Kι όμως δεν έχει ακόμα επίσημα διαπιστωθεί ποιος είναι ο εφευρέτης του δροσερού εδέσματος, που σηματοδοτεί την αρχή του καλοκαιριού, του παγωτού. Ποια είναι η πορεία του; Τι σχέση έχουν ο Marco Polo και ο Μέγας Αλέξανδρος; Κι όμως, η ιστορία του παγωτού είναι τόσο ενδιαφέρουσα και εντυπωσιακή…!
Μία από τις πιο γνωστές απόψεις περί του πρώτου παγωτού στο κόσμο, είναι αυτή που θέλει τη συνταγή να φτάνει στην Ιταλία από την Κίνα μέσω του Marco Polo. Η συνταγή θύμιζε πολύ αυτό που ονομάζουμε σήμερα σερμπέτι. Από εκεί, το 1533, η Αικατερίνη των Μεδίκων μετέφερε το επιδόρπιο στη Γαλλία, όταν παντρεύτηκε τον βασιλιά Ερρίκο II. Φημολογείται πως το 1600, ο βασιλιάς Κάρολος Ι της Αγγλίας, που λάτρεψε τη γεύση του παγωτού, ανάγκασε τον σεφ του να κρατήσει τη συνταγή μυστική από το κοινό, πιστεύοντας ότι είναι μια βασιλική απόλαυση. Ωστόσο, αυτές οι δύο ιστορίες εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τον 19ο αιώνα και χρόνια μετά ειπώθηκαν άλλες τόσες υποθετικές ιστορίες, οπότε η εγκυρότητά τους αμφισβητείται.
- Το πρώτο μέρος που σέρβιρε παγωτό στην Ευρώπη ήταν το Café Procope στη Γαλλία, στα τέλη του 17ου αιώνα. Η συνταγή του χρειάστηκε γάλα, κρέμα, βούτυρο και αβγά.
- Η πρώτη αναφορά παγωτού στην Αμερική έγινε το 1744, όταν ένας σκωτσέζος άποικος επισκέφτηκε το σπίτι του κυβερνήτη της Maryland, Thomas Bladen, και έγραψε για το νόστιμο παγωτό φράουλα, που δοκίμασε στο γεύμα του κυβερνήτη ως φιλοξενούμενος.
- Η πρώτη διαφήμιση για το παγωτό στην Αμερική εμφανίστηκε το 1777 στη Νέα Υόρκη, στην οποία ο παγωτατζής Philip Lenzi είπε «το παγωτό μου είναι διαθέσιμο σχεδόν κάθε μέρα στο μαγαζί μου».
Μέχρι το 1800, το παγωτό ήταν κυρίως μια απόλαυση που προοριζόταν για ειδικές περιπτώσεις, δεδομένου ότι δεν θα μπορούσε να αποθηκευτεί για πολύ καιρό, λόγω του ότι δεν υπήρχαν μονωμένοι καταψύκτες. Οι άνθρωποι μέχρι τότε, έκοβαν τον πάγο από τις παγωμένες χειμωνιάτικες λίμνες και τον αποθήκευαν στο έδαφος ή έκτιζαν σπίτια με τούβλα πάγου, τα οποία μονώνονταν με άχυρο. Το παγωτό εκείνη την εποχή, καταψυχόταν σε δοχείο, το οποίο περιλάμβανε την τοποθέτηση ενός μπολ με κρέμα σε ένα κουβά με πάγο και αλάτι. Το 1843, η μέθοδος αυτή αντικαταστάθηκε από την καρδάρα, η οποία κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από την Nancy Johnson.
Κι όμως, η παραγωγή του παγωτού στην αρχή αφορούσε μικροεπιχειρήσεις, μέχρι που ο Jacob Fussell κατασκεύασε ένα εργοστάσιο παγωτού στην Πενσυλβάνια το 1851.
Λίγα χρόνια μετά, το 1870, ο Carl von Linde της Γερμανίας εφηύρε τη βιομηχανική ψύξη. Αυτό, μαζί με άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα, όπως η ατμομηχανή, τα μηχανοκίνητα οχήματα και η ηλεκτρική ενέργεια, κατέστησαν την παραγωγή, την μεταφορά και την αποθήκευση του παγωτού πολύ πιο εύκολη. Οπότε, την επόμενη φορά που θα απολαύσετε ένα παγωτό χωνάκι, μπορείτε να ευχαριστήσετε τη Βιομηχανική Επανάσταση!
Σχετικά με το χωνάκι!
Σε αντίθεση με δημοφιλή πεποίθηση, το δημοφιλές παγωτό χωνάκι δεν είχε εφευρεθεί στη World’s Fair έκθεση του 1904, εφόσον χωνάκια παγωτού αναφέρονται στο βιβλίο μαγειρικής «Mrs. Marshall’s Cookbook» το 1888, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι το παγωτό σε χωνάκι προσφερόταν πολύ πριν από την έκθεση.
Η ιστορία αναφέρει ότι ένας πωλητής παγωτού σε πανηγύρι στο St. Louis ξέμεινε από χάρτινα κυπελλάκια και έτσι ζήτησε πίτες, γκόφρες και βάφλες, από διπλανό περίπτερο, μέσα στις οποίες τύλιξε το παγωτό σε μορφή κώνου. Βέβαια αυτή η ιστορία μπορεί απλά να είναι ένας μύθος, αφού δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες λεπτομέρειες, όπως τα ονόματα των πωλητών
