Είναι μερικές φορές που νιώθεις ότι κάποιοι άνθρωποι, πριν τους γνωρίσεις, σε κρατούν, σαν σε απόσταση. Σε κάνουν να νιώθεις, πως σπανίως αφήνονται, προκειμένου να μπορέσεις να τους γνωρίσεις καλύτερα. Μερικά από αυτά τα συναισθήματα, δεν σας κρύβω, ένιωθα και εγώ για την Σμαράγδα. Εξαιρετικά ταλαντούχα ηθοποιός, πανέμορφη γυναίκα, ιδιαιτέρως ευφυής άνθρωπος, αλλά… ως εκεί. Όλα αυτά όμως, έμελε μέσα σε λίγες μόνο μέρες να αλλάξουν άρδην, μερικούς μήνες πριν. Τότε που άρχισα να την ακολουθώ στα social media της και είδα τις επιδόσεις της, σε χιούμορ αλλά και επί «στήβου», ως άλλη… «ολυμπιονίκης»! Σε αυτά τα χαριτωμένα βιντεάκια της, σοβαρά δεν πρέπει να υπήρξε ούτε ένας που να μην δακρύσει από τα γέλια, όταν την έβλεπε να κάνει boomerang ως αθλήτρια στίβου, κολυμβήτρια ή μαραθωνιοδρόμο!
Λίγους μήνες μετά, επιδίωξα την παρακάτω κουβέντα. Και ως απολογισμό, αυτή τη στιγμή που σας γράφω, θα πω τα εξής. Η Σμαράγδα Καρύδη, είναι από τους πιο αληθινούς ανθρώπους που κυκλοφορούν εκεί έξω! Δεν μασάει, δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό της, δεν φοβάται να τσαλακωθεί. Είναι ειλικρινής ακόμη και αν αυτό που θα σου πει ξέρει πως δεν θα σου αρέσει και δεν μπαίνει σε καλούπια επειδή απλά «πρέπει». Γλεντάει πολύ, αγαπάει πολύ, γελάει πολύ. Ακόμα και όταν τα πράγματα δεν πάνε απαραίτητα καλά. Η Σμαράγδα Καρύδη αρνείται τη μιζέρια και παραμένει «ζωντανή», σε καιρούς που κάποιοι από εμάς, έχουν ξεχάσει πως είναι να είσαι!
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Οι γονείς σου είναι ηθοποιοί… Είναι άραγε μονόδρομος για ένα παιδί που έχει μεγαλώσει στον χώρο της τέχνης, να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτή;
Εντάξει, μονόδρομος, δεν είναι. Προφανώς και άλλα παιδιά που οι γονείς τους είναι ηθοποιοί, τελικά διαλέγουν άλλες επαγγελματικές πορείες. Από την άλλη, όταν μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον, λαμβάνοντας υπ’ όψιν πως αυτές οι δουλειές είναι ελκυστικές και πολύ γοητευτικές, όταν τις γνωρίζεις, όπως εγώ, εξακολουθούν να είναι. Δεν απομυθοποιούνται, κατά τη γνώμη μου. Σε άλλα παιδιά προφανώς και δεν συμβαίνει το ίδιο και για αυτό δεν την ακολουθούν. Είναι όμως, σύνηθες τουλάχιστον ως παιδί, να θες να κάνεις το ίδιο επάγγελμα με τους γονείς σου.
Σε μία συνέντευξη που έδωσες σε ηλικία 9 ετών, με τίτλο «Η κόρη του Ντίνου Καρύδη», είχες αναφέρει ότι κρίνεις αυστηρά τους γονείς σου. Εκείνοι; Είναι αυστηροί κριτές στη δική σου επαγγελματική πορεία;
Αυστηροί σε γενικές γραμμές, όχι, δεν είναι. Είναι οι κλασσικοί «χαζογονείς», ας πούμε, που με αγαπούν υπερβολικά. Ωστόσο γίνονται με κρίνουν αντικειμενικά όσον αφορά στη δουλειά μου. Μέσα στα τόσα χρόνια δουλειάς, τους έχω δει να ενθουσιάζονται, να είναι σε μια μεσαία κατάσταση- ούτε κρύο ούτε ζέστη – αλλά έχει συμβεί και να μην τους αρέσει καθόλου αυτό που γίνεται ή αυτό που κάνω.
