Τελευταία τον αφήσαμε ως αστυνόμο Παντελή Σκλαβή στη σειρά “Έτερως Εγώ”, αυτό το διάστημα μας ξανασυστήνεται ως Νικήτας που ζει στην παρανομία και μπαινοβγαίνει στις φυλακές, μέσα από την καθημερινή σειρά “Ήλιος”. Σε μια εποχή δύσκολων συνθηκών λόγω covid, σε μια περίοδο που το ελληνικό #metoo έδειξε την δυναμική του στον καλλιτεχνικό χώρο μα και εν αναμονή μιας ευχάριστης εξέλιξης που θέλει το «Έτερος εγώ» να εισάγει την ελληνική μυθοπλασία στο Netflix, συνάντησα τον Πέτρο Λαγούτη. Τα θέματα που είχαμε να συζητήσουμε αρκετά, μιας και η επικαιρότητα το επιβάλλει. Φυσικά, μέσα σε αυτά και αυτό που «καίει» πολλούς από εμάς τελευταία! Τελικά το «Έτερος Εγώ» θα μπει στο Netflix; Ευδιάθετος, χαλαρός μα και φανερά προβληματισμένος με όσα συμβαίνουν στον πλανήτη, ο Πέτρος Λαγούτης με το γνωστό χειμαρρώδη λόγο του, αποκαλύπτεται!
Συνέντευξη στη Βγενά Δήμητρα
Photo credits: Κωνσταντίνος Παπαζαχαρίου
MUA: Καλλιόπη Βόβλα
Υπό άλλες συνθήκες θα άρχισα την κουβέντα μας σε σαφώς πιο ευχάριστο κλίμα, μα με όσα συμβαίνουν τελευταία στον κλάδο σας, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω. Τα γνώριζες όλα αυτά;
Ναι και θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν τα είχα ακούσει. Όλοι τα είχαμε ακούσει, οι περισσότεροι τα γνωρίζαμε, άλλα σε μικρότερο βαθμό άλλα σε μεγαλύτερο. Ο καθένας, ανάλογα με τους κύκλους του ήξερε κάποια πράγματα. Αλλά ναι, όλοι ξέραμε!
Απ’ ότι δείχνουν οι μαρτυρίες, δεν αφορούν μόνο στις γυναίκες αλλά και στους άνδρες τέτοιες συμπεριφορές. Εσύ ήσουν ποτέ αποδέκτης ή μάρτυρας τέτοιων καταστάσεων;
Δεν έχω υπάρξει ούτε αποδέκτης, ούτε μάρτυρας σεξουαλικών παρενοχλήσεων. Συνήθως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με μάρτυρες. Όσο αναφορά την εργασιακή βία, ναι βεβαίως και έχω δεχτεί αντιεπαγγελματική συμπεριφορά (εργασιακής- λεκτικής βίας), οι περισσότεροι από εμάς το έχουν ζήσει. Κυρίως από σκηνοθέτες πιο παλιούς στο χώρο. Εγώ όμως ανήκω στις περιπτώσεις που μπορούσα να βάλω τα πράγματα στη θέση τους! Τόλμησα να απαντήσω! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι μπορούν να το κάνουν. Μέχρι ένα σημείο θεωρούσαμε ότι είναι μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού να ανεχόμαστε τέτοια πράγματα. Ξέρεις κάτι; Υπήρχε μια “παγιωμένη κατάσταση” όλα αυτά τα χρόνια, η οποία ήθελε τους πιο παλιούς του χώρου, τα πιο μεγάλα ονόματα, να είναι σε σημεία υπερβολικά αυστηροί ή να απαιτείται υπερβολική πειθαρχία για να συνεργαστεί κανείς μαζί τους. Ξέραμε λοιπόν πως αν προχωρήσουμε σε συνεργασία μαζί τους, πιθανότατα θα αντιμετωπίσουμε τέτοιες συμπεριφορές.
Δυστυχώς οι καταστάσεις αυτές ξέφυγαν και από τα όρια της λεκτικής, σωματικής, σεξουαλικής βίας και φτάσαμε να μιλάμε για παιδοφιλία από συγκεκριμένο άνθρωπο υψίστης θέσης μέσα στο Εθνικό Θέατρο. Αυτό ήταν κάτι που ακουγόταν στα “πηγαδάκια” σας; Το γνώριζες;
Όχι, ξεκάθαρα όχι! Δεν το γνώριζα. Ίσως επειδή ο κύκλος μου ήταν διαφορετικός, δεν είχα και επαφές με τον συγκεκριμένο άνθρωπο ενώ τον ξέρω από πολύ παλιά, επομένως και για μένα ήταν σοκαριστικό όταν το έμαθα.
Αλήθεια, υπήρξαν μαρτυρίες συναδέλφων που άκουσες και σε σόκαραν;
Τις μαρτυρίες που αφορούν τον γνωστό κωμικό ηθοποιό, επίσης δεν τις γνώριζα. Το γεγονός ότι μπορούσε να γίνει πιεστικός όταν επιθυμούσε κάποια συνάδελφο, ή γενικά για κάποιες παρενοχλήσεις, ναι είχα ακούσει. Όλες όμως αυτές τις λεπτομέρειες δεν τις γνώριζα. Κοίταξε, είναι άλλο να είναι κάποιος πιεστικός και άλλο να μιλάμε πλέον για απόπειρα βιασμού. Απέχουν πολύ αυτά. Όπως καταλαβαίνεις και για μένα ήταν σοκαριστικές οι αποκαλύψεις.
