Σαράντα επτά χρόνια πέρασαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου και όλα έχουν αλλάξει. Ή μήπως όχι; Μήπως είμαστε στο ίδιο σημείο; Χωρίς εξεγέρσεις αυτή τη φορά…
Ο Σταμάτης Κραουνάκης, με μια μακροσκελή ανάρτηση αφιερωμένη στην επέτειο του Πολυτεχνείου στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, καταθέτει σκέψεις και βιώματα από τότε μέχρι σήμερα και όπως δηλώνει “ότι σπρώξαμε να φύγει είναι πάλι εδώ”!
Τροφή για σκέψη τα λόγια του, και ίσως ο καλύτερος τρόπος για να γιορτάσουμε την σημερινή ημέρα. Έστω και χωρίς πορείες…
Γράφει η Δήμητρα Βγενά
Η ανάρτηση:
#απο_το_μικρο_μοναστηρακι
#Εδω_πολυτεχνειο
Τι έχουμε δει αυτοί που μασταν εικοσαράκια το 73;
Πρωτοετείς Παντείου…??
Μύρισε το σφαγείο μας θυμάρι και το κελί μας κόκκινο ουρανό
Καραντίνα στα 55 τμ κάπου στη Συγγρού
Ω όχι Δε θα θυμηθώ και τίποτα
θα τα θυμηθώ όλα
Γίναμε επέτειος αγαπούλα μου
Είμασταν εκεί τα είδαμε όλα
Τη Βέμπο να μαζεύει τους χτυπημένους
Το τανκς να ρίχνει την πόρτα
Τη Δαμανάκη να μιλάει απ το σταθμό
Όλα πέσαν όλα ξαναφυτρώσαν
´
Πέρασαν 47 χρόνια ..μουσκέψαμε
Παρ όλα τα γαρύφαλλα η δημοκρατία παραμένει ακόμα φοιτήτρια …
άφραγκο κορίτσι …για δυο γράμματα παραπάνω.
Τα δαμε όλα ,τη Βέμπο Μαρινελλα
Τη Μαρία Δαμανάκη Κυριά των Τιμών.
Δεν κρίνω
Όπως ήξερε ο καθείς πορεύτηκε
και διάλεξε να ζήσει.
Μόνο το τανκς έμεινε στη θέση του
Στα κάγκελα το τανκς
Τα είδαμε όλα
Και τους είδα όλους και μετά
Πολλοί που αφήσανε ζωές πνευμόνια
Και οικογένειες στις εξορίες και στα πεζοδρόμια …
Κι άλλοι να γίνονται αντιστασιακοί
με ιντερνι και να φτιάχνουν τη ληστρικώτερη γαιδουρινή σπείρα
της μεταπολεμικής Ελλάδας
Που βαφτίστηκε Πασοκ
Ταϊσε Ελπίδα
Και τα ξέκανε όλα
Σήμερα είμαι με τη γενιά που έχει θεμα
Των κινητών των αη παντ
των εκατο μηνιάτικο κι αν..
