Να προσέχεις Γιάννης Αθανασόπουλος
Η μάνα μου πάντα με κοιτούσε στα μάτια και μου το έλεγε: «Να προσέχεις. Όχι γιατί μπορεί οι άνθρωποι να σου κάνουν κακό ή να σε πειράξουν… Να προσέχεις μήπως χάσεις την πίστη σου σ’ εκείνους και, τελικά, χάσεις εσένα». Και παραδόξως αυτό το «να προσέχεις» το κατάλαβα όταν έχασα την πίστη μου στους ανθρώπους, και στο τέλος, έχασα κι εμένα… Αυτό το ταξίδι θα το κάνουμε παρέα, στους πιο κοινούς μας τόπους. Εκεί όπου είμαστε ολόιδιοι. Χωρίς άλλα μασκαρέματα. Εκεί, παρέα με τον φόβο, την ενοχή και τον πόνο. Μήπως και δούμε τελικά πως μέσα από τα σακατεμένα μπερδέματά μας το φως περιμένει να μας βρει. Αρκεί να έχουμε το θάρρος να το προσκαλέσουμε.
Πριν κρυώσει ο καφές Toshikazu Kawaguchi
Τι θα άλλαζες εάν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στον χρόνο; Σε ένα μικρό σοκάκι στο Τόκιο, υπάρχει ένα καφέ που σερβίρει καλοψημένο καφέ εδώ και περισσότερα από εκατό χρόνια. Αυτό το μαγαζί όμως προσφέρει μια μοναδική εμπειρία στους πελάτες του – τη δυνατότητα να ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο. Τέσσερις άνθρωποι το επισκέπτονται ελπίζοντας να αξιοποιήσουν το ταξίδι στον χρόνο με σκοπό να κουβεντιάσουν με τον εραστή που έφυγε μακριά, να λάβουν το γράμμα από τον σύζυγο που έχει χάσει τη μνήμη του, να δουν την αδερφή για τελευταία φορά και να συναντήσει την κόρη που δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσει. Αλλά το ταξίδι στο παρελθόν ενέχει κινδύνους: Οι πελάτες πρέπει να καθίσουν σε μια συγκεκριμένη καρέκλα, δεν κάνει να φύγουν από το καφέ και, τέλος, το σημαντικότερο, πρέπει να επιστρέψουν στο παρόν πριν κρυώσει ο καφές…
Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα Διονύσης Σαββόπουλος
Αυτό που λέμε «Σαββόπουλος» δεν υπάρχει. Ο Σαββόπουλος είναι ένας ρόλος που τον έπλασα σιγά σιγά με τα χρόνια: Ο τύπος με τα στρόγγυλα γυαλιά, τις τιράντες, αργότερα το γενάκι, που βγαίνει στη σκηνή, φτιάχνει αυτά τα τραγούδια, κάνει σχόλια και λέει ιστορίες. Είναι ο «Σάββο», όπως τον έλεγε ο συγχωρεμένος ο Τάσος Φαληρέας. Είναι ένας άλλος. Εγώ είμαι εγώ. Χώνομαι πολλές φορές μέσα σ’ εκείνον τον άλλο. Δικός μου είναι. Χωρίς εμένα θα ήταν αέρας κοπανιστός. Τώρα όμως τον χρειάζομαι, γιατί μεγάλωσα και θα ’θελα να δω πώς ήμουν πιτσιρίκος, πώς φέρθηκα στον επαγγελματικό μου βίο, πώς ήμουν σαν σύζυγος, πατέρας και παππούς, κι ακόμα πώς ήμουν σαν πολίτης, σαν φίλος και σαν γιος. Σ’ αυτά είναι καλός ο Σάββο. Το ’χει. Σαν ρόλος, και σουξέ είχε και πείρα διαθέτει. Τώρα ο ρόλος θα μιλήσει για τον δημιουργό του. Ένα παιχνίδι είναι. Ένα κόλπο. Ελπίζω να το βρείτε διασκεδαστικό. Σε αυτό το βιβλίο ο Σαββόπουλος μιλάει για τον Νιόνιο. Αυτόν ντύνεται.
Αυτός που θέλουν οι γυναίκες Ειρήνη Γεωργή
Από τότε που γεννηθήκαμε μας λένε ψέματα. Ότι οι γυναίκες θέλουν μόνο σχέση και οι άντρες μόνο σεξ. Ότι αν οι γυναίκες θέλουν σεξ, είναι τσούλες. Ότι αν οι άντρες θέλουν τρυφερότητα, δεν είναι αρκετά άντρες. Ότι υπάρχει μάχη μεταξύ των φύλων και είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ότι κάποιος πρέπει να είναι από πάνω, αλλιώς θα είναι χαμένος. Κι ότι δεν επιτρέπεται να ζητάμε περισσότερα. Παρόλο που έχουμε άπειρες επιλογές, και ξέρουμε ότι με ένα swipe θα περάσουμε στο επόμενο άτομο, μέσα από τις dating εφαρμογές. Δεν τολμούσαμε να ζητήσουμε περισσότερα, γιατί κανείς δεν μας άκουγε. Κι όμως. Τώρα το dating αλλάζει.
