Για την Χριστίνα το 2024 ήταν αρκετά γενναιόδωρο και όπως φαίνεται από τη νέα της συνεργασία με τον συνθέτη και στιχουργό, Γιώργο Μουκίδη, το 2025 θα είναι το ίδιο δοτικό και όμορφο. Προσπαθεί να βλέπει τα αρνητικά που της συμβαίνουν από τη θετική τους πλευρά. Να μην την ρίχνουν, να μην την στεναχωρούν. Χαρακτηρίζει τον εαυτό της στρατιώτη στη δουλειά της, και έχει αποφασίσει πως θα κυνηγά τις ευκαιρίες, όχι όμως με όποιο κόστος. Αν και εκπαιδευμένη στα δύσκολα, δεν έχει χάσει τον αυθορμητισμό και τον ρομαντισμό της.
Συνέντευξη στη Μαρένα Καδιγιαννοπούλου
Ήταν μια ωραία χρονιά αυτή που έφυγε για σένα; Σου χάρισε όμορφα πράγματα προσωπικά και επαγγελματικά;
Μπορώ να πω πως ναι, ήταν μια πολύ όμορφη και δημιουργική χρονιά ειδικά στα επαγγελματικά μου. Αισθάνομαι μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη για όσα μου συμβαίνουν.
Η νέα ήρθε με γενναιοδωρία;
Το 2024 ήταν επίσης γενναιόδωρο μαζί μου, γι’ αυτό και η νέα χρονιά με βρήκε γεμάτη και χαρούμενη. Καταρχήν, όσο κι αν ακούγεται κοινότυπο είμαι υγιής, έχω την οικογένεια μου και τους φίλους μου και όλα όσα χρειάζομαι στην καθημερινότητά μου. Για μένα είναι πολύ βασικά, αν και όλοι τα θεωρούμε δεδομένα και ίσως δεν τα εκτιμάμε όσο θα έπρεπε. Όσον αφορά στα επαγγελματικά μου, είμαστε ήδη από το Νοέμβριο στο Cabaret με τον Σάκη Ρούβα, που ίσως είναι η πιο όμορφη συνεργασία που είχα μέχρι σήμερα. Επίσης, κάθε Πέμπτη συνεχίζονται οι εμφανίσεις μου στη Θεσσαλονίκη για δεύτερη χρονιά στο Lavalbone, όπου με συγκινεί σχεδόν κάθε φορά η στήριξη του κόσμου. Επιπλέον, το 2024 μου χάρισε μια γνωριμία και το πιο σημαντικό δώρο: ένα τραγούδι από τα χέρια του Γιώργου Μουκίδη, το οποίο θεωρώ προίκα μου και ανυπομονώ να το μοιραστώ με τον κόσμο! Οπότε για να απαντήσω και στην ερώτησή σου, ναι, η νέα χρονιά σίγουρα ήρθε με γενναιοδωρία!
Που μεγάλωσες;
Μεγάλωσα στην Αθήνα και στις γιορτές συνήθως πηγαίναμε στην Πάτρα ή στα Μέγαρα απ’ όπου κατάγονται οι γονείς μου.
Πώς ήσουν ως παιδί;
Ένα πολύ εξωστρεφές κορίτσι! Γελούσα, τραγουδούσα και είχα θράσος. Ήξερα από κούνια και το δήλωνα πως θα γίνω τραγουδίστρια. Μάλιστα όταν είχαμε καλεσμένους στο σπίτι μας, τους υποχρέωνα να παρακολουθήσουν με προσοχή το σόου που είχα ετοιμάσει. Είχα εν τω μεταξύ και συνέχεια το νου μη τυχόν και πάρουν το βλέμμα τους από πάνω μου! Αναζητούσα την προσοχή και την επιβεβαίωση. Μεγαλώνοντας όμως άλλαξε πολύ αυτό στον χαρακτήρα μου. Σίγουρα θέλει θάρρος και θράσος για να βγεις στη σκηνή, αλλά έγινα αρκετά ντροπαλή, πιο κλειστή και πιο προσεκτική όσον αφορά στην έκθεση μου στο κοινό.