Μαζί με τον Μάριο Αθανασίου και τον Γιώργο Χρανιώτη κρατάτε το… “λάβαρο” του #metoo στο χώρο του θεάτρου. Πιστεύεις όλη αυτή η συμπαράσταση και η προτροπή βοηθάει τα θύματα να μιλήσουν;
Δεν πιστεύω ότι κρατάμε οι τρεις μας κανένα λάβαρο, τουλάχιστον εγώ δεν θέλω να κρατάω κανένα λάβαρο. Έγινε μια παρανόηση επειδή βγήκαμε μπροστά για ένα συγκεκριμένο θέμα αλλά υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που ασχολούνται και πιο ενεργά από εμάς. Εγώ αν θες τον τελευταίο καιρό έχω κάνει και λίγο πίσω. Το θέμα είναι όλοι να είμαστε σε εγρήγορση. Όσον αφορά το αν βοηθάει, θεωρώ πως μέχρι ένα σημείο βοηθάει. Ελπίζω ο επίσημος φορέας του #metoo να σταθεί στο ύψος του και να βοηθήσει όσους ανθρώπους αποφασίσουν να μιλήσουν. Είναι ένας ωραίος τρόπος να παρακινήσεις τον κόσμο.
Ας περάσουμε στο κομμάτι του Υπουργείου Πολιτισμού και στη στάση του σε όλα όσα έχουν συμβεί ως τώρα. Θέλω τη γνώμη σου.
Αυτό που με στεναχωρεί πιο πολύ στη χώρα που ζούμε είναι το γεγονός πως αν πεις τη γνώμη σου εναντίον μιας υπουργού ή μιας απόφασης πάντα χαρακτηρίζεσαι κομματικά! Όταν λοιπόν βγήκα και μίλησα μαζί με τον Γιώργο Χρανιώτη και τον Μάριο Αθανασίου, αμέσως κάποιοι μας “χρωματίσαν”. Αυτό λοιπόν είναι κάτι που με στεναχωρεί γιατί χάνεται η ουσία. Είμαι ένας άνθρωπος που ποτέ δεν έχω ταυτιστεί κομματικά, έχω εκφωνήσει σποτάκια του ΣΥΡΙΖΑ έναντι αμοιβής, σαν μέρος της δουλειάς μου όπως επίσης έκανα ένα σπικάζ για την Πολιτική Προστασία. Αυτό όμως δεν αναφέρθηκε πουθενά! Αυτό λοιπόν, όταν γίνεται χάνεται όλη η ουσία του πράγματος και δεν βοηθάει να πάμε παρακάτω ως κοινωνία και ως χώρα. Θεωρώ λοιπόν ότι η συγκεκριμένη Υπουργός Πολιτισμού που δεν με ενδιαφέρει καθόλου σε ποιο κόμμα ανήκει έχει κάνει πολύ λάθος επιλογές. Στο κομμάτι μάλιστα του #metoo κράτησε μια στάση αμφιλεγόμενη. Δεν έκανε κανέναν από εμάς να νιώσουμε πως μας στηρίζει, ότι είμαστε κάτω από τα φτερά του αρμόδιου υπουργείου. Το ίδιο ισχύει και με τη στάση που κράτησε απέναντι στα όσα συνέβησαν με τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού. Και εκεί η στάση της ήταν ανύπαρκτη έως κωμική κάποιες στιγμές όπως όταν δήλωσε το “με εξαπάτησε μέσω της υποκριτικής τέχνης”.
Τι περιμένεις να γίνει από δω και πέρα; Πιστεύεις ότι θα αλλάξει κάτι τώρα που τα στόματα άνοιξαν;
Το σημαντικότερο για το οποίο είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα αλλάξει, είναι ότι πολύ πιο δύσκολα πλέον θα δεχόμαστε να γινόμαστε μάρτυρες, κοινωνοί τέτοιων συμπεριφορών. Επίσης πολύ πιο εύκολα, την ώρα που συμβαίνει κάτι τέτοιο θα μπορεί ένας άνθρωπος να απαντήσει ή έστω να το πει και να το μοιραστεί με τους γύρω του. «Το βλέπετε αυτό;», «το ανέχεστε εσείς αυτό που συμβαίνει;», αυτό νομίζω πως θα είναι το μεγάλο κέρδος αυτής της ιστορίας.
Τα θέατρα τους θα συνεχίσουν να γεμίζουν;
Όχι, δεν το νομίζω! Πιστεύω πως θα έχουν μεγάλο πρόβλημα!