Είσαι μοναχοπαίδι και άρα όπως γίνεται συνήθως, το κέντρο της προσοχής. Σε επηρέασε αυτό ως παιδί και έφηβη, στο να αναπτύξεις εγωκεντρισμό;
Επειδή, ως παιδί ήμουν το πρώτο εγγόνι από τη μια γιαγιά και παππού και το μοναδικό από την άλλη και τους έζησα και ως μεγάλη, η αλήθεια είναι ότι ένιωθα το κέντρο της προσοχής και του κόσμου όλου! Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι ο εγωκεντρισμός μόνο εμπόδια μπορεί να σου φέρει. Είναι σαν να βάζεις τρικλοποδιά στον ίδιο σου τον εαυτό. Προσπάθησα και το ξεπέρασα όταν άρχισα να σκέφτομαι τους άλλους, μπαίνοντας στη θέση τους. Αλλά, να σου πω και κάτι; Η αλήθεια είναι πως είτε είσαι μοναχοπαίδι, είτε έχεις 20 αδέρφια, ο εγωκεντρισμός πάντα υπάρχει γιατί στο τέλος υπάρχει και ο εαυτός μας στη ζωή αυτή. Δεν μπορείς να τον αποβάλεις εντελώς. Θεωρώ όμως, πως το να προσπαθείς να τον κατευνάσεις σε ένα βαθμό, ώστε να μην βλέπεις εγωιστικά τα πράγματα και να τον βγάλεις από πάνω σου, μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. Αλλιώς νομίζω πως σε παγιδεύει.
Είσαι μία – κατά κοινή ομολογία- πανέμορφη γυναίκα. Ως έφηβη, ήσουν αυτό που λέμε «μήλον της έριδος» για τα αγόρια; Πως θυμάται η Σμαράγδα τον εαυτό της εκείνη την εποχή;
Ως κοριτσάκι του δημοτικού, δεν ήμουν κοκέτα κοπελίτσα, που λέμε, με τα κοτσιδάκια και τα συναφή. Ήμουν πιο αγοροκόριτσο. Όταν άρχισα στο γυμνάσιο να αντιλαμβάνομαι πως άρεσα στα αγόρια και μου ζητούσαν «να τα φτιάξουμε» (σκάει στα γέλια με τη φράση χαχα!), τότε κατάλαβα ότι είχα πέραση. Πριν από αυτό, ένιωθα πιο παιδί.
Νοσταλγείς κάτι από τότε;
Όχι, δε νοσταλγώ καθόλου. Πέρασα ωραία παιδικά χρόνια, αν και μπερδεύτηκα με υπαρξιακά θέματα, κλασικά ορμονικά και όλα αυτά τα δύσκολα που συμβαίνουν στην εφηβεία. Μέσα στην ομορφιά αυτής της ηλικίας, είχα και αναζητήσεις και μαυρίλα και από όλα. Οπότε δε μου λείπει κάτι από τότε. Διάλεξα μια συναρπαστική δουλειά, ώστε να μην αναπολώ αυτά τα χρόνια, μιας και δε ζω στη ρουτίνα ενός γραφείου.
Πως ήσουν ως μαθήτρια μιας και μιλάμε για εκείνη την περίοδο; Ήσουν επιμελής;
Δεν ήμουν η κλασική μαθήτρια, μιας και ως ανήσυχος χαρακτήρας, τα προβλήματα μου ήταν τελείως διαφορετικά, από αυτά του σχολείου. Ποτέ δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία, αφού ήξερα από νωρίς πως ήθελα να μπω στη δραματική σχολή. Δεν με απασχολούσε να διαβάζω, για να μπω στο πανεπιστήμιο. Φαντάσου πως δεν έδωσα καν εξετάσεις για αυτό.
Έχεις δηλώσει σε παλαιότερες συνεντεύξεις σου ότι θέλεις να σε αποδέχονται και να σε αγαπούν οι άλλοι. Έχεις καταφέρει μέχρι σήμερα να αγαπηθείς όσο θα ήθελες;
Είμαι πολύ ευχαριστημένη, με αυτό το κομμάτι. Εννοώ, σε προσωπικό επίπεδο, με όσους αγάπησα, φίλους και αγαπημένους, αλλά και γενικά. Δεν έχω ούτως η άλλως, και λόγο της δουλειάς μου και της αποδοχής του κόσμου, κανένα κενό. Από μικρή με τους γονείς μου, μέχρι και σήμερα με όλους τους ανθρώπους, δε μου λείπει η αγάπη. Είμαι ευλογημένη γιατί νιώθω γεμάτη σε αυτόν τον τομέα της ζωής μου.