Με τη χώρα εγκλωβισμένη στην Πανδημία
Και με το κυβερνόν
να γελοιοποιεί τη Χώρα
Την Επέτειο
Τη νεότητα
Τους νουνεχείς
Την Αριστερά
Την τέχνη
Εκείνο ήταν πολύ πηχτό το βράδυ
Μετά από εφτά χρόνια χούντα
Όλα στο απροχώρητο
Είχαν αρχίσει επεισόδια στη νομική
νύχτα με κάτι κομμούνια φιλαράκια
Κοπανά προς τα εκεί
Τα σπίτια μας να μας ψάχνουν
Η τέχνη ν αντιστέκεται
Το Μεγάλο Τσίρκο της Τζένης και του Κώστα
Τ ακυκλοφόρητα του Μίκη στο Ρήγα
Ο Ξυλούρης με το λαϊκό ήρωα Μαρκόπουλο
Στη Λήδρα
Κι όλα μοιάζανε αριστερά
Γιατί ο εχθρός ήταν ένας
Εδώ πολυτεχνείο
και μετά
ήρθε ο Καραμανλής ο φρυδάς
Ο Ανδρέας
ο Κοσκωτάς
τα λεφτά τα ψεύτικα
η ευτυχία χωρίς χαρά
τα τσιράκια των τραπεζών
τα σιχάματα
και μετά πολλά εξουσιάκια πάρα πολλά
όλα με το μαντό της δημοκρατίας
Τα χημικά αντικατέστησαν
την φάλαγγα και τα ηλεκτροσόκ
και το πληκτρολόγιο πυροδότησε
την εκτόνωση
βαράμε λαικ αγάπες και καθαρίσαμε
μωρά μου αχ μωρά μου
Ήμουν εκεί τα έζησα δεν ήταν ψέμα
Παλέψαμε τότε σκιστήκανε τα σπίτια μας
Πάντα υπήρχανε καθήκια αλλά κι ο λαός μας δεν ήταν αυτή η παράδοση άνευ όρων στο σοσιαλ μηντιο
Είχαμε πνευματικό κόσμο
Ο πνευματικός κόσμος δεν γύρναγε στα σαλόνια της εξουσίας να κάνει
το ορντεβρ
στα σκατογκουρμέ της Κανονικότητας
Τα δαμε κι αυτά
Κι από σημαντικούς…
που δεν ήταν πια Νέοι
Αντί να πούμε όλη την αλήθεια
να πούμε στα παιδιά που κάναμε
το μεγάλο λάθος
και να τα στείλουμε στην μάχη
Φορτώσαμε τα ψυγεία με σάπια κρέατα
Και τα ντουλάπια κωλόχαρτα
Αυτό με τα κωλόχαρτα δεν θα το καταλάβω
Ποτέ
Ο πόλεμος είναι πόλεμος
θα μετρήσουμε θύματα έτσι κι αλλιώς
Οφειλόμενο ανάστημα τώρα
στο ψέμα που αντέξαμε να είναι περιβάλλον μας πολλά χρόνια
Πως έγινε η γενιά μας μια γενιά φραγκοφονιάδων γιάπηδων σαβουρογάμηδων
//επι τριάντα χρόνια οι Έλληνες λέγανε εγώ δεν ανακατεύομαι με τα πολιτικά και το λαιφσταυλ μοίραζε κόκα ,σφηνάκια και ξέκωλα στις μπουζουκλερι των ομίλων,
ταΐστηκαν ολα με δανεικό χρήμα,
Μεσογειακά Προγράμματα. Εσπα,
Κοινοτικό Χρήμα,
Παροχές στους Αγρότες.
Οι κανάλες μοιράζανε παιχνίδι και οι δημοσιογράφοι ως επι το πλείστων
βάραγαν τα ταμπούρλα των αφεντικών … //
Τα λέω γρήγορα
Να χαμπαριάσουμε λίγο που ενέχεται
κι ο καθένας μας.
Ρηχές δομές, σπίτι χαλιά.
Η αγάπη για τον τόπο άργησε μια μέρα και κάτι χρόνια
Δεν αγαπώ κανέναν που δεν έκανε τη δουλειά του και που σκέπασε τα σκουπίδια με σοκολάτα και φάγαμε τα σκουπίδια μαζί με τη σοκολάτα, και λέγαμε κι ωραία σκουπίδια βρε.
Ερήμωσαν όλα
τα πήρε ο διάολος
Τώρα
Τραβάει η μνήμη και κάνει πορεία σφυρίζοντας το επέσατε θύματα
μόνη
μέσα στο γελοίο μεγάλο Περίπατο
Τρώγοντας κάστανα και φτύνοντας τα φλούδια.
Οι τότε φίλοι μου κουρασμένοι οι πιο πολλοί.
Κάποιοι και φευγάτοί πια.
Άλλοι ταχτοποιημένοι .
Άλλοι και δεξιοί .
Άλλοι στο ΚΚΕ άλλοι στο Βαρουφάκη.
Άλλοι στη Φώφη Κιναλα
άλλοι στον Τσίπρα.
