Η αρχαία Ελλάδα και η Ρώμη είχαν παράγει άφθονη λογοτεχνία, αλλά ουσιαστικά ένα πολύ μικρό μέρος σώζεται σήμερα. Τι ακριβώς έγινε σχεδόν με όλα τα έργα που είχαν γραφτεί αρχαιότητα είναι το θέμα του βίντεο από το κανάλι αρχαίας ιστορίας στο Youtube Told in Stone.
Το συγκεκριμένο θέμα έχει άμεση σχέση με το κάψιμο της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, αναφέρει το openculture. Γνωστή ως «Η μεγαλύτερη από όλες τις αρχαίες βιβλιοθήκες», υπολογίζεται ότι η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας περιείχε μεταξύ 532.800 και 700.000 τόμους σε μορφή κυλίνδρου. Όλοι τους χάθηκαν όταν την έκαψε ο Ιούλιος Καίσαρας το 48 π.Χ.
Ωστόσο, «η απώλεια όλης της αρχαίας λογοτεχνίας, εκτός από ένα μικρό μέρος, δεν προκλήθηκε μόνο από την εξαφάνιση μιας και μόνο βιβλιοθήκης. Αντίθετα, ήταν η συνέπεια της ευθραυστότητας των κειμένων πριν από την έλευση της τυπογραφίας». Ο πάπυρος, το υλικό γραφής που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στην αρχαία Αίγυπτο, σίγουρα δεν άντεξε στη δοκιμασία του χρόνου. Στη σχετικά υγρή δυτική Ευρώπη, «οι περισσότεροι πάπυροι έπρεπε να αντιγράφονται ξανά κάθε αιώνα περίπου», λέει ο αφηγητής Garret Ryan.
Ίσως όμως ο δικός μας πολιτισμός να αποδειχθεί πιο τυχερός από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, της οποίας η κατάρρευση σήμαινε ότι «οι ελίτ που παραδοσιακά παρήγγειλαν νέα αντίγραφα εξαφανίστηκαν ενώ παρήχθησαν πολύ λιγότερα χειρόγραφα για να εξυπηρετούν τους ιδιαίτερους σκοπούς της θρησκείας και της εκπαίδευσης». Για αυτούς και άλλους λόγους, πολύ λίγοι κλασικοί έφτασαν μέχρι τον Μεσαίωνα, και συνεπώς ως την Αναγέννηση.
