Τι να πω βρε παιδιά που να μην έχουμε πει, και τι να γράψω που έχει μείνει τις τελευταίες μέρες άγραφο.
Βγαίνεις μέρα μεσημέρι να τρέξεις και καταλήγεις νεκρός. Πόση τρέλα πια, μπορεί να τρυπώσει και να καλλιεργείται μέσα στα ανθρώπινα μυαλά; Ο λόγος φυσικά, για την άτυχη μικροβιολόγο, Suzanne Eaton, που έχασε τη ζωή της στην Κρήτη, αφού πρώτα βιάστηκε 3 φορές κατά φύση και παρά φύση. Αφού πρώτα τη χτύπησε με το αμάξι του ο 27χρονος δράστης, της έκοψε το αυτί και εν τέλει, αφού ικανοποίησε τις ορέξεις του, πέταξε σε μια σπηλιά στη μέση του πουθενά.
Λίγο πολύ τα παραπάνω τα μάθαμε τις τελευταίες μέρες όλοι μας. Το θέμα για μένα όμως, βρίσκεται αλλού. Ο εν λόγω άνδρας, είναι σύζυγος και πατέρας δύο παιδιών. Εκτός φυσικά, από τα παραπάνω, είναι παιδί των γονιών του, που τον ανέθρεψαν, τον μεγάλωσαν και αξιώθηκαν να τον κάνουν αυτό που είναι σήμερα. Ίσως όχι στο απόλυτο, σίγουρα όμως σε ένα μεγάλο κομμάτι του.
Πολλά λοιπόν τα ερωτήματα και ακόμη τόσοι οι προβληματισμοί, για το τι παιδιά μεγαλώνουν σήμερα. Πως αναθρέφονται οι νέοι, τι βάσεις παίρνουν από το σπίτι τους και τι βιώματα κουβαλούν στις πλάτες τους. Αυτός ο νέος ήταν γνωστός ηδονοβλεψίας και όλοι το ήξεραν αυτό στην περιοχή.
Γιατί κανείς δεν μίλησε ποτέ; Οι γονείς του γιατί δεν φρόντισαν να τον προστατέψουν από την τρέλα του ζητώντας την βοήθεια ειδικών; Αντίθετα μάλιστα του επέτρεψαν να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια! Του έδωσαν την δυνατότητα να φέρει στον κόσμο δύο ζωές, που αυτή τη στιγμή, ακόμη και αν δεν καταλαβαίνουν στο απόλυτο το τι συμβαίνει λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, θα ζήσουν μια ζωή στιγματισμένοι και με κατακερματισμένη την οικογενειακή τους θαλπωρή. Μια ζωή, που ποτέ δεν θα μπορέσει να είναι αυτή που τους αξίζει, αφού θα μεγαλώνουν μόνα, χωρίς τον πατέρα που τους αξίζει να έχουν, στο πλευρό τους. Μια ζωή με μια μάνα στα όρια της τρέλας, αφού πως μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους, τα όσα διέπραξε ο άνθρωπος με τον οποίο μοιραζόταν καθημερινά, τη ζωή και το κρεβάτι της.
Ένα χωρίς τελειωμό μπαράζ συνεπειών σε ανθρώπους και οικογένειες ολόκληρες, εκείνη της Suzanne που θρηνεί για την αγαπημένη μάνα, σύζυγο, αδερφή, συγγενή και φίλη που έχασε, αλλά και όλων εκείνων στιγμάτισε για πάντα με την πράξη του ο 27χρονος. Ένα μπαράζ συνεπειών γιατί κανείς… δε μίλησε!
Γιατί ενώ όλοι ήξεραν, έβλεπαν, άκουγαν… Δε μίλησαν. Γιατί όπως συχνά βλέπουμε να γίνεται τα τελευταία χρόνια, φοβήθηκαν ή αδιαφόρησαν και δεν πήραν θέση. Γιατί δε νοιάστηκαν να προστατέψουν ούτε την άτυχη Suzanne. Μόνο που δε σκέφτηκαν ότι η Suzanne ήταν πραγματικά άτυχη που βρέθηκε εκείνη τη στιγμή, σε εκείνο το μέρος. Θα μπορούσε όμως, κάλλιστα να μην είχε πάει εκείνη, μα η μητέρα τους. Η φίλη τους. Η κόρη τους ή η αδερφή τους…
