Οι «μηχανισμοί» που κρύβονται στο δέρμα σου το κάνουν να «τραβάει» μετά το πλύσιμο. Τι θα κερδίσουμε τώρα που το ξέρουμε;
Είτε έχεις ρουτίνα ομορφιάς πολλών βημάτων, είτε αρκείσαι σε έναν απλό, ταπεινό, καθαρισμό της επιδερμίδας του προσώπου σου κάθε βράδυ (με σαπούνι, λοσιόν ή ό,τι άλλο σε εξυπηρετεί), αφότου ολοκληρώσεις νιώθεις το δέρμα σου να σε «τραβάει». Η απλή εξήγηση ήταν ότι έχασε υγρασία και η λύση στο πρόβλημα είναι η ενυδάτωση. Τώρα, ερευνητές του Stanford ανακάλυψαν τον ακριβή μηχανισμό πίσω από αυτό το «τράβηγμα» και τον λόγο που η ενυδάτωση αποκαθιστά την τάξη.
Τα ευρήματα της μελέτης τους μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε καλύτερα πώς τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε επηρεάζουν τις φυσικές ιδιότητες του δέρματος. Όπως σημειώνει ο Reinhold Dauskardt, επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης και Μηχανικής Υλικών του Stanford, «αυτή η εργασία παρέχει μια νέα κατανόηση του πώς τα προϊόντα επηρεάζουν τις φυσικές ιδιότητες του δέρματός μας, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο την υγεία του δέρματος, αλλά και την αισθητηριακή αντίληψη του δέρματος. Αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος. Παρέχει μια εντελώς νέα κατανόηση του τρόπου σχεδιασμού αυτών των σκευασμάτων».
Το δέρμα μας είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας και είναι συνεχώς εκτεθειμένο στο περιβάλλον που έχουμε γύρω μας. Το εξωτερικό στρώμα λέγεται κεράτινη στιβάδα. Λειτουργεί ως φράγμα που κρατάει εκτός του οργανισμού μας τις ανεπιθύμητες χημικές ουσίες και τα βακτήρια. Η κεράτινη στιβάδα είναι υπεύθυνη και για τη διατήρηση της υγρασίας.
Οι ερευνητές του Stanford προέβλεψαν ότι οι μηχανικές δυνάμεις που δημιουργούνται από αυτή τη συρρίκνωση ή το πρήξιμο της κεράτινης στιβάδας «διαδίδονται» μέσω του δέρματος για να φτάσουν κάτω από την επιδερμίδα, στους μηχανοϋποδοχείς. Οι μηχανοϋποδοχείς είναι οι αισθητηριακοί υποδοχείς που (βάσει των ερευνητών) εκπέμπουν σήματα προς τον εγκέφαλο, τα οποία αντιλαμβανόμαστε ως «τράβηγμα» του δέρματος.
Για να δοκιμάσουν οι επιστήμονες τη θεωρία τους, μελέτησαν τα αποτελέσματα εννέα διαφορετικών ενυδατικών συνθέσεων και έξι διαφορετικών καθαριστικών, στο μάγουλο, το μέτωπο και την κοιλιά εθελοντών. Μέτρησαν τις αλλαγές στην κεράτινη στοιβάδα και στη συνέχεια πέρασαν αυτές τις πληροφορίες σε ένα εξελιγμένο μοντέλο ανθρώπινου δέρματος, ώστε να προβλέψουν τα σήματα που θα έστελναν οι μηχανοϋποδοχείς στον εγκέφαλο.
