Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Φωτογράφος: Μαρία Ντελάκου
Λένε πως η δύναμη της μάνας είναι αστείρευτη. Το ίδιο και οι αντοχές της θα συμπληρώσω εγώ, αφού η Πηνελόπη, τερματίζει όλα τα κοντέρ, όντας ταυτόχρονα γυναίκα, σύζυγος, μητέρα αλλά και εξαιρετική επαγγελματίας! Τι και αν η μέρα έχει μόνο 24 ώρες; Εκείνη προλαβαίνει – με εξαιρετική μαεστρία- να τα κάνει όλα, και μάλιστα εξίσου καλά!
Φυσικά ο λόγος για την Πηνελόπη Αναστασοπούλου, τη γυναίκα που αν είσαι άνδρας ονειρεύεσαι τα βράδια, και αν είσαι γυναίκα θα ήθελες «με τα χίλια» να έχεις φίλη σου!
Δεν σας κρύβω πως το ραντεβού για τη συνέντευξή μας, άλλαξε κάμποσες φορές, μιας και με το νέο μωράκι της οικογένειάς της, την κούκλα μεγάλη κόρη της αλλά και τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, αφού τη συναντάμε στην παράσταση «Η κυρία Επιθεώρηση», οι χρόνοι της είναι πραγματικά εξουθενωτικοί! Ωστόσο, αντί να γκρινιάζει, χαμογελά συνεχώς αφού όπως και η ίδια λέει, «διανύει την πιο όμορφη περίοδο της ζωής της»!
Όταν ανακοίνωσα στον ανδρικό πληθυσμό του γραφείου ότι θα κάνουμε μαζί αυτή τη συνέντευξη, σάστισαν! Πως είναι να είσαι, κατά κοινή ομολογία, τόσο sexy;
Είναι αστείο για μένα να ακούω πως είμαι κατά γενική ομολογία sexy! Χαχα! Ούτε καν…! Ευχαριστώ πάρα πολύ για το κοπλιμέντο αλλά δεν είναι κάτι το οποίο το αντιμετωπίζω σαν δεδομένο σε καμία περίπτωση και κάθε φορά που κάποιος μου πει κάτι τέτοιο θα αντιδρώ με τον ίδιο τρόπο. Κάνω σαν χαζό! Ευχαριστώ πολύ τον αντρικό πληθυσμό του γραφείου σου, λοιπόν!
Εντάξει, είσαι κατά κοινή ομολογία πολύ όμορφη. Ήσουν και από πιτσιρίκα, η «όμορφη του σχολείου»;
Ήμουν από πιτσιρίκα ένα κορίτσι πολύ ενεργητικό στο σχολείο. Ήμουν αυτό που λέμε δημοφιλής. Είχα πολλούς φίλους απ’ όλες τις τάξεις, έκανα πάρα πολλές δραστηριότητες, ήμουν στη θεατρική ομάδα, ήμουν στο 15μελές, ήμουν πρώτη στις πορείες, στις καταλήψεις. Και ναι, ίσως κατά κάποιο τρόπο ήμουν ας πούμε, αρεστή στους συμμαθητές μου!
Πολύχρωμα μαλλιά, τατουάζ, σκουλαρίκια… Ήσουν και ως έφηβη ροκ κορίτσι;
Ναι, ήμουν πάντα, στο σχολείο ήμουν και στη μπάντα του σχολείου, τραγουδούσα και έπαιζα κιθάρα, φορούσα Dr. Martens, γκέτα, είχα γύρω στις 12 τρύπες στ’ αυτιά μου… Εντάξει όμως τότε δεν είχα τατουάζ! Πάντα ήμουν εναλλακτικό παιδί. Ακόμα και αργότερα που πέρασα μια φάση που δεν ήμουν ακραία ροκάκι αλλά δοκιμάστηκα και σε άλλα μουσικά είδη, πάντα ήμουν κάπως… «ιδιαίτερη».
