Γιώργος Συγριμής
Κι εσύ τώρα δηλαδή έχεις το θράσος και παραπονιέσαι γιατί δεν μπορείς να πας στο γήπεδο. Να κάνεις ας πούμε τι; Να υποστηρίξεις την ομάδα σου. Και καλά θα κάνεις, αλλά πως θα πας;
Θα πας νωρίτερα για να καβαντζώσεις «υλικό πολέμου», θα πας να βρίσεις και να προσβάλεις τα θεία και τα άθεα; Γιατί τρως παντόφλα στο σπίτι;
Να επικαλεστείς το δεύτερο επάγγελμα του ρέφερι ( για κοράκια μιλάμε ), να σπάσεις γηπεδικό εξοπλισμό και ότι άλλο αντικείμενο ή περιουσία βρεθεί στο διάβα σου πριν και μετά τον αγώνα; Γιατί νομίζεις πως αδικείσαι στη δουλειά;
Ίσως να δώσεις και ραντεβού για μάχη σώμα με σώμα. Μάλλον δεν ξέρεις από ραντεβού και με ποιόν και γιατί συναναστρέφεσαι ε;
Πιθανότατα να ψωνίσεις στο παιδί σου από την μπουτίκ τη φανέλα του «παικταρά μας» που τους πήδηξε; Του ίδιου «παλτού» που θα είναι «πουλητάρι» την επόμενη αγωνιστική γιατί δεν έβαλε γκολ και έχασες το στοίχημα;
Και όλα αυτά θα τα δει και θα τα ακούσει το παιδί σου ή το παιδί του διπλανού σου ρε φίλε. Το ίδιο παιδί που με τα καραγκιοζιλίκια που κάνεις στην εξέδρα όταν παίζει στην ακαδημία δεν αντιλαμβάνεται τι διάολο φωνάζεις και λες με το τσιγάρο στο στόμα. Εσένα δεν σε ακούει, δεν σε βλέπει καν. Να σε πληροφορήσω πως εκείνη την ώρα σε γράφει κανονικά γιατί ακούει τον προπονητή του και τους συμπαίκτες του. Αν ακούει εσένα πιθανότατα δε θα κάνει καριέρα. Ααα, ξέχασα… Το παιδί πρώτα από όλα θα μάθει να παίζει, όχι να κερδίζει .
Ναι καλά διαβάζεις. Αν μάθει να παίζει και να χαίρεται μετά θα το μάθουν να παίζει σωστά και να κερδίζει. Πρόσεξες πως τα λέμε έτσι; Θα το μάθουν άλλοι που είναι εκπαιδευτικοί και εξειδικευμένοι με το αντικείμενο, όχι εσύ. Εσύ απλά πρέπει να το επαινέσεις στα δύσκολα, να το στηρίξεις στα δυσκολότερα. Τότε ίσως να κάνει και καριέρα. Και η καριέρα είναι δύσκολο πράγμα…
Άρα λοιπόν, τι σου λείπει; Θα σε βοηθήσω φίλε μου.
Παιδεία λέγεται αυτό που σου λείπει. Και οφείλεις να την έχεις για να την μεταλαμπαδεύσεις στη συνέχειά σου, στο παιδί σου, στο παιδί του διπλανού σου, στην επόμενη γενιά. Και δεν μιλάμε για αθλητική παιδεία και ευγενής άμιλλα. Ούτε για παιδεία ακαδημαϊκή. Πίστεψέ με, ξέρω πολύ κόσμο με παιδεία που τα έφερε έτσι η ζωή και έβγαλε με το ζόρι το δημοτικό και αν. Μιλάμε λοιπόν για παιδεία στην νοοτροπία και την συμπεριφορά. Παιδεία που αν την έχεις χτίζεις χαρακτήρα με τεκμηριωμένη άποψη κάθε φορά. Ουσιαστική. Κάνεις σκάουτινγκ ας πούμε και χτίζεις ομάδα για να βγεις Ευρώπη. Δεν περιμένεις τη μετεγγραφή του Δεκεμβρίου να σε κρατήσει κατηγορία. Είσαι αυτός ο τύπος δηλαδή που θα χαμογελάσει στη νίκη, θα κλάψει στην ήττα μα σίγουρα θα χειροκροτήσει σε κάθε προσπάθεια. Είναι ευκαιρία λοιπόν αυτή την περίοδο να εκμεταλλευθείς τον ελεύθερο χρόνο σου (ένεκα καραντίνας) και να διαβάσεις, να δεις ντοκιμαντέρ, να προετοιμαστείς κατάλληλα για να μην κάνεις «κοιλιά» κατά τη διάρκεια της σεζόν.
Ψάξε πως στήθηκαν σε σωστές βάσεις οι καριέρες αθλητών με διάρκεια. Ανακάλυψε τι έφταιξε και κάποια ταλέντα έμειναν ακατέργαστα διαμάντια. Δες πως οι Ερινύες οδήγησαν στην καταστροφή μυθικές μορφές του αθλητισμού. Γέμισε τον σάκο των γνώσεων καταρχάς με υπομονή, επιμονή και δύναμη. Και να ξέρεις πως θα χρειαστείς και άλλα τόσα για να αντέξεις, φίλε μου.
Τότε θα μάθεις να παίζεις κι εσύ το παιχνίδι σωστά. Σιγά σιγά θα αρχίζεις να κερδίζεις. Πρώτα από όλα το διάδοχό σου που είναι και το βασικότερο. Είναι η καλύτερη αρχή για σβήσεις τα δικά σου απωθημένα. Ίσως τότε να κάνεις καριέρα και να κερδίσεις, φίλε μου, τον τίτλο του σωστού πατέρα.
