Ο λόγος που η Καρδίτσα έχει γίνει ένα άλλο Άμστερνταμ, δεν είναι άλλος, από τα χιλιάδες ποδήλατα που χρησιμοποιούνται καθημερινά από τους κατοίκους της.
Οι άνθρωποι της πόλης – η διοίκηση και οι κάτοικοι – ήθελαν να βάλουν το ποδήλατο στη ζωή τους. Και υλοποίησαν τις υποδομές πριν από περίπου μία 10ετία Έτσι απλά. Σήμερα στον δήμο Καρδίτσας το δομημένο δίκτυο των ποδηλατοδρόμων έχει μήκος 7.300 μέτρα στον αστικό ιστό και άλλα 10.500 μέτρα στο περιαστικό δίκτυο, αποτελούμενο από τον ποδηλατόδρομο που συνδέει την πόλη με το δημοτικό διαμέρισμα του Παλαιοκλησίου μήκους 7 χιλιομέτρων και τον περιαστικό ποδηλατόδρομο 3,5 χιλιομέτρων.
Η πόλη με τις 20.000 ποδήλατα θα πρέπει μάλλον να λειτουργήσει ως πρότυπο για τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις. 
Στην Καρδίτσα, για να καταλάβετε, χωρίς υπερβολή δεν υπάρχει σπίτι χωρίς ποδήλατο και στις περισσότερες περιπτώσεις, κάθε μέλος της οικογένειας έχει το δικό του και μολονότι είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς επακριβώς, πόσα ποδήλατα κυκλοφορούν στην πόλη ένας αριθμός 15.000 με 20.000 δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικός.
Εκτός όμως από τα σύγχρονα ποδήλατα, στην Καρδίτσα κυκλοφορούν ακόμα και παλαιά, τα οποία συνήθως κληρονομήθηκαν από τον πατέρα ή τον παππού. Πρόκειται για ποδήλατα μεγάλα και βαριά (γνωστά και ως «νταλίκες»).
Πολλά από αυτά, βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, έχουν χειρόφρενο και κόντρα, και μερικά από αυτά διαθέτουν καρεκλάκι στο πάνω μέρος του σκελετού για να μπορούν να μεταφέρουν μικρά παιδιά.
Υπάρχουν ακόμα και επαγγελματίες που ειδικεύονται στην αναπαλαίωση τέτοιων παλιών ποδηλάτων. Οι πιο γνωστές μάρκες, τις οποίες βλέπουμε ακόμη και σήμερα, είναι τα Βίσμαρκ, τα Ρουαγιάλ και τα Γκόρεγκ. Τα ποδήλατα αυτά χρησιμοποιήθηκαν από το 1960 και μετά ως μεταφορικό μέσο για τη μετάβαση των κατοίκων στην εργασία τους. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι τα παλιά αυτά ποδήλατα είχαν άδεια κυκλοφορίας και έφεραν στο πίσω μέρος τον απαραίτητο αριθμό.
