Οι αρχές του προηγούμενου αιώνα ήταν μια περίοδος σημαντικών αλλαγών στην ρυμοτομία της Αθήνας, με την Λεωφόρο Συγγρού για παράδειγμα να χαράσσεται το 1901 και να ενώνει άμεσα το παραλιακό μέτωπο με το κέντρο της πρωτεύουσας.
Τέσσερα χρόνια μετά, το 1905, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης (παππούς της Μελίνας Μερκούρη), αποφάσισε μαζί με το επιτελείο του να προχωρήσουν στην πρώτη ασφαλτόστρωση. Οι λόγοι ήταν προφανείς, μιας και η άσφαλτος θα “έδιωχνε” από το κέντρο της πόλης την σκόνη και την λασπουριά των βροχερών ημερών.
Η ανάθεση του έργου έγινε σε αγγλικές εταιρείες και οι πρώτες οδοί που ασφαλτοστρώθηκαν ήταν η οδός Αιόλου και οι γύρω δρόμοι του δημοτικού θεάτρου. Το νέο ασφάλτινο οδόστρωμα είχε πάχος επτά εκατοστά και κόστισε 20 φράγκα το τετραγωνικό μέτρο.
Ένα χρόνο μετά, η ασφαλτόστρωση επεκτάθηκε στην οδό Σταδίου, την πλατεία Ομονοίας, την οδό Αθηνάς και την οδό Πανεπιστημίου μέχρι το Σύνταγμα και τους γύρω δρόμους. Η ποιότητα κατασκευής του έργου ήταν κορυφαία για την εποχή, για αυτό και η αντικατάσταση του ασφαλτοτάπητα της οδού Αιόλου έγινε μισό αιώνα μετά.
Την ασφαλτόστρωση των κεντρικών δρόμων της πρωτεύουσας δεν την είχαν πάρει όλοι από καλό μάτι, καθώς σύμφωνα με αναφορές της εποχής υπήρξαν αντιδράσεις από τους αμαξάδες και τους χαμάληδες, ενώ αρκετοί έκαναν λόγο και για οικονομικό σκάνδαλο.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η οδός Αιόλου είχε σχεδιαστεί το 1833 και ήταν η πρώτη οδός της Αθήνας που είχε στρωθεί με αμμοχάλικο το 1860.