Ντροπή σου, Ολίβια Γιώργος Λάγιος
Η Ολίβια βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν επέλεξε. Η ψυχολογική βία που υφίσταται αδιάλειπτα τη βυθίζει σε μια δραματική καθημερινότητα που αισθάνεται ότι καταστρέφει και την κόρη της. Ο αληθινός της εαυτός αποσυνδέθηκε πριν από πολύ καιρό, όταν αγνόησε όλα τα κόκκινα σημάδια και επέλεξε τον πιο λάθος σύντροφο. Μετά από τόσα χρόνια, δεν μπορεί να διανοηθεί πως υπάρχει κάτι άλλο εκτός από αυτή τη ζωή. Αυτή τη ζωή που της έμαθαν ότι της αξίζει. Είναι δεδομένη, είναι λίγη, είναι ανάξια να ζητάει κάτι περισσότερο από αυτό. Λίγο πριν από την καταστροφή της, αποφασίζει να επισκεφθεί έναν ψυχοθεραπευτή, ο οποίος σπάει τα πρωτόκολλα της ψυχολογίας για να μπορέσει να τη σώσει από το «κλειδωμένο» μυαλό της…
Δεν φταις εσύ Έφη Κονταξή
Η ενοχή είναι ένα συναίσθημα που όλοι έχουμε νιώσει. Πόσοι, όμως, έχουμε αναρωτηθεί αν είναι δικαιολογημένη ή αν μας έχει «επιβληθεί»; Η Έφη Κονταξή μέσα από το δεν φταις εσύ μας καθοδηγεί να κατανοήσουμε την αληθινή φύση της ενοχής. Αποκαλύπτει ότι, παρόλο που η ενοχή μπορεί να φαίνεται δυσάρεστη, είναι ένα συναίσθημα που εξυπηρετεί έναν σκοπό. Όταν, όμως, γίνεται τοξική, αρχίζει να δηλητηριάζει τη ζωή μας, καθιστώντας μας ανήμπορους να προχωρήσουμε μπροστά.
Μαμά, θέλω κάτι να σου πω Έφη Αργυροπούλου
Η μικρή Έφη, αφηγείται μέσα από αυτό το παραμύθι για ενήλικες, όλα αυτά που ήθελε να πει στους γονείς της όταν ήταν μικρή και δεν μπόρεσε. Σκοπός και αποστολή αυτού του πρωτότυπου παραμυθιού για ενήλικες, είναι να αφυπνίσει, ΟΧΙ να δημιουργήσει τύψεις στους γονείς και φροντιστές παιδιών, ώστε όποιοι ασκούν λεκτική ή σωματική ΒΙΑ στα παιδιά, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, να το κατανοήσουν άμεσα και να σταματήσουν. Φωνάζοντας σε ένα παιδί, το τιμωρείς στο παρόν και ψαλιδίζεις τα φτερά με τα οποία θα πετάξει στο μέλλον.
Το αντίδοτο Δημήτρης Φλαμούρης
Σε μια εποχή που σε βομβαρδίζει με μηνύματα “πώς να έχεις ακλόνητη αυτοπεποίθηση”, “πώς να εκπληρώσεις το δυναμικό σου”, “πώς να ξεχωρίσεις” και “πώς να είσαι ο αυθεντικός σου εαυτός”, αλλά και σε μια εποχή που παράλληλα το άγχος, η κατάθλιψη και η μοναξιά διαρκώς αυξάνονται, ο Δημήτρης Φλαμούρης δείχνει πως η ίδια η εποχή και οι συμβουλές που ακούς σε αρρωσταίνουν. Το φάρμακο που προτείνουν είναι το δηλητήριο. Το Αντίδοτο είναι ένα βιβλίο σταθμός. Προσφέρει πρακτική και υπαρξιακή ανακούφιση μέσα από μια βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.
Κάρμα Sadhguru
Tι είναι το κάρµα; Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιλαµβάνονται το κάρµα σαν έναν ισολογισµό καλών και κακών πράξεων, σαν έναν µηχανισµό αρετών και αµαρτιών που ορίζει ότι δεν µπορούµε να ξεφύγουµε από τις συνέπειες των πράξεών µας. Στην πραγµατικότητα, το κάρµα δεν έχει καµία σχέση µε την ανταµοιβή και την τιµωρία. Κάρµα απλώς σηµαίνει δράση: η δική σου δράση, η δική σου ευθύνη. Στο Κάρµα, ο Sadhguru θέλει να σε βάλει ξανά στη θέση του οδηγού, να σε µετατρέψει από έναν τροµοκρατηµένο επιβάτη σε έναν οδηγό µε αυτοπεποίθηση, ο οποίος κινείται στην πορεία του δικού του πεπρωµένου.
