Μεγάλωσε μέσα στη θάλασσα. Με γονείς νησιώτες δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει και διαφορετικά. Από πιτσιρικάς χάζευε τα κύμματα και ταξίδευε νοερά μαζί τους. Ονειρευόταν να φύγει από το νησί και να κατακτήσει τον κόσμο. Να ζήσει, να αγαπήσει, να μάθει, να πάθει…
Τελικά όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει «τι θα γίνει» επέλεξε να μαθητεύσει ως ηλεκτρολόγος. Κατέβηκε στη Θεσσαλονίκη για να κάνει μαθήματα και βρέθηκε να αντικαθιστά ένα φίλο του παίζοντας κιθάρα στην ταβέρνα Κληματαριά. Στο τέλος της βραδιάς η καριέρα του ως ηλεκτρολόγος είχε δια παντός τελειώσει.
Από εκείνη τη μέρα ξεκίνησε για εκείνον μια ζωή που δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την προηγούμενη. Μια ζωή γεμάτη σε ένταση και συναισθήματα, σε εμπειρίες και στιγμές, σε έρωτες και πάθη, σε λάθη μα και σε αναγνώριση και δόξα, κάτι που βέβαια ο ίδιος ποτέ του δεν επιζήτησε. «Εμένα ποτέ δεν με ένοιαξε να γίνω αυτό που λέμε φίρμα. Εγώ αυτό που ήθελα ήταν απλά να παίζω μουσική. Να γράφω… Να συνθέτω. Εγώ αυτά ήθελα και αυτά θέλω και ακόμη μέχρι σήμερα. Τη μουσική δεν την αντιμετωπίζω σαν πρωταθλητισμό…», δηλώνει και δεν μπορείς παρά να πιστέψεις στο απόλυτο αυτά που σου λέει. Γιατί ρε σεις όντως, ο Στέλιος Ρόκκος δεν ζει για να είναι φίρμα. Γεννήθηκε απλά με ένα άστρο πάνω από το κεφάλι του. Και ένα ταλέντο τόσο, που κανείς – ακόμα και αν δεν ακούει τις μουσικές του – δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Δεν τον ένοιαξε ποτέ του να γίνει σταρ και αυτό το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια με τις επιλογές του.
Η κουβέντα μας έγινε τηλεφωνικά, μιας και ο ίδιος μετά τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις ξεκουράζεται στη Λήμνο. Στον δικό του προσωπικό παράδεισο με τα φιλαράκια του, για τους οποίους δεν είναι ο Ρόκκος, αλλά ο Στέλιος με το αστείρευτο χιούμορ και την αγνή ψυχή. Εκεί ανοίγει η καρδιά του. Στη Λήμνο του. Εκεί κάνει τις βόλτες του, πηγαίνει για ψάρεμα, πίνει τα τσιπουράκια του με τους φίλους του, ζει τον έρωτα με τη γυναίκα της ζωής του όπως ο ίδιος την αποκαλεί, τη Λελέ. Οι δυο τους μακριά από όλους και από όλα, έχουν δημιουργήσει μια καθημερινότητα τόσο γλυκιά και όμορφη, που μόνο να ζηλέψεις μπορείς…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε;
Στο σπίτι μου στη Λήμνο ξεκουράζομαι, χαϊδεύω έναν Αγιορείτικο βασιλικό και τον μυρίζω! Χα,χα! Ξεκουράζομαι και προσπαθώ να μαζέψω την ενέργειά μου όσο μπορώ γιατί σε λίγες μέρες ξεκινάω εμφανίσεις…
Υπέροχα νέα! Για πες μου περισσότερα…
Θα εμφανίζομαι με την υπέροχη Λένα Ζευγαρά στην Πύλη Αξιού στην όμορφη Θεσσαλονίκη! Πρόκειται για έναν χώρο που αγαπώ πολύ, σε μία πόλη μοναδική που ξέρει πολύ καλά πως να διασκεδάζει!