Ακούγεσαι όντως γεμάτη όπως λες, από τον τρόπο που μιλάς για αυτό! Υπάρχει κάποιο σημείο του χαρακτήρα σου, που ενδεχομένως δεν σε ικανοποιεί και που θα ήθελες να το διορθώσεις;
Ναι, βέβαια! Θα ήθελα να περιορίσω τις στιγμές που είμαι αρνητική, λίγο οκνηρή και αναβλητική. Θέλω να γίνω πιο θετικό άτομο και να ελαχιστοποιήσω τις περιπτώσεις που τα βλέπω όλα μαύρα.
Αυτό σας συνέβαινε πάντα ή έχεις επηρεαστεί από όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας;
Μπα, όχι. Δεν έχω επηρεαστεί άμεσα από αυτό, είναι απλά στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Τι σε κάνει ευτυχισμένη;
Η θάλασσα, τα καλοκαίρια, η επαφή με τους ανθρώπους και ειδικά με οι σχέσεις με τους φίλους μου.
Γενικά δείχνεις με διάφορους τρόπους την ιδιαίτερη σχέση που έχεις με τη θάλασσα. Που οφείλεται η αδυναμία σου σε αυτή;
Ξέρω και εγώ… (γέλια!) Έκανα διακοπές τα καλοκαίρια όταν ήμουν παιδί, σε ένα σπίτι που έχουμε στο Ξυλόκαστρο. Μάλλον έτσι εξηγείται.
Τι σε θλίβει;
Ε, τι να σου πω τώρα. Πολλά πράγματα! Έχω επηρεαστεί όπως όλοι με την περιρρέουσα κατάσταση στη χώρα, αλλά και με την πορεία όλου του πλανήτη γενικότερα. Ουσιαστικά, έχουμε βαλτώσει σε ένα πράγμα χωρίς προοπτική και δεν ξέρουμε πως θα βγούμε ξανά στην επιφάνεια. Βέβαια παρ’ όλα αυτά προσπαθώ όσο μπορώ, να είμαι αισιόδοξη…
Υπάρχει κάτι που να μπορεί να σε εξοργίσει;
Με εξοργίζει η αγένεια και δυστυχώς συμβαίνει συχνά αυτό, μιας και ο κόσμος κυκλοφορεί πολύ θυμωμένος στους δρόμους. Και η βλακεία, εξίσου με ενοχλεί, την οποία δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις, γιατί ως γνωστόν είναι ανίκητη!
Μέσα από τους λογαριασμούς που διαθέτεις στα social media, δείχνεις να έχεις έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού. Εκτίθεσαι, γελάς, τσαλακώνεσαι. Είναι έτσι, η ψυχή της παρέας, η Σμαράγδα και στην προσωπική της ζωή;
Γενικά οι μεγαλύτερες στιγμές ευφορίας που έχω νιώσει, είναι αυτές που οι άνθρωποι γελάνε με ότι κάνω! Είτε στο θέατρο είτε στην προσωπική μου ζωή. Από μικρή ήμουν η ψυχή της παρέας και πάντα ήθελα, αν και δεν μου το πρότειναν από την αρχή, να παίξω κωμωδίες. Μου δίνει τεράστια χαρά να κάνω τον άλλο να γελάει. Στο instagram, πιο συγκεκριμένα, μου αρέσει να δείχνω κάτι φρέσκο, δροσερό, αστείο και θετικό. Δεν μου αρέσει όταν βλέπω κάποιους, να παραθέτουν αρνητικά σχόλια και δήθεν προβληματισμούς. Τα δάκρυα είναι για να τα μοιραστεί κάποιος με τους δικούς του ή να τα κρατήσει μέσα του. Δε νομίζω πως είναι τα social media χώρος για να βγάλεις όλη σου την πικρία. Προτιμότερο είναι το γέλιο, η σαχλαμάρα, κάτι τρυφερό ή κάτι αστείο…
Τελικά ποιο είναι το δυσκολότερο πράγμα του να είσαι αναγνωρίσιμος;
Τα αδιάκριτα βλέμματα κάποιες στιγμές που να θες να κάνεις κάτι, να είσαι με κάποιον ή να βρίσκεσαι κάπου, χωρίς να πρέπει απαραίτητα να τραβάς τα βλέμματα.
