Ένα υπέροχο βίντεο-κολάζ του Νίκου Πάστρα για τις προβολές της «Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά».
«Γεννήθηκα σ’ αυτήν την πόλη».
Ο μονόλογος του Μόσχου από την Πόλη (που) Ποτέ Δεν Κοιμάται (ενωμένος με εκείνον από τα Παιδιά του Κρόνου για το παρακάτω κολάζ) μπορεί να μιλάει για τις κόντρες μηχανόβιων στην Αθήνα, εκεί στα ’80s, αλλά ταυτόχρονα είναι και μια ακτινογραφία της ψυχο-γεωγραφίας κάθε νέου και κάθε εποχής.
«Έπαιξα άγρια παιχνίδια, πολύ άγρια παιχνίδια με φοβερές μούρες»
Συνδυασμός καταραμένης, ρεμποϊκής ποιητικής και γλώσσας του δρόμου, δονεί την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας με την ευκολία που ένα αλάνι χτυπάει χάι-σκορ στο φλίπερ κάπου στο Αιγάλεω.
«Γεννήθηκα σ’ αυτήν την πόλη και νικήθηκα»
Τα σύνθια του Γιάννη Κωστιδάκη ουρλιάζουν απελπισμένα σαν τις καμένες ρόδες στην άσφαλτο πριν τη σύγκρουση ή το ντεραπάρισμα.
«Είμαι ένα παιδί αυτής της πόλης»
Στο τέλος αυτό είμαστε, μπάσταρδα παιδιά αυτής της πόλης που μας νανουρίζουν εικόνες από τον Δαίμονα της 11ης Ώρας* και πότε-πότε μια θαμπή ανάσα από αυτούς που αγαπάμε. Νίκος Πάστρας, Αθήνα, Ιανουάριος 2019
* Ο Δαίμων της 11ης Ώρας είναι ο τίτλος με τον οποίο προβλήθηκε στην Ελλάδα Ο Τρελός Πιερό του Ζαν-Λικ Γκοντάρ το 1965.
Αυτό το εξαιρετικό βίντεο-κολάζ του Νίκου Πάστρα δημιουργήθηκε για τις προβολές της «Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά» που ξεκινούν από την Πέμπτη 17 και διαρκούν έως τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου στον Κινηματογράφο Άστορ.
Με αφορμή τις προβολές θα κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο -ένας συλλεκτικός τόμος -από τις εκδόσεις Νεφέλη, σε επιμέλεια της Αφροδίτης Νικολαΐδου και της Άννας Πούπου, και θα περιλαμβάνει 35 κείμενα καλλιτεχνών για 35 ελληνικές ταινίες που προβλήθηκαν στο πλαίσιο της Λεωφόρου. Στην απέναντι πλευρά της Στοάς, θα υπάρχει μια εγκατάσταση με τις εικόνες που συνόδεψαν τα ταξίδια της Λεωφόρου, όπως τις φιλοτέχνησε ο σκηνοθέτης Νίκος Πάστρας. 