Το γεγονός ότι θα βρίσκεσαι εκεί, στη Θεσσαλονίκη, σε μία πόλη που ξέρω πως αγαπάς, σου δημιουργεί έτσι μία επιπλέον… αγωνία για να είναι άρτιο το αποτέλεσμα;
Φυσικά! Θέλω πρωτίστως να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα που θα με εξιτάρει και εμένα τον ίδιο ως καλλιτέχνη, οπότε όπως καταλαβαίνεις τώρα βρίσκομαι σε αυτή τη φάση, που σκέφτομαι, αναζητώ γενικά πράγματα για να στήσω ένα πρόγραμμα που να είναι γεμάτο και ενδιαφέρον για το κοινό. Δεν θέλω να βασιστώ σε μία επιτυχημένη συνταγή απλώς… Άσε που δεν το κάνω ποτέ εγώ αυτό αλλά λέμε… Δεν γίνεται οι καλλιτέχνες να κάνουμε συνέχεια τα ίδια πράγματα γιατί βαριόμαστε και εμείς οι ίδιοι! Οπότε θα ακούσετε νέες ενορχηστρώσεις, νέα πράγματα γενικά στα οποία θα βοηθήσουν φυσικά και τα νέα παιδιά που θα είναι στην ομάδα…
Είσαι ένας άνθρωπος που συνεργάζεσαι συχνά με νέους ανθρώπους πράγματι…
Αυτό δεν το κάνω γιατί είμαι καλός άνθρωπος! Το κάνω γιατί και εγώ παίρνω πράγματα από αυτούς…! Χα,χα!
Μετά από ένα γεμάτο συναυλιακά καλοκαίρι, πως ένιωσες που φέτος κατάφερες, χωρίς προβλήματα και περιορισμούς ένεκα covid, να βρεθείς ξανά με τον κόσμο σου;
Υπέροχα! Πάντα είναι ευχάριστες για εμένα οι συναυλίες. Αυτή η συνάντηση με τον κόσμο, είναι μαγική. Πόσω δε μάλλον φέτος που επιτέλους μπορέσαμε ρε παιδί μου και λίγο… να αγκαλιαστούμε!
Αλήθεια ποια η μαγεία του να… περιοδεύεις;
Το ότι συναντάς τόσους ανθρώπους άγνωστους σε σένα, που δεν έχετε ίσως ξαναειδωθεί ποτέ στη ζωή σας, που κάποιοι μπορεί να μην σε έχουν ξανακούσει κιόλας αλλά εκείνη την ώρα ενώνεστε τόσο μαγικά μέσω της μουσικής, είναι υπέροχο.
Αντίστοιχα, τι σε δυσκολεύει σε αυτές;
Το να είναι άρτιο το αποτέλεσμα. Να λειτουργήσει όλο όπως το έχεις σχεδιάσει. Όπως το έχεις ονειρευτεί… Αν και ως άνθρωπος είμαι πολύ «ψείρας» σε αυτό. Πολύ οργανωτικός…
Δείχνεις να είσαι τόσο χαλαρός τύπος που αλήθεια αυτό που λες μου κάνει εντύπωση…
Μα είμαι χαλαρός τύπος όντως. Στη ζωή μου. Πολύ χύμα κλπ Αλλά στη δουλειά μου είμαι λιγάκι… «σκύλος»! Θέλω να μπορώ να ελέγχω τα πάντα και να είναι όλα τους στην εν τέλεια. Πράγμα που όσο και αν το θέλω δεν γίνεται… Και αυτό το κάνω για να μπορώ να έχω αυτή τη χαλαρή ζωή που περιγράφεις!
Άρα το ταλέντο κατά τη γνώμη σου δεν αρκεί για να είναι ένα αποτέλεσμα άρτιο;
Όχι! Ούτε καν! Χρειάζεται να έχεις και ταλέντο για να… διαχειριστείς το ταλέντο σου!