Σου έχει συμβεί ποτέ να νιώσεις άβολα;
Είναι μερικές φορές που θέλεις να είσαι αόρατος. Να μη σε νοιάζει αν έχεις χτενιστεί, αν έχεις διάθεση, αν έχεις βγάλει ένα σπυράκι, ρε αδερφέ! Νιώθεις ότι πρέπει να είσαι εντάξει απέναντι σε αυτό που περιμένουν από εσένα να είσαι, και αυτό, κάποιες φορές, είναι λίγο κουραστικό.
Οι καλύτεροί σου φίλοι είναι κυρίως εκτός ή εντός χώρου; Πιστεύεις ότι μπορεί να ανθίσει μία φιλία, αληθινή και με ανιδιοτέλεια, στον χώρο σας;
Φυσικά και μπορεί! Με την Βίκυ (Βολώτη), είμαστε παιδικές φίλες για παράδειγμα, μιας και μπήκαμε μαζί στη δραματική σχολή. Εγώ, η Βίκυ και ο Κωνσταντίνος ( Μαρκουλάκης), είμαστε πολύ δεμένοι, σαν αδέρφια. Τώρα που το λες, η αλήθεια είναι πως κυρίως, έχω φίλους από το χώρο. Οι πιο σημαντικές φιλίες χτίζονται μέσα από τη δουλειά μας, γιατί ακόμα και αν δεν ταιριάζεις απόλυτα με κάποιον, πρέπει να ανοιχτείς ως άνθρωπος και ως προσωπικότητα, για να μπορέσεις να συνεργαστείς.
Έχεις σπίτι στην Αίγινα, όπου όπως έχεις δηλώσει πηγαίνεις με την πρώτη ευκαιρία για να ξεκουράζεσαι. Γιατί επέλεξες αυτό το νησί;
Θα μπορούσα να αναφέρω αρκετούς λογικούς λόγους, για τους οποίους αγαπώ την Αίγινα. Όμως, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, πως κατά τη γνώμη μου, κάποιες φορές επιλέγεις κάτι, κυρίως για μεταφυσικούς λόγους. Όταν πρωτοβρέθηκα εκεί ένιωσα τόσο οικεία, ήρεμα και γαλήνια που μεταφέρθηκα στα παιδικά μου χρόνια. Είναι ένα νησί που δεν είναι μοδάτο. Έχει παλιούς Αθηναίους, μικρά παιδιά, οικογένειες και ηλικιωμένους . Είναι μέρος με ιστορία και αυτό μου αρέσει πολύ!
Τηλεοπτικά, ο φετινός χειμώνας σε βρίσκει στον Alpha στην παρουσίαση της μουσικής εκπομπής «Νότα Μία». Τι σε έκανε να πεις το «ναι» στην πρόταση αυτή;
Συμμετέχω στη «Νότα Μία» γιατί με εκφράζει πολύ ως ιδέα και είναι πολύ κοντά σε εμένα. Είναι χαρούμενο και χαλαρό με πολλά παιχνίδια και φυσικά πολύ μουσική!
Τηλεοπτικά, αλλά και γενικότερα, σε έχουμε δει σε πιο χαλαρές στυλιστικές εμφανίσεις, χωρίς να επιδιώκεις το «στημένο look » της παρουσιάστριας, έτσι όπως το ξέραμε. Προτιμάς γενικότερα, το πιο άνετο στυλ στις εμφανίσεις σου;
Βασικά, μου αρέσει να νιώθω άνετα! Προτιμώ ένα flat παπούτσι από ένα ψιλοτάκουνο, αν με εκείνο, νιώθω πιο πολύ ο εαυτός μου! Άλλωστε, όταν νιώθω πιο χαλαρή, θεωρώ ότι είμαι και πιο όμορφη. Παρακολουθώ, χωρίς πάντα όμως, να ακολουθώ τη μόδα και προσέχω την εμφάνισή μου. Αν με δείτε με «αχτένιστα τύπου» μαλλιά δεν σημαίνει ότι δε με ενδιαφέρει. Απλά τη συγκεκριμένη μέρα, θα μου αρέσει αυτό το «αχτένιστο» λουκ στο μαλλί!