Ο Σπύρος Μπιμπίλας, δήλωσε πως ένα από τα θετικά αυτής της κατάστασης είναι πως το Σ.Ε.Η συσπειρώθηκε. Τι ήταν αυτό που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να το κάνει τόσο δυνατό; Γιατί συσπειρωθήκατε τώρα και όχι τα προηγούμενα χρόνια;
Το Σ.Ε.Η εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν ήταν αυτό που θα όφειλε να ήταν γιατί το κυβερνούσαν κομματικές δυνάμεις. Οπότε αυτό από μόνο του μας απομάκρυνε. Δεν έμοιαζε με ένα σωματείο που ήθελε να αγκαλιάσει τον κλάδο του, έμοιαζε με ένα σωματείο που άγεται και φέρεται με κομματικές πεποιθήσεις. Αυτό λοιπόν δεν ήταν ένα υγιές σωματείο. Αυτή τη στιγμή με την ακέραιη στάση που κράτησε ο Σπύρος Μπιμπίλας αλλά και όλο το σωματείο, δείχνει πως μόνο καλύτερες μέρες θα έρθουν για το Σ.Ε.Η.
Πριν χρόνια, με την Μυρτώ Αλικάκη, είχατε ανοίξει ένα μαγαζί στα Εξάρχεια. Είχες πει σε συνέντευξη σου, ότι θέλατε τότε να αποτραβηχτείτε από το θέατρο. Υπήρχε κάποιος λόγος;
Αν εννοείς ότι ο λόγος είναι κάποιος από αυτά που ακούγονται τώρα, όχι δεν είχε καμία σχέση με αυτό. Ήταν η εποχή που θα έρχονταν στον κόσμο τα παιδιά μας και αποζητούσαμε μεγαλύτερη σταθερότητα, ένα πιο σαφές καθημερινό πρόγραμμα. Τέτοια…
Ας πάμε στα πιο ευχάριστα! Το 2020 ήταν ομολογουμένως μια πολύ δύσκολη χρονιά για όλους. Επαγγελματικά για σένα φαίνεται να ήταν μια πολύ γεμάτη χρονιά. Κάνω λάθος;
Όχι ήταν μια πολύ ωραία χρονιά, γιατί υπήρχε το «Έτερος Εγώ ΚΑΘΑΡΣΙΣ», υπήρχε η «Μέθοδος Γκρόνχολμ» στο θέατρο Άνεσις. Ήταν μια πολύ καλή επαγγελματική χρονιά πράγματι, όπως ακριβώς το λες!
Δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω γι’ αυτό που «καίει» πολλούς από εμάς… Το «Έτερος Εγώ» θα πάει στο Netflix;
Δεν το ξέρω. Με τον Τσαφούλια που μίλησα πριν μερικές μέρες, μου είπε ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Λογικά θέλει τον χρόνο του. Μακάρι…
Πως νιώθεις;
Νιώθω υπέροχα! Θέλω πάρα πολύ να γίνει αλλά για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, δεν έπεσα και από τα σύννεφα. Και στον πρώτο κύκλο και στον δεύτερο, ξέραμε όλοι ότι κάνουμε μια δουλειά η οποία έχει τις προδιαγραφές μιας σειράς του εξωτερικού. Αυτό το ξέραμε! Επιπλέον, όσο διαβάζαμε το σενάριο αλλά και με το αποτέλεσμα που βλέπαμε μετά, περιμέναμε ότι ναι, μπορεί και να συμβεί. Φυσικά δεν ξέραμε συγκεκριμένα για το Netflix, καθώς υπάρχουν και άλλες πλατφόρμες.
Είναι στην εποχή που ζούμε άραγε καλύτερη επιβράβευση το Netflix από οποιοδήποτε βραβείο;
Δεν ήμουν ποτέ fan των βραβείων, δεν τα πολυπιστεύω. Πιστεύω πως τα βραβεία – χωρίς να θέλω να τα ακυρώσω όλα – στο μεγαλύτερο ποσοστό τους όμως, είναι συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Βλέπε δημόσιες σχέσεις και τα λοιπά, και τα λοιπά. Τονίζω όμως πως όχι όλα! Θέλω να πω, πως το να βρεθεί σε μια πλατφόρμα που μπορεί να σε δει όλος ο κόσμος, όλος ο πλανήτης και με τα αυστηρά κριτήρια που έχει αυτή η πλατφόρμα, ναι για μένα είναι το μεγαλύτερο βραβείο. Όταν ξεκινήσαμε αυτή τη δουλειά ο στόχος όλων μας ήταν να δώσουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Με πολύ αγάπη και κέφι. Όλοι μας!
Στην τελευταία σεζόν ειδικότερα, είδαμε πολύ μεγάλες αλλαγές προς το καλύτερο μα και βελτιώσεις σκηνογραφικά. Δεν έχουμε συνηθίσει από ελληνικές παραγωγές για παράδειγμα, τους χώρους της αστυνομίας να παρουσιάζονται όπως εκείνοι του CSI. Στο μυαλό μας το έχουμε πιο…πρωτόγονο. Φταίει το ελληνικό κοινό;
Δεν κάναμε ντοκιμαντέρ… Και πολύ σωστά ο Σωτήρης Τσαφούλιας έχει πει «Στο Casa de papel ξέρατε ότι είναι έτσι το νομισματοκοπείο της Ισπανίας;». Με τον Τσαφούλια θα συνηθίσουμε πολλά τέτοια. Νομίζω πως πίσω από όλα, κρύβεται η λέξη «όραμα». Ο Σωτήρης, θες επειδή δεν εξαρτάται η επιβίωση του από αυτή τη δουλειά, θες γιατί είναι έτσι και αλλιώς ένας πολύ έξυπνος και γενναιόδωρος άνθρωπος, οραματίζεται κάτι στο οποίο δεν κάνει εκπτώσεις! Όταν λοιπόν υπάρχει αυτό το όραμα και μπαίνεις σε αυτό χωρίς να σε νοιάζουν τα ρίσκα που παίρνεις, έχουμε αυτά τα αποτελέσματα. Μέχρι τώρα
οι ελληνικές παραγωγές είχαν στόχο πως θα ξεπεράσουμε τον περσινό. «Αχ, πέτυχαν οι Μέλισσες, πάμε να κάνουμε μια σειρά εποχής», πέτυχε το τάδε σίριαλ πάμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Όλα αυτά λοιπόν, αφορούν στη μάχη της ελληνικής τηλεθέασης. Αν δεν οραματιστείς τώρα και δεν τολμήσεις, τότε πότε;
Τρίτη σεζόν θα έχει;
Ε βέβαια… Νομίζω πως θα μπούμε σε γύρισμα από Νοέμβρη!