Υπήρξε αλήθεια περίοδος στη ζωή σου που να ήσουν κάτι άλλο από αυτό που είσαι τώρα, ίσως πιο mainstream εμφανισιακά αλλά και προσωπικά, επειδή αυτό ενδεχομένως, ήταν που ήθελε το ρεύμα της εποχής;
Όχι, mainstream δεν έχω υπάρξει ποτέ! Όχι γιατί έχω κάτι με το mainstream, απλά νομίζω ότι γενικότερα δεν αντιλαμβάνομαι τα πράγματα όπως οι περισσότεροι. Είναι πολλές οι φορές που αντιδρώ με τον τρόπο μου βέβαια, σε κοινωνικά στερεότυπα και «πρέπει». Εκτός και αν το ρεύμα της εποχής που λες, είναι κάτι που μ’ αρέσει πολύ και τότε μόνο θα το ακολουθήσω. Διαφορετικά δεν με αφορά.
Οι περισσότεροι από εμάς σε γνωρίσαμε μέσω της υποκριτικής σου ιδιότητας, ωστόσο έχεις και μία πραγματικά εξαιρετική φωνή! Πότε άρχισες να τραγουδάς;
Τραγουδάω όλη μου τη ζωή! Σχεδόν ταυτόχρονα με το κομμάτι της υποκριτικής. Ωστόσο την πρώτη μου μπάντα την φτιάξαμε το 2010. Από τότε βέβαια, έχει αλλάξει αρκετά. Έχουν αλλάξει τα μέλη, το όνομα και έχει αλλάξει και γενικά η όλη αντίληψη του σχήματος. Τώρα πια έχω εγώ τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στη μπάντα. Είναι αμιγώς ροκ δεν έχει κανένα ποπ στοιχείο και κάνω ακριβώς αυτό που μου αρέσει!
Υπερτερεί κάποια από τις δύο αυτές τέχνες μέσα σου;
Νομίζω ότι οι τέχνες αυτές, συνδυάζονται μέσα μου. Κυρίως όταν τραγουδάω έχω πολύ μεγάλη την αίσθηση του υποκριτικού κομματιού, γιατί καταλαβαίνω απόλυτα τι τραγουδάω και με αφορά να καταλαβαίνω τι λέω όταν τραγουδάω, γιατί και αυτό είναι ένα μικρό performance υποκριτικό. Και επίσης αγαπώ πάρα πολύ το musical, που συνδυάζονται απόλυτα.
Ως ηθοποιός ξεκίνησες την καριέρα σου αρκετά χρόνια πριν. Συνάντησες δυσκολίες μέχρι να μπορείς να βιοπορίζεσαι από αυτό ή τα πράγματα ήρθαν εύκολα;
Δουλεύω από το 2001, από φοιτήτρια δηλαδή στο Θέατρο Τέχνης. Τα πράγματα, όχι, ποτέ δεν είναι εύκολα σε αυτή τη δουλειά. Βεβαίως, ίσως είμαι πιο τυχερή από άλλους ανθρώπους. Αλλά το έχω κυνηγήσει και πάρα πολύ. Δηλαδή τα πρώτα χρόνια που έψαχνα να βρω δουλειά, πήγαινα σε άπειρες οντισιόν και ακόμα πάω δηλαδή, όταν χρειάζεται και μου ζητηθεί. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου δεδομένο και καθιερωμένο. Πρόσφατα ας πούμε, έστειλα μήνυμα σε ένα φίλο σκηνοθέτη και του είπα «σου στέλνω για να σου θυμίσω την ύπαρξη μου» γιατί με αφορούν οι δουλειές που κάνει. Όσον αφορά στο θέμα του βιοπορισμού, εντάξει, εγώ έπεσα σε μια εποχή που άρχισαν ν’ αλλάζουν τα πράγματα. Κάποια χρόνια πριν από εμένα τα χρήματα ήταν πολύ-πολύ καλύτερα, αλλά το βλέπω θετικά και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θ’ αλλάξει πάλι αυτό!
