθούν και μια ιστορία και δύσκολα μπορούν να ξεχάσουν όσα είδαν με τα ίδια τους τα μάτια. Ο νόμος 4000 είναι ο πιο χαρακτηριστικός νόμος στην ελληνική ιστορία, που δεν είχε κανένα λόγο ύπαρξης και κυρίως κανένα αποτέλεσμα.
1958, και η τότε κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή τίθεται αντιμέτωπη με φαινόμενα ττεντυ-μποϋσμού. Δηλαδή οι τότε νέοι, αμφισβητούσαν τον κόσμο που είχαν φτιάξει οι μεγαλύτεροί τους και αντιδρούσαν με τον τρόπο τους.
Πράγματι το φαινόμενο του γιαουρτώματος, είχε πάρει διαστάσεις και πολύ “καθώς πρέπει κύριοι και κυρίες” της εποχής είχαν πέσει θύματα νέων που τους πετουσαν γιαούρτια για να δηλώσουν την αντίθεσή τους μαζί τους.
Η κυβέρνηση έκρινε σκόπιμο να θεσπιστεί ένας νόμος, μετά από πίεση που δέχθηκε από άτομα της καλής κοινωνίας, που θα αποτρέπει τέτοιου είδους ενέργειες.
Ο νόμος που ψηφίστηκε επέτρεπε την διαπόμπευση των ταραξιών, το ξύρισμα του κεφαλιού τους και τη περιφορά τους μέσα στον κόσμο, με εξευτελιστικές ταμπέλες κρεμασμένες στο λαιμό τους.
Μάλιστα καλούσαν και τον τύπο της εποχής για να τραβήξουν φωτογραφίες που δημοσιεύαν την επόμενη ημέρα στις εφημερίδες.
Η αστυνομία βρήκε χώρο για να προχωρήσει σε αυθαιρεσίες και κατάχρηση εξουσίας και οι νέοι με ξυρισμένα κεφάλια είχαν φτάσει να είναι περισσότεροι από αυτούς που διατηρούσαν μαλλιά.
Ο νόμος καταργήθηκε το 1983, είχε μπει βέβαια σε αχρησία από το 1973, αφήνοντας πίσω θλιβερές ημέρες για την δημοκρατία και τη λειτουργία μιας χώρας που προσπαθούσε να μπει στην Ευρώπη…
