Ένας βιρτουόζος της Τέχνης! Ένας άνθρωπος που ζει και αναπνέει για τον χορό και γενικότερα για τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Ένας άνθρωπος της προσφοράς, της αναζήτησης και της δημιουργίας.
Η αυλαία ανοίγει και… υποκλινόμαστε στον Φωκά Ευαγγελινό!
Της Φωτεινής Δημητριάδου
Η διαδρομή του, μεγάλη. Οι συνεργασίες που πετρά στο ενεργητικό του, ακόμη μεγαλύτερες. «Η μεγαλύτερή μου περιουσία είναι οι άνθρωποι που γνώρισα και η μεγαλοσύνη τους.Τέτοιοι άνθρωποι ήταν οι καθηγητές μου στην Κρατική Σχολή και κυρίως η δασκάλα μου, η κα Μανιάτη, η οποία αντιλήφθηκε άμεσα το ταλέντο μου, με στήριξε, με βοήθησε και φυσικά, με προώθησε όσο κανένας άλλος. Επίσης οι δάσκαλοί μου στην Κρατική Σχολή, η κα Νικολούδη, η κα Τσάτσου και ο κος Μέτσης, που με πίστεψαν και όσο ήταν εν ζωή, ήταν πάντα δίπλα μου».
Ξεχωρίζετε κάποια συνεργασία σας ως την πιο κομβική για την καριέρα σας;
Συνεργάστηκα με πολλούς χορογράφους στη ζωή μου. Ήρθε κάποια στιγμή λοιπόν και η συνεργασία μου με τον Γιώργο Κιμούλη στο θέατρο «ΠΑΡΚ», η οποία ήταν μία πολύ μεγάλη εμπειρία για μένα. Σταθμός δε της καριέρας μου ήταν η συνεργασία μου με τη Ρούλα Κορομηλά, από όπου απέκτησα μεγάλη δημοτικότητα παρουσιάζοντας τη δουλειά μου. Ε, από εκεί τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους…
Φέτος χορογραφείτε την παράσταση «Η ζωή του Ωνάση» στο θέατρο «ΠΑΛΛΑΣ». Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Είναι μία πρόκληση για εμένα αυτή η δουλειά. Την πρόταση μου την έκανε ο Σταμάτης Φασουλής, ένας σπουδαίος δάσκαλος του θεάτρου και καταξιωμένος σκηνοθέτης. Εκεί λοιπόν, κάνουμε περισσότερο κινησιολογία και λιγότερο χορογραφία και αυτό με συγκινεί πολύ. Αυτό το τονίζω γιατί η παράσταση αναφέρεται σε σαλόνια υψηλής κοινωνίας και παράλληλα στη φτώχια της εποχής, όπως ένα Αργεντίνικο τάνγκο. Θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερός που ανέλαβα αυτήν τη δουλειά και ευχαριστώ ειλικρινά τον Σταμάτη Φασουλή, που μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα.
Παράλληλα σκηνοθετείτε και το παιδικό «Βουτιά στην Βυθούπολη» που ανεβαίνει και αυτό στο «ΠΑΛΛΑΣ»…
Λόγω της τύχης που με διακρίνει, γνώρισα το Γιώργο Λεμπέση, ο οποίος ασχολείται με το παιδικό θέατρο. Έχει γράψει πολλά έργα και τώρα ανεβάζει αυτή την παράσταση σε μουσική δική του. Είναι ένα έργο που αγάπησα πολύ, γιατί περνάει πολύ ωραία μηνύματα στα παιδιά σε σχέση με την ηρεμία και την ομορφιά μιας πόλης φανταστικής, όπου ζουν τα ψάρια και μέσω αυτού θίγει θέματα της σημερινής κοινωνίας, όπως το περιβάλλον, την ειρήνη, τη μετανάστευση και τους κινδύνους που ελλοχεύουν και που πρέπει να προσέχουμε. Δηλαδή να μη μας εκμεταλλεύονται, να μη χάσουμε την ανεμελιά μας και κατά συνέπεια την ομορφιά της ζωής, γιατί τίποτα στη ζωή μας δεν είναι δεδομένο…
Ποιες χορογραφίες θεωρείτε δυσκολότερες. Εκείνες των παιδιών ή των ενηλίκων;
Επειδή έχω παιδιά από ηλικίες τριών ετών και άνω, θα σου πω πως αντιμετωπίζουν τον χορό σαν ενήλικες! Πιστεύω γενικότερα πως αν τα παιδιά τα αντιμετωπίζεις σοβαρά και σαν ώριμα όντα εκείνα το αντιλαμβάνονται και κάποιες φορές γίνονται ακόμα καλύτεροι και από τους ενήλικες! Έτσι η χορογραφία βγαίνει ποιο όμορφη και αποτελεσματική!