Πες μας μια ιστορία από τα backstage της σειράς.
Υπήρχε μια σκηνή στην οποία έπρεπε να πετάξουμε με ελικόπτερα. Να σημειώσω κάπου εδώ ότι τα ελικόπτερα ήταν της Ελληνικής Αστυνομίας και πετάξαμε βράδυ, καθώς μόνο αυτά μπορούν να πετάξουν βράδυ. Πάμε λοιπόν στο ελικοδρόμιο της Αστυνομίας, όπου τον χώρο τον έχουμε στη διάθεση μας για 2-3 ώρες, προκειμένου να κάνουμε μια σκηνή. Εγώ λοιπόν με τον Μάνο Βακούση, που υποδύεται τον αστυνόμο Μπαρασόπουλο φτάνουμε γρήγορα, με το αυτοκίνητο που οδηγεί σοφέρ της Αστυνομίας, το αυτοκίνητο σταματάει και εμείς πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες γρήγορα και να μπούμε στο ελικόπτερο. Το πάμε 1-2-3 πρόβες, για να είμαστε σίγουροι ότι όλα θα είναι σωστά, πράγματι φτάνουμε, κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο με το γνωστό αγέρωχο ύφος μας και πηγαίνουμε προς το ελικόπτερο. Έπρεπε να ανοίξω εγώ την μια πόρτα, την άλλη ο Μάνος, να μπούμε μέσα και να φύγουμε. Να σημειώσω ότι ήταν πολύτιμα τα λεπτά του γυρίσματος! Πάμε λοιπόν στη λήψη… Φτάνει το αυτοκίνητο, κατεβαίνω εγώ, κατεβαίνει ο Μάνος, προχωράω μπροστά εγώ, αλλά νιώθω ότι κάτι μου λείπει. Γυρνάω λοιπόν να δω τον Μάνο και δεν υπάρχει πουθενά! Είχε φύγει από την άλλη πλευρά και μπήκε σε άλλο ελικόπτερο! Όπως αντιλαμβάνεσαι κλαίγαμε όλοι από τα γέλια και έπειτα ξαναπήγαμε τη σκηνή. Ο Μάνος τη δεύτερη φορά έρχεται κανονικά πίσω μου και του ανοίγω την πόρτα να μπει. Στη συγκεκριμένη λήψη, εν τω μεταξύ αργώ εγώ 1-2’ γιατί μαγκώνει η πόρτα. Αντί λοιπόν να με περιμένει ο Μάνος, τι κάνει; Έχει πάει στην πόρτα του πιλότου και προσπαθεί να την ανοίξει με δύναμη. Ο πιλότος από μέσα την τραβάει και την κλείνει! Σουρεάλ καταστάσεις απείρου γέλιου σου λέω…
Με τον Σωτήρη Τσαφούλια που έγινε η γνωριμία; Πως σου πρότεινε το ρόλο και ποια ήταν η δική σου πρώτη αντίδραση;
Με τον Τσαφούλια η γνωριμία έγινε στην επίσημη προβολή της ταινίας «Έτερος Εγώ», στην οποία εγώ δεν έπαιζα. Όταν λοιπόν τελείωσε η ταινία, πήγα και τον έπιασα και του είπα πως «να ξέρεις από εδώ και πέρα ότι κάνεις, εγώ έρχομαι να κάνω έστω και ένα πέρασμα». Δύο χρόνια μετά, με πήρε τηλέφωνο, μου είπε ότι θυμόταν τι του είχα πει τότε, μου είπε επίσης ότι ετοιμάζουν την συνέχεια του «Έτερος Εγώ» σε σειρά και ήθελε να παίξω έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Όχι απλά δέχτηκα όπως καταλαβαίνεις, αλλά έκανα και δυο τούμπες. Χα, χα!
