Είναι μία γυναίκα δυναμική και αυτό το καταλαβαίνεις από την αύρα της. Πατάει γερά στα πόδια της, ξέρει τι θέλει, το διεκδικεί και δεν κάνει εκπτώσεις. Αγαπά τις γυναίκες, πιστεύει στην ελευθερία τους και υποστηρίζει με όλο της το είναι πως είμαστε όλες μοναδικά πλάσματα που μπορούμε και οφείλουμε να ζούμε τη ζωή που ονειρευόμαστε. Φέτος τη συναντάμε τηλεοπτικά στη σειρά της ΕΡΤ, Όρκος ΙΙ. Μία σειρά ανατροπών και εντάσεων, μυστηρίου και αγωνίας που το κοινό λάτρεψε από την πρώτη κιόλας στιγμή. Παράλληλα, στο θέατρο Άνεσις μοιράζεται τη σκηνή με τον άντρα της και πολύ ταλαντούχο, Τάσο Ιορδανίδη στην παράσταση «Θέλω να σου κρατάω το χέρι». Μια ιστορία με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία που πραγματεύεται τις ανθρώπινες, σύγχρονες σχέσεις, τη μάχη των δυο φύλων και την κρίση που βιώνει ένα ζευγάρι σημερινής εποχής… Πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα τη Θάλεια Ματίκα…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Αγωνία, μυστήριο και ανατροπές στη δραματική σειρά της ΕΡΤ, Όρκος ΙΙ όπου και σε βλέπουμε φέτος να πρωταγωνιστείς. Πως προέκυψε αυτή σου η συνεργασία αρχικά με την ΕΡΤ και φυσικά με τη σεναριογράφο Τίνα Καμπίτση και τον σκηνοθέτη Χρίστο Γεωργίου;
Mε κάλεσαν από την εταιρία παραγωγής STEFI Productions, ο Χρήστος με την Τίνα κι μου πρότειναν τον ρόλο. Χάρηκα πάρα πολύ που σκέφτηκαν εμένα για τον συγκεκριμένο ρόλο, οπότε πολύ γρήγορα είπα το «ναι». Αφενώς λόγω των συνεργατών που είναι όλοι τους υπέροχοι και πολύ ταλαντούχοι, και οι ηθοποιοί αλλά και όσοι εργάζονται πίσω από τις κάμερες, αλλά και λόγω του σεναρίου της Τίνας Καμπίτσης που είναι εξαιρετικό. Ήμουν σίγουρη λοιπόν ότι αν δουλευτεί σωστά το εν λόγω project θα είναι μια πάρα πολύ άξια και ενδιαφέρουσα δουλειά.
Ωστόσο δεν ήσουν σε φάση να κάνεις τηλεόραση την περίοδο που σου έγινε η πρόταση, σωστά…;
Ναι, κάπως έτσι. Γιατί ο Τάσος( Ιορδανίδης), ο συζυγός μου, συμμετέχει Στη Γη της Ελιάς και λόγω γυρισμάτων λείπει αρκετά από το σπίτι και είμαι μόνη μου με τα παιδιά. Οπότε μου ήταν δύσκολο λόγω χρόνου κυρίως να αναλάβω μια σειρά, η οποία θα είχε πάρα πολλά γυρίσματα. Ο Όρκος ΙΙ όμως, είναι μια σειρά εβδομαδιαία, με συγκεκριμένο αριθμό επεισοδίων, θα έχει συνολικά 32 επεισόδια μαζί με αυτά που θα προβληθούν του χρόνου, οπότε ήταν μια δουλειά που θα μπορούσα να τη φέρω εις πέρας. Και πάλι με πολύ… αγώνα έχω να πω… Χα, χα!
Το ότι προβάλλεται μέσα από την ΕΡΤ τι ρολο έπαιξε;
Θετικό φυσικά! Η μυθοπλασία που τολμάει η ΕΡΤ, η θεματολογία της δηλαδή, είναι το μόνο κανάλι που την τολμά. Εμείς για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή κάνουμε μια σειρά που πιστεύω οτι σε ένα ιδιωτικό κανάλι, δε θα είχε περάσει. Δεν θα είχε εγκριθεί. Και θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην ΕΡΤ, για αυτό. Για το ότι τολμά να επέμβει στη μυθοπλασία ως ένα σοβαρό, κρατικό κανάλι. Αυτό στην Ελλάδα τα τελευταία πολλά χρόνια, η αλήθεια είναι πως δε το είχαμε βιώσει. Αυτό είναι πιστεύω και το στοιχείο που την έχει κάνει να αγαπηθεί από τον κόσμο εξ αρχής.
