Ο Φεβρουάριος φέρνει στα θέατρα της Αθήνας άχαστες παραστάσεις, έργα που σπάνια παρουσιάζονται στο σανίδι, ακόμα και χολιγουντιανή λάμψη με τον John Malkovich να καταλαμβάνει τη σκηνή της Στέγης.
Η Παρεξήγηση Ι από 03/02
Ένας γιος επιστρέφει μετά από 20 χρόνια οικειοθελούς εξορίας στην Αφρική στην πατρίδα του, κάπου στην κεντρική Ευρώπη, για να βρει ξανά τη μητέρα και την αδερφή του. Έρχεται με τη νεαρή γυναίκα του, αποφασίζοντας να μην ανακοινώσει εξ αρχής την πραγματική του ταυτότητα. Απόφαση μοιραία, γιατί οι δύο γυναίκες, που διατηρούν ένα μοναχικό πανδοχείο, ληστεύουν και δολοφονούν τους καλεσμένους τους προσπαθώντας να επιβιώσουν αλλά και με την ελπίδα να αφήσουν πίσω τον τόπο τους και να εγκατασταθούν κάπου «μπροστά στη θάλασσα», σε μια χώρα όπου «ο ήλιος καταβροχθίζει τα πάντα».
Η Μαριάννα Κάλμπαρη αναλαμβάνει τη μετάφραση και ο Γιάννης Χουβαρδάς τη σκηνοθεσία της Παρεξήγησης του Albert Camus, επιστρέφοντας στο Θέατρο Τέχνης, πέντε χρόνια μετά τους Παλιούς καιρούς του Harold Pinter.
Παίζουν: Μαριάννα Κάλμπαρη, Φλομαρία Παπαδάκη, Αναστάσης Ροϊλός, Πηνελόπη Τσιλίκα και ο Blaine L. Reininger.
Ο Επισκέπτης Ι από 03/02
22 Μαρτίου του 1938 στη Βιέννη. Οι Ναζί έχουν εισβάλει στην Αυστρία και καταδιώκουν τους Εβραίους.Η κόρη του Sigmund Freud, Anna, οδηγείται για ανάκριση στη Γκεστάπο. Ο Freud εξακολουθεί να πιστεύει στο μέλλον και αρνείται να φύγει. Παραμένει μόνος και απελπισμένος, όταν, ξαφνικά, ένας άγνωστος μπαίνει από το παράθυρο.
Ένα χρόνο μετά τις επιτυχημένες Αινιγματικές παραλλαγές, ο Σωτήρης Τσαφούλιας επανακάμπτει σκηνοθετικά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με ένα ακόμα έργο του Eric-Emmanuel Schmitt. Αυτή τη φορά, με τον Επισκέπτη, ένα ιδιαίτερο ως προς τη θεματική, τη γραφή και το ύφος κείμενο. Μυθοπλασία με αληθινά γεγονότα από τη ζωή του πατέρα της ψυχανάλυσης μπλέκονται, δίνοντας τη δυνατότητα στον συγγραφέα του να ασχοληθεί με τα μυστήρια της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τα μεγάλα ιδεολογικά και μεταφυσικά ερωτήματα της ύπαρξης.
Παίζουν: Μάνος Βακούσης, Μαρία Παπαλάμπρου, Φώτης Θωμαΐδης, Δημήτρης Παπαδάτος.
Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα Ι από 06/02
«Σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Σε απροσδιόριστο χρόνο. Στην Αθήνα. Δυο άνθρωποι μονολογούν κουβεντιάζοντας. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Γελάνε, θυμώνουν, λένε ιστορίες κι όταν πιέζονται, παίζουν. Παραμένουν καθισμένοι εκεί, πολλές φορές σκεπτόμενοι να φύγουν. Ίσως σ’ αυτή την απόφαση συμφωνήσουν σε κάτι. Θα προλάβουν όμως να αποφασίσουν; Πώς θα ήταν, άμα δε φεύγαμε ποτέ από αυτό το ζαχαροπλαστείο;
Το ζαχαροπλαστείο αυτό θα είναι ειδικά διαμορφωμένο, για να χωρέσει την όρεξη, τη δημιουργικότητα και την έμπνευση όλων των συντελεστών που θα συνεργαστούμε γι’ αυτή την παράσταση», αναφέρουν μεταξύ άλλων στο σημείωμα της παράστασης που συνσκηνοθετούν και συμπρωταγωνιστούν οι Τζωρτζίνα Λιώση και Νάνσυ Μπούκλη.