Και το 2021 όμως δεν μπορούμε να πούμε πως ξεκίνησε άσχημα για σένα, καθώς ο “Ήλιος” μπήκε στη ζωή σου έστω και σαν καθημερινή σειρά του ant1. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Με πήραν τηλέφωνο, μου πρότειναν τον συγκεκριμένο ρόλο αλλά η αλήθεια είναι πως ήμουν διστακτικός για το αν έχω τη διάθεση να συμμετάσχω σε μια καθημερινή σειρά. Αυτό που με κέρδισε ήταν ο ρόλος του Νικήτα. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον ότι θα υποδυθώ έναν κατάδικο, έναν δραπέτη ο οποίος από την άλλη έχει μια πολύ ευαίσθητη πλευρά αλλά και κάποιες αξίες. Είναι παράνομος αλλά δεν είναι εγκληματίας, αυτό μου φαίνεται πολύ γοητευτικό. Με γοητεύουν πάντα οι χαρακτήρες που μέσα τους κρύβουν μεγάλες αντιφάσεις. Ένας άνθρωπος που έχει αποφασίσει να ζει μέσα στην παρανομία αλλά ταυτόχρονα (και αυτό είναι πολύ δύσκολο) καταφέρνει να μην είναι εγκληματίας, είναι κάτι δύσκολο και απαιτεί κάποιους ηθικούς κώδικες πολύ δυνατούς μέσα σου για να το καταφέρεις. Αυτό λοιπόν στο Νικήτα φαίνεται από την συμπεριφορά που έχει στους ανθρώπους που του φέρονται καλά. Επομένως δεν θα μπορούσε να μην με γοητεύσουν αυτά τα στοιχεία του.
Θα απασχολήσει για καιρό τη σειρά ή απλά κάνει ένα πέρασμα;
Όχι δεν κάνει απλά ένα πέρασμα, θα είναι μέχρι το τέλος γι’ αυτή τη σεζόν και αν η σειρά πάει και του χρόνου μπορεί να πάει και ο ρόλος του Νικήτα.
Υπάρχει κάτι που εσένα θα σε οδηγούσε να παρανομήσεις;
Δεν θέλω να το σκέφτομαι (γέλια). Το προφανές που μου έρχεται στο μυαλό είναι αν κάποιος πειράξει κάποιον δικό μου άνθρωπο, εννοώ αν κάνει κακό σ’ ένα δικό μου άνθρωπο, εκεί με φοβάμαι… Είναι μια περίπτωση που εκεί σίγουρα δοκιμάζεται ο άνθρωπος. Φυσικά υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις που δεν μπορούμε να τις φανταστούμε τώρα. Όταν νιώθεις ότι η αδικία δεν τιμωρείται και δεν προστατεύεται το δίκιο, εκεί αρχίζουν τα… παρατράγουδα και όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό. Αυτό είναι ένα κομμάτι που το ζούμε σήμερα και εκεί ίσως χρειάζεται η επανεξέταση των νόμων.
Πάμε στα του Covid! Τα θέατρα κλειστά, ο κλάδος σας βιώνει δύσκολες μέρες και μια νέα μορφή για να επικοινωνήσετε τη δουλειά σας, είναι τα live streaming. Πως βλέπεις εσύ τη νέα αυτή πραγματικότητα;
Κοιτά, εμείς στη «Μέθοδο Γκρονχολμ» που παίζαμε πέρυσι και θα παίζαμε και φέτος αλλά εν τέλει δεν τα καταφέραμε, δεν το έχουμε κάνει live streaming. Κι αυτό γιατί θέλουμε να ξαναπαίξουμε το έργο του χρόνου. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι το live streaming έχει καμία σχέση με το θέατρο. Το θέατρο είναι η ανταλλαγή ενέργειας μεταξύ θεατή και ηθοποιού. Από την άλλη, μέσα σε αυτή την κατάσταση που ζούμε… OK. Αν ο τρόπος γυρίσματος είναι τέτοιος που δεν υποβιβάζει την κατάσταση και το έργο, θα πορευτούμε και με αυτό όσο είναι αναγκαίο! Από εκεί και πέρα, πιστεύω πως ένα κομμάτι αυτής της κατάστασης θα παραμείνει. Δηλαδή, από το να παίζονται 200 παραστάσεις σε μία σεζόν, μπορεί να παίζουν οι 100 σε θέατρα και οι άλλες 100 σε live streaming.
Ποιες πιστεύεις ότι θα είναι οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει ο κλάδος σας το επόμενο διάστημα;
Το τοπίο είναι τρομακτικό γενικά! Είμαστε ας πούμε 10.000 ηθοποιοί συνολικά αυτή τη στιγμή; Όσοι κάνουν τηλεόραση δουλεύουν, όλοι οι υπόλοιποι δεν δουλεύουν, δεν κάνουν τίποτα. Δεν διδάσκουν σε σχολές, δεν κινείται τίποτα. Οπότε δεν ξέρω πως θα μας βρει μετά όλο αυτό. Φαντάζομαι, σίγουρα τραυματισμένους, σίγουρα με πολύ όρεξη επιστροφής αλλά νομίζω περισσότερο αποδεκατισμένους! Την ίδια ώρα ίσως, αυτή η «κάθαρσις» να δώσει μια νέα μικρή θετική αύρα στα πράγματα. Ζούμε σε πολύ περίεργες
εποχές, δεν ξέρουμε σε όλα τα επίπεδα πως θα μας βρει το μετά! Δεν ξέρουμε καν πότε θα είναι το μετά. Χρονίζουμε σε αυτή την κατάσταση και δεν νομίζω ότι ο κόσμος έχει υπομονή πια. Δεν μιλάω μόνο για το οικονομικό αλλά για το ψυχολογικό κομμάτι. Ο άνθρωπος άλλες μάχες έπρεπε να δίνει το 2021 και έχει βρεθεί να πασχίζει για το αυτονόητο. Από την άλλη η σοβαρότητα της κατάστασης δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια να αντιδράσεις. Σίγουρα όμως δεν μπορεί ο άνθρωπος να συνεχίσει να ζει από
το σαλόνι στο δωμάτιο, και από το δωμάτιο στο σαλόνι. Μας στερείται αυτή τη στιγμή το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου, που είναι η κοινωνικότητα του.
