Λένε πως λίγα πράγματα στη ζωή χρειάζονται τόσο υπομονή όσο το να περιμένεις στην ουρά έξω από το Berghain. Κι αν θα καταφέρεις να μπεις στο πλέον διαβόητο κλαμπ του Βερολίνου, που εδώ που τα λέμε μάλλον απίθανο είναι, ένα κεράκι… άναψέ το.
Κτισμένο κάπου ανάμεσα στις περιοχές Κράουζμπεργκ και Φρίντριχσάϊν του Ανατολικού Βερολίνου, σε ένα κτίσμα που στέγαζε παλιότερα ένα εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, το Berghain είναι ένα κατά βάση gay club, πολύ διαφορετικό όμως από αυτά που γνώριζες μέχρι σήμερα.
Είναι αυτό που γέννησε – μαζί με το περίφημο Studio 54 – τον ορισμό της σκληρής «πόρτας», ο οποίος εκφράζεται στο πρόσωπο του Σβεν Μάρκουαρντ.
Ένα πρόσωπο σκληρό στην όψη όσο λίγα, με αμέτρητα tattoos, που ελέγχει εξονυχιστικά μαζί με την ομάδα του χιλιάδες κόσμο κάθε Σαββατοκύριακο αποφασίζοντας ποιοι θα εισέλθουν και ποιοι θα φύγουν.
Ποιος είναι ο Σβεν Μάρκουαρντ
Γεννημένος στο Ανατολικό Βερολίνο, ο Σβεν Μάρκουαρντ ξεκίνησε αυτή την δουλειά βοηθώντας τον αδερφό του Όλιβερ – ανερχόμενο αστέρι της Βερολινέζικης ηλεκτρονικής σκηνής – μετά την πτώση του τείχους.
«Με την διάλυση της Ανατολικής Γερμανίας, μπορούσες να εκμεταλλευτείς τις συγκυρίες και τις ευκαιρίες, στήνοντας ένα μπαρ, ένα κλαμπ σε ένα έρημο διαμέρισμα ή σε μια εγκατελελειμένη αποθήκη» έχει πει ο Σβεν.
Η πρώτη του δουλειά ήταν σε ένα πάρτι του αδερφού του που έλαβε χώρα σε ένα μεγάλο κατάστημα παπουτσιών, για τρία συνεχόμενα Σαββατοκύριακα.
Ακολούθησε το Ostgust, ένα gay fetish πάρτι, μέσα από το οποίο γεννήθηκε το Berghain και ο μύθος του Σβεν, του πιο σκληρού πορτιέρη στον κόσμο.
Ο ίδιος όταν του λένε τα tips που έχουν βγει και πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για να περάσει την είσοδο του διάσημου κλαμπ, συνήθως γελάει και αποφεύγει να πει κάτι παραπάνω.
Το βλέμμα του όταν βρεθείς μπροστά του, εσύ που αποφάσισες να περάσεις τέσσερις ώρες αναμονής με την ελπίδα να χορέψεις μέχρι τελικής πτώσης, θα στα πει όλα όταν έρθει η στιγμή της κρίσης από τον Σβεν.
Ο ίδιος που δεν πεθαίνει να τον αποκαλείς «πορτιέρη» όπως έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις του ακολουθεί την προσωπική του αισθητική όταν σκανάρει τον υποψήφιο κλάμπερ, υιοθετώντας τον κλασσικό όρο – προϋπόθεση: «Μου αρέσει η μούρη σου και το στυλ σου; Μπήκες. Δεν μου αρέσει; Έφυγες».
Η «πόρτα του τρόμου» με μπροστάρη τον Σβεν έχει γίνει σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο κλάμπινγκ, ενώ έχουν βγει ακόμη και t-shirt με το motto «Έφαγα κι εγώ πόρτα στο Beghain».
Trendy παρέες με trendy ντυσίματα κόβονται στο δευτερόλεπτο, όπως και αυτοί που φωνάζουν ή μιλούν δυνατά στην ουρά, οι οποίοι εντοπίζονται άμεσα από τον Μάρκουαρντ και το team του. Καλό είναι να μιλάς γερμανικά, αφού οι τουρίστες δεν είναι η «αγαπημένη φυλή» του συγκεκριμένου κλαμπ και σε ποσοστό 99% «κόβονται» και αποχωρούν, ενίοτε βρίζοντας.
Ο Μάρκουαρντ είναι όμως πολλά περισσότερα από ένας κακός πορτιέρης. Πόσους μπράβους ξέρετε άλλωστε που έχουν δικό τους ατζέντη;
Σύμφωνα λοιπόν με τον ατζέντη του, o επικεφαλής της πόρτας «αναζητεί έμπνευση από τη νυχτερινή ατμόσφαιρα και δίνει πρόσβαση στους χαρακτήρες που ενσαρκώνουν τα οράματά του. Γιατί μπορεί να διακρίνει τις δυνατότητες των πρωταγωνιστών του πριν ακόμα εκείνοι τις υποπτευτούν»!
