Η Μελίνα Λεφαντζή έχει μια καθαρότητα στην όψη, στο βλέμμα, στον τρόπο που μιλάει. Έχει ζεστή καρδιά και είναι ίσως από τους πιο δοτικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει τελευταία. Από παιδί, ήθελε να γίνει ηθοποιός και να παίζει στο θέατρο. Αφορμή γι αυτή της την απόφαση στάθηκε ένα μιούζικαλ που είδε στην Νέα Υόρκη όταν ήταν μικρούλα με την μητέρα της.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά όπου και ζει μέχρι και σήμερα, αφού όπως χαρακτηριστικά δηλώνει ο Πειραιάς ειναι το σπίτι της. Τη γνωρίσαμε από τις «Άγριες Μέλισσες», έπειτα συμμετείχε στη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» και φέτος μας κρατά συντροφιά ως Αλεξάνδρα στο «Προξενιό της Ιουλίας»…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Τι αγαπάς περισσότερο στην πόλη;
Αγαπώ τα πάντα στον Πειραιά. Έχω γεννηθεί εδώ, έχω μεγαλώσει εδώ… Είναι το σπίτι μου!
Τι κατά τη γνώμη σου κάνει τους Πειραιώτες να ξεχωρίζουν;
Δεν ξέρω να σου πω τι τους κάνει να ξεχωρίζουν, μπορώ όμως να σου πω γιατί αγαπώ εγώ τους Πειραιώτες. Γιατί είναι καλοί άνθρωποι, μπεσαλήδες και ωραίοι τύποι. Ανοιχτοχέρηδες σε συναισθήματα και δοτικοί. Αν τους κάνεις ένα καλό, θα σου κάνουν δέκα. Ωστόσο δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους, δεν αδικούν και γι αυτό δεν θέλουν και να αδικούνται. Ο Πειραιώτης και η Πειραιώτισσα έχουν λόγο και όταν τον δίνουν, τον κρατούν. Γι αυτό και μόνο δεν μπορείς παρά να τους αγαπήσεις…
Σε ποιο σημείο του Πειραιά έδωσες το πρώτο σου φιλί;
Χα,χα! Με πας πίσω σε όμορφα χρόνια τώρα. Στην εφηβεία μου που κάναμε ατελείωτες βόλτες στην Πασαρέλα στο Πασαλίμανι. Στην Μαρίνα Ζέας… Στο Φάρο… Αχ αυτός ο Φάρος! Εκεί άνθισαν οι περισσότεροι εφηβικοί έρωτες της γενιάς μου!
Υπάρχει αλήθεια κάποιο μέρος που να σε χαλαρώνει μετά από μία κουραστική μέρα;
Η βόλτα στην Πειραική χωρίς δεύτερη σκέψη. Όταν περπατάω πλάι στη θάλασσα ενώ δύει ο ήλιος, νιώθω ότι λύνονται όλα μου τα προβλήματα!
Πήγαινες σε Μουσικό Σχολείο. Πως και δεν ασχολήθηκες επαγγελματικά με τη μουσική;
Πράγματι έχω φοιτήσει στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά. Μάλιστα έπαιζα πιάνο για αρκετά χρόνια. Την αγαπώ πολύ τη μουσική. Νιώθω ότι πάντα είχε μοναδική επίδραση πάνω μου το να ακούω μουσική. Ο σκοπός των μουσικών σπουδών ωστόσο ήταν να αποκτήσω τις βάσεις για να μπορέσω μετέπειτα να ασχοληθώ με το μιούζικαλ.
Πως προέκυψε αυτή σου η ανάγκη;
Όταν ήμουν πιτσιρίκα πήγα με την μητέρα μου ένα ταξίδι στην Αμερική, στη Νέα Υόρκη συγκεκριμένα, όπου παρακολουθήσαμε μεταξύ άλλων και ένα μιούζικαλ. Ήταν έρωτας… με την πρώτη ματιά! Έκτοτε μέσα μου σα να κλείδωσα, ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω!