Πως βίωσες τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη καραντίνα; Εκτός από κουραστική ήταν καθόλου δημιουργική ή περίοδος ενδοσκόπησης;
Ακόμη δεν θεωρώ ότι έχω κάνει κάτι σπουδαίο, που δεν το έκανα πριν και η καραντίνα μου έδωσε την ευκαιρία να το κάνω. Τα πράγματα που θέλουμε να κάνουμε, πρέπει να νιώθουμε και καλά για να τα κάνουμε. Δεν γίνονται καταναγκαστικά, «Α! Τώρα έχεις χρόνο» αλλά έχεις χρόνο γιατί σου απαγορεύονται τα πάντα. Μακάρι αργότερα να λειτουργήσω έτσι, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα έχω καταφέρει. Περιστασιακά, κάνω πράγματα όπως γυμναστική, να δω ταινίες ή σειρές, αλλά δεν είναι πράγματα που τα
ανακάλυψα τώρα. Ήταν πράγματα που ανέκαθεν έκανα και τα είχα στη ζωή μου. Απλά, τώρα τα έχω περισσότερο. Δεν πιστεύω σε αυτές τις κουβέντες του τύπου είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης. Ενδοσκόπηση ο άνθρωπος κάνει όταν νιώθει ότι είναι έτοιμος να την κάνει, όχι όταν τον υποχρεώνουν οι συνθήκες.
Υπέρ του εμβολίου είσαι;
Αν με ρωτάς τι θα κάνω, θα σου πω ότι θα το καθυστερήσω όσο περνάει από το χέρι μου…
Θα μας αφήσει «κουσούρια» όλη αυτή η ιστορία πιστεύεις;
Ναι πιστεύω πως αρκετοί από εμάς θα βγουν πιο αδύναμοι από αυτή την ιστορία. Είτε οικονομικά, είτε ψυχολογικά, είτε σε επίπεδο κοινωνικών συναναστροφών, είτε επαγγελματικά. Δεν βλέπω κάτι καλό, τουλάχιστον στην καθημερινότητα μας. Αν περάσουμε τώρα σε πιο… προφητικές συζητήσεις, μοιάζει λες και εκτελούνται και άλλα πράγματα, χωρίς να τα καταλαβαίνουμε. Δεν ξέρω πως να το εκφράσω, αλλά αισθάνεσαι ότι κάτι αλλάζει και εσύ δεν μπορείς να το δεις. Δεν ξέρω αν θα είναι καλό ή κακό. Δεν νομίζω ότι η κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο, οι αξίες και οι αρχές που τη διέπουν, βρίσκονται στο καλύτερο σημείο τους από τότε που υπάρχει η ανθρωπότητα. Ίσως λοιπόν, αλλάξει νοοτροπία ο άνθρωπος και καταλάβει ποια είναι τα σημαντικά στη ζωή του. Γιατί αυτή τη στιγμή τα σημαντικά και τα «δεδομένα» δεν υπάρχουν στη ζωή μας. Και θα σου πω το πιο απλό, να μπορείς να φας με τρεις φίλους ή να βγεις μια βόλτα. Καταλαβαίνεις ότι ούτε τα ακριβά αυτοκίνητα, ούτε τα ρούχα είναι σημαντικά αυτή τη στιγμή.
Έχεις δυο παιδιά στα ντουζένια της εφηβείας. Πως βλέπεις να το βιώνουν;
Νομίζω πως ούτε κι αυτοί καταλαβαίνουν τι γίνεται. Κανείς μας δεν συνειδητοποιεί απόλυτα αυτό που συμβαίνει. Κοιτάς πίσω και σου φαίνονται όλα ίδια. Νομίζω περνάνε οι μέρες και είναι όλες ίδιες, γκρι! Η ζωή μας έχει αποκτήσει μια θαμπάδα. Όσο πιο νέος είσαι και από μέσα σου αναβλύζει μια ενέργεια πολύ δυνατή και πολύ καθαρή, αυτή θαμπάδα, τόσο περισσότερο σε επηρεάζει.
Εσύ στην εφηβεία αλήθεια, τι τύπος ήσουν;
Ήμουν ένα παιδί, που έπαιζε πολύ ποδόσφαιρο! Αυτό με βοήθησε να είμαι λίγο πιο ήσυχος έφηβος. Την πέρασα μεγαλύτερος εγώ βέβαια την εφηβεία μου… Ήμουν καλός μαθητής -τόσο όσο- , ήμουν πολύ της βόλτας, της παρέας, του παιχνιδιού, χωρίς ιδιαίτερα πολλές αντισυμβατικές συμπεριφορές. Ήμουν το παιδί που θα γυρνούσε στις πέντε το πρωί στα δεκαεπτά μου, αλλά δεν θα έδινα αφορμές για να ανησυχήσουν οι δικοί μου. Ακόμη και τις τρέλες μου θα τις έκανα τόσο όσο, για να μην κινήσω υποψίες.
