To Savapile είναι το μοναδικό πιλοποιείο στην Ελλάδα
Αμφιλεγόμενο αξεσουάρ το καπέλο, συνάμα προσδίδει αέρα κομψότητας και στυλ και έναν ρομαντισμό από άλλη εποχή. Τον ρομαντισμό αυτόν κρατά στα χέρια της η Λίζα Σαρηγιαννίδου, η οποία στο Savapile ράβει τα πιο όμορφα ψάθινα καπέλα στο χέρι! Μοναδική στην πιλοποιία, μ’ ένα εργαστήρι που το πήρε “προίκα” από τον πατέρα της και μια τέχνη που την “έκλεψε” έντεχνα! Στο υπόγειο της οδού Αγίας Ελεούσης στου Ψυρρή, κατεβαίνεις τα σκαλάκια ένα-ένα και ανακαλύπτεις τον ψάθινο κόσμο της… Θα μπορούσε να είναι και παραμύθι, “Η Λίζα στην χώρα των ψάθινων καπέλων”! Ευτυχώς για εμάς είναι ολοζώντανη και δημιουργική και φτιάχνει τα πιο ευφάνταστα ψάθινα καπέλα!
Συνέντευξη στη Δήμητρα Βγενά
Έχεις ένα από τα πιο ιστορικά πιλοποιία. Είσαι η μοναδική αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που φτιάχνεις ψάθινα καπέλα;
Ψάθινα καπέλα με την ψάθα αυτή την ιταλική ναι! Απ’ όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάποιος άλλος.
Το “Savapile” είναι κληρονομιά από τον μπαμπά καθώς και η τέχνη του ψάθινου καπέλου. Πως ξεκίνησε αυτό το ταξίδι και τι ήταν αυτό που σε έκανε να το συνεχίσεις;
Έλα ντε… (γέλια) O πατέρας μου δούλευε σ’ ένα εργοστάσιο με καπέλα στον Πειραιά (νομίζω υπάρχει ακόμη) εκεί λοιπόν δούλευε από πολύ μικρός, από παιδάκι και το μόνο που τον έβαζαν να κάνει ήταν να σιδερώνει. Εκείνος όμως καθώς ένιωθε πολύ δημιουργικός δεν ήθελε να κάνει συνέχεια το ίδιο πράγμα και να μην εκτιμάται. Ένιωθε ότι ήταν παραγωγικός και γρήγορος και τους βοηθούσε σε πολλά πράγματα, οπότε ήθελε να πάει παραπέρα, να εξελιχθεί. Ζήτησε τότε από τις κοπέλες στο εργοστάσιο να του δείξουν να ράβει και εκείνες του είπαν “η τέχνη αυτή δεν μαθαίνεται, κλέβεται”! Έτσι εκείνος πήρε μια μηχανή και πήγε σπίτι του και με καλούπι μια γλάστρα της μαμάς του και ένα τηγάνι προσπάθησε να φτιάξει δικά του καπέλα! Έπειτα έπαιρνε το καραβάκι και πήγαινε στη Σαλαμίνα και τα πωλούσε στην παραλία. Είδε πως αυτό πήγαινε καλά και πήρε την απόφαση να έρθει εδώ στου Ψυρρή και να ανοίξει το δικό του εργαστήρι. Μάλιστα το αφεντικό του πήγε και τον ξαναβρήκε γιατί ήθελε να τον ξαναπάρει πίσω στη δουλειά αλλά πλέον είχε κάνει το δικό του βήμα!