Οι δυο τους παρουσιάζουν στο Δώμα του Θεάτρου Νέου Κόσμου το έργο του Ευθύμη Φιλίππου, Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα.
Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι Ι από 09/02
Στην πρώτη του εμφάνιση στη Στέγη, ο John Malkovich πρωταγωνιστεί σε ένα από τα πιο μυστηριώδη έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου, το Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι του Bernard-Marie Koltès.
Υποδύεται τον πελάτη και η πολυβραβευμένη Λιθουανή Ingeborga Dapkunaite τον ντίλερ, τα δύο πρόσωπα της ιστορίας, σε σκηνοθεσία του Ρώσου Timofei Kulyabin, που πρωτοήρθε στην Ελλάδα το 2018, παρουσιάζοντας μία παράσταση που άφησε εποχή: τις τσεχοφικές Τρεις Αδερφές εξολοκλήρου στη νοηματική γλώσσα.
Πεταλούδες στο στομάχι Ι από 10/02
Ο Ρ. Α. προσπαθεί να βρει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ίδια του τη ζωή, δηλώνει πανσέξουαλ και insta-ποιητής, επικοινωνεί με όλα τα μοντέρνα μέσα, διασκεδάζει ξέφρενα στα πάρτι, ποστάρει με μανία, αναζητεί την προσοχή και την αποδοχή, καταθλίβεται όταν δεν τις βρίσκει, ερωτοτροπεί ακατάπαυστα, έχει απόλυτη ανάγκη από αγάπη, τρελαίνεται από την έλλειψή της, ερωτεύεται, πληγώνεται, και πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά μέχρι να γνωρίσει τη Μόλι, που τον εθίζει σαν θανατηφόρο ναρκωτικό. Γύρω του, ένας κύκλος από άτομα που ερωτεύτηκε, που τον πρόδωσαν, που πλήγωσε, που τον ξεπέρασαν, που τον οδηγούν στο τέλος ή τον συνοδεύουν σε μια νέα αρχή.
Ο Κωνσταντίνος Ρήγος εισβάλλει στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Νέου Κόσμου αφήνεται στην ψυχοτρόπο, την εξαρτητική και παραισθησιογόνο επίδραση του έρωτα και υπογράφει (κείμενο και σκηνοθεσία) μία παράσταση, που ενσωματώνει το θέατρο, τη μουσική, τον χορό, νέα μέσα και social media.
Παίζουν: Κλέλια Ανδριολάτου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Ίντρα Κέιν, Δωροθέα Μερκούρη, Κωνσταντίνος Μπιμπής.
ELENIT Ι από 16/02
Μια πανύψηλη κυρία με ιδιαίτερη κώμη και ακόμη πιο ιδιαίτερη μύτη σηκώνει το τηλέφωνο, τραγουδάει μόνη της και συναναστρέφεται άλλα παράξενα όντα, μιλώντας τους σε μια ολόδική της γλώσσα. Πρόκειται για τον Ευριπίδη Λασκαρίδη αυτοπροσώπως, μεταμορφωμένο σε μια αξιολάτρευτη όσο και εξωφρενική περσόνα, η οποία μας καλωσορίζει σε ένα σύμπαν όπου συμβιώνουν, μεταξύ άλλων, δεινόσαυροι και ανεμογεννήτριες, ο Stephen Hawking και μια στοίβα από λαμαρίνες, το βάθρο ενός dj και η Νίκη της Σαμοθράκης.
Το ELENIT είναι μία σκοτεινή κωμωδία με ανατρεπτικό χιούμορ, ένας θίασος με παράξενα πλάσματα. Μια διεθνής επιτυχία, που κάνει την αποχαιρετιστήρια στάση της στη Στέγη, μετά τον Καναδά και λίγο πριν περιοδεύσει για τέταρτη συνεχή χρονιά στην Ευρώπη.