Υποδύεσαι τη σύζυγο του Χρήστου, Μαριτίνα Απέργη. Τι έχεις αγαπήσει μέχρι σήμερα περισσότερο στην ηρωίδα σου;
Την πίστη της. Έχει βαθιά ριζωμένες αξίες μέσα της. Είναι πολύ αξιοπρεπής και έχει ηθικές αξίες από τις οποίες δεν μετατοπίζεται. Μένει εκεί, πιστή και μάλιστα σε πολύ αντίξοες συνθήκες. Με αυτή της την πτυχή ταυτίζομαι απόλυτα, ενώ στα υπόλοιπα στοιχεία του χαρακτήρα της δεν έχουμε καμία σχέση…
Ποια στοιχεία της δηλαδή εννοείς;
Δεν έχω καμία σχέση με την Μαριτίνα Απέργη στην ρομαντικότητα της. Στον τρόπο που εκφράζεται, γενικά. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που πατάει πάνω περισσότερο στη γη. Πιο πεζός. Είμαι γενικά αρκετά πιο ψύχραιμη γυναίκα στον τρόπο που εκφράζομαι.
Η σειρά πραγματεύεται το πολύ σοβαρό ζήτημα της εμπορίας οργάνων. Κάτι που μπορεί κάποτε να θεωρούνταν «αστικός μύθος», πλέον όμως στις μέρες μας είναι μια σκοτεινή πραγματικότητα. Κάποιοι υποστηρίζουν πως μία παράμετρος που μπορεί να την ευνοεί είναι η χαμηλή προσέλευση δωρητών. Ποια η άποψή σου σχετικά;
Ισχυει 100%. O κόσμος φοβάται να γίνει δωρήτης οργάνων, γιατί υπάρχει ένας αστικός μύθος, ξέρεις, ότι στα νοσοκομεία μπορεί να μη σε προσέξουν… Ότι, ότι… Υπάρχουν παράλληλα και θρησκευτικοί λόγοι, που μπορεί να εμποδίζουν αρκετούς ανθρώπους από το να δωρήσουν τα όργανά τους. Κι αυτό σίγουρα παίζει ένα μεγάλο ρόλο. Υπάρχει μία έντονη παραφιλολογία γύρω από το ζήτημα. Ακόμα θυμάμαι όταν ήμουν έφηβη να λένε πως στην Αθήνα κλέβουν παιδιά για όργανα. Είναι ένα τεράστιο ζήτημα πάντως που μας αφορά όλους. Αρκεί να σου πω πως αυτή τη στιγμή ο Τρίτος Κόσμος προσφέρει απλόχερα τα όργανά του για πάρα πολύ λίγα χρήματα, με παράνομα χειρουργεία. Κάτι που είναι ακόμη πιο τρομακτικό. Αν δηλαδή σκεφτείς ότι υπάρχουν ανθρώποι που έχουν οικονομική ανάγκη και με 6.000€ δίνουν ένα νεφρό τους… Τρελαίνεσαι.
Εσύ είσαι δωρητής οργάνων;
Όχι, δεν είμαι. Ακόμα. Κι αυτό γιατί δεν ήξερα το μέγεθος αυτού το προβλήματος. Δεν ήξερα ότι είναι τρίτη πιο κερδοφόρα παράνομη δραστηριότητα παγκοσμίως. Μετά το πέρας της σειράς είναι το πρώτο πράγμα που θα πάω να κάνω. Αν φυσικά ηλικιακά μπορώ να γίνω. Γιατί δεν ξέρω ακριβώς και ποια διαδικασία απαιτείται. Ωστόσο φαντάζομαι ότι πολύ απλά μπορεί κανείς να ενημερωθεί σχετικά στις μέρες μας.