Λέγεται πως στο παρελθόν είχε φάει πόρτα, κατά δήλωσή της, ακόμα και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς! Και η Πάρις Χίλτον αργότερα.
Πλέον λειτουργεί μια ιστοσελίδα, η BerghainTrainer, που σου επιτρέπει να κάνεις τις πρόβες σου online αλληλεπιδρώντας εικονικά με πορτιέρη του κλαμπ, ο οποίος και αξιολογεί τις πιθανότητές σου να μπεις στο κλαμπ!
Νύχτες στο πιο ασύδοτο κλαμπ του Βερολίνου (και ίσως του κόσμου)
Το Berghain είναι το κλαμπ που θα μπεις ευκολότερα αν εμφανιστείς με το εσώρουχο και το παλτό σου παρά με την πιο trendy εμφάνιση της τελευταίας λέξης της μόδας.
Στο εσωτερικό του εξάλλου, υπό τους ήχους μιας υπνωτιστικής ηλεκτρονικής μουσικής, θα δεις ένα τσούρμο ημίγυμνων gay αντρών, αναμαλλιασμένων πιτσιρικιών και νεαρών γυναικών με ιδιαίτερες αμφιέσεις. Αυτό είναι το κοινό που γουστάρει το Berghain και αυτό θα παραμείνει εκεί, ξέφρενο και εν εξάλλω, για πάνω από μία μέρα.
Μόνο που ο άθλος αντοχής δεν είναι εντελώς ανόθευτος, καθώς τροφοδοτείται από ναρκωτικά, MDMA, speed και κεταμίνες. Το Berghain ανοίγει εξάλλου Παρασκευή βράδυ και κλείνει… Δευτέρα πρωί.
Η σκοτεινή και ατμοσφαιρική πίστα, δίπλα στις επιβλητικές τουρμπίνες του παλιού εργοστασίου ενέργειας του Ανατολικού Βερολίνου, επιτάσσει πάρτι μέχρι τελικής πτώσεως. Συχνά μάλιστα και μετά από αυτή.
Ο αέρας μυρίζει «χόρτο», ιδρώτα και ούρα και οι αναθυμιάσεις δεν είναι το μόνο πράγμα που κυριαρχεί εδώ. Πολλοί ερωτοτροπούν και ακόμα περισσότεροι συνευρίσκονται ερωτικά εδώ κι εκεί, μέσα στην παραζάλη των λάμψεων των strobe lights και τις τόσες γωνιές του πελώριου χώρου.
Η Μέκκα του clubbing φιλοξενεί πολλές εσωτερικές αντιφάσεις. Μαγνητίζει τους κορυφαίους DJs του κόσμου και αναγκάζει τους πάντες, από τους «New York Times» ως και το «Rolling Stone», να το αποκαλούν «το καλύτερο κλαμπ του κόσμου», παρά τα όσα διαβόητα λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό του.
Γιατί το Berghain την πραγματικά σκοτεινή φήμη και την απαράμιλλη σαγήνη του τη χρωστά στα sex parties και τα ναρκωτικά. Και σε ένα ετερόκλητο κοινό που φλερτάρει, ερωτοτροπεί και οργιάζει στους χώρους του. Κι εδώ οι μαρτυρίες είναι πραγματικά χιλιάδες.
Underground ήταν από την αρχή και παραμένει, παίρνοντας τη σκυτάλη από το εξίσου διαβόητο κλαμπ Ostgut, που λειτούργησε στον ίδιο χώρο μεταξύ 1998-2003, και ξεπηδώντας από τα σπλάχνα του σκληροπυρηνικού και ακραία φετιχιστικού gay club Snax, που λειτουργούσε αποκλειστικά με sex parties.
Κι έτσι παραμένει κακόφημο παρά το γεγονός ότι όλος ο πλανήτης θέλει να διασκεδάσει εκεί. Πολλοί το χαρακτηρίζουν «θρησκευτική εμπειρία», καθώς όσα αποκαλύπτονται εδώ έχουν μια μυστικιστική, υπερβατική αύρα. Το κτίριο του 1953 είναι εξάλλου τιτάνιο, θυμίζει καθεδρικό του Μεσαίωνα, και έχει άπειρους χώρους για άπειρα πράγματα.
Οι δύο ιδρυτές του μάλιστα, οι Norbert Thormann και Michael Teufele, αποφεύγουν μανιωδώς τα Μέσα και δεν έχουν μιλήσει ποτέ για το θρυλικό κλαμπ. Ο χώρος είναι τόσο μεγάλος, σαν λαβύρινθος με άπειρα δωμάτια και σκάλες, που μπορείς να περάσεις δυο μέρες εκεί και να μην τον ανακαλύψεις όλο.