Μετράς δεκάδες επιτυχημένες δουλειές και εξαιρετικές συνεργασίες μέσα στην μέχρι τώρα πορεία σου. Τι είναι άραγε σημαντικότερο; Μία δουλειά με καλές απολαβές ή μία με εξαιρετικές συνεργασίες;
Αν έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω, θα επέλεγα σίγουρα την δουλειά με την ωραία συνεργασία. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να μην θες να πας στη δουλειά σου, γιατί υπάρχει κάποια συνθήκη εκεί που σε δυσκολεύει ή σε στεναχωρεί. Τη δουλειά την κάνω για να ζω αλλά και γιατί μ’ αρέσει, οπότε είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα να δουλεύω με ανθρώπους που αγαπούν και εκείνοι αυτό που κάνουμε, αλλά και τους συνανθρώπους και τους συναδέλφους τους γενικότερα. Όταν αυτό συμβαίνει είμαι ευτυχισμένη. Και αυτή την περίοδο ζω κάτι τέτοιο με την παράσταση που κάνουμε στη Θεσσαλονίκη την «Κυρία Επιθεώρηση»!
Δείχνεις να επαναστατείς με ότι δεν σου κάνει. Με ότι θεωρείς άδικο. Και συχνά πυκνά μιλάς για αυτό μέσω των social media σου. Εσύ, έχεις αισθανθεί να αδικείσαι;
Ναι, πολλές φορές έχω αισθανθεί ότι αδικούμαι, αλλά μεγαλώνοντας έχω μάθει να ζω μ’ αυτό, γιατί έτσι είναι η ζωή! Έχω αποδεχτεί, ότι όταν συμβαίνει κάτι που δεν μ’ αρέσει και νιώθω αδικημένη, θα πρέπει να κάνω λίγη υπομονή για να δω το αποτέλεσμα που θα μου φέρει το συγκεκριμένο γεγονός… Πιστεύω πολύ στην ενέργεια να ξέρεις. Ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο…!
Αντιδρούσες πάντα ή νιώθεις ότι αυτό έγινε πιο έντονο μέσα από τη μητρότητα;
Πάντα αντιδρούσα! Από μικρό παιδί. Έχω μέσα μου πολύ έντονα την αίσθηση του δικαίου και πάντα παίρνω θέση όταν νιώθω ότι κάποιος αδικείται κάτι που δεν σου κρύβω ότι αρκετές φορές με έβαλε σε μπελάδες… Τώρα με τη μητρότητα δεν νομίζω πως έχει ενταθεί όλο αυτό, μην σου πω ότι έχω λίγο αποστασιοποιηθεί κιόλας, γιατί τα παιδιά μου είναι πλέον το πιο σοβαρό πράγμα στον κόσμο για μένα…
Για πες μας, πως είναι να είσαι μητέρα δύο κοριτσιών;
Είναι ένα όνειρό μου, που έγινε πραγματικότητα! Αλήθεια, δεν πίστευα με τίποτα ότι θα κάνω κορίτσια. Βέβαια, προς το παρόν το μεγάλο μου το κορίτσι είναι σαν 25 αγόρια! Χαχα! Είμαι ευτυχισμένη. Πολύ ευτυχισμένη! Υπάρχουν ακόμα μερικές φορές που δεν το πιστεύω ότι μου συμβαίνει. Τις κοιτάω και μου είναι πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι είναι δικές μου. Ήταν το όνειρο της ζωής μου και έγινε πραγματικότητα αυτή τη στιγμή, με τον Φώτη, αυτόν τον άνθρωπο που με κάνει και νιώθω αυτό που πάντα ευχόμουν, προσωπική γαλήνη. Γιατί ο Φώτης αυτό που μου προσφέρει περισσότερο απ’ οτιδήποτε είναι αυτή την σιγουριά και την ηρεμία του να είσαι μ’ έναν άνθρωπο που είναι καθαρός. Δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς, ούτε να σε προσβάλει, ούτε να σε αδειάσει, ούτε να απιστήσει.
