Συνέντευξη στην Δήμητρα Βγενά
Photo Credits: Βένια Μπουκουβάλα
Είναι μισός από τη Μάνη και μισός από τον Πειραιά, όπως καταλαβαίνετε έχουμε κάθε λόγο να περηφανευόμαστε για το δεύτερο! Ανήκεις στους ηθοποιούς της νέας γενιάς και απ’ ότι φαίνεται και στους ταλαντούχους! Μας συστήνετε στην τηλεόραση ως χωροφύλακας Διαφανίου μέσα από τον ρόλο του Άγγελου στις Άγριες Μέλισσες. Ο Νίκος Λεκάκης ανήκει σε αυτή την πάστα ανθρώπων που πιστεύει ακόμη στον ρομαντισμό, σ’έναν καλύτερο κόσμο αλλά και στην δύναμη που μας δίνει η σωστή παιδεία! Σ’ ένα διάλειμμα από τα γυρίσματα ήπιαμε τον καφέ μας στον Πειραιά!
Μπορούμε να περηφανευόμαστε ότι ο χωροφύλακας του Διαφανίου έχει καταγωγή από τον Πειραιά. Όπως καταλαβαίνεις θέλω να μου πεις δυο λόγια για την πόλη μας. Αγαπημένα μέρη, που πήγες σχολείο, που έκανες την πρώτη σου κοπάνα…
Όπως είπες είμαι από τον Πειραιά, εδώ μεγάλωσα. Πρώτο σχολείο πήγα στην jeanne d’arc, μετά στο 12ο στην Γεωργίου. Πρώτη κοπάνα έγινε στο Passagio ένα καφέ στην Πασαρέλα. Νομίζω η φουρνιά μου ήταν και οι τελευταίοι της Πασαρέλας. Αγαπημένο στέκι το “Καφέ των Αισθήσεων”. Αγαπημένο μέρος τα βράχια της Πειραϊκής λίγο πιο πριν από τον Σταυρό που σκάει στην ευθεία το ηλιοβασίλεμα. Το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα όμως τυχαίνει να έχω απολαύσει στο ξενοδοχείο του παππού μου, Cavo D’Oro, παρέα με την λατρεια της ζωης μου, τη γιαγιά μου, Δαναη Φωτακου.
Τις “Άγριες Μέλισσες” τις παρακολουθούσες και πριν τη συμμετοχή σου; Ήταν μια δουλειά που ήθελες να είσαι μέρος της;
Τις Άγριες Μέλισσες πριν τη συμμετοχή μου δεν τις πρακολουθούσα, γιατί είχα καθημερινά παραστάσεις με το Hotel Etrnite ,του Γιάννη Καλαβριανού και δεν υπήρχε χρόνος. Παρολ’αυτά είχα ακούσει πάρα πολύ καλά λόγια από συναδέλφους και ότι είναι μια σειρά που λειτουργεί με όρους που θα έπρεπε να λειτουργούν και οι υπόλοιπες σειρές.
Ίσως και αυτό να είναι ένας από τους συντελεστές της επιτυχίας της. Καταλαβαίνεις πως θα ήθελα επομένως να βρεθώ σε μια τέτοια δουλειά και ένας λόγος παραπάνω που ήταν εποχής. Κάτι που το ήθελα ακόμη περισσότερο.
Επομένως, όταν σου έγινε η πρόταση;
Η πρόταση μου έγινε από την casting director Μιράντα Ρωσταντή την πρώτη χρονιά της σειράς. Μου προτάθηκε ένας άλλος ρόλος αλλά δεν καταφέραμε να βρεθούμε λόγω προγράμματος γιατί εγώ τότε είχα ξεκινήσει πρόβες για μια παράσταση που τελικά δεν έγινε. Ξαναχτύπησε όμως και τη δεύτερη χρονιά το τηλέφωνο και μετά το casting, ξεκίνησε η διαδρομή μου ως Άγγελος στις Άγριες Μέλισσες!