Ζούμε μέρες δύσκολες σε ένα γενικότερο πλαίσιο, με τους ανθρώπους να τείνουν σε σημεία να γίνονται ανθρωποφαγικοί. Όντας μητέρα, ποιες είναι οι μεγαλύτερες σου ανησυχίες σχετικά με το μέλλον των παιδιών σου;
Αχ, τώρα πιάνουμε μεγάλο θέμα. Έχω όλες αυτές τις φοβίες που φαντάζομαι ότι έχει κάθε σύχρονος άνθρωπος που μεγαλώνει παιδιά σε μια μεγαλούπολη. Από το να μη μπλέξουν σε λάθος δρόμους, μέχρι να είναι αξιοπρεπείς και σωστοί άνθρωποι. Να μην κλειστούν στον εαυτό τους γιατί υπάρχουν και συμπτώματα κατάθλιψης που μπορεί εμείς οι γονείς να μη τα δούμε. Είναι τόσο μεγάλο το εύρος αυτή τη στιγμή, που τι να πρωτοσυζητήσεις; Ωστόσο εγώ αυτό που προσπαθώ και κάνω με τα παιδιά μου είναι να συζητώ μαζί τους όσο πιο πολύ μπορώ. Δηλαδή σε βαθμό που μπορεί να τα «διαλύω»! Ειδικά το βράδυ που τα πετυχαίνω, ξέρεις, ήρεμα, προσπαθώ να μιλάμε όσο μπορούμε περισσότερο. Παράλληλα θέτω και όρια όσο μπορώ. Δηλαδή γίνομαι αυστηρή όταν πρέπει.
Πως αλήθεια άλλαξε η Θάλεια ως άνθρωπος μετά τον ερχομό τον παιδιών της;
Το περίεργο με εμένα είναι ότι δεν άλλαξα ως άνθρωπος πολύ με τον ερχομό τους όσο όταν μεγάλωσαν και είδα ότι με έχουν ουσιαστική ανάγκη στα πιο σοβαρά ζητήματα τους. Όταν είδα πόσο σημαντική είμαι για εκείνα και πόσο τα επηρεάζω στον τρόπο που σκέφτονται και φέρονται. Εκεί ένιωσα ότι έχω μία τεράστια ευθύνη. Κι ενώ δεν το πίστευα ποτέ μου, έχω αφιερωθεί ολοκληρωτικά στα παιδιά. Έχω γίνει μια κανονική μαμά που όλο τον ελεύθερο της χρόνο τον δίνει στα παιδιά της. Το χρειάζομαι και εγώ πλέον. Παλιότερα όταν το σκεφτόμουν πίστευα ότι θα γκρινιάζω. Δεν ισχύει αυτό τελικά. Τουλάχιστον για εμένα…
Τι σε βοηθά να πας παρακάτω όταν η ζωή φέρνει στον δρόμο σου δυσκολίες;
Καταρχάς, πλέον επειδή έχω περάσει κάποιες δυσκολίες, πιστεύω ότι μόνο οι δυσκολίες σε πάνε παρακάτω. Γιατί μόνο οι δυσκολίες σε μετατοπίζουν από το εγώ σου και είναι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο να μπορέσει να μετατοπιστεί απο το εγώ του. Εκεί όταν νιώσεις ασήμαντος, ξέρεις, όταν τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά, αν μπορέσεις και μετατοπιστείς λίγο και αλλάξεις τα πράγματα που σκέφτεσαι λαθος εσύ, μπορείς και προχωράς ευκολότερα. Μπορεί να γκρινιάζεις για παράδειγμα για τα καθημερινά, όταν όμως έρθει το σοβαρό, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις και να είσαι ευγνώμων για όσα έχεις. Εγώ αυτό το μάθημα το έχω πάρει. Έχω αλλάξει πολύ σε αυτό το κομμάτι. Οπότε πιστεύω ότι οι δυσκολίες, εάν μπορείς να τις διαχειριστείς και δεν σε καταβάλλουν, αν το κατορθώσεις αυτό, η δυσκολία είναι αυτή που σε πάει παρακάτω.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που έπιασες τον εαυτό σου να «πελαγώνει» και γιατί;
Είμαι άνθρωπος που τα έχω όλα οργανωμένα και σε κουτάκια οπότε όταν έρχεται το απροόπτο, χάνω τον έλεγχο. Το τελευταίο πράγμα που έφερε σε μία τέτοια κατάσταση ήταν όταν βρεθήκαμε σε μια πολύ δύσκολη επαγγελματική θέση με τον σύζυγό μου. Κάναμε θεατρικές παραγωγές και πάθαμε μια αρκετά μεγάλη οικονομική κατστροφή. Εκεί μετακινήθηκα πάρα πολύ. Άλλαξα σε πολλά επίπεδα. Δεν συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους αυτό. Εμένα μου έκανε πάρα πολύ καλό και τελικά μετά από αυτό το «ταξίδι», τα πράγματα πήγαν και πολύ καλύτερα.