Εγώ πάλι ήμουν από μικρή μέσα στα καπέλα ,στο εργαστήρι μεγάλωσα. Ο πατέρας μου μάλιστα έλεγε “εσύ γεννήθηκες μέσα σε ένα καπέλο” (γέλια)! Ήμουν το πρώτο παιδάκι που είχε καπελάκι για μπομπονιέρα στη βάφτιση. Οπότε όπως καταλαβαίνεις ήταν φυσική εξέλιξη. Παρολ’ αυτά σπούδασα Οικονομία και Διοίκηση, αλλά όχι ότι ήξερα τι θέλω να κάνω. Πήγαινα στο εργαστήριο οι υπόλοιποι δούλευαν και εγώ έκανα τα δικά μου. Έπαιρνα ρετάλια και έφτιαχνα τσάντες, ζώνες τέτοια πράγματα. Όταν έβγαινα έξω βόλτα στην Ερμού, μου έλεγαν “Α! Τι ωραία τσάντα, από που την πήρες” και τους έλεγα μόνη μου την έφτιαξα και μου απαντούσαν “Α! Τι ωραία φτιάξε μας και εμάς”. Έτσι κατάλαβα ότι κάτι γίνεται…
Ασχολήθηκα όμως πιο πολύ όταν αρρώστησε ο πατέρας μου και κάπως έτσι είδα ότι αυτό είναι για μένα…
Το καπέλο αποτελεί αμφιλεγόμενο αξεσουάρ. Άλλοτε προσδίδει αέρα κομψότητας και άλλες φορές η θέαση του προκαλεί σχόλια χλευασμού. Γιατί πιστεύεις ακροβατεί στις αντιθέσεις;
Νομίζω πως απλά είναι θέμα συνήθειας. Νομίζω αυτό άλλαξε στην εποχή των social media. Θυμάμαι στο παλιό εργαστήρι έρχονταν κοπέλες δοκίμαζαν καπέλα, πήγαιναν στον καθρέφτη και χασκογελούσαν, μετά όμως άλλαξε πάρα πολύ όλο αυτό. Τώρα τις βλέπω που τα φοράνε και χαίρονται! Τουλάχιστον τα τελευταία τρία χρόνια έχει αλλάξει η αντιμετώπιση στην θέαση του καπέλου!
Ενώ η μόδα εξελίσσεται και μας καλεί να είμαστε όλο και πιο ελεύθερες σε αυτά που θα φοράμε, στο καπέλο υπάρχει ακόμη μια συστολή. Την ίδια στιγμή που μπορεί να υιοθετήσουμε εμείς οι γυναίκες στο look μας κάτι πολύ ακραίο. Που πιστεύεις κρύβεται αυτή η συστολή μας;
Φυσικά και υπάρχει κόσμος που ακόμη το φοβάται και ντρέπεται να κυκλοφορήσει με καπέλο. Παλαιότερα υπήρχε μια κατηγορία ανθρώπων που φορούσαν το καπέλο στο εξωτερικό και στην Ελλάδα όχι. Στα ταξίδια τους για να καταλάβεις τα φορούσαν, και όταν επέστρεφαν δεν τα φορούσαν. Αντίστοιχα τώρα τα φοράνε στα νησιά και στην πόλη δυσκολεύονται να τα φορέσουν. Υπάρχει σε κάποιους αυτή η συστολή.
Να υποθέσω ανήκεις στην κατηγορία γυναικών που θα φορέσουν καπέλο τόσο σε μια επίσημη κοινωνική εκδήλωση όσο και στην καθημερινότητα;
Εγώ στον γάμο της αδελφής μου έβαλα! Κουάφ όχι καπέλο, αλλά έβαλα! Ήμουν η μόνη βέβαια. Στην καθημερινότητα μου να σου πω την αλήθεια δεν με βλέπει ήλιος εμένα, έρχομαι το πρωί στο εργαστήρι και φεύγω το βράδυ. Στις διακοπές μόνο.
Αγαπημένο σου καπέλο;
Δεν ξέρω. Κάθε χρονιά αγαπάω και κάποιο περισσότερο. Μου αρέσει πάρα πολύ το boater που το έχουμε συνδιάσει με τον γονδολιέρη. Το έχω φορέσει σε άπειρες παραλλαγές, το έχω κάνει ρηχό, βαθύ, το έχω κάνει μεγάλο, το έχω κάνει κλασικό… νομίζω ότι αυτό το καπέλο έχει κάτι!