Ζεις στην Λήμνο, δουλεύεις στην Αθήνα. Δεν το λες και κοντινό δρομολόγιο… χαχα! Υπήρξαν φορές που σε κούρασε, ας πούμε, αυτό το πήγαινε – έλα;
Η Λήμνος συνδέεται καθημερινά με πτήσεις με την Αθήνα γι αυτό δεν μας ζορίζει τίποτα! Χα, χα!
Μα σοβαρά τώρα, δεν βαρέθηκες να φτιάχνεις βαλίτσες;
Μπα! Δεν είναι τίποτα ρε συ! Έχεις το σπιτάκι σου που μένεις μόνιμα, βάζεις σε ένα σακίδιο δυο ρουχαλάκια και πας! Δεν είναι κάτι… Να σου πω την αλήθεια μου με ζορίζει όταν φεύγω, αλλά χαίρομαι πολύ όταν έρχομαι!
Όταν αποφάσισες να φύγεις από την Αθήνα και να πας να μείνεις μόνιμα στη Λήμνο, έκανες δεύτερες σκέψεις σχετικά με το αν μπορεί αυτό επαγγελματικά να δουλέψει;
Μπα, καμία σκέψη όμως…! Ήμουν τόσο σίγουρος για την απόφασή μου να έρθω να μείνω στη Λήμνο που δεν είχα να σκεφτώ κάτι ακόμη και αν δεν ήμουν σίγουρος ότι αυτό μπορεί να δουλέψει… Με βοήθησε πάρα πολύ το διαδίκτυο βέβαια έτσι. Πλέον μέσω αυτού μπορείς να επικοινωνήσεις τη μουσική σου, να δουλέψεις, να κάνεις τα πάντα. Εξάλλου ακόμη και όταν ήμουν στην Αθήνα τι νομίζεις ότι με τους υπόλοιπους καλλιτέχνες, ήμασταν όλη μέρα μαζί; Όχι! Βρισκόμαστε στις πρόβες, όταν είναι να κλείσουμε κάποια συμφωνία… Όταν είναι απαραίτητο τέλοσπάντων. Ε, αυτό το κάνω και τώρα! Βέβαια, κάνω και μια δουλειά που μπορεί να μου καλύψει τα έξοδα του πήγαινε – έλα… Να το πούμε κι αυτό. Μη το παίζω μάγκας…
Γενικά ως άνθρωπος είσαι ο τύπος που ρισκάρει ή προτιμάς να πας στα σίγουρα;
Μεγαλώνοντας επιλέγω περισσότερο τις safe καταστάσεις. Παλιά… μόνο ρίσκαρα! Περνώντας τα χρόνια ωριμάζουμε, μωρέ. Δεν έχουμε την άγνοια κινδύνου που είχαμε μικρότεροι. Μεγαλώνουμε…!
Αν τα πράγματα δεν πήγαιναν τόσο καλά όσο πραγματικά πήγαν, πράγμα δύσκολο αλλά ΟΚ χαχα, υπήρχε στο μυαλό σου back up plan;
Όχι! Χα,χα!
Έχω διαβάσει ότι έχεις κάνει πολλές δουλειές στη ζωή σου, αν χρειαζόταν θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να ασχολείται με οτιδήποτε άλλο πέρα από τη μουσική;
Μα ασχολούμαι και με άλλα πράγματα πέραν της μουσικής. Τα τελευταία χρόνια έχω ένα εργαστήριο και κάνω καλλιτεχνικό έπιπλο, γλυπτά…
Επαγγελματικά…;
Πολύ! Μη σου πω και ποιο επαγγελματικά από τη μουσική!