Ο ήχος είναι εκκωφαντικός και δονεί τα πάντα. Ο Benedikt Koch, που εγκατέστησε το θηριώδες sound system του Berghain, το είχε χαρακτηρίσει ως «το πιο δυνατό του κόσμου», λέγοντας μάλιστα πως λειτουργεί μόλις στο 10-20% των δυνατοτήτων του.
Ο ιδρώτας και η τεστοστερόνη «ακούγονται» όμως δυνατότερα. Ο ηδονισμός καπελώνει τη μουσική και τα τόσα stages έχουν κάτι για όλους. Το Lab.Oratory, ας πούμε, φιλοξενεί ακραία πράγματα, ακόμα και ουρολαγνεία και κοπρολαγνεία. Είναι το πιο ακραίο sex club της πόλης, μια αποθέωση της σεξουαλικής διαστροφής.
Η Neda Sanai, καλλιτέχνιδα που δούλεψε 6 χρόνια στο κλαμπ, λέει πως οι θαμώνες του Lab.Oratory «φέρνουν τις ακαθαρσίες τους μέσα σε τάπερ». Αν το Berghain είναι ο ναός της μουσικής, το Lab είναι ο δαιμονικός παράδεισος. Ακόμα και δωμάτιο ούρησης έχει.
Ο Daniel Wang, βερολινέζος DJ που έπαιζε συχνά στο Berghain, αποκάλυψε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει ένα δωμάτιο ούρησης με τεράστιους σωλήνες που συνδέονται στην αποχέτευση, ώστε να μη στάζει πάνω στο dance floor. Οι άνθρωποι έσκυβαν το κεφάλι τους κάτω από την αποχέτευση περιμένοντας το υγρό».
Στο Lab αφήνεις τα ρούχα σου μέσα σε πλαστικές σακούλες και μπαίνεις με δική σου ευθύνη, καθώς αν δεν ξέρεις τι να περιμένεις θα σοκαριστείς.
Το Berghain είναι όλα αυτά μαζί, αν και η αλήθεια είναι πως την κακή του φήμη τη χρωστά περισσότερο στο Lab.Oratory. Για Lab.Oratory δεν μιλά κανείς, παρά μόνο για Berghain.
Ένα πραγματικό clubbing φαινόμενο
Το Berghain είναι πολλά πράγματα, μια συστάδα από stages που περιλαμβάνουν από ατμοσφαιρική house μουσική (Panorama) μέχρι και ακραίες σαδομαζοχιστικές καταστάσεις και κάθε πιθανή σεξουαλική παρέκκλιση (Lab).
Λιγότερο γνωστό είναι το stage Halle am Berghain, ένα exclusive χώρος μέσα στο κλαμπ όπου παρουσίασε το 2013 η Lady Gaga το νέο της άλμπουμ. Ακόμα και δική του δισκογραφική είχε το Berghain -η οποία έκλεισε στις αρχές του μήνα και πυροδότησε τις φήμες ότι ο παγκόσμιος θρύλος της techno μουσικής κατεβάζει ρολά.
Αυτό που δεν θα βρεις πουθενά είναι καθρέφτες. Και καμία αντανακλαστική επιφάνεια που θα μπορούσες να δεις το πρόσωπό σου. Κι έπειτα από δυο μέρες αχαλίνωτου πάρτι, μάλλον δεν θες να δεις τον εαυτό σου.
Αλλά και οι τουαλέτες είναι κοινές εδώ. Θα βρεις βέβαια μέχρι και καμπίνες που χωρούν ως και έξι άτομα ταυτοχρόνως, κάνοντας έτσι εύκολα νέους φίλους στις προσωπικές σου στιγμές.
Την ίδια ώρα, απαγορεύονται διά ροπάλου οι φωτογραφίες. Ο φακός του κινητού σου θα αποκτήσει ένα υπέροχο αυτοκόλλητο μπαίνοντας στο κλαμπ από τον πορτιέρη και αν κάνεις ότι το βγάζεις και αρχίσεις να τραβάς φωτογραφίες, θα βρεθείς αυτομάτως έξω.
Όχι ότι δεν κυκλοφορούν φωτογραφίες του Berghain, κάθε άλλο. Στο Instagram θα βρεις χιλιάδες posts, καθώς αυτές οι μυριάδες κόσμου που περνούν από κει θα βρουν τον τρόπο αν το θέλουν.
Ο κανόνας πάντως υποδεικνύει πως ό,τι συμβαίνει στο Berghain, μένει στο Berghain… Μένει, μόνο, να δούμε ποια θα είναι η κατάληξή του στο τέλος του χρόνου αφού οι φήμες περί οριστικού κλεισίματος του οργιάζουν…