Θα πάτε και για… αγοράκι ή ολοκληρώθηκε ο οικογενειακός σας κύκλος;
Αν το κουβεντιάζαμε αυτό πριν 5-6 χρόνια ενδεχομένως να έκανα και τρίτο και τέταρτο παιδί. Αυτή τη στιγμή όμως, νομίζω πως έχω κλείσει. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που έχω αυτά τα δύο υπέροχα κορίτσια. Τώρα θέλω να δουλέψω για να μην τους λείψει τίποτα. Γιατί αν κάνω κι άλλο παιδί θα χρειαστεί να λείψω πολύ καιρό από την δουλειά και αυτό θα δημιουργήσει αρκετά θέματα. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τις απολαύσω κιόλας…!
Τι απαντάς σε όσους υποστηρίζουν πως ένα παιδί είναι μία πολύ σοβαρή απόφαση και πρέπει να έρθει μετά από πολύ σκέψη και μόνο αφότου είναι κανείς έτοιμος και οικονομικά να το δεχθεί;
Δεν θα διαφωνήσω. Το αντίθετο μάλιστα. Νομίζω πως θα συμφωνήσω 100%. Πρέπει να είσαι πολύ συνειδητοποιημένος για να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο. Δεν φταίει σε τίποτα το παιδί αν δεν είσαι σίγουρος γι’ αυτό που πας να κάνεις. Γιατί το ν’ αναθρέψεις έναν άνθρωπο σωστά και να τον κρατήσεις ζωντανό και χαρούμενο, είναι η μεγαλύτερη ευθύνη στον πλανήτη. Τώρα το οικονομικό κομμάτι, φυσικά και παίζει ρόλο, γιατί αν δεν θες να λείψει τίποτα στο παιδί σου, θα χρειαστεί να έχεις κάποιους πόρους για να μπορείς να του προσφέρεις πράγματα. Όμως, πολλά από αυτά τα πράγματα που θεωρούμε ότι χρειάζεται ένα παιδί, στην ουσία δεν τα χρειάζεται. Αυτό που χρειάζεται σίγουρα είναι η αγάπη σου και η τρυφερότητα σου.
Έχεις κατά καιρούς δηλώσει πως ο σύντροφός σου, Φώτης, είναι ο άντρας της ζωής σου. Αλήθεια, τι νιώθει μια γυναίκα όταν της συμβαίνει αυτό; Πως μπορεί να καταλάβει ότι αυτός είναι ο «ένας»;
Ο Φώτης είναι ο άντρας της ζωής μου, είναι ο πατέρας των παιδιών μου. Ήταν ο άντρας που με έκανε να αισθανθώ όλα αυτά τα πράγματα που επιθυμούσα πριν. Και, ναι, νομίζω ότι το καταλαβαίνεις ότι είναι «αυτός»! Όταν νιώθεις ηρεμία, όταν βρίσκεσαι μ’ έναν άνθρωπο και δεν έχεις την αγωνία του τι θα ξημερώσει. Με τον Φώτη έχω αυτή την ηρεμία. Όχι ότι πάντα, τα πάντα είναι ρόδινα στο σπίτι μας. Και τσακωνόμαστε και διαφωνούμε και όλα αυτά. Όμως και οι δυο, έχουμε διάθεση να δουλέψουμε πάνω στις διαφωνίες μας. Νομίζω αυτό είναι το πιο υπέροχο πράγμα που έχουμε με τον Φώτη!
Ο ερχομός ενός παιδιού εν τέλει, επηρεάζει τη σχέση του ζευγαριού; Και αν ναι, πως πιστεύεις μπορεί κανείς να το αποφεύγει;
Ναι, φυσικά την επηρεάζει την σχέση 100%, αλλάζουν τα πάντα. Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να το αποφύγει αυτό. Χρειάζεται και από τις δυο πλευρές ηρεμία, κατανόηση, χώρο. Να βρεις τις ισορροπίες σου ξανά. Όχι, εν βρασμώ αποφάσεις… Θέλει δουλίτσα!