Έχεις κάνει και διάφορες εκθέσεις έχω μάθει. Μάλιστα κάπου γράφτηκε ότι κάποια γλυπτά σου τα έχει αγοράσει ο Michael Kors… Μεγάλη επιβράβευση έτσι;
Επιβράβευση είναι όχι ότι είναι επιτυχημένος στη δουλειά του και επέλεξε να αγοράσει έργα μου, επιβράβευση είναι ότι ένας άνθρωπος που είναι καλλιτέχνης ο ίδιος, σχεδιάζει κλπ αγοράζει κάτι από έναν άλλο καλλιτέχνη, τον οποίο όμως δεν γνωρίζει! Δηλαδή, ο Michael Kors αγόρασε τα έργα μου επειδή του άρεσαν, όχι επειδή τα έφτιαξε ο Ρόκκος. Αυτό ναι, είναι επιβράβευση! Όταν δε μάλιστα αυτός ο άνθρωπος έχει μία άλλη ματιά… μετράει και παραπάνω. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως όταν συχνάζεις στα top μέρη του κόσμου, τα οποία περιβάλλονται από Τέχνη και έχουν δει τα μάτια σου τόσα… για να ξεχωρίσεις κάτι, θα πρέπει πραγματικά να είναι καλό…
Σε αγχώνει καθόλου το γεγονός ότι θα πρέπει συνεχώς να εξελίσσεσαι και να κρατάς ας πούμε, τον πήχη ψηλά;
Κοίτα στο είπα και πριν. Εγώ έχω την πολυτέλεια να μπορώ να το κάνω χωρίς να περιμένω να ζήσω από αυτό, γιατί πάει καλά η δουλειά μου στη μουσική. Έτσι μπορώ να λειτουργώ καλλιτεχνικά με το ξύλο, χωρίς το άγχος της επιβίωσης. Γιατί αν το είχα αυτό το άγχος, μπορεί να έκανα άλλα πράγματα και μπορεί να μην πετύχαινα κιόλας. Γιατί ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να κάνει κάτι για να πουλήσει, αλλά γιατί το θέλει η ψυχούλα του. Όχι για να αρέσει, μα επειδή αυτή είναι η ανάγκη του. Ε, λοιπόν εγώ αυτό έκανα και πέτυχε! Πέτυχε με την έννοια ότι έχουν πουληθεί αρκετά έργα μου, έχω φτιάξει πράγματα για σπίτια επωνύμων… Έχω κάνει διάφορα. Και όχι επειδή είμαι ο Στέλιος Ρόκκος, γιατί αρκετοί από αυτούς στους οποίους αναφέρομαι δεν ακούνε καν τη μουσική μου! Χα, χα!
Ε δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω… Πως προέκυψε αυτή σου η δραστηριότητα…;
Πιάνουν τα χέρια μου απλώς… Απο πιτσιρίκος όταν ήμουν…
Δεν το αφήνεις όμως έτσι, παρά εκπαιδεύεσαι συνεχώς…
Ναι, φυσικά! Έχω κάνει σεμινάρια, μαθήματα… Ποιο πολύ έχω διαβάσει και έχω μελετήσει για αυτό σε σχέση με τη μουσική. Στη μουσική σκέψου δεν έχω σπουδάσει καν τίποτα…
Στη μουσική σου, έχεις κάνει ποτέ πράγματα για την εμπορική επιτυχία και όχι αμιγώς γιατί ήθελες;
Προσπαθούσα να κρατήσω ισορροπίες! Ήξερα πάντα ποια είναι συνταγή για την επιτυχία. Ποια είναι η μόδα κλπ. Απλά αυτό ερχόταν κάποιες φορές κόντρα με τα δικά μου τα γούστα. Έτσι προσπαθούσα να κρατήσω ισορροπίες. Παρ΄όλα αυτά αφουγκράζομαι την εποχή, προσπαθώ να είμαι μες τα πράγματα γιατί… από αυτό ζω!
