Οι εικόνες από το Hart Island της Νέας Υόρκης, με τα θύματα του κορωνοϊού να θάβονται μαζικά, έκαναν τον γύρο του κόσμου. Με τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται και να έχει ξεπεράσει τις 6.000 μόνο στην μητρόπολη των ΗΠΑ, τα νεκροτομεία της πόλης έχουν περιορίσει τον χρόνο που κρατούν τις σορούς τις οποίες δεν έχει αναζητήσει κανείς.
Σε άλλες εποχές, οι σοροί που δεν αναζητούνται μένουν στο νεκροτομείο για έναν έως δυο μήνες. Πλέον, κρατούνται μόλις 14 ημέρες πριν ταφούν στο Hart Island. Γιατί όμως επιλέχθηκε αυτό το μικρό νησί στα ανοικτά του Μπρόνξ; Η ιστορία του νησιού είναι άμεσα συνυφασμένη με τον θάνατο, με το νησί να χρησιμοποιείται για μαζικές ταφές για περισσότερο από έναν αιώνα.
Το 1864 χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκπαίδευσης για τους Αφροαμερικανούς στρατιώτες που θα συμμετείχαν στον Εμφύλιο Πόλεμο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αγοράστηκε από τη Σωφρονιστική Υπηρεσία. Από τότε, έχει λειτουργήσει ως φυλακή αιχμαλώτων του εμφυλίου, ως ψυχιατρικό ίδρυμα, ως σανατόριο ασθενών από φυματίωση, αναμορφωτήριο, καταφύγιο αστέγων και ως μαζικός τάφος ανθρώπων που δεν έχουν ταυτοποιηθεί ή δεν έχουν αναζητηθεί.
Οι πρώτοι που ενταφιάστηκαν στο Hart Island ήταν 20 στρατιώτες. Μετά την αγορά του νησιού από την Σωφρονιστική Υπηρεσία το 1868, άνθρωποι άποροι, χωρίς οικογένεια, άστεγοι και θύματα μεταδοτικών ασθενειών μεταφέρονταν εκεί, σε έναν ομαδικό τάφο.
New York begins burying unclaimed bodies of #coronavirus victims in mass graves at Hart Island.#COVIDー19 UPDATES pic.twitter.com/U5SSWDepwF
— COVID-19 Updates (@COVIDBreaking) April 11, 2020
Μέχρι σήμερα εκτιμάται πως περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν ταφεί στο Hart Island. Το έργο του ενταφιασμού από το 1869, αναλαμβάνουν κρατούμενοι φυλακών. Σήμερα, το μακάβριο αυτό έργο έχουν επιφορτιστεί οι κρατούμενοι των φυλακών του Riker’s Island, οι οποίοι επιβιβάζονται σε πλοίο μαζί με τις σορούς και ταξιδεύουν στο Hart Island για να θάψουν τους νεκρούς στους ομαδικούς τάφους. Το αντίτιμο είναι 50 cents την ώρα.
Από το 1875 που ξεκίνησαν οι μαζικοί ενταφιασμοί, η πλειοψηφία των σορών έχει ταυτοποιηθεί. Από το 1976, η πρόσβαση στο νησί απαγορεύεται και γίνεται μόνο με ειδική άδεια. Οι περισσότεροι που ήθελαν να επισκεφθούν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αντιμετώπιζαν μια άβατη γραφειοκρατία. Το 1991, οι Τζόελ Στέρνφελντ και Μελίντα Χαντ πήραν άδεια για να φωτογραφίσουν το νησί. Τους τάφους, τα λιγοστά κτίρια και τους κρατούμενους επί το μακάβριον έργον. Το πόνημα τους διήρκησε τρία χρόνια, και μέσα σε αυτά μια γυναίκα τους ζήτησε να την πάρουν μαζί τους για να επισκεφθεί τον τάφο του μωρού της.
Ωστόσο, μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, λίγοι μπορούσαν να πάρουν άδεια να το επισκεφθούν, ενώ συνεχίζει να απαγορεύεται αυστηρά η χρήση οποιασδήποτε συσκευής που έχει κάμερα. Μετά από διάφορες πιέσεις, το 2015 επετράπη σε συγγενείς να επισκέπτονται τους τάφους των αγαπημένων τους ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα.
Πλέον, στο Hart Island μεταφέρονται και τα θύματα του κορωνοϊού. Με την μείωση της διάρκεια παραμονής των σορών στο νεκροτομείο και δεδομένου πως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται σε καραντίνα, είναι πιθανό ο αριθμός των θυμάτων του COVID-19 που θα μεταφερθούν στο Hart Island να είναι ένας από τους μεγαλύτερους της μακάβριας ιστορίας του.
Πηγή: ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ για το e-daily.gr