Μία εγκυμοσύνη όπως είναι άλλωστε λογικό, αλλάζει και το σώμα μιας γυναίκας. Εσύ; Πως το διαχειρίστηκες αυτό;
Δεν αλλάζει το σώμα κάθε γυναίκας. Υπάρχουν γυναίκες που γεννάνε και δεν καταλαβαίνεις ότι έχει περάσει από πάνω τους εγκυμοσύνη. Είναι το «σκαρί» τους τέτοιο. Και από την άλλη υπάρχουν γυναίκες που η εγκυμοσύνη αφήνει πάνω τους τα σημάδια της, ανεξίτηλα. Κοίτα να δεις τώρα, θα σου πω ψέματα αν σου πω ότι δεν με αγγίζει εμένα αυτό. Όμως δεν είναι κάτι που θα με κάνει ν’ αγχωθώ. Στην πρώτη εγκυμοσύνη τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά τώρα είναι λίγο πιο δύσκολα. Υπάρχει αρκετή κατακράτηση και δυσκολεύομαι, όμως η ευτυχία είναι τόσο μεγάλη που αξίζει τον κόπο. Και πιστεύω πως θα επανέλθω με πολύ δουλειά όμως, θα πάρει χρόνο. Νομίζω πάντως πως όλες μας αυτό που πρέπει να σκεφτόμαστε είναι ότι το να φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, είναι από μόνο του το μεγαλύτερο, το σημαντικότερο και πιο μαγικό πράγμα.
Περιέγραψέ μας ένα Κυριακάτικο πρωινό στο σπίτι σας με τα παιδιά!
Αχ ναι! Ξυπνάμε και καθόμαστε όλοι μαζί, σ’ ένα πολύ μεγάλο κρεβάτι που έχουμε στο δωμάτιο των κοριτσιών και παίζουμε με τις ώρες. Φτιάχνουμε τους καφέδες, το γάλα, έχουμε το μωρό στην μέση και γύρω- γύρω στήνεται ένα δικό μας πάρτι! Μιλάμε, γελάμε, χορεύει η Λυδία, τραγουδάμε όλοι μαζί. Περνάμε ωραία μεταξύ μας!
Βλέπεις να υπάρχει το καλλιτεχνικό μικρόβιο στη Λυδία;
Ναι! Η Λυδία είναι ένα παιδί που της αρέσει πολύ να τραγουδάει και να χορεύει και τραγουδάει και σωστά. Και είναι πολύ ωραίο αυτό. Έχει και γούστο στη μουσική. Το αγαπημένο της κομμάτι είναι το «I surrender» των Rainbow. Της αρέσουν πολύ οι «Queens Of The Stone Age», ο «Corey Taylor»… Και παίρνει το κινητό και βάζει στο youtube μόνη της τα τραγούδια που της αρέσουν. Θα δείξει. Ελπίζω όμως, να γίνει γιατρός αν με ρωτάς! Χαχα!
Ποια η ευχή σου για το μέλλον τους;
Να είναι υγιείς και μην τις ταλαιπωρήσει ποτέ κανένα θέμα υγείας. Από εκεί και πέρα, εγώ και ο μπαμπάς τους θα φροντίσουμε να έχουν ότι χρειαστεί για να κάνουν τα όνειρα τους πραγματικότητα. Εγώ δεν πρόκειται να σταθώ ποτέ εμπόδιο στο όνειρο των παιδιών μου. Το αντίθετο, θα τις παροτρύνω αν το ταλέντο τους είναι εμφανές, να κάνουν ακριβώς ότι είναι αυτό που θέλουν.
Η Ευρυδίκη (Βαλαβάνη) είναι η νονά της Ηλέκτρας. Ξέρω ότι έχεις κουραστεί να σε ρωτάνε, αλλά… Βάφτιση θα γίνει τελικά; Χαχα!