Όταν έχεις καταφέρει να είσαι ένας καλλιτέχνης αυτό που λέμε «πρώτης γραμμής», νιώθεις ποτέ το βάρος που μπορεί συνάμα αυτό να φέρει; Την αγωνία δηλαδή του να καταφέρνεις να διατηρείς αυτή την πρωτιά;
Βάρος νιώθεις όταν θέλεις να είσαι πρώτος. Εγώ ποτέ μου δεν είχα αυτή την ανάγκη. Ήθελα πάντα να κάνω ενδιαφέρονται πράγματα, τα οποία να τα αγαπά ο κόσμος αλλά χωρίς να νιώθω ότι παίρνω μέρος σε αγώνες… Καταλαβαίνω βέβαια την αγωνία του κάθε νέου που τώρα κάνει τρελή επιτυχία, να θέλει ας πούμε αυτό να το κρατήσει… Αλλά αυτό είναι για μένα κατάρα. Γιατί δεν θα χαρεί – μιλάω από προσωπική εμπειρία – τις στιγμές του.
Το ένιωσες δηλαδή εσύ αυτό;
Ε ναι. Άστο κόντεψα να χάσω τον εαυτό μου.
Νομίζω ότι θα βοηθούσε εάν εσείς οι καλλιτέχνες, αλλά και όλοι οι άνθρωποι γενικότερα, κάπως εξοικειωνόμασταν με την ιδέα ότι κάποιες φορές στη ζωή θα αποτυγχάνουμε κιόλας…
Εγώ μη σου πω πιο πολλές φορές έχω αποτύχει παρά επιτύχει! Χα,χα! Αλλά είναι πολλά τα χρόνια, πολλές οι επιτυχίες μέσα σε αυτά τα πολλά τα χρόνια ε, και το γενικότερο πρόσημο είναι θετικό!
Η μουσική ήταν αυτό που ήθελες από πάντα να κάνεις;
Μπα όχι, πιτσιρικός ήθελα να γίνω ηλεκτρολόγος!
Σοβαρά τώρα;
Ναι, ναι! Ήταν ο πατέρας μου μηχανικός, οπότε είχα επηρεαστεί μάλλον. Δεν βγαίναν τότε τα άτομα στη Σχολή ε και με έγραψε Ηλεκτρόλογο.
Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκες, επαγγελματικά πλέον, σε σκηνή;
Φυσικά και θυμάμαι. Ήταν σε μία ταβέρνα που λεγόταν Κληματαριά στη Θεσσαλονίκη, όταν χρειάστηκε να αντικαταστήσω το φίλο μου το Μιχάλη που έπαιζε κιθάρα. Ε από τότε ούτε ξαναπήγα στη Σχολή ούτε τίποτα. Είπα εντάξει εδώ είμαστε, εγώ αυτό θέλω να κάνω.
Τι έκανες με τα πρώτα λεφτά που πήρες;
Μωρέ ποιος ασχολείται με τα λεφτά; Πληρώθηκα από αυτό που αγαπούσα! Καταλαβαίνεις τώρα για τι χαρά μιλάμε; Άντε να με βάλεις εμένα ξανά στη Σχολή να βιδώνω λάμπες… Χα,χα!
Μιας και έφτασε η κουβέντα στο χρήμα, ποια η σχέση σου με αυτό;
Κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ή! Χα,χα!
Έχεις τέσσερα παιδιά. Σε αγχώνει το μέλλον τους και το πως θα μπορούν να έχουν μία ποιοτική και άνετη ζωή, σε καιρούς που κατά κοινή ομολογία είναι δύσκολοι επαγγελματικά – και όχι μόνο;
Εγώ δεν έχω μπει στη λογική να τα εξασφαλίσω οικονομικά οπότε να μη χρειάζεται να δουλεύουν κλπ. Από μικρά παιδιά έχουν μάθει ότι πρέπει να δουλέψουν για να τα βγάλουνε πέρα και ότι τίποτα στη ζωή δεν χαρίζεται. Να κυνηγούν το όνειρό τους και τους στηρίζω 100% σε αυτό, αλλά πατώντας στα πόδια τους. Όχι με δεκανίκια.