Έχεις δυο αδελφές. Πώς ήταν οι σχέσεις σας ως έφηβες και πώς συνεχίζουν να είναι σήμερα; Είναι οι αδελφές σου και η οικογένεια σου, το καταφύγιο σου, για ό,τι σου συμβαίνει στη ζωή;
Ήμασταν πάντα πολύ αγαπημένες. Ο μπαμπάς έφυγε νωρίς, οπότε στηρίξαμε πολύ η μία την άλλη, και δεθήκαμε ακόμα περισσότερο μεγαλώνοντας. Καμία φορά σκέφτομαι και χαμογελώ που με την μικρή μου αδελφή όταν ήμασταν πολύ μικρές δεν τα πηγαίναμε τόσο καλά. Γινόταν μακελειό στο σπίτι από τσακωμούς, ενώ με την μεγαλύτερη μου αδελφή που είναι ετεροθαλής, είχαμε γερό δέσιμο και μεγάλη αγάπη. Φυσικά μεγαλώνοντας το ίδιο συνέβη και με την μικρή μου. Το μόνο αρνητικό πλέον είναι πως η καθημερινότητα και ο φόρτος της δουλειάς μας έχει απομακρύνει και δεν είναι εύκολο να βλεπόμαστε. Περισσότερο μιλάμε στο τηλέφωνο, κι αυτό με στεναχωρεί. Αλλά ξέρω πως είναι πάντα εκεί για μένα, όπως κι εγώ για εκείνες και τις αγαπώ βαθιά.
Το γεγονός ότι ο πατέρας σου έφυγε από τη ζωή όταν ήσουν σε μια τρυφερή ηλικία, στα 13 σου χρόνια, διαμόρφωσε ίσως απότομα τον μετέπειτα χαρακτήρα σου; Αναγκάστηκες να βιώσεις συναισθήματα που δύσκολα μπορούσες να διαχειριστείς σε εκείνη την ηλικία;
Νομίζω πως όταν έγινε, αν και πόνεσα, έκλαψα και θρήνησα, δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτό για τη ζωή μου. Ήμουν πολύ μικρή και παρόλο που το σκεφτόμουν συνέχεια, το έβαλα κάπως στην άκρη και προχώρησα. Στην πορεία μεγαλώνοντας, άρχισα να καταλαβαίνω πόσο μου κόστισε. Θυμάμαι ειδικά στα πρώτα μου βήματα ως τραγουδίστρια ένιωσα πολύ έντονα την απουσία του. Ασχολήθηκα με τη μουσική εξαιτίας του στην ουσία και δεν πρόλαβε να με δει ποτέ να τραγουδάω. Ήθελα τόσο πολύ να είναι κοντά μου, να μου πει πως με βλέπει, να με συμβουλέψει. Επίσης ένιωθα απροστάτευτη. Σαν να μην έχω αυτό το αόρατο πέπλο, που νιώθουν ειδικά τα κορίτσια, πως ό,τι κι αν γίνει ο μπαμπάς θα είναι εκεί να προστατεύσει το κορίτσι του. Είχα τη μητέρα μου βέβαια, που στάθηκε βράχος σε όλα και με αξιοπρέπεια έκανε πραγματικά τα πάντα για να μας μεγαλώσει, με αγάπη και σωστές αρχές. Πάντα όμως σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι πώς θα ήταν όλα αν ο μπαμπάς μου ήταν ακόμα εδώ μαζί μας.
Τι πιστεύεις ότι έχασες εκείνη την περίοδο, αλλά ταυτόχρονα, τι κέρδισες και ποια μαθήματα πήρες για τη μετέπειτα ενήλικη ζωή σου;
Προσπαθώ στη ζωή μου να βλέπω τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Το να χάνεις δικό σου άνθρωπο σε όποια ηλικία κι αν είσαι, είναι το πιο σκληρό συναίσθημα που μπορεί να βιώσει κανείς. Εμένα όμως αυτό με έκανε να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. Να παλέψω με σαράντα κύματα χωρίς βοήθεια και να μάθω να στέκομαι στα πόδια μου και να ξεπερνάω κάθε δυσκολία. Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα γιατί ξέρω ότι όσες φορές κι αν πέσω, ακόμα κι αν φτάσω στο μηδέν, θα ξανασηκωθώ και θα σταθώ. Και πάντα σκέφτομαι πως ό,τι κι αν κάνω, εκείνος με κοιτάει από ψηλά και νιώθει υπερήφανος για αυτό που είμαι και όσα έχω καταφέρει.
Το να ασχοληθείς με το τραγούδι, πιστεύεις ότι ήταν μονόδρομος, καθώς και οι δυο γονείς σου υπήρξαν ενεργοί στο χώρο της μουσικής;
Θεωρώ πως ήταν αναπόφευκτο. Δεν ξέρω αν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις αλλά εγώ επηρεάστηκα πολύ. Είχαμε στούντιο στο σπίτι σκέψου και από μικρή καθόμουν με τον μπαμπά και παρακολουθούσα τι κάνει και πως φτιάχνει τα τραγούδια. Έβλεπα τη μαμά μου να μελετάει τα τραγούδια τα οποία τραγουδούσε στο μαγαζί, έβαζα τα ρούχα της πίστας και έκανα ότι βγαίνω στη σκηνή και πολλά άλλα. Πραγματικά, δεν σκέφτηκα ποτέ να ακολουθήσω κάτι άλλο επαγγελματικά. Είμαι ταγμένη στη μουσική και μου δίνει ζωή.