Είναι πάρα πολύ προσωπικό θέμα, το θέμα της θρησκείας και δεν μου αρέσει όταν με ρωτάνε γι’ αυτό. Γιατί είναι λίγο περίεργο στην Ελλάδα να μοιράζεσαι απόψεις που δεν είναι αυτές που οι περισσότεροι πιστεύουν. Έχω πει πως θα κάνω το μυστήριο αν και όταν και εφόσον βρω τον πνευματικό και το μέρος που θα με κάνει να θέλω να το κάνω. Που θα μου δείξει το σημάδι ότι ήρθε η ώρα να το κάνω. Αυτή την στιγμή δεν έχουμε την ανάγκη και τα παιδιά μας είναι ελεύθερα ν’ αποφασίσουν την θρησκεία τους όταν μεγαλώσουν. Αν μέχρι εκείνη την ώρα νιώσουμε την θέληση να το κάνουμε, θα το κάνουμε με τον δικό μας τρόπο.
Μετά από καιρό, λόγο της εγκυμοσύνης και τον ερχομό του δεύτερου παιδιού σας, επανήλθες επαγγελματικά με την «Κυρία Επιθεώρηση». Μίλησέ μας για αυτή τη δουλειά…
Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι σ΄ αυτή την δουλειά. Ευχαριστώ πολύ, πολύ την Ζέτα (Δούκα) που με πρότεινε να είμαι σ’ αυτή την δουλειά γιατί τελεί όλες τις συνθήκες, που ήταν ιδανικές για να μπορώ εγώ να επιστρέψω. Λόγω του ότι έχει μουσικές πρόβες που διήρκησαν λίγο, μουσικοχορευτικές μάλλον. Οι συντελεστές είναι ο Μάκης Δελαπόρτας και ο Στέλιος Παπαδόπουλος, που έχουν γράψει τα κείμενα. Ο Μάκης Δελαπόρτας την σκηνοθεσία, ο Θοδωρής Πανάς τις χορογραφίες, έχουμε ζωντανή ορχήστρα και μπαλέτο που αποτελείται από 8 χορευτές. Οι ηθοποιοί με τους οποίους βρίσκομαι επί σκηνής είναι η Ζέτα Δούκα, ο Κρατερός Κατσούλης, ο Άρης Μακρής, η Νίνα Λοτσάρη και ο Μάκης Δελαπόρτας. Περνάμε φανταστικά! Εγώ το διασκεδάζω ιδιαιτέρως. Νιώθω λίγο σαν παιδάκι…!
Εκτός από αυτό, κάνεις και εμφανίσεις με την μπάντα σου Mama Sings Fire. Υπάρχουν ανακοινώσιμα live;
Προς το παρόν έχω παγώσει οτιδήποτε άλλο. Όπως καταλαβαίνεις ήδη το να κάνω την παράσταση, από μόνο του είναι πολύ παράτολμο. Γιατί ανεβοκατεβαίνω στη Θεσσαλονίκη μαζί μ’ ένα μωρό για να μπορέσω να πραγματοποιήσω τις παραστάσεις, μιας και θηλάζω αποκλειστικά, και έτσι πρέπει να έχω το μωρό μου συνέχεια μαζί και αφήνω το άλλο μου παιδάκι στην Αθήνα. Κάτι το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου αλλά δεν μπορώ να πάρω και τα δύο παιδιά, γιατί όπως καταλαβαίνεις θα πρέπει να πάρω μαζί και την υπόλοιπη οικογένεια για να τα προσέχουν. Οπότε θα επιστρέψω στις υπόλοιπες δραστηριότητες μου μόλις τελειώσουμε την παράσταση!