Άλλοι και πουθενά
Έξω οι Αμερικάνοι και οι Αμερικάνοι εδώ
Κι ο εχθρός αμετακίνητος
Παραλλαγή
πάμε από την αρχή
όποιος κάνει καλό ψωμί θα πάνε στον φούρνο του
Υπάρχουν ακόμα φούρνοι καλοί
Δεν ακούω κανέναν
μόνο εσένα που μ αγαπάς
Φύγαν τα χρόνια γίναν κουρνιαχτός ο
είμαι δεκάξι και τα σπάω όλα
Θα ζήσω
εδώ το νέο πολυτεχνείο
Δεν είμαι μόνο η μνήμη είναι και το παρόν
Δεν είμαστε μόνο οι γονείς μας είμαστε και μεις
Οι κυνηγοί από παντού βαράνε τα σπίτια
Ακούω τα σκάγια στον τσίγκο.
έξοδος
μνήμη αδιάβροχο
άνθρωποι μαχητές για λίγα
Ίσα τα έξοδα
Κρατιόμαστε τραγουδάμε
Δάκρυα για τους χαμένους
Τώρα ακόμα πιο πολλοί
Κάθε μέρα και πιο πολλοί
Κι ο φασισμός παρών
Ότι σπρώξαμε να φύγει είναι πάλι εδώ
Και με φάση πανδημία φέτο
Και με πανομοιότυπες ανακοινώσεις
Απαγόρευσης συγκεντρώσεων φέτο
Κατάφωρη βία
Ξετσιπωσιά
Και χειρότερα
Τότε ήταν φασίστες συνταγματάρχες
Τώρα τσιτωμένα κακά καρτούν
με άθλιους επικοινωνιολόγους
και με σώβρακα τύπου Δημοκρατία.
Ότι σπρώξαμε να φύγει είναι πάλι εδώ
Άγριοι όρθιο και σιχαμένο
Αριστερά με πένθος στο μανίκι
Σαν σήμερα είχαμε νεκρούς…
Και σήμερα νεκρούς
Και βαράνε και τα παιδιά
και τα σκυλιά και τις ψυχές
ένας αγράμματος που δε διάβαζε μνημόνια
Γιατί είχε κάτι δουλείες άλλες
μια μούρη σαν νοματάρχης Υπάλληλος του τότε
Ταλε κουαλε
Ψεκάζει γκλομπιάζει αμολάει χαμό
Λέει ο κολλητός μου ο σαραντάρης
“Τότε κάτι έγινε
Τώρα πένθος”
Και τότε και τώρα ο εχθρός ήταν ένας
Οι φραγκοκρατούντες
Και το σύνθημα αμετακίνητο
Ψωμί παιδεία ελευθέρια
Σας λατρεύω
——————————
Ήρθαν χτες τα παιδιά από το ΚΚΕ Με την κάμερα
Και τραγούδησα το
Διότι δεν συνεμορφώθην
Για τη διαδικτυακή συναυλία τους.
Ελάχιστος οβολός στον εορτασμό.
Πήρε το απόγευμα φως ,Ανεβήκαμε
Είμασταν τέσσερεις .Οκ
Κι ο Κοινός Θεός μας πέντε.
Από την κουβέντα της Νεολαίας Σύριζα
-εξαιρετική ψάχτε την …
Κράτησα Του Αντώνη Λιάκου
«Θα χρειαστούμε καινούργια εργαλεία»
Για τη Δημοκρατία
Και τη φράση της Λίνας στη Νάταλι
Στο Κοκκίνο
«Ορφάνια Στρατηγικής»…
Κυβέρνηση,Πρωθυπουργός,
Πρόεδρος Δημοκρατίας,
εκτεθειμένοι στην Ιστορια. Χωρίς επιστροφή.
Παρακαλώ πολύ σεμνοί εμείς σήμερα
Μ ένα κερί για ότι χάθηκε
Κι ένα φιλί για ότι θα ρθει
Γιατί θα ρθει.
Ακούω τα βήματα