Στην μέχρι τώρα πορεία σου, έχεις απογοητευτεί από κάτι ή από ανθρώπους;
Είμαι απογοητευμένη από την εποχή μας γενικότερα. Κι αυτό έχει να κάνει, δυστυχώς, με τους ανθρώπους. Νιώθω ότι έχουμε χάσει την ουσία. Οι ανθρώπινες σχέσεις θα έπρεπε να βασίζονται στην ειλικρίνεια και τον σεβασμό. Κάτι που δεν υφίσταται. Είναι σπάνιο να βρεις ανθρώπους να βασιστείς και να εμπιστευτείς. Έχω πιστέψει σε ανθρώπους που δεν περίμενα ποτέ να με προδώσουν, κι όμως το έκαναν. Ίσως φταίω κι εγώ, γιατί δεν ήμουν καχύποπτη. Πάντα έβλεπα το καλό. Είναι κάτι που δουλεύω μέχρι σήμερα και με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας και προσπαθώ να βρω το τρόπο να το διαχειρίζομαι χωρίς να μου κοστίζει. Παρόλα αυτά νιώθω τυχερή γιατί πλέον έχω έναν κύκλο ανθρώπων γύρω μου που μετά από κάποια χρόνια απέδειξαν πως εκπέμπουμε την ίδια συχνότητα και αυτό μου δίνει δύναμη κι ελπίδα να μη χάνω τη πίστη μου στο καλό.
Από τα πρώτα σου βήματα έως σήμερα, πώς βλέπεις τον εαυτό σου να έχει εξελιχθεί;
Νιώθω ότι κάθε μέρα που περνάει αλλάζω και ωριμάζω. Είναι τεράστια τα άλματα που έκανα κι αυτό έγινε μέσα από τα λάθη μου. Μόνο όταν κάνεις λάθη μαθαίνεις και εξελίσσεσαι. Αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου και ανυπομονώ να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω.
Πιστεύεις πως έχεις κυνηγήσει τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν;
Είμαι στρατιώτης στη ζωή μου και κυρίως στη δουλειά μου. Θεωρώ όμως πως ίσως κάποιες ευκαιρίες να μην τις εκμεταλλεύτηκα σωστά. Έχω έναν δικό μου τρόπο, η ηθική μου και η ιδιοσυγκρασία μου με κάνει να θέτω όρια. Οπότε ναι, φυσικά και θα κυνηγήσω μια ευκαιρία αλλά όχι με όποιο κόστος. Αν οι συνθήκες δεν είναι τέτοιες ώστε να νιώθω ασφαλής, μπορεί να προσπεράσω και να ψάξω κάποιον άλλο τρόπο για πετύχω το στόχο μου.
Σκέφτεσαι το που θα ήθελες να φτάσεις επαγγελματικά;
Δεν σταματάω να κάνω όνειρα και να οραματίζομαι. Δεν υπάρχει ταβάνι σε αυτό. Και θεωρώ πως αν πιστεύεις στον εαυτό σου και δουλεύεις σκληρά στο τέλος ανταμείβεσαι. Το κάνω με πιο αργά βήματα γιατί κάθε μου κίνηση τη μελετάω μέχρι αηδίας κι αυτό με καθυστερεί, αλλά προτιμώ αυτό από μια γρήγορη και εφήμερη επιτυχία. Ο βασικός μου στόχος είναι να βγάζω ωραία τραγούδια που να χαίρομαι όταν τα τραγουδάω στη σκηνή και να τα αγαπήσει κι ο κόσμος. Θέλω πάντα όταν κοιτάω πίσω να νιώθω περήφανη για τις επιλογές μου άσχετα από το αν συνοδεύονται από ευρύτερη επιτυχία. Προχωράω και κοιτάω μπροστά και ψηλά.