Σπούδασες ναυτιλιακά, η μεγάλη σου αγάπη ήταν η ψυχολογία και τελικά έγινες ηθοποιός. Από αλλού ξεκίνησες και αλλού η ζωή σε πήγε. Έχεις μετανιώσει για τις επιλογές σου;
Όχι, η μεγάλη μου αγάπη δεν ήταν η ψυχολογία, απλά για κάποιο λόγο έτσι έχει γραφτεί. Αυτό που ισχύει, είναι ότι ήθελα να περάσω τότε στην ψυχολογία αλλά δεν πέρασα στην Αθήνα για λίγα μόρια και μπήκα τελικά στα ναυτιλιακά. Τα οποία ακολούθησα τέσσερα χρόνια, στο τέταρτο έτος είπα ότι δεν είναι αυτό που θέλω να κάνω στη ζωή μου και έτσι διάλεξα το θέατρο. Δεν έχω μετανιώσει καθόλου για τις επιλογές μου, ίσα-ίσα που κάνω μια δουλειά που την αγαπάω πολύ. Και αυτή είναι η συμβουλή μου σε όλους τους νέους και φυσικά και στα παιδιά μου!
Ο τζόγος πως μπήκε στη ζωή σου; Υπάρχει δικαιολογία;
Όχι, δεν υπάρχει δικαιολογία! Πάντα μου άρεσε, όταν άρχισα να του αφιερώνω χρόνο, τότε αυτός βρήκε την ευκαιρία να τρυπώσει. Έπειτα όλα πήραν το δρόμο τους όπως με κάθε εθισμό…
Πως ήταν η πρώτη φορά που έπιασες… «επαγγελματικά» τράπουλα στα χέρια σου;
Με πας πολύ πίσω, δεν θυμάμαι καν την πρώτη φορά!
Την τελευταία; Πως πήρες την απόφαση ότι αυτή θα είναι η τελευταία;
Την τελευταία τη θυμάμαι, ναι! Ήταν ηλεκτρονική η τελευταία μου κατάθεση. Έχανα, έχανα και είπα «ώπα! Κάτι πρέπει να κάνεις». Βέβαια αυτό δουλευόταν μήνες μέσα μου, δεν ήταν απόφαση της στιγμής. Έρχεται απλά μια στιγμή που σπας. Σκέφτεσαι πολλές φορές ότι σήμερα είναι η τελευταία, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το εφαρμόζεις κιόλας. Αυτή που πραγματικά ήταν η τελευταία, ήταν τόσο δυνατή που με έκανε να ζητήσω αμέσως βοήθεια. Απευθύνθηκα λοιπόν στο ΚΕΘΕΑ. Ο τζόγος όπως και κάθε εθισμός κυριεύει όλη σου τη ζωή, όλες τις πτυχές της ζωής σου. Επομένως έχεις κάνει κακό στα πάντα. Έχεις κάνει κακό στη δουλειά σου, έχεις κάνει κακό στη σχέση σου, στην επαφή με τους φίλους σου. Εμένα αυτό που με ταρακούνησε πολύ και δεν ήθελα με τίποτα να καταστρέψω ήταν τη σχέση με τα παιδιά μου. Αυτό ήταν αρκετό, μαζί με κάποιους ανθρώπου που είχα δίπλα μου και με βοήθησαν ψυχολογικά.
Με την Μυρτώ Αλικάκη έχεις δηλώσει σε συνέντευξη σου πως είχατε έναν παθιασμένο έρωτα. Αφήνει πίκρα η συνειδητοποίηση πως ο κύκλος έκλεισε;
Τον πρώτο καιρό του χωρισμού, αφήνει μεγάλη πίκρα. Πίκρα, πολύ πόνο, μα και θυμό. Βγαίνουν πολλά τέτοια αρνητικά συναισθήματα. Περνώντας όμως ο καιρός, συνειδητοποιώντας τα πράγματα και μεγαλώνοντας και εσύ ο ίδιος, καταλαβαίνεις πολλά. Καταλαβαίνεις ότι ο έρωτας αυτός μεταφράστηκε σε αγάπη και είναι κάτι που έτσι το βιώνουμε. Δεν είναι λίγο. Το παραμυθάκι που μας μάθαιναν «για πάντα», μάλλον χρειάζεται μια αναπροσαρμογή…
Πιστεύεις στους μεγάλους έρωτες;
Φυσικά!
Το φλερτ στις μέρες μας κινδυνεύει να εξαφανιστεί;
Κινδυνεύει να εξαφανιστεί στις νεότερες γενιές πιστεύω. Εμείς σαν γενιά το μάθαμε και συνεχίζουμε να το παράγουμε. Στις νεότερες γενιές μάλλον, μεταλλάσσεται, παίρνει άλλες μορφές. Μου έλεγε ο γιος μου «αυτά που κερνάγατε σφηνάκια και πιάνατε κουβέντα, δεν υπάρχουν πια». Θα πρέπει οι νέες γενιές να επανεφεύρουν το φλερτ. Δεν γίνεται οι νέες γενιές να ζήσουν χωρίς φλερτ, είναι μια φυσική ανάγκη!
