Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι το 2020 και το 2021 δεν ήταν από τις καλύτερες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο είναι βέβαιο πως δεν αποτελούν τα πιο μελανά χρόνια στο βιβλίο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη με φρικτά χρόνια, με φυσικές καταστροφές, πολέμους, αρρώστιες και γεγονότα που προκάλεσαν πόνο και χάος. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς επέζησε η ανθρωπότητα τελικά.
Σίγουρα, η πανδημία δεν είναι ένα ευχάριστο γεγονός, αλλά η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα δεν έχει ζήσει ούτε πόλεμο, ούτε πανδημία δίχως φάρμακα και εμβόλια.
Εμείς σας μαζέψαμε 5 χρονιές που ήταν χειρότερες από το 2020-2021.
1945
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια από τις πιο σκοτεινές και θανατηφόρες συγκρούσεις στην παγκόσμια ιστορία. Περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν σε αυτή την παγκόσμια σύγκρουση από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο. Μπορεί συνολικά να διήρκησε 6 χρόνια ο συγκεκριμένος πόλεμος, αλλά το 1945 παίρνει το βραβείο της χειρότερης χρονιάς.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε με αιματηρά γεγονότα το ’45. Οι ΗΠΑ έριξαν δύο ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία, με αποτέλεσμα περισσότερους από 400.000 νεκρούς. Επιπλέον, βομβαρδίστηκε και το Τόκιο με περισσότερες από 2.000 βόμβες, που προκάλεσαν τον θάνατο 80.000 – 130.000 αμάχων.
Από το 1943, οι Ναζί άρχισαν να καταστρέφουν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία, που περιέγραφαν λεπτομερώς τη μαζική εξόντωση των Εβραίων και άλλων πληθυσμών. Το Ολοκαύτωμα είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο περίπου έξι εκατομμυρίων Ευρωπαίων Εβραίων και εκατομμυρίων άλλων. Προς το τέλος, οι Ναζί αύξησαν τις εξοντώσεις για να προσπαθήσουν να καλύψουν τα εγκλήματά τους.
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε τελικά στα μέσα Αυγούστου του 1945, αλλά η νίκη δεν σήμαινε τέλος στα παγκόσμια δεινά. Υπολογίζεται ότι το 3% του παγκόσμιου πληθυσμού ήταν νεκροί, με εκτιμώμενο αριθμό θανάτων μεταξύ 70 και 85 εκατομμυρίων ανθρώπων.
1816
Το 1816 έγινε κάτι πολύ περίεργο, το χιόνι του χειμώνα δεν έλιωνε όσο περνούσαν οι μέρες. Πολλοί ιστορικοί αναφέρονται στο 1816 ως «Η χρονιά χωρίς καλοκαίρι» λόγω της πτώσης των παγκόσμιων θερμοκρασιών. Μια πτώση 0,4–0,7°C (0,7–1,2°F) μπορεί να μην ακούγεται μεγάλη διαφορά, αλλά οι διακυμάνσεις της παγκόσμιας θερμοκρασίας δεν χρειάζεται να είναι τεράστιες για να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα.
Η πτώση της θερμοκρασίας προήλθε από την έκρηξη του όρους Tambora το προηγούμενο έτος. Αυτή η έκρηξη συνέβη στη σημερινή Ινδονησία, και ήταν η μεγαλύτερη ηφαιστειακή έκρηξη εδώ και περίπου 1.300 χρόνια, που κάλυπτε τον πλανήτη με στάχτη. Ο προκύπτων ηφαιστειακός χειμώνας προκάλεσε «την τελευταία μεγάλη κρίση επιβίωσης στον Δυτικό Κόσμο», επηρεάζοντας τη Δυτική Ευρώπη και την Ανατολική Βόρεια Αμερική.
Οι άνθρωποι βίωσαν ακραίους παγετούς και χιονοπτώσεις τον Ιούνιο, και τα ποτάμια παρέμειναν παγωμένα μέχρι τον Αύγουστο. Οι άνθρωποι που επηρεάστηκαν από τις αλλαγές του καιρού δεν είδαν καλοκαίρι το 1816, και οι αποτυχίες των καλλιεργειών που προέκυψαν οδήγησαν σε εκτεταμένο λιμό και θανάτους σε όλο το βόρειο ημισφαίριο.
1918
Όταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε στο τέλος του, ξεκινούσε μια απ΄τις πιο ταραχώδεις στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας. Οι συγκρούσεις έφεραν ασθένειες, συγκεκριμένα την ισπανική γρίπη που σάρωσε σε όλο τον κόσμο.
