Ερωτεύομαι θα πει αγαπώ την ζωή. Αγαπώ θα πει μετέχω σε ένα μοίρασμα με τον άλλον, ως ο εαυτός μου. Μαζί, ναι μαζί, στην αναζήτηση μιας σχέσης ποιοτικής, πραγματικής, ισορροπημένης. Όμως, γιατί είναι πολλές οι φορές που μας είναι πιο εύκολο το «χωρίς να είμαστε πολύ κοντά…»;
Μήπως γιατί είναι πιο εύκολο να κρύψουμε αυτά που φοβόμαστε και μας κάνουν να μην είμαστε εμείς; Μπορούμε πιο εύκολα να φτιάξουμε μια «εικόνα» για εμάς, χωρίς ο άλλος να ξέρει πώς πραγματικά νοιώθουμε, τι ανασφάλειες έχουμε. Μήπως έτσι νοιώθουμε ότι προστατευόμαστε από το να πονέσουμε, να πληγωθούμε, να απογοητευτούμε;
Πρέπει να βρούμε το θάρρος να παραδεχτούμε τους φόβους μας. Πόσο εύκολο είναι όμως να γίνει αυτό; Απλά σκεφτείτε, δεν είναι πιο δυνατή η επιθυμία μας να είμαστε τελικά με κάποιον;
Και μέχρι να τα συνειδητοποιήσουμε όλα αυτά, έρχεται και το γνωστό πλέον «που είναι οι άνδρες»; «Υπάρχουν ή τους πάτησε το τρένο»; Οι γυναίκες παραπονιούνται για ανύπαρκτο φλερτ, αποτυχημένα ραντεβού και μυστηριώδεις εξαφανίσεις.
Σίγουρα ίσως και αυτοί έχουν επαναπαυθεί σε μια πιο «τεμπέλικη» ερωτική τακτική. Δεν προκαλούν τα πράγματα, απλώς περιμένουν να συμβούν, σα να έχουν χάσει το κίνητρο που αφορά ακόμα και στις πιο βασικές ανάγκες. Εγκλωβίζονται και εκείνοι σε ένα «δήθεν» που επιβάλλει να μην τσαλακώνεσαι, να μην διεκδικείς, να μην πληγώνεσαι, να κρατάς απόσταση μη σου πάρει τον αέρα…
Μήπως όμως είμαστε και εμείς οι γυναίκες μέρος αυτής της κατάστασης; Μήπως στο βωμό της περίφημης λίστας μας, (ξέρετε αυτής με το πώς «πρέπει» να είναι και τι «πρέπει» να κάνει ο τέλειος άνδρας), ανυπομονούμε να κάνουμε το ξεκαθάρισμα και δεν δίνουμε χρόνο και χώρο στον άλλον να μας ανακαλύψει; Μήπως αναλωνόμαστε να τσεκάρουμε συνεχώς την εικόνα μας και δεν επικοινωνούμε ουσιαστικά;
Τέλος οι ερωτήσεις, όμως, ήρθε η ώρα για απαντήσεις! Να ξεκαθαρίσουμε τις σκέψεις μας χρειάζεται, για να διακρίνουμε τα επουσιώδη από τα ουσιώδη, να διαλύσουμε τις ψευδαισθήσεις που μας κρατούν στην ανωριμότητα, να έχουμε καλύτερη επαφή με τον εαυτό μας ώστε οι φόβοι να μην καλύπτουν τα θέλω μας. Να πετάξουμε τις έτοιμες λίστες και να βλέπουμε τον άλλο το ίδιο μοναδικά όπως και τον εαυτό μας. Να καταλάβουμε ότι δεν τους πάτησε το τρένο, απλά το πήραν κι έφυγαν και εμείς δεν κάναμε τίποτα για να το σταματήσουμε!
Την επόμενη φορά, λοιπόν, ας φροντίσουμε να μπούμε και εμείς σε αυτό το περιβόητο τρένο, μαζί με το πιο δυνατό αντίδοτο των σχέσεων, τον ατρόμητο ΕΡΩΤΑ…
Η Ελένη Αϋφαντή είναι σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης, εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχιατρική και τη Διαχείριση Αρνητικών Καταστάσεων στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος που παρέχεται στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικευμένη στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό, ως εκπαιδεύτρια. Είναι πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Université de La Rochelle της Γαλλίας.
T: 2109650947 Mob: 6937336686 E-mail: [email protected] FB: Eleni Aifanti – Life Coaching Instagram: aifanti