Ωστόσο έχεις σπουδάσει νηπιαγωγός και μάλιστα έχεις ασκήσει το επάγγελμα για δέκα ολόκληρα χρόνια! Αυτή η επιλογή για σπουδές και κατ΄ επέκταση επαγγελματική πορεία πως προέκυψε;
Όπως αρκετοί γονείς φαντάζομαι, έτσι και οι δικοί μου, ήθελαν να σπουδάσω κάτι που να μπορεί να μου προσφέρει μία μεγαλύτερη οικονομική ασφάλεια. Εγώ αγαπώ πολύ τα παιδιά, οπότε κάπως έτσι βρέθηκα να φοιτώ στο Τμήμα Εκπαίδευσης και Αγωγής Προσχολικής Ηλικίας, στο Καποδιστριακό. Και τώρα που πλέον το βλέπω πιο ψύχραιμα, δεν θεωρώ ότι έπραξαν λάθος. Εκείνη την περίοδο αισθανόμουν πιεσμένη και ένιωθα ότι το όνειρό μου έπαιρνε παράταση, αλλά αυτό με πείσμωσε και ολοκλήρωσα στην ώρα τους τις σπουδές μου στο πανεπιστήμιο.
Και αφού τελείωσες ξεκίνησες τις σπουδές σου στην υποκριτική; Πως θυμάσαι εκείνη την περίοδο;
Ναι, στη Σχολή Θεοδοσιάδη. Υπέροχα ανέμελα χρόνια! Γιατί ήμουν, σε ένα ασφαλές περιβάλλον, που μπορούσα να εκφραστώ και να δημιουργήσω… Ένιωθα απολύτως ελεύθερη σε ένα πλαίσιο το οποίο σε αποδέχεται και σου επιτρέπει να δοκιμάζεσαι αφού έχεις την ευκαιρία να παίξεις από Τσέχωφ μέχρι Ντάριο Φο και να ερμηνεύσεις ρόλους που ίσως δεν θα έχεις ποτέ άλλοτε την ευκαιρία.
Νοσταλγείς καθόλου την ζωή της εκπαιδευτικού;
Όχι γιατί ακόμη και σήμερα κάνω μαθήματα! Παράλληλα με τα γυρίσματα κάνω μαθήματα σε παιδάκια! Και γιατί όπως σου είπα αγαπώ τα παιδιά αλλά και για να μπορώ ουσιαστικά να υποστηρίζω το όνειρό μου. Γιατί όπως και να το κάνουμε, το βασικό πράγμα που ορίζει τη ζωή μας, είναι το οικονομικό. Επειδή λοιπόν δεν είχα ποτέ την άνεση και την ελευθερία την οικονομική, ώστε να πω ότι δεν δουλεύω παράλληλα και επικεντρώνομαι μόνο στην υποκριτική, για να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς παράλληλα κάνω και κάποια μαθήματα. Δεν σου κρύβω πως παράλληλα με ικανοποιεί πολύ καθώς μου είχαν λείψει τα παιδιά. Μπορεί κάποιες φορές να κουράζομαι αλλά τα παιδιά είναι πάντα πηγή χαράς και δύναμης. Μου φτιάχνει τη μέρα το να τα βλέπω και να περνάω χρόνο μαζί τους. Μαθαίνω από αυτά, κι εκείνα μαθαίνουν από εμένα. Είναι σπουδαία αυτή η διαδικασία…
Νιώθω ότι έχεις πολύ ανεπτυγμένη μέσα σου την ανάγκη της ανεξαρτησίας από όσα κουβεντιάζουμε…
Πράγματι. Είμαι από τους ανθρώπους που από πολύ μικρή ηλικία ήθελα να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Να μην χρειάζεται να βασίζομαι στους γονείς μου. Γι αυτό και πολύ νωρίς βρήκα σπίτι για να ζω μόνη μου. Ήθελα την ανεξαρτησία μου η οποία δεν μου χαρίστηκε αλλά την επέλεξα πολύ συνειδητά.
Σου δημιουργεί ίσως επιπλέον ανασφάλεια το γεγονός ότι η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα κάπως αβέβαιο;
Σαφώς. Είναι συνδεδεμένο με την ανασφάλεια του αύριο. Πως, που θα πάω του χρόνου; Τι θα κάνω; Τώρα είμαι καλά, είμαι σε μια δουλειά και περνάω υπέροχα. Του χρόνου όμως; Βέβαια θα μου πεις κάτι τελειώνει και κάτι καινούργιο θα έρθει, αλλά είσαι με την ανασφάλεια μέχρι να έρθει αυτό το καινούριο. Ωστόσο νιώθω πάρα πολύ τυχερή και ευγνώμων γιατί είμαι από τους τυχερούς που τα έχω καταφέρει και τα τελευταία τρία χρόνια συμμετέχω σε εξαιρετικές δουλειές.