Με “μεταγραφή” λοιπόν από τον Πειραιά στο Διαφάνι και με τον ρόλο του “Άγγελου”. Αν δεν σου είχε δοθεί ο συγκεκριμένος ρόλος ή αν είχες την επιλογή να διαλέξεις εσύ, ποιον άλλο ρόλο θα ήθελες;
Αν και δεν θα μπορούσα να τον υποδυθώ, βρίσκω εξαιρετικό ρόλο αυτόν της Πηνελόπης. Νομίζω ότι ο ρόλος του Νικηφόρου είναι φανταστικός και του Μελέτη επίσης.
Αποτελεί και την πρώτη τηλεοπτική σου εμφάνιση. Πως είναι αυτή η εμπειρία;
Είναι πρωτόγνωρο! Έχει πολλές γεύσεις αυτή η εμπειρία. Οι πρώτες δυσκολίες έρχονται από την στιγμή που μπαίνεις σ’ ένα τερέν που δεν είναι το δικό σου. Επειδή λοιπόν εγώ μέχρι τώρα είχα ασχοληθεί με το θέατρο και οι σπουδές μου ήταν πάνω σε αυτό, δεν είχα εμπειρία ούτε με κάμερα ούτε με τηλεοπτική σειρά. Ήρθα λοιπόν αντιμέτωπος με κάποιες δυσκολίες και μία από αυτές ήταν ότι έπρεπε να μπω στην διαδικασία να δω τον εαυτό μου (κάτι που δεν συμβαίνει στο θέατρο) για να δω τι από τις σκέψεις μου και από αυτά που έχω συζητήσει τα περνάω στο ρόλο.
Μαζί με αυτή την επιτυχία έρχεται η αναγνωρισιμότητα, οι θαυμαστές, συνεντεύξεις, γενικά πολύ προβολή. Είναι εύκολα διαχειρίσιμο αυτό;
Όχι! (γέλια) Το δύσκολο κομμάτι είναι το πως θα συμπεριφερθείς, θα φερθείς, θα σκεφτείς και θα απαντήσεις σε μια συνέντευξη! Είναι ευθύνη γιατί δεν μπορούμε να μιλάμε συνέχεια για τους εαυτούς μας. Θέλω όταν μιλάω σε συνεντεύξεις ο άλλος που θα την διαβάσει ή θα την ακούσει, να έχει λόγο! Να πρωταγωνιστεί για παράδειγμα σε μια σειρά και ταυτόχρονα στα περιοδικά και; Τι να λένε “κοιτάξτε τον τι ωραίος που είναι;” δεν έχει νόημα.
Τι αλλαγές είδες στον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν οι άλλοι; Είναι εύκολο πιστεύεις να… “καβαλήσει κάποιος το καλάμι”;
Αντιλαμβάνομαι με κάποιον τρόπο ότι χαμογελάνε τα πρόσωπα των ανθρώπων όταν με συναντάνε. Μου έχουν μιλήσει άτομα ακόμη και από το νηπιαγωγείο (γέλια). Υπάρχει ένας άλλος βαθμός προσέγγισης και ευκολίας σε αυτή. Φυσικά δεν μπορείς να το ευχαριστιέσαι πάντα. Είχε τύχει ένα πρωί, αρκετά νωρίς να πεταχτώ για ένα γρήγορο καφέ με μια φίλη και όπως ήμουν αγουροξυπνημένος με πλησιάζει ένας άνθρωπος και μου λέει “Ωχ είσαι ο Άγγελος από τις Άγριες Μέλισσες, έλα να βγάλουμε μια φωτογραφία φίλε.” Δεν είχα πιει ούτε καφέ, οπότε καταλαβαίνεις δεν είναι πάντα τόσο ευχάριστο. Είναι όμως ωραίο που βλέπεις μια ένταση στον κόσμο και ξαφνικά ένα θάρρος και μια όρεξη να σου μιλήσουν, που θα το ήθελα και σε περιπτώσεις που δεν είναι γνωστός ο άλλος.