Στο Ηρώδειο ανεβάσατε την παράσταση «Ο Χιονάνθρωπος και το Κορίτσι». Πείτε μας δυο λόγια και γι αυτή σας τη δουλειά…
Συνεργάζομαι εδώ και χρόνια με τον Πρόεδρο του Αρσακείου, τον κύριο Μπαμπινιώτη. Έτσι μαζί με τον κύριο Τριβυζά, τον Εθνικό μας παραμυθά, αποφασίσαμε να ανεβάσουμε την παιδική-φανταστική αυτή παράσταση στο Ηρώδειο. Η επιτυχία ήταν πολύ μεγάλη και το cast φοβερό! Συμμετείχαν σπουδαίοι ηθοποιοί, χορευτές και μια καταπληκτική χορωδία. Ήταν όλα τόσο υπέροχα, που μπορώ να σου πω ότι σκεφτόμαστε να το ξανακάνουμε…!
Συνεργάζεστε και με το Εθνικό Θέατρο. Η συνεργασία αυτή έχει περισσότερες απαιτήσεις έναντι των άλλων εμπορικών θεάτρων;
Με το Εθνικό θέατρο συνεργάζομαι 15 χρόνια. Έχω τη χαρά, να διδάσκω σε νέα παιδιά στη Δραματική Σχολή χορό. Αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να μιλάω με νέα παιδιά, να αναζωογονούμαι, να μαθαίνω και εγώ μέσα από αυτά και να γίνομαι και εγώ καλύτερος ως άνθρωπος και ως δάσκαλος.
Εκτός από τη δική σας Σχολή Χορού στην Αθήνα, θα σας ενδιέφερε να επεκταθείτε με σχολές και στο εξωτερικό;
Η Σχολή μου είναι σα να έχει έδρα στο εξωτερικό, αφού λειτουργεί με προδιαγραφές αγγλικές, επειδή ανήκει στην Αγγλική Ακαδημία. Ακολουθούμε λοιπόν τα δικά τους πρότυπα, έρχεται συχνά επιτροπή από την Αγγλία για να εξετάσει τους μαθητές… Υπάρχει συνεχή επικοινωνία…
Πιστεύεις πως ο χορός στην Ελλάδα είναι ίσως ένα παρεξηγημένο επάγγελμα κυρίως για τους άντρες;
Όταν ξεκίνησα εγώ ήταν πράγματι ένα παρεξηγημένο επάγγελμα. Τώρα όμως, που πλέον οι ορίζοντες έχουν ανοίξει και η ζωή μας εξελίσσεται, είναι πιο βατά τα πράγματα!
Πρέπει ένα χορευτής για να αποδώσει στο έπακρον να κάνει θυσίες;
Πιστεύω ότι η Τέχνη του χορού είναι μοναστηριακή, αν τουλάχιστον θέλεις να έχεις το σωστό αποτέλεσμα. Πρέπει δηλαδή, να είσαι πολύ συνεπής, να φροντίζεις το σώμα σου, ώστε να είναι πάντα σε φόρμα, και να μην κάνεις κάποια πράγματα τα οποία μπορεί να είναι βάρος στη δουλειά σου.
Έχω διαβάσει σε κάποιες συνεντεύξεις σας ότι σπουδάζατε στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Τι ήταν αυτό έκανε να αλλάξετε πορεία;
Ήμουν πράγματι στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, παράλληλα όμως παρακολουθούσα και μαθήματα χορού. Μια μέρα λοιπόν με είδε να χορεύω μία δασκάλα μου, με έπεισε πως έχω ταλέντο και καλό θα ήταν να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χώρο. Ε, έτσι και έγινε…!
Η διεθνή καριέρα είναι κάτι που σας ενδιαφέρει;
Μπορεί και να συμβεί γιατί είναι κάτι που το σκέφτομαι συχνά. Εξάλλου, ποτέ δεν είναι αργά!
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν το δικό σας επάγγελμα;
Απλά, να πιστεύουν στα όνειρά τους…