Έχεις μία πολύ δεμένη οικογένεια. Πόσο σημαντικός είναι για σένα αυτός ο θεσμός;
Πολύ! Όντως μεγάλωσα σε μία οικογένεια πολύ δεμένη και νιώθω πολύ μεγάλη χαρά και περηφάνια γι αυτό. Έχω υπέροχη σχέση τόσο με τους γονείς μου όσο και με τα αδέφια μου. Σκέψου ότι ακόμα και σήμερα που δεν ζω μαζί τους, τις Κυριακές θα φάμε παρέα. Δεν υπάρχει ας πούμε περίπτωση να μην αλλάξουμε τον χρόνο μαζί. Πηγαίνουμε όλοι μαζί την Πρωτοχρονιά στο λιμάνι στις προβλήτες και αλλάζουμε τον χρόνο βλέποντας τα πλοία να φεύγουν και τα πυροτεχνήματα να γεμίζουν τον ουρανό! Είναι υπέροχα!
Το να δημιουργήσεις τη δική σου είναι κάτι που θα ήθελες μελλοντικά;
Κοίτα ίσως λόγω του ότι είμαι στον εκπαιδευτκό τομέα, το να κάνω ένα παιδί για εμένα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Δηλαδή δεν θα το κάνω αβίαστα. Πρέπει να μπορώ να του αφιερωθώ. Και οι συνθήκες της σύχγρονης ζωής δεν βοηθούν ως προς αυτό. Είναι πολλές οι απαιτήσεις και η ανασφάλεια μεγάλη οπότε αυτό με κάνει να έχω ακόμα περισσότερους ενδοιασμούς στο να κάνω το βήμα. Πιστεύω βέβαια ότι όταν έρθει η ώρα για να γίνει, θα γίνει καλά. Αλλά ας πούμε ότι θα το σκεφτώ διπλά και τριπλά πριν μπω σε αυτή τη διαδικασία.
Αντιμετωπίζεις γενικότερα τη ζωή με τόση υπευθυνότητα;
Προσπαθώ να είμαι σωστή. Να λειτουργώ προς όφελος της κοινωνίας μας δηλαδή και όχι ως βάρος. Για παράδειγμα, δεν θα πετάξω ποτέ μου σκουπίδι στο δρόμο. Νιώθω ότι ο καθένας μας πρέπει να κάνει γενικά το καλύτερο που μπορεί. Και ευτυχώς τουλάχιστον σε τοπικό επίπεδο βλέπω να γίνεται. Βλέπω ότι ο Πειραιάς εξελίσσεται. Και ευτυχώς γιατί ο Πειραιάς είναι το σπίτι μας και πρέπει να τον φροντίζουμε. Σπίτι δεν είναι μόνο το διαμέρισμά μας.
Έχεις ένα σκυλάκι, τη Νάιλα. Πως ήρθε στη ζωή σου;
Φιλοξενώ αδέσποτα σκυλάκια μέχρι να βρουν σπίτι. Κάπως έτσι ήρθε και η Νάιλα στη ζωή μου και… έμεινε! Την λάτρεψα από την πρώτη στιγμή!
Είσαι ένα πολύ γλυκό πλάσμα. Πόσο εύκολο είναι να καταφέρει να ξεχωρίσει ένας πραγματικά καλός άνθρωπος σε αυτό τον χώρο;
Όπως όλες οι δουλειές έτσι και η δική μας έχει τις δυσκολίες της. Στην αρχή τα πράγματα, δεν ήταν πάντοτε ρόδινα. Με δυσκόλεψε το κομμάτι της φιλίας ας πούμε. Της φιλίας της πραγματικής. Ίσως είναι και θέμα τύχης δεν ξέρω. Σαφώς και δεν γίνεται να ταιριάζεις με όλους. Ωστόσο σε ένα γενικότερο πλαίσιο είμαι ευτυχής γιατί έχω δουλέψει με ωραίους ανθρώπους. Εξαιρετικούς επαγγελματίες καικαλές ψυχές κι αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίζω και λέω ότι θέλω πραγματικά να υπάρχω σε αυτό τον χώρο.
Έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις σου ότι κάνεις ψυχοθεραπεία. Ποιες ανάγκες σου σε οδήγησαν εκεί και πως έχεις δει τον εαυτό σου να αλλάζει μέσα από αυτή τη διαδικασία;
Συνειδητοποίησα ότι έχω την τάση και την ανάγκη να τα φτιάχνω όλα. Και ήταν πολύ δύσκολο να δεχτώ ότι τελικά δεν φτιάχνονται όλα. Και σου μιλώ και σε κοινωνικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο. Από τα σκουπίδια στο δρόμο που σου έλεγα νωρίτερα μέχρι μια σχέση την οποία θα προσπαθούσα να κρατήσω με νύχια και με δόντια και να την κάνω να δουλέψει ενώ έβλεπα ξεκάθαρα ότι είχε προ πολλού τελειώσει…
Από τις «Άγριες Μέλισσες», στη σειρά «Αυτή η νύχτα μένει» και φέτος στο «Προξενιό της Ιουλίας». Θα έλεγε κανείς ότι μπήκες με φόρα στον τηλεοπτικό στίβο… Μίλησε μας γι αυτό…
Νιώθω πολύ χαρούμενη, αλήθεια στο λέω. Αφού πέρασα από την audition και έμαθα ότι θα μπω στις Μέλισσες δεν το πίστευα! Έπαθα σοκ! Ήταν μία εξαιρετικη δουλειά και ένα μεγάλο σχολείο για μένα οι Μέλισσες. Ολόκληρη η ομάδα, όλοι όσοι δούλευαν μπροστά και πίσω από τις κάμερες είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και επαγγελματίες. Μετά ήρθε η «Αυτή η νύχτα μένει». Άλλη υπέροχη δουλειά από εκεί. Ο κόσμος τη λάτρεψε. Και φέτος το «Προξενιό της Ιουλίας». Πόσο ευγνώμων είμαι που συμμετέχω σε αυτή τη σειρά…
Η Αλεξάνδρα που υποδύεσαι, μοιάζει να είναι ένας πολύ δυναμικός αλλά και ισορροπημένος άνθρωπος…
Ισχύει. Η Αλεξάνδρα μου, το κορίτσι με τα παντελόνια! Έχει έρθει πολύ συνειδητά, όπως επίσης έχει φύγει πολύ συνειδητά από εκεί που ήταν. Στηρίζεται στον εαυτό της και στις δυνάμεις της και μόνο. Έχει σιγουριά και αυτοπεποίθηση που πηγάζει από μια εσωτερική ηρεμία. Έχει θάρρος και ένα σθένος χαρακτήρα που δείχνει ότι τα πάει καλά με τον εαυτό της και γι αυτό γνωρίζει που πατάει, που βρίσκεται και για ποιο λόγο λειτουργεί όπως λειτουργεί. Πρώτα με τη λογική αλλά και με το συναίσθημα να τη βοηθάει.
Έχεις κοινά ως Μελίνα με την ηρωίδα σου;
Σίγουρα έχω. Ο δυναμισμός της νομίζω είναι ένα κοινό μας στοιχείο ας πούμε…
Σε συνέντευξή σου έχεις δηλώσει πως η Αλεξάνδρα είναι ένας χαρακτήρας που θα ήθελες να γνωρίσεις. Γιατί αυτό;
Συνδυάζει αυτό που είπαμε πριν, τη λογική με το συναίσθημα! Νομίζω ότι ως φίλη θα έδινε ωραίες συμβουλές…
Η μητέρα σου ήταν αεροσυνοδός κι έτσι έχεις ταξιδέψει πολύ. Τι αγαπάς περισσότερο στο να ταξιδεύεις;
Ναι έχω κάνει αρκετά ταξίδια με τη μητέρα μου. Με μύησε στο να ταξιδεύω και πλέον πρέπει οπωσδήποτε να κάνω έστω ένα ταξίδι τον χρόνο! Χα,χα! Λατρεύω να γνωρίζω νέους πολιτισμούς. Με συναρπάζει αυτή η διαδικασία!
Υπάρχει κάποιος προορισμός που μέχρι και σήμερα να έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου;
Έχω στην καρδιά μου τη Νέα Υόρκη γιατί είναι ένα πολύ όμορφο ταξίδι ζωής που έκανα μικρούλα με την μαμά μου και την Ταΰλάνδη που πήγα σχετικά πρόσφατα. Με εντυπωσίασε πάρα πολύ η κουλτούρα τους και η διαφορετικότητα της ζωής και των πολιτισμών…
Κάποιος που βρίσκεται στην κορυφή της λίστας με τα must visit;
Έχει μπει στη λίστα μου η Ιορδανία! Θα είναι το επόμενο ταξίδι που θα κάνω!