Τώρα όσο αναφορά το… καλάμι, και το αν το καβαλήσει κάποιος, αυτό σημαίνει ότι λίγο η κατάσταση με τον εαυτό του δεν είναι εκεί που θα έπρεπε ή η παιδεία του δεν είναι εκεί που θα έπρεπε. Αυτή τη στιγμή, αν ένας ηθοποιός της ηλικίας μου μπει σε μια δουλειά-παραγωγή που θα του προσφέρει την αναγνωρισιμότητα που προσφέρουν οι Άγριες Μέλισσες και δεν νιώθει καταρχήν, ευγνώμων που δουλεύει μέσα στην δύσκολη περίοδο που ζούμε αλλά σκέφτεται ότι το “εγώ” του είναι πιο σημαντικό απ’όλους, όπως καταλαβαίνεις κάτι δεν πάει καλά.
Σε μια συνέντευξη σου είπες πως “ο θαυμασμός μπορεί να είναι και παρεμβατικός”. Έχεις αντιμετωπίσει παρεμβατικό φλερτ ή “επιθετικό” θαυμασμό;
Ναι φυσικά και έχει συμβεί κάτι τέτοιο. Κυρίως στα social που τα όρια είναι πιο ρευστά, που ο καθένας πίσω από την ανωνυμία ενός λογαριασμού μπορεί να πει ότι θέλει. Σε τέτοιες περιπτώσεις απαντάω με πολύ ευγένεια, με τον τρόπο που θα απαντήσω στον οποιοδήποτε μου στείλει κάτι και χρήζει απάντησης.
Το τελευταίο διάστημα, ακούστηκαν για το χώρο σας πάρα πολλά άσχημα. Από επαγγελματική βία μέχρι σεξουαλική, βιασμοί ακόμη και παιδεραστία. Καθώς εσύ ανήκεις στη νέα γενιά ηθοποιών, δέχτηκες τέτοιου είδους συμπεριφορές;
Δεν έχω ζήσει κάτι του βεληνεκούς των όσων έχουν ακουστεί. Σίγουρα έχω ζήσει κακοποίηση και δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ζήσει κακοποίηση γενικά στην κοινωνία μας. Μου έχει τύχει σε ακρόαση να ακούσω κάτι ,με τέτοιο τρόπο διατυπωμένο ,που έχρηζε πολλών απαντήσεων ,αλλά επειδή με είχε πιάσει ήδη το στομάχι μου από τις προηγούμενες μέρες λόγω της ακρόασης κι ήθελα να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόταν ,απλώς ειρωνεύτηκα και συνέχισα.
Ο καλλιτεχνικός χώρος όπως και άλλοι, δέχτηκαν μεγάλο πλήγμα από τον covid. Τα θέατρα έμειναν κλειστά και σταμάτησαν τα πάντα. Στη δική σου ζωή, τι αντίκτυπο είχε όλο αυτό; Άλλαξαν πράγματα στις συνήθειες σου, στην καθημερινότητα σου;
Φυσικά και άλλαξαν, δεν το συζητώ! Η μια παράσταση που έπαιζα ακυρώθηκε, 2-3 projects ακυρώθηκαν, για ένα μεγάλο διάστημα δεν ήξερα τι να κάνω, επέστρεψα στο πατρικό μου και έκτοτε μένω με τους γονείς μου. Είμαι φαντάσου και από τους τυχερούς που δουλεύω από την αρχή της δεύτερης καραντίνας. Το θετικό είναι πως αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων μέσα στην κοινωνία του καλλιτεχνικού χώρου και του θεάτρου. Η πιο ευχάριστη αλλαγή που βιώνω εγώ ο ίδιος τουλάχιστον είναι η επανανοηματοδότηση του φόβου μου. Παλιότερα έλεγα “μα αυτό είναι ενοχλητικό, δεν το βλέπει κανείς άλλος, γιατί δε μιλάει κανείς”. Καταλαβαίνω πια ,πως αν κάποιος κάνει την αρχή, είναι πιο εύκολο και για τους άλλους να τοποθετηθούν και να εκφράσουν αυτό που νιώθουν. Ο φόβος πλέον λειτουργεί λιγότερο ως ευνουχισμός και περισσότερο σαν προτροπή. Σου υποδεικνύει τι χρειάζεται αλλαγή. Η συσπείρωση αυτή με κάνει και νιώθω πολύ χαρούμενος. Χαίρομαι πάρα πολύ που το Σ.Ε.Η ξαφνικά έχει μια άλλη δύναμη, από την άλλη όμως οφείλουν τα πράγματα ν’ ανοίξουν, οι τομείς του πολιτισμού να στηριχτούν και όχι μόνο εκ των έσω.