Η ισπανική γρίπη προκλήθηκε από τον ιό H1N1 της γρίπης Α. Η πρώτη καταγεγραμμένη περίπτωση του εμφανίστηκε στα στρατιωτικά μέλη που επέστρεψαν στο Κάνσας το 1918. Ο ιός πιστεύεται ότι μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω των στρατευμάτων που επέστρεφαν από τον πόλεμο και εξαπλώθηκε γρήγορα. Μέσα σε δύο χρόνια από το πρώτο κρούσμα, περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μολύνθηκαν, που ήταν σχεδόν το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού εκείνη την εποχή.
Η θνησιμότητα του στελέχους της γρίπης ήταν πολύ διαφορετική από την τυπική γρίπη. Αντί να σκοτώσει νέους, ασθενείς και ηλικιωμένους, η ισπανική γρίπη μόλυνε και σκότωσε έναν άνευ προηγουμένου αριθμό νεαρών ενηλίκων. Αυτό οφειλόταν στον τρόπο με τον οποίο έκανε επίθεση στο ανοσοποιητικό σύστημα.
Ο συνδυασμός του ιού και του υποσιτισμού ετών, της κακής υγιεινής και δεκάδων άλλων παραγόντων που προκάλεσε ο Μεγάλος Πόλεμος, οδήγησαν τελικά στην πιο θανατηφόρα πανούκλα του 20ού αιώνα. Όταν τελείωσε, μεταξύ 25 και 50 εκατομμυρίων ανθρώπων ήταν νεκροί.
1929
Ο 20ός αιώνας δεν ήταν εύκολος για πολλούς ανθρώπους ανά τον κόσμο. Πολλά προβλήματα που δεν σχετίζονταν με πολέμους και πανούκλες επικεντρώθηκαν στα οικονομικά. Στις 29 Οκτωβρίου 1929, ο κόσμος έμεινε έκπληκτος βλέποντας το χρηματιστήριο των ΗΠΑ να κάνει μια τεράστια βουτιά. Σε ολόκληρο το έθνος, οι άνθρωποι έμειναν χωρίς τίποτα καθώς εργοστάσια, τράπεζες και άλλα ιδρύματα έκλεισαν τις πόρτες τους.
Το κραχ του Χρηματιστηρίου των ΗΠΑ του ’29 ήρθε μόλις ένα μήνα μετά την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου, εξαλείφοντας δύο από τις μεγαλύτερες οικονομίες. Δυστυχώς, η επιβίωση της Μαύρης Τρίτης ήταν μόνο η αρχή μιας φοβερής χρονιάς, επειδή το υπόλοιπο του 1929 δεν πρόσφερε πολλά για τη βελτίωση.
Στην πραγματικότητα, το 1929 ήταν απλώς η αρχή της οικονομικής παρακμής των ΗΠΑ και άλλων ισχυρών χωρών. Οι τράπεζες απέτυχαν και πήραν μαζί τους τα χρήματα των ανθρώπων. Οι παγκόσμιες οικονομίες δεν θα άρχιζαν να ανακάμπτουν μόνο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και η οικονομία των ΗΠΑ δεν μπόρεσε να ανακάμψει πλήρως μέχρι το 1954.
541
Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν για τον Μαύρο Θάνατο που σάρωσε την Ευρώπη τον 14ο αιώνα, δεν ήταν η πρώτη ή η μοναδική φορά που η βουβωνική πανώλη απείλησε την ανθρωπότητα.
Το πρώτο καταγεγραμμένο κρούσμα της πανώλης εμφανίστηκε το 541 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Η πρώτη καταγεγραμμένη πανδημία της βουβωνικής πανώλης επηρέασε τη Σασσανική και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Ο αυτοκράτορας Ιουστιανός Α’ μολύνθηκε από την πανώλη αλλά επέζησε, κάτι που είναι ένας από τους λόγους που η πανώλη φέρει το όνομά του. Η πανούκλα έπληξε για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη το 541. Από εκεί εξαπλώθηκε σε όλη τη Μεσόγειο Θάλασσα, επηρεάζοντας πολλές παράκτιες πόλεις. Στη συνέχεια πέρασε στην Ευρώπη και στην Ασία. Το πρώτο κύμα της πανώλης, η πανούκλα του Ιουστινιανού, διήρκεσε από το 541 έως το 549, αλλά δεν ήταν το τέλος.
Η μετάδοση διήρκεσε στην πραγματικότητα για εκατοντάδες χρόνια. Η πανδημία δεν τελείωσε παρά τα μέσα του όγδοου αιώνα. Είναι δύσκολο να υπολογίσουμε πόσοι άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια της πανώλης του Ιουστινιανού, αν και έχουν καταγραφεί ορισμένοι αριθμοί.
Η Κωνσταντινούπολη υπέφερε πολύ από την πανδημία, χάνοντας το 55-60% του πληθυσμού. Μεταξύ πέντε και δέκα χιλιάδων ανθρώπων πέθαιναν κάθε μέρα καθ’ όλη τη διάρκεια της πανώλης, η οποία τελικά σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους.
