Για τα παιδιά, οι πασχαλινές διακοπές δεν είναι απλώς ένα διάλειμμα από τις σχολικές υποχρεώσεις. Είναι μια ξεχωριστή περίοδος, όπου η καθημερινότητα χαλαρώνει και δημιουργείται χρόνος για ελεύθερο παιχνίδι, φαντασία και ουσιαστική επαφή με τους γύρω. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό να στρέψουμε το βλέμμα μας σε έναν σύγχρονο «αόρατο» κίνδυνο που απειλεί την ποιοτική παιδική ζωή: τη διαρκή έκθεση στις οθόνες.
Η συνεχής χρήση κινητών, τάμπλετ και υπολογιστών – όσο αθώα κι αν φαίνεται – περιορίζει τις εμπειρίες που τρέφουν ολόπλευρα την παιδική ανάπτυξη. Τα παιδιά συνηθίζουν σε εύκολες και γρήγορες ανταμοιβές, εις βάρος της συγκέντρωσης, της δημιουργικότητας και της ψυχοσυναισθηματικής τους ωρίμανσης. Η αδιάκοπη ροή ψηφιακών ερεθισμάτων ενδέχεται να προκαλέσει κόπωση στο νευρικό σύστημα, δυσκολία στη συγκέντρωση και προβλήματα στη διαχείριση των συναισθημάτων.
Αντιθέτως, δραστηριότητες που απαιτούν ενεργή συμμετοχή – όπως οι χειροτεχνίες, η ανάγνωση, τα επιτραπέζια παιχνίδια, οι βόλτες στη φύση και οι κοινωνικές επαφές με συνομηλίκους – ενισχύουν θεμελιώδεις δεξιότητες. Τα παιδιά μαθαίνουν να λύνουν προβλήματα, να συνεργάζονται, να εκφράζονται και να χτίζουν την αυτοπεποίθησή τους μέσα από πράξεις δημιουργίας και συνύπαρξης.
Η απομάκρυνση από την ψηφιακή παθητικότητα δεν σημαίνει απλώς λιγότερες ώρες μπροστά σε μια οθόνη, αλλά περισσότερο ποιοτικό χρόνο. Χρόνο που μεταφράζεται σε ουσιαστική επαφή, φροντίδα, παιχνίδι, επικοινωνία. Για τα παιδιά – ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες – αυτός ο χρόνος είναι πολύτιμος. Είναι η βάση για μια υγιή ψυχική ανάπτυξη και η προϋπόθεση για να γίνουν ενήλικες με αυτογνωσία, συναισθηματική ανθεκτικότητα και κοινωνική σύνδεση.
Ας δούμε λοιπόν τις διακοπές όχι ως παύση, αλλά ως ευκαιρία. Όχι ως χρόνο «να περάσει», αλλά ως χώρο για να ζήσουμε μαζί – αληθινά, δημιουργικά, ανθρώπινα.