Ο “Άγγελος” ήθελε από μικρός να γίνει γιατρός. Ο Νίκος ήθελε πάντα να γίνει ηθοποιός; Υπήρχε κάποια άλλη σκέψη ή κάποια άλλη αγάπη;
Ο Νίκος ήθελε να γίνει τραγουδιστής, ήθελε να γίνει πλαστικός χειρούργος, γυναικολόγος, κάποια στιγμή είχα το όνειρο να ασχοληθώ με το σχεδιασμό βιομηχανικών προϊόντων, μετά ήθελα να ασχοληθώ με τη φωτογραφία αλλά στο τέλος αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με την υποκριτική (γέλια).
Μπήκαμε στο καλοκαίρι και επιτέλους τα θέατρα ετοιμάζονται να ξανανοίξουν. Θα σε δούμε σε κάποια παράσταση ή σε κάποια περιοδεία;
Με πολύ μεγάλη χαρά και με απέραντο ενθουσιασμό θα σου πω ναι! Έχω ξεκινήσει πρόβες, 29-30-31 Ιουλίου θα παίξουμε στην Μικρή Επίδαυρο το έργο “Η Φαίδρα καίγεται”στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού. Είμαι πάρα πάρα πολύ χαρούμενος για το έργο και γιατί θα συνεργαστώ με ανθρώπους που εκτιμώ και σέβομαι πάρα πολύ σε μια συνθήκη κειμενική η οποία μου ανοίγει την ψυχή. Βασικό θέμα της θα είναι ο έρωτας και νομίζω πως είμαστε πάρα πολύ έτοιμοι να ξαναμιλήσουμε γι’αυτό μετά τις τόσες… καραντίνες.
Γυρίσματα, θέατρο, μπορούμε να πούμε πως επιστρέφεις σε μια κανονικότητα. Ελεύθερο χρόνο βρίσκεις; και όταν τον έχεις τι σου αρέσει να κάνεις;
Από την στιγμή που κάνω πρόβες και είμαι σε μια σκηνή με ανθρώπους και συζητάμε φωναχτά και σκεφτόμαστε και ζούμε, μου ανοίγεται ένας τεράστιος χώρος και να σκεφτώ και να ζήσω και να υπάρξω και να είμαι πραγματικά ελεύθερος. Οπότε αυτό από μόνο του για μένα είναι ελεύθερος χρόνος με όσα μου αρέσουν να κάνω.
Καλοκαιρινές διακοπές θα έχει; Θα σε πετύχουμε σε κάποιο νησί;
Δεν έχω ιδέα… Ωραίες διακοπές κάνω στο χωριό μου στη Μάνη. Είναι ένας τόπος φανταστικός που με κάνει και ησυχάζω και ηρεμώ, ατενίζω, σκέφτομαι, ανακαλύπτω! Επειδή πηγαίνω από μικρός και σε διάφορες ηλικίες, κάθε φορά συνειδητοποιώ άλλα πράγματα για τη ζωή και τον εαυτό μου.