Ερμηνεύουν: Αμαλία Κοσμά* // Χρυσάνθη Φύτιζα, Χαρά Κότσαλη* // Ειρήνη Μπούνταλη, Μάνος Κότσαρης // Φοίβος Συμεωνίδης, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Θάνος Λέκκας* // Μιχάλης Βαλάσογλου* // Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Δημήτρης Ματσούκας, Ευθύμιος Μοσχόπουλος, Γιώργος Πούλιος, Μιχάλης Βαλάσογλου* // Νίκος Δραγώνας, Φαίη Τζούμα* // Ειρήνη Γεωργίου (* μέλη του αρχικού θιάσου).
Η Ράβδος Ι από 17/02
Ο Έντουαρντ, ένας αφοσιωμένος καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης, μετά από σαράντα πέντε χρόνια διδασκαλίας, βγαίνει στη σύνταξη. Περιμένει με ανυπομονησία την αποχαιρετιστήρια γιορτή που οργανώνεται από το σχολείο για να τιμήσουν το πρόσωπό του και την πολυετή προσφορά του. Όμως τις τελευταίες έξι μέρες, ο Έντουαρντ και η σύζυγός του, η Μορίν, δεν μπορούν να βγουν απ’ το σπίτι τους, γιατί το σπίτι τους πολιορκείται. Ένα πλήθος εξαγριωμένων μαθητών έχει συγκεντρωθεί απ’ έξω, φωνάζοντας και βρίζοντας, φτύνοντας και πετώντας αντικείμενα. Ένα τούβλο έχει σπάσει το παράθυρο.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και ενώ ταυτόχρονα το σχολείο του Έντουαρντ περνά από αξιολόγηση, από επιτροπή επιθεωρητών, τους επισκέπτεται η αποξενωμένη κόρη τους. Η Άννα, εκπαιδευτικός και η ίδια, εμφανίζεται αναπάντεχα, μετά από πολλά χρόνια, έχοντας τα δικά της ερωτήματα.
Ο Γιώργος Σκευάς μεταφέρει στη σκηνή του Αμφιθεάτρου το κοινωνικό έργο του Βρετανού συγγραφέα Mark Ravenhill και μας καλεί να δούμε το «ευρύτερο χάος» γύρω μας, να δούμε τον «τρόμο» που γεννιέται μέσα μας, να μιλήσουμε για τα «σημάδια» που φανερώνουν την πραγματική φύση μας.
Παίζουν: Δημήτρης Καταλειφός, Αλεξία Καλτσίκη, Ζωή Ρηγοπούλου.
Όχι εγώ Ι από 19/02
Ο καταρρακτώδης μπεκετικός μονόλογος (γραμμένος το 1972), από τις πιο δαιμονιώδεις και απαιτητικές σελίδες του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου, είναι ο λεκτικός χείμαρρος μιας γυναίκας που πυροδοτείται στον απόηχο ενός τραυματικού γεγονότος, εγγεγραμμένου στο σώμα και απωθημένου χρόνια από τη μνήμη.
Τώρα, παρουσιάζεται σε νέα ανάγνωση από τον Εθνική Λυρική Σκηνή, τον συνθέτη Ζήση Σέγκλια και τον σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπο μαζί με την ομάδα του, Σημείο Μηδέν στο ΚΠΙΣΝ. Οι δυο τους προσεγγίζουν το έργο ως ιδιόμορφο, σύγχρονο μουσικό θέατρο που ερευνά τα όρια της θεατρικής δυνατότητας. Ήχοι, εικόνες και χειρονομίες, φαινομενικά εγκλωβισμένες σε ένα στόμα σε ακατάσχετη λεκτική αιμορραγία, ανοίγουν τον θεατρικό και τον μουσικό χώρο για να ανασυνταχθούν σε ένα υβριδικό έργο λόγου, ήχου και κίνησης. Αντί για ένα στόμα, δυο σώματα σε φωνητική και κινητική αντίστιξη, δυο φωνές από τον ίδιο πυρήνα αναβλύζουν την μπεκετική άβυσσο, η οποία παραμένει συμπυκνωμένη αλλά, αντί για μια στιγμή, καταλαμβάνει έναν χώρο άχρονο, με την ορχήστρα να προσφέρει σε αυτόν παλμό χωρίς πορεία, ήχο χωρίς αιτία, βάθος χωρίς όρια.
Παίζουν: Έλλη Ιγγλίζ, Έβελυν Ασουάντ, Μπάμπης Αλεφάντης. Συμμετέχει εννεαμελές μουσικό σύνολο.