Έχεις ασχοληθεί επαγγελματικά και με την υποκριτική στη σειρά «Στα σύνορα». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Ήθελες να δοκιμαστείς σε κάτι διαφορετικό;
Η υποκριτική είναι κάτι που κυλάει στο αίμα μου. Από μικρή έπαιζα σε παραστάσεις και μεγαλώνοντας πολλοί μου έλεγαν ότι έπρεπε να γίνω ηθοποιός. Η αγάπη μου για τη μουσική κάλυψε τα πάντα οπότε ποτέ δεν το σκέφτηκα να ασχοληθώ σοβαρά. Μια μέρα λοιπόν συνάντησα τον Βασίλη Θωμόπουλο σε μια εκδήλωση και κάναμε μια κουβέντα. Μου πρότεινε να κάνω δοκιμαστικό για τη συγκεκριμένη σειρά και οφείλω να παραδεχτώ πως εξεπλάγην. Παρόλα αυτά, αν και φοβόμουν, το τόλμησα. Με βοήθησε πολύ ο Βασίλης στο να αφεθώ και να νιώσω άνετα και με βοήθησαν πολύ και οι επαγγελματίες ηθοποιοί που συνάντησα εκεί. Με συγκίνησε ότι άνθρωποι με τέτοια πορεία με στήριξαν και δεν με έκριναν. Αντιθέτως που έδωσαν δύναμη και πίστεψαν σε μένα. Ήταν υπέροχη εμπειρία και αν μου το επιτρέψουν ξανά οι συνθήκες γιατί έχω περιορισμένο χρόνο, θα το έκανα ξανά χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θα έβλεπες τη Χριστίνα στο μέλλον να υπάρχει και σε κάτι άλλο στο χώρο της υποκριτικής;
Δε σου κρύβω πώς θα το ήθελα πολύ. Είχα κάνει και κάποιες συζητήσεις για το θέατρο αλλά λόγω του φόρτου της δουλειάς μου, δεν μπόρεσε να προχωρήσει. Θα ήθελα στο μέλλον να δοκιμαστώ στο μιούζικαλ που εμπεριέχει την υποκριτική και τη μουσική. Τώρα όμως, προτεραιότητά μου είναι το τραγούδι και είμαι πολύ συγκεντρωμένη σε αυτό.
Έχουν κοινά στοιχεία αναφοράς το τραγούδι με την υποκριτική;
Θεωρώ ότι συνδέονται απόλυτα. Όταν ερμηνεύεις ένα τραγούδι, μπαίνεις σε ένα ρόλο, ζεις μια ιστορία. Υποδύεσαι κάποιον άλλον ή ταυτίζεσαι με βάση τα βιώματα σου. Τόσο η υποκριτική όσο και η μουσική βασίζονται στην έκφραση.
Φέτος συνεργάζεσαι στο Cabaret με τον Σάκη Ρουβά. Μίλησε μου γι αυτή τη συνεργασία. Πώς είναι ο Σάκης Ρουβάς επάνω στη σκηνή αλλά και κάτω ως συνεργάτης;
Ο Σάκης στη σκηνή είναι ισοπεδωτικός! Τον είχα δει παλιότερα αλλά τώρα που το ζω από μέσα, βλέπω έναν άνθρωπο με φοβερό επαγγελματισμό, με σεβασμό προς όλους τους συνεργάτες του και πολύ υποστηρικτικό απέναντι σε πιο νέους καλλιτέχνες. Εμένα προσωπικά με στήριξε , με συμβούλεψε και με έκανε να νιώσω τόσο άνετα ώστε να είμαι 100% ο εαυτός μου επάνω στη σκηνή και να απολαμβάνω κάθε μας εμφάνιση . Νιώθω πολύ τυχερή που είμαι στο πλευρό του και τον ευχαριστώ .
Ετοιμάζεις ένα νέο τραγούδι με την υπογραφή του Γιώργου Μουκίδη που θα κυκλοφορήσει από την εταιρία σου, την Panik Records. Πώς καταλήξατε στη συγκεκριμένη επιλογή τραγουδιού;
Με τον Γιώργο Μουκίδη δεν γνωριζόμασταν προσωπικά. Κάποια στιγμή πριν κάποιους μήνες ανέβασα ένα βίντεο που τραγουδούσα ένα δικό του τραγούδι. Τότε λοιπόν μου έστειλε ένα μήνυμα με πολύ όμορφα λόγια το οποίο στο τέλος έγραφε «Συνέχισε!». Πήρα το θάρρος λοιπόν κι’ έπειτα από καιρό του έστειλα μήνυμα, λέγοντας του πως θα ήταν τιμή μου να συνεργαστούμε. Ανταποκρίθηκε αμέσως θετικά και μου έστειλε το τραγούδι «Ένας μήνας και κάτι». Το άκουσα μόνη μου στο αμάξι και δάκρυσα. Υπήρξαν και κάποια άλλα που μου πρότεινε, αλλά όταν πήγα στο στούντιο και συναντηθήκαμε κατάλαβε κι ο ίδιος ότι αυτό το τραγούδι ήταν το γραφτό μας. Κέρδισα λοιπόν ένα μεγάλο τραγούδι κατά την ταπεινή μου άποψη, αλλά και έναν φίλο και είμαι πολύ συγκινημένη. Ανυπομονώ να το μοιραστώ μαζί σας!