Πρόσφατα σε συνέντευξή σου μίλησες για την χειραφέτηση της γυναίκας και τη θέση της στην ελληνική κοινωνία και οι δηλώσεις σου συζητήθηκαν πολύ. Γιατί πιστεύεις έγινε αυτό;
Γιατί εμείς ως Ελλάδα πατάμε με το ένα πόδι στη Δύση, με το άλλο πόδι στα Βαλκάνια και το τρίτο πόδι στην Ανατολή. Είμαστε ακόμα ανώριμοι στο να δεχτούμε τα αυτονόητα σε όλα τα επίπεδα, και αυτό έχει να κάνει δυστυχώς για εμένα με το ρατσισμό, που υπάρχει μέσα μας ως Έλληνες. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν είμαστε ένα λαός τη προσφοράς. Και η αντροκρατούμενη κοινωνία όμως τι είναι; Ρατσισμός απέναντι στην γυναίκα. Τόσο απλά. Δεν έχουμε προχωρήσει σε κάποια επίπεδα.
Ως μητέρα μιας κόρης, της Νάγιας, πως θα ήθελες να την δεις να στέκεται στην κοινωνία μεγαλώνοντας;
Τώρα εντάξει μιλάς και σε ένα άνθρωπο που είναι υπέρ της γυναίκας 100%. Σε βαθμό που με κοροιδεύουν. Χα, χα! Τις αγαπώ πάρα πολύ τι γυναίκες. Ήθελα μάλιστα και κόρη δεν το συζητώ, και νομίζω θα τα δώσω όλα για την ενδυνάμωση της. Θέλω μια κόρη δυνατή η οποία να χαίρεται τη ζωή από την πρώτη στιγμή. Εγώ παρότι είχα μια φιλελεύθερη οικογένεια, κουβαλούσε ενοχές. Δεν θέλω λοιπόν η κόρη μου να έχει καθόλου ενοχές. Να μπορεί να ντύνεται όπως θέλει, να εκφράζεται όπως θέλει, να ανακαλύψει την σεξουαλικότητα της και να χαίρεται γι αυτή. Να είναι πάνω από όλα δημιουργικοί και ο γιός μου και η κόρη μου. Μόνο η δημιουργικότητα σε βγάζει από τη μαύρη σκέψη.
Τα παιδιά μας είναι το μέλλον μας. Τι κόσμο θα ήθελες – ιδανικά- να μπορούμε να τους παραδώσουμε;
Ε, καλά… Τι να πω τώρα; Καλύτερα να τους διηγηθείς τη Χιονάτη και τη Σταχτοπούτα…
Εκτός από την τηλεοπτική σου παρουσία φέτος για δεύτερη μάλιστα χρονιά σε βλέπουμε και στο σανίδι στη θεατρική παράσταση «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» στην οποία συμπρωταγωνιστείς με τον άντρα σου, Τάσο Ιορδανίδη. Αυτοί – οι λίγοι ομολογουμένως (γέλια) – που δεν έχουν έρθει ακόμη να δουν την παράσταση γιατί τους προτείνεις να το κάνουν;
Γιατί είναι μια φθηνή ψυχοθεραπεία για ζευγάρια. Χα, χα! Έρχονται άνθρωποι για να δουν την παράσταση δεύτερη και τρίτη φορά μας λένε «σώσατε τον γάμο μας, μας βοηθήσατε». Η παράσταση είναι μια πολύ περίεργη συνθήκη. Ο Τάσος έγραψε το θεατρικό έργο και εγώ έκανα τη σκηνοθεσία με προσωπικά μας βιώματα, και μυθοπλασία φυσικά. Ειδικά μετά τον covid νομίζω ότι έπιασε στο απόλυτο τον παλμό του κοινού…
Πρόκειται για μια παράσταση με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Τι σας έκανε να νιώσετε την ανάγκη να μοιραστείτε με το κοινό στιγμές της ζωής σας;