Οι γυναίκες πιστεύεις έχουν πάρει λιγάκι το ρόλο του άντρα κυνηγού; Έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι;
Υπάρχει αυτό το φαινόμενο, αλλά δεν νομίζω πως ακόμα είναι καθολικό. Απλά συναντάται συχνότερα από ότι παλιότερα. Στο κομμάτι «κυνηγών» απαντάω. Στο κομμάτι, «έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι», γενικότερα έχουν μπερδευτεί οι ρόλοι και νομίζω ότι ζούμε μια στιγμή μέσα στην ιστορία -γιατί τα είκοσι και τα τριάντα χρόνια, είναι μια στιγμή στην ιστορία- που ακόμη δεν έχουν προσδιοριστεί καλά οι ρόλοι των δύο φύλων. Ας μην ξεχνάμε ότι η περίοδος που η γυναίκα διεκδίκησε μέχρι και την ψήφο της δεν είναι πολύ πίσω. Οπότε από τα δικαιώματα μέχρι να κερδίσει την ισότητα που δικαιούται, είναι ένας αγώνας που έχει πολλές φουρτούνες. Όλο αυτό λοιπόν έχει φέρει μια ανισορροπία στις σχέσεις. Νομίζω όμως ότι θα τα βρούμε σιγά-σιγά…
Εσένα σου έχει συμβεί να κάνει το πρώτο βήμα η γυναίκα; Πως αντιδράς σε αυτό;
Πολλές φορές. Το πώς θα αντιδράσω, εξαρτάται από τον τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες που τις φλερτάρουν οι άντρες. Εμένα για παράδειγμα, δεν μου αρέσει το πολύ επιθετικό φλερτ από μια γυναίκα. Όπως και σε πολλές γυναίκες, δεν αρέσει το επιθετικό φλερτ αντίστοιχα. Μου αρέσει να υπάρχει χιούμορ, ένας ρομαντισμός -χωρίς υπερβολές- , μου αρέσει να υπάρχει τακτ στο φλερτ!
Πόσο εύκολο είναι να υιοθετήσεις ένα «Σουηδικό πρότυπο» οικογένειας μετά από ένα χωρισμό; Φυσικά για τα παιδιά θα είστε πάντα ενωμένοι αλλά συναισθηματικά πως είναι για παράδειγμα να πρέπει να μιλήσεις για τη νέα σου σχέση στον πρώην μεγάλο έρωτα σου…;
Αν με ρωτούσες πριν δεκαπέντε χρόνια, θα σου έλεγα δεν γίνονται αυτά. Σήμερα, θα σου πω ότι δεν είναι εύκολο, μα ούτε δύσκολο. Είναι η φυσική εξέλιξη. Αν δύο άνθρωποι αγαπήθηκαν, ερωτεύτηκαν, έκαναν δύο παιδιά, οικογένεια, το παράλογο θα ήταν αυτοί οι δύο άνθρωποι να μην είναι πλέον κοντά. Οπότε δεν υπάρχει κάτι που να έχουν να τους χωρίσει. Εκτός, αν ο ένας από τους δύο ακόμη επιθυμεί τον άλλον ερωτικά. Διαφορετικά δεν υπάρχει κάποια δυσκολία!
Τι τύπος μπαμπά είσαι;
Όταν ήταν τα παιδιά πιο μικρά, θα έλεγες ότι ήμουν ο κλασικός χαζομπαμπάς, που έπαιζε πάρα πολύ μαζί τους. Νομίζω όμως ότι αυτό θα έπρεπε να στο απαντήσουν εκείνοι. Ο στόχος μου είναι να είμαι λίγο καλύτερος μπαμπάς από τον δικό μου, οπότε και τα παιδιά να γίνουν (αν γίνουν) λίγο καλύτεροι μπαμπάδες από εμένα. Θέλω να έχω ανοιχτό μυαλό, να ακούω, να προσαρμόζομαι στην εποχή μου και να μπαίνω στον κόσμο των παιδιών, αντί να προσπαθώ να βάλω εκείνα στον δικό μου!
Θα ήθελες να μείνουν στην Ελλάδα ή θα τους «έσπρωχνες» να φύγουν στο εξωτερικό;
Εγώ δεν «σπρώχνω» κανέναν! Να παροτρύνω κάποιον σε κάτι το οποίο ο ίδιος θέλει, ναι! Με νοιάζει ότι κάνουν, να το κάνουν επειδή πραγματικά το θέλουν, τους γεμίζει και τους κάνει χαρούμενους. Θέλω να βρουν αυτό που θα τους δίνει χαρά!
Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο που ακόμη δεν έχεις πραγματοποιήσει;
Ένα όνειρο, πέρα από το να γίνω όσο καλύτερος άνθρωπος μπορώ, είναι να καταφέρω να γυρίσω όσο περισσότερο μέρος του πλανήτη γίνεται! Θέλω πάρα πολύ να ταξιδέψω και να γνωρίσω ανθρώπους, πράγματα, πολιτισμούς, μέρη, εικόνες. Μου αρέσει πάρα πολύ. Θέλω να γυρίσω όλο τον κόσμο!