Ο Παγοπώλης έρχεται Ι από 22/02
Ο Τόπος: η πίσω αίθουσα και ένα μέρος του μπαρ του Harry Hope, σε μια λαική γειτονιά μιας αμερικανικής μεγαλούπολης. Ο Χρόνος: το καλοκαίρι του 1912, αλλά θα μπορούσε να είναι και σήμερα. Πρώην αναρχικοί, πρώην τζογαδόροι, πρώην φοιτητές, πρώην πλασιέ, πρώην μπάρμαν, και νυν μπεκρήδες απαρτίζουν το ιδιόρρυθμο κοινόβιο αυτού του μπαρ. Στον ασάλευτο αυτό κόσμο των μεθυσμένων ονειροβατών δίνει κίνηση η αναμονή και η άφιξη του σταρ της βραδιάς. Ο Χίκυ, ένας πλανόδιος πλασιέ, που έρχεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα και πυροδοτεί την απόλυτη κραιπάλη. Όμως αυτή τη φορά έρχεται μεταμορφωμένος.
«Από δω και πέρα το έργο σαν κάθε τραγωδία που σέβεται τον εαυτό της, έχει συγκρούσεις, φόνους, έρωτες και πολλές ακόμη πνευματικές περιπέτειες. Ισορροπεί συνέχεια ανάμεσα στο αστυνομικό και στο κοινωνικό δράμα, στο φανταστικό και στο ρεαλιστικό, ανάμεσα στο noir και σε ένα ιδιόρρυθμο road movie δωματίου. Για να παρασταθεί αυτός ο κόσμος επιστρατεύουμε όλα τα θεατρικά μέσα: ρεαλισμό αλλά και μεγάλη θεατρική φόρμα, αναπαράσταση αλλά και αφήγηση, πρόζα και τραγούδι, και βέβαια μουσική με ζωντανό τζουκ μποξ. Και όλα αυτά Περιμένοντας τον Παγοπώλη. Ποιος διάολο όμως είναι ο παγοπώλης;», αναφέρεται στο σημείωμα της παράστασης Ο Παγοπώλης έρχεται του Eugene O’Neill, που ανεβάζει ο Ακύλλας Καραζήσης, ο πρώτος προσκεκλημένος σκηνοθέτης του Δημήτρη Καραντζά στο Θέατρο Προσκήνιο.
Παίζουν: Έλενα Τοπαλίδου, Ακύλλας Καραζήσης, Γιώργος Κατσής, Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Κωνσταντίνος Πλεμμένος, Ελίνα Ρίζου, Gary Salomon.
Θάνατος στη Βενετία Ι από 28/02
Στη Βενετία, το έτος 19…, ο Άσενμπαχ, πετυχημένος συγγραφέας που διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής του, έλκεται από έναν νεαρό που παραθερίζει στο ίδιο ξενοδοχείο με εκείνον. Από την πρώτη στιγμή που τον βλέπει τού αφιερώνει σχεδόν ιδεοληπτικά τις σκέψεις και τις κινήσεις του, εκμεταλλευόμενος τις φήμες για τον θανατηφόρο λοιμό που μεταδίδεται σε εκείνη την ερωτική πόλη της Ιταλίας. Κι όμως, δεν πρόκειται για έναν έρωτα σαρκικό, αλλά για μια φιλοσοφική, σχεδόν πλατωνική αναζήτηση του Κάλλους. Στο τέλος αυτής της μοιραίας συνάντησης ο θάνατος έρχεται για να εκ-πληρώσει ιδανικά έναν έρωτα που βιώθηκε σαν θρησκευτική εμπειρία και για να ανανεώσει την πίστη ότι «η ομορφιά θα νικήσει».
Αυτή είναι η ιστορία της γεμάτης πάθος νουβέλας του Thomas Mann που έγραψε το 1912, έναν χρόνο μετά τις δικές του διακοπές στη Βενετία, και συμπεριέλαβε σε αυτή πολλές από τις εμπειρίες και τις σκέψεις του. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου τη μεταφέρει στο Θέατρο Πορεία, σε διασκευή του ποιητή Στρατή Πασχάλη.
Παίζουν: Νίκος Χατζόπουλος, Γιάννης Λεάκος, Ορέστης Χαλκιάς, Γρηγορία Μεθενίτη, Γιάννης Μαστρογιάννης, Δημήτρης Κίτσος.
