Βασισμένο στο μοναδικό οπτικό υλικό των Γιατρών του Κόσμου Ελλάδας και στις προσωπικές μαρτυρίες των εθελοντών της οργάνωσης, ο Νίκος Μεγγρέλης σκηνοθετεί ένα μεγάλου μήκους (71’) ντοκιμαντέρ που μας μεταφέρει εκεί «Όπου υπάρχουν άνθρωποι» κατατρεγμένοι από πολέμους, πείνα, φτώχια και φυσικές καταστροφές. Εκεί όπου οι εθελοντές των Γιατρών του Κόσμου αγωνίζονται να σώσουν ζωές και παρέχουν ανθρωπιστική και ιατρική βοήθεια ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, φύλου, χρώματος και σεξουαλικού προσανατολισμού.
Είναι ένα απαισιόδοξο ντοκιμαντέρ;
Όχι, γιατί αποδεικνύει ότι όπου υπάρχει πείνα, δυστυχία, πόλεμοι φυσικές καταστροφές όπως σεισμοί και τσουνάμι, υπάρχουν και άνθρωποι να προστρέξουν να βοηθήσουν αυτούς που από τη μια στιγμή στην άλλη βρίσκονται στην ανάγκη έχοντας χάσει όλα ή σχεδόν όλα. Και με αυτή την έννοια είναι μια αισιόδοξη ταινία. Ότι δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ως αποκλειστική μονάδα μέτρησης της ζωής τους το πόσα έχει ο τραπεζικός τους λογαριασμός, αλλά έχουν και την ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπό τους. Δεν είναι άγιοι, δεν είναι υπερήρωες, είναι κανονικοί άνθρωποι και πολλοί μάλιστα. Με αυτή την έννοια, είναι μια αισιόδοξη ταινία.
Πόσο καιρό χρειάστηκε η δημιουργία του ντοκιμαντέρ;
Στους Γιατρούς του Κόσμου χρειάστηκε τριάντα χρόνια, τόσα χρόνια δράσης κλείνουν φέτος. Δούλεψα το ντοκιμαντέρ πάνω από έναν χρόνο και μπορώ να πω ότι αυτό που τουλάχιστον εμένα μου αρέσει είναι ότι βγάζει πολύ σεμνά μια σοφία, αντίστοιχη με αυτή που διακρίνει τους Γιατρούς του Κόσμου. Μίλησα με περισσότερους από 25 εθελοντές, οι περισσότεροι από αυτούς τα έχουν δει όλα. Έχουν δει τον θάνατο να έρχεται από τη μια στιγμή στην άλλη, έχουν δώσει αγώνα για να κρατήσουν ανθρώπους στη ζωή κάτω από φοβερά αντίξοες συνθήκες, πολλές φορές χωρίς τα στοιχειώδη φάρμακα, χωρίς καν φως. Έχουν δει την καταστροφή και την απελπισία να τα διαδέχεται η ελπίδα, και αντιστρόφως. Όταν λοιπόν τα έχεις δει όλα, τότε εκτιμάς το κάθε λεπτό της ζωής που περνάει και είσαι όρθιος, περπατάς και το μυαλό σου λειτουργεί. Και αυτό αποτυπώνεται −νομίζω− στο ντοκιμαντέρ χωρίς κανείς να σου κουνάει το δάκτυλο.
Το ντοκιμαντέρ είναι ένας καμβάς;
Ναι, είναι ένας καμβάς συναρπαστικών ιστοριών που βίωσαν οι εθελοντές και του μοναδικού οπτικού υλικού των Γιατρών του Κόσμου. Θέλω να ελπίζω ότι θα βάλει τους θεατές στον κόσμο… των Γιατρών του Κόσμου. Σε ό,τι με αφορά πάντως, θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που το ντοκιμαντέρ μου έδωσε την ευκαιρία από τη μια μεριά να αναδείξω τις αξίες του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς προσφοράς, και από την άλλη να καταγράψω τα συναισθήματα που βιώνουν οι εθελοντές στα πεδία της δράσης τους: Ελπίδα και απογοήτευση, αγωνία και φόβο, χαρά και λύπη.
Παράλληλα, το «Όπου υπάρχουν άνθρωποι» είναι ένα ιδιόμορφο ταξίδι στον κόσμο και στα μεγάλα γεγονότα των 30 τελευταίων ετών που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα, πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τσουνάμι και σεισμός στη Σρι Λάνκα και στην Ινδονησία, πόλεμος στο Ιράκ, σεισμοί στη Τουρκία κ.λπ.
Wherever people are… from Nikos Megrelis on Vimeo.
INFO
«Όπου υπάρχουν άνθρωποι»
Επίσημη συμμετοχή στο 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης // Προβολή: Διαδικτυακά από τις 19 έως τις 28 Μαΐου 2020 στο εδώ στην ενότητα «Ανοιχτοί ορίζοντες»
Συντελεστές
Σκηνοθεσία -Σενάριο-Δημοσιογραφική έρευνα: Νίκος Μεγγρέλης, Διεύθυνση φωτογραφίας- Ηχοληψία: Χρόνης Τσιχλάκης, Κάμερα: Γιώργος Κυβερνήτης, Αποστόλης Κόκλας, Δήμητρα Τριανταφύλλου, Μοντάζ: Δημήτρης Πολυδώροπουλος, Μίξη ήχου: Δημήτρης Πολυδωρόπουλος, Χρωματική επεξεργασία: Μάνθος Σάρδης, Γραφικά -τίτλοι: Νίκος Πολίτης, Πρωτότυπη Μουσική: Φάνης Ζαχόπουλος, Μουσική Παραγωγή: Ορέστης Πετράκης, Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Μήτσης, Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Βάρδα, Βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Οικονόμου -Πάντζιου, Γραμματειακή υποστήριξη: Αλεξάνδρα Κορδά, Υποτιτλισμός-μετάφραση: Νεανικό πλάνο, Παραγωγή: Mind the Gap IKE. Σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου Ελλάδας, Με την υποστήριξη της ΕΡΤ