Οι γιοι σου ασχολούνται και οι δύο με τη μουσική. Υπάρχουν στιγμές που να βλέπεις τον εαυτό σου πιτσιρικά μέσα στα μάτια τους;
Το κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα και το αντιμετωπίζει τελείως διαφορετικά. Καμία σχέση με μένα. Καμία. Είναι άλλοι άνθρωποι…
Είσαι ένας ερωτικός τραγουδιστής. Αυτός ο ερωτισμός είναι στοιχείο του χαρακτήρα σου γενικότερα ή όλη αυτή η τρυφεράδα βγαίνει από μέσα σου κυρίως καλλιτεχνικά;
Περίμενε λίγο να φωνάξω τη Λελέ να σου πει! Λελέ απάντα! Χα, χα!
Ε σίγουρα είσαι αφού τα περισσότερα τραγούδια σου είναι ωδή στον έρωτα! Είναι άραγε βασική προυπόθεση όταν γράφεις να είσαι ερωτευμένος;
Μπα, όχι. Ο δημιουργός είναι ένας παραμυθάς που θέλει να ζήσει μια στιγμή και την πλάθει για παράδειγμα μέσα από ένα τραγούδι. Δεν έχει να κάνει με την πραγματικότητα και την αλήθεια. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που κάποια τραγούδια είναι βιωματικά και περιγράφουν μια ιστορία που έχεις ζήσει.
Εκτός από τη μουσική και τους αγαπημένους σου φυσικά, τρέφεις μεγάλη αγάπη για τη φύση και συγκεκριμένα τη θάλασσα. Πολλοί ψαράδες υποστηρίζουν ότι όταν ψαρεύουν «αδειάζει το μυαλό τους» και αυτό είναι κάτι μαγικό. Εσένα ποια τα συναισθήματα που σου δημιουργεί αυτή η διαδικασία;
Δεν ξέρω μωρέ, γίνονται αυτόματα αυτά τα πράγματα. Μπορώ απλά να σου πω ότι με το που μπαίνω στη θάλασσα νιώθω ωραία… Χθες για παράδειγμα, βγήκα μια βόλτα με τη βάρκα ολομόναχος και είχε μια άπνοια φοβερή, ψάρεψα λίγο χωρίς να με νοιάζει αν θα πιάσω ψάρια. Βγήκε το φεγγάρι μέσα από τη θάλασσα… Ήταν… μαγικό!
Τον γκαντέμη στο ψάρεμα θα τον πάρεις μαζί σου; Χα,χα!
Ε άμα είναι φίλος, θα τον πάρω κι ας μην πιάσω ψάρια! Φτάνει που περνάω καλά μαζί του! Δεν μας λείπουν εξάλλου τα ψάρια εδώ στο νησί!
Έχεις δηλώσει σε συνεντεύξεις σου ότι «ζούσες και συνεχίζεις να ζεις, στα κόκκινα». Υπάρχει κάτι που δεν έχεις κάνει μέχρι σήμερα στη ζωή σου και που θα ήθελες πολύ να το ζήσεις ή είσαι αυτό που λέμε «χορτασμένος»;
Είμαι πολύ χορτασμένος! Για να καταλάβεις πριν απο λίγο φάγαμε ένα κεφάλι από ένα δεκατετράκιλο φαγκρί! Ακόμα να το χωνέψουμε! Χα, χα!
Στέλιο σε ευχαριστώ για την κουβέντα αλήθεια. Ήταν ωραία που σε γνώρισα! Θες μήπως να προσθέσουμε κάτι που δεν έχουμε πει;
Κι εγώ χάρηκα και σε ευχαριστώ! Είμαστε μια χαρά! Φεύγω τώρα καρφί και πάω μια βόλτα στο λιμάνι της Πλάκας για να δω κάτι φιλαράκια που φτιάχνουν το σκάφος τους!
Στέλιο, σκάω από τη ζήλια μου εδώ στην Αθήνα… Χα, χα! Ραντεβού στην Πύλη Άξιου!