Στο παρελθόν σε έχουμε δει επί σκηνής και με τον Φώτη. Είναι κάτι που σκοπεύετε να ξανακάνετε;
Με τον Φώτη πάντα κάνουμε μουσικά πράγματα μαζί. Έχουμε βρεθεί αρκετές φορές στην σκηνή οι δυο μας. Το απολαμβάνουμε πολύ γιατί έχουμε και οι δυο πολύ μεγάλο σεβασμό ο ένας στην καλλιτεχνική φύση του άλλου και πολύ μεγάλη αγάπη και έρωτα, οπότε στο λέω με σιγουριά πως… δεν υπάρχει μεγαλύτερο αφροδισιακό από το να είσαι στην σκηνή με τον άντρα σου!
Ο Φώτης είναι ένας, κατά κοινή ομολογία, σπουδαίος καλλιτέχνης στο είδος του. Μάλιστα χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους στη χώρα. Επηρεάζει καθόλου ο ένας τον άλλο μουσικά;
Ο Φώτης δεν είναι μόνο καταξιωμένος, στο είδος το μουσικό που τελεί, στην Ελλάδα. Είναι καταξιωμένος ντράμερ σε όλο τον κόσμο. Και αυτό γιατί είναι ένας άνθρωπος που πέραν του ότι έχει ένα τεράστιο ταλέντο, μελετάει πάρα πολύ. Είμαστε 6 χρόνια μαζί και δεν έχει υπάρξει ούτε μία μέρα που να μην έπαιξε τύμπανα. Εγώ τον αγαπάω πάρα πολύ γι’ αυτό. Μου έχει μάθει πολλά πράγματα. Μου έχει μάθει καταρχάς ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, κανένα ταλέντο. Πρέπει να δουλεύεις γι’ αυτό. Φυσικά επηρεάζει ο ένας τον άλλο μουσικά, αν και εγώ είμαι λίγο πιο σκληρή στα ακούσματα μου από τον Φώτη. Ο Φώτης είναι πιο διευρυμένος μουσικά. Εμένα αν μου αρέσει κάτι, το καταλαβαίνω από τις τρεις πρώτες νότες. Ο Φώτης του δίνει τον χρόνο του. Είναι πιο σωστός από εμένα και φυσικά με επηρεάζει…
Όντας πολυπράγμων δεν σου έφταναν αυτά… αλλά έβαλες και το χεράκι σου στα RAD Polewear… Πες μας δυο λόγια για αυτό…
Ναι, πάντα ήθελα να βγάλω 2-3 ρούχα που είναι σχετικά με την εγκυμοσύνη. Εγώ είδα ένα κενό στην αγορά και έτσι δημιουργήσαμε ένα φανταστικό κολάν, είναι πολύ μαλακό και μεγαλώνει μαζί με την κοιλίτσα σου. Και όλη η σειρά είναι πάρα πολύ ωραία. Μερικές φορές εύχομαι να ήμουν έγκυος ξανά για να τα βάλω γιατί ζοριζόμουνα πολύ στις εγκυμοσύνες με τα ρούχα. Σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα!
Πως τα προλαβαίνεις όλα;
Δεν ξέρω! Χαχα! Η αλήθεια είναι πως κουράζομαι πάρα πολύ και θα πρέπει λίγο να χαλαρώσω, γιατί το σώμα μου διαμαρτύρεται και κάνω τα στραβά μάτια. Όλη μου τη ζωή ήμουν έτσι. Απλά τώρα έχουμε ανέβει level, λόγω των παιδιών. Ειδικά τώρα με την Θεσσαλονίκη, από την Παρασκευή μέχρι την Κυριακή δεν κοιμάμαι. Στην Αθήνα κοιμάμαι από τις δέκα μαζί με τα παιδιά, ενώ στην Θεσσαλονίκη 10:30 βγαίνω στην σκηνή. Στις δύο που τελειώνω, πρέπει να κάνω μπάνιο, να ηρεμήσω από την ένταση, να θηλάσω και μέχρι να ξαπλώσω, το παιδί ξαναξυπνάει. Στις έξι το πρωί είμαστε ξανά στο πόδι, οπότε είναι ζόρικα τα πράγματα. Όμως, αν υπάρχει θέληση όλα γίνονται!