Καμιά φορά την επιτυχία τελικά, δεν μπορείς να την ορίσεις… Ψάχναμε να βρουμε ένα έργο για δύο άτομα γιατί θα ανοίγαμε το θέατρο Άλφα – Ληναίος – Φωτίου μετά τον covid και δεν ήμασταν σε καλή οικονομική κατάσταση οπότε δεν θέλαμε να πάρουμε κι άλλους στο λαιμό μας αν έκλειναν και πάλι τα θέατρα. Έτσι μου ήρθε εμένα η κεντρική ιδέα του παράνομου ζευγαριού που συναντιέται σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής με το ανατρεπτικό αυτό φινάλε και την είπα στον Τάσο. Του είπα ότι αφού εσύ διασκευάζεις, γράφεις κλπ δεν γράφεις ένα έργο; Ο Τάσος στην αρχή ήταν αρνητικός, μου έλεγε έχεις τρελαθεί. Όταν όμως κάθισε στο πληκτρολόγιο του βρήκε αβίαστα. Σχεδόν μονοκοπανιά! Όταν έπειτα το διάβασα, ενώ γενικά είμαι πολύ αυστηρή, του είπα ότι δεν έχω να διορθώσω τίποτα! Είναι ένα αυτόνομο κείμενο, ολόδικό του, που τελικά δεν έχει να κάνει καθόλου με τις δικές μας προσωπικές στιγμές.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, όταν δουλεύεις με το άλλο σου μισό;
Δεν υπάρχει καμία δυσκολία! Αντιθέτως είναι χαρά μας να δουλεύουμε μαζί. Έχουμε κοινά πιστεύω, κοινή αισθητική, κοινά θέλω για την Τέχνη κι έχουμε και μία πολύ βαθιά και ουσιαστική επαφή μεταξύ μας.
Τελικά, η καθημερινή τριβή παρά τα όσα λένε δεν φθείρει ένα ζευγάρι δηλαδή…
Καλέ τι να φθείρει… Εγώ περιμένω να έρθει Παρασκευή για να τον δω! Να βρεθούμε οι δυο μας στο καμαρίνι!
Είστε μαζί αρκετά χρόνια. Πως διατηρείται μία σχέση ζωντανή με βάση τη δική σας – αποδεδειγμένη πλέον- εμπειρία σχετικά;
Κοινή ηθική και επικοινωνία. Για εμένα αυτά είναι τα σημαντικά.
Συναισθηματική κάλυψη, σεξουαλική κάλυψη, και εγκεφαλική ταύτιση. Με ποια σειρά τα τοποθετείς;
Συναισθηματική κάλυψη, εγκεφαλική ταύτιση και έπειτα σεξουαλική κάλυψη. Το σεξ μπορείς να το βρεις, τα άλλα δύο δεν βρίσκονται εύκολα…
Φαντάζεσαι τους δυο σας μαζί ως τα βαθιά σας γεράματα;
Φυσικά. Αν μας αξιώσει η μοίρα και είμαστε υγιείς και στα πόδια μας, σαφέστατα…
Μιλώντας για τον χρόνο που περνά… Πως τον αντιλαμβάνεσαι ως γυναίκα που μεγαλώνει…;
Όπως όλες οι γυναίκες που μεγαλώνουν! Βλέπω τις αλλαγές στον καθρέφτη μου, νιώθω τις αντοχές μου να μειώνονται…
Σε μία κοινωνία με πρότυπα αψεγάδιαστα, τα οποία μάλιστα προωθούνται τρομερά από τα social media, σε τι συμπέρασμα έχεις καταλήξει; Γιατί ο κόσμος ασχολείται τόσο πολύ με την εικόνα του;
Γιατί η παγκόσμια βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς, που βασίζεται στη γυναίκα, ψάχνει συνεχώς τρόπους για να εισπράξει χρήμα. Οπότε βομβαρδίζοντας τη γυναίκα συνεχώς με νέα πράγματα, με νέες τάσεις που πρέπει να ακολουθήσει βρίσκει τον πελάτη της.
Ο τυφώνας που λέγεται social media πως έχει επηρεάσει τη δική σου ζωή;
Είμαι πολύ μακριά γενικά από τον κόσμο των Social Media εγώ. Έχω δημιουργήσει λογαριασμούς αλλά είμαι πολύ λίγο, έως καθόλου ενεργή σε αυτά. Νιώθω πως με ξεπέρασε η εποχή μου και να σου πω και την αλήθεια μου δεν βρίσκω και τόσο ενδιαφέρον σε αυτά.