Σε βρίσκουμε ξανά στο θέατρο «Μικρό Παλλάς» με «Το Ψέμα», μια παράσταση που έχει την καθολική στήριξη του κοινού. Τι αγάπησες περισσότερο σε αυτό το ρόλο;
Είναι μια παράσταση, στην οποία όλοι, άντρες και γυναίκες, μπορούν να ταυτιστούν με τους αντίστοιχους ρόλους και των δύο φύλων. Για αυτό άλλωστε έχει και επιτυχία. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν πολύ οι καυγάδες και τα αστεία στους διαλόγους. Σαν να στήνεις αυτί στον καυγά ενός ζευγαριού και να γελάς γιατί οι κουβέντες τους είναι στιγμές που έχεις βιώσει και εσύ. Είναι κομμάτι της σχέσης σου, της ζωής σου!
Ποια η δική σου σχέση με το ψέμα; Λες μικρά αθώα ψεματάκια και αν ναι, έχεις μετανιώσει για κάποιο από αυτά;
Δεν ξέρω αν είναι αθώα αυτά που λέω, μιας και όλη την αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να την αντέξει. Πιθανότατα να μην είχαμε καθόλου σχέσεις, αν λέγαμε αληθινά ότι σκεφτόμασταν. Σίγουρα δεν έχω πει κάποιο μεγάλο ψέμα, οπότε αν έχω μετανιώσει, τουλάχιστον είπα όλη την αλήθεια στο τέλος. Ακόμα όως και αν προστατεύσω τον άλλον ή και εμένα από αυτήν, το σίγουρο είναι πως οι σχέσεις μου δεν στηρίζονται στο ψέμα.
Ζηλεύεις;
Ναι, το έχω νιώσει αυτό στα ερωτικά μου. Μου έχει τύχει μικρότερη, να μην μπορώ να διαχειριστώ τα συναισθήματα μου, και να μην το αντέχω. Αυτό ξέρεις δεν οδηγεί πουθενά. Όσο μεγαλώνεις όμως, έχεις την ωριμότητα να τα κοντρολάρεις πιο καλά. Άλλες φορές το προκαλείς κιόλας, ώστε να ανακαλύψεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις.
Στη μέχρι τώρα ζωή σου αποφεύγεις τις περιοδείες, μιας και έχει συμμετάσχει μόλις σε 4(!). Τι ήταν αυτό που σε έκανε να πεις το ναι το καλοκαίρι που μας πέρασε;
Ήταν απλά η κατάλληλη στιγμή! Δεν συνηθίζω να το κάνω σε ετήσια βάση, μιας και θεωρώ πως το κοινό εκτός Αθηνών, έχει την ανάγκη να ξεκουράζεται. Δεν είναι και για εμάς εύκολο να είμαστε με μια βαλίτσα στο χέρι κάθε καλοκαίρι. Πιστέψαμε όμως, σε αυτήν την παράσταση και τελικά άξιζε τον κόπο να την «ταξιδέψουμε» στην επαρχία.
Τι ρόλο παίζει για σένα, ως ηθοποιός, η εμπορική επιτυχία μιας δουλειάς;
Δεν με αγχώνει αποκλειστικά το εμπορικό κομμάτι. Σαφώς και με ενδιαφέρει η επιτυχία κάθε δουλειάς, πρωτίστως όμως, με αγχώνει να βγει καλή η παράσταση, να αρέσει στον κόσμο ώστε να έχει και επιτυχία. Είναι κάτι που ενώ δεν μπορείς να το ελέγξεις, οφείλεις να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό, για να βγει κάτι καλό από όλο αυτό! Άλλωστε κάποιοι παλιοί παραγωγοί λένε πως το θέατρο είναι τρελό. Οπότε…
Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο τον τελευταίο καιρό;
Η αυτοβιογραφία του Τσάρλι Τσάπλιν!
Αγαπημένος ταξιδιωτικός προορισμός;
Η Νέα Υόρκη, όπου πήγα και πρόσφατα!
Αποκάλυψε μας μία συνήθειά σου…
Μη γελάσεις! Μαζεύω βατραχάκια!
Έχεις κάποια κακή συνήθεια;
Αμέ! Χρησιμοποιώ υπερβολικά το διαδίκτυο κάποιες φορές και κάποιες άλλες γίνομαι απότομη, χωρίς όμως, να το καταλαβαίνω…
Ποιο τραγούδι σιγοτραγουδάς τελευταία;
Τον Καθρέφτη του Φοίβου Δεληβοριά.
Έχεις στέκι;
Πηγαίνω αρκετά συχνά στο Citylink και στο Zonars!