Ποιο είναι το πιο περίεργο καπέλο που έχεις φτιάξει; Η πιο ιδιαίτερη παραγγελία καπέλου;
Το πιο περίεργο; Εμένα να σου πω την αλήθεια αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν ένα καπέλο που είχα φτιάξει για το gay pride και μου είχε βγει αβίαστα. Είχα πάρει όλα τα χρώματα του gay pride και είχα φτιάξει ένα τεράστιο καπέλο! Τώρα το πιο περίεργο… νομίζω όλα τα περίεργα μου ζητάνε. Παλαιότερα το πιο περίεργο που είχα φτιάξει ήταν ένα τεράστιο καπέλο καρδιά για μια παράσταση όπου έπρεπε να γδυθεί μια κοπέλα πίσω από το καπέλο. Φαντάσου για να φτιάξω αυτό το καπέλο μου το κρατούσαν τέσσερα άτομα. Και τώρα φτιάχνω μεγάλα, αλλά εκείνο ήταν πολύ πολύ μεγάλο!
Έμπνευση για τα καπέλα σου από που αντλείς; Πως ζωντανεύει η ιδέα για ένα νέο σχέδιο;
Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να σου πω ότι εμπνέομαι από τις εικόνες. Συνήθως την ώρα που δουλεύω, την στιγμή που το φτιάχνω και σχηματίζεται μου έρχεται η έμπνευση και λέω “Α! Μήπως να το κάνω έτσι” και το αλλάζω επιτόπου.
Το βασικό υλικό που χρησιμοποιείς είναι η ψάθα, πιστεύεις ότι είναι εύκολο να φορεθεί και τον χειμώνα;
Ξεκάθαρα όχι. Είναι καλοκαιρινή. Η αλήθεια είναι ότι τον χειμώνα δεν είναι τόσο δημιουργικά τα υλικά. Μπορείς να κάνεις πράγματα απλά εγώ δεν ασχολούμαι με τα χειμερινά.
Στο “Savapile” τι καπέλα μπορούμε να βρούμε;
Μπορείτε να βρείτε καπέλα από ψάθα, Παναμά, κάνναβης, ράφφια.
Πιστεύεις τα επόμενα χρόνια το επάγγελμα αυτό θα εξαλειφθεί;
Νομίζω πως θα σταματήσει. Ήδη αυτή τη στιγμή το έτοιμο καπέλο είναι πιο φτηνό από το ίδιο το υλικό του. Επίσης παλαιότερα υπήρχε ποικιλία χρωμάτων στην ψάθα, έβρισκες όλα τα χρώματα. Πλέον δεν τα βρίσκεις, μόνο στο φυσικό χρώμα. Τέλος, είναι ένα επάγγελμα που γίνεται στο χέρι και ο κόσμος δεν πάει πλέον να κάνει αυτή τη δουλειά.
Μια στιγμή που ένιωσες πραγματικά περήφανη όλα αυτά τα χρόνια που κανείς αυτή τη δουλειά;
Κάθε μέρα νιώθω περήφανη που έχω καταφέρει να υπάρχω μέσα από αυτή την δουλειά. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό (γέλια), αλλά και το εξώφυλλο στη Vogue, όπου υπήρχε ένα καπέλο μου ήταν πολύ καλή στιγμή.
Τα καπέλα σου και τα σχέδια τους που μπορούμε να τα βρούμε;
Προς το παρόν, εδώ στο εργαστήρι μου! Επίσης στα νησιά που δίνω σε κάποια καταστήματα.
Ένα καπέλο χειροποίητο πόσο μπορεί να κοστίζει;
Μπορεί να έχει από 20 ευρώ μπορεί να φτάσει και 200 ευρώ. Εξαρτάται από την ψάθα και το μέγεθος!
Εκτός από καπέλα μπορούμε να βρούμε και άλλες ψάθινες δημιουργίες σου;
Εκτός από καπέλα φτιάχνω και τσάντες, καλάθια, καλάθια για βάφτιση.
