Σας έχει τύχει ποτέ, να γνωρίσετε κάποιον και να νιώθετε από τα πρώτα κιόλας λεπτά ότι τον ξέρετε χρόνια; Ε, αυτό ακριβώς έπαθα εγώ με τη Μαρία! Κανονικός οδοστρωτήρας στο λόγο, οξυδερκείς και ντόμπρα, αρχίσαμε να μιλάμε εκείνη, τα θέλω της και τα στοιχεία του χαρακτήρα της που την καθορίζουν ως άνθρωπο και καταλήξαμε σε μια κουβέντα για βιβλία, ταινίες και ταξίδια που δεν είχε τελειωμό! Είναι πολυτάλαντη, υπέρ του δέοντος δραστήρια και έχει καταφέρει να ξεχωρίσει τόσο στο χώρο της υποκριτικής όσο και στα ερτζιανά. Αυτές είναι οι μικρές αλήθειες της καθημερινότητάς της Μαρίας Κωνσταντάκη…
Συνέντευξη στη Λιάνα Μπουκουβάλα
Τι είναι ευτυχία για εσένα;
Να έχω ρεπό και να είμαι με τους αγαπημένους μου ανθρώπους.
Τι σε κάνει να ξυπνάς κάθε πρωί;
Το ότι πρέπει να δουλέψω! Χαχα!
Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξεκαρδίστηκες στα γέλια;
Ωχ!! Γενικά είμαι εύκολη στο να γελάω πολύ. Όταν είμαι με τους δικούς μου ανθρώπους που είναι ένας-ένας τσεκαρισμένοι, γελάω ακόμα πιο πολύ. Νομίζω τελευταία φορά ήταν πριν από δέκα λεπτά που μιλούσα στο τηλέφωνο με την κολλητή μου, την Αθανασία τη Σμαραγδή.
Σε ποια λάθη δείχνεις την μεγαλύτερη επιείκεια;
Πρώτον, δείχνω μεγαλύτερη ανοχή όταν τα λάθη δεν γίνονται από πρόθεση και κατά δεύτερον, όταν ο άλλος δεν έχει καταλάβει ότι κάνει λάθος. Κάτι που είναι σωστό για εμένα μπορεί για τον άλλον να είναι λάθος, οπότε φροντίζω να το ξεκαθαρίσω από την αρχή. Δεν δείχνω όμως καμία ανοχή στα λάθη που επαναλαμβάνονται δυο και τρεις φορές.
Ποιο είναι το βασικό σου ελάττωμα, αν πιστεύεις πως έχεις κάποιο;
Ε, καλά έχω και μάλιστα πολλά. Το βασικό νομίζω είναι ότι είμαι τρομερά ανυπόμονη. Τρομερά όμως. Το δουλεύω λίγο τα τελευταία χρόνια ώστε να αποκτήσω λίγη περισσότερη υπομονή. Επειδή ζω σε πολύ γρήγορους ρυθμούς θέλω να γίνονται όλα τη στιγμή που το θέλω εγώ και περιμένω από τους άλλους το ίδιο. Ευτυχώς που ο χρόνος είναι μεγάλος δάσκαλος και μου φέρνει δίπλα μου ανθρώπους, φίλους και συνεργάτες, που έχουν «γαϊδουρινή» Υ-ΠΟ-ΜΟ-ΝΗ. Επίσης, επειδή θέλω να έχω μέτρο, προσπαθώ να ισορροπήσω με αυτούς τους ανθρώπους, γιατί δεν θέλω η ανυπομονησία μου να δείχνει «κακομαθημενιά».
Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες;
Δεν θυμάμαι και αυτό γιατί ευτυχώς δε μου έχει συμβεί κάτι δυσάρεστο τον τελευταίο καιρό. Βασικά υπό νορμάλ συνθήκες ένα σνιφ-σνιφ, ένα δάκρυ μπορεί να έρθει με κάτι πολύ απλό, με κάτι που μπορεί να δω, μια ταινία ας πούμε ή να διαβάσω ένα βιβλίο και να συγκινηθώ. Δεν έχω ταμπού με το να κλάψω, αν σκεφτείς πως ακόμα και ειδήσεις να δω, με πιάνει κατάθλιψη.
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες συγνώμη;
Δεν έχω κάνει κάτι πρόσφατα ώστε να ζητήσω συγνώμη. Θεωρώ όμως, πολύ σημαντικό να ζητάς συγνώμη, αν σε ενδιαφέρει ο άλλος και αν έχεις κάνει κάτι που τον ενοχλεί και αυτό κάνω και εγώ όταν το νιώθω ειλικρινά. Έχω πει πολλές φορές συγνώμη στη ζωή μου. Έχω και ένα βασικό κανόνα στη ζωή μου που λέει να μην κάνεις στον άλλον αυτό που δε θέλεις να σου κάνει. Πάντα πριν κάνω κάτι μπαίνω και στη θέση του άλλου.
Υπάρχει κάποια προσωπικότητα με την οποία ταυτίζεσαι, θαυμάζεις πολύ ή έχεις αδυναμία γενικότερα;
Χμμμ.. Θα ήθελα να είχα γνωρίσει το Χριστό! Να είχα ακούσει τις διδασκαλίες του. Να τον είχα γνωρίσει στα χρόνια του, χωρίς να είχε παρέμβει η εκκλησία ή η κοσμική της εξουσία. Θα ήθελα να τα είχα ζήσει όλα αυτά από πρώτο χέρι που λέμε, μιας και αυτός άλλαξε τη ροή της ζωής τόσων ανθρώπων.
Υπάρχει αγαπημένο ταξίδι που έχεις κάνει μέχρι σήμερα και θυμάσαι με χαρά;
Ένα υπέροχο road trip στην Τσεχία που είχαμε κάνει με την Κλέλια Ρένεση και τον Γιώργο Κοψιδά και είχαμε περάσει απίστευτα. Θα ήθελα να το ξανακάνω αν και είναι κουραστικό γιατί ξεκινήσαμε από Αθήνα, μείναμε ένα βράδυ Θεσσαλονίκη, μετά συνεχίσαμε Βουλγαρία, Ρουμανία, Αυστρία νομίζω, και καταλήξαμε Τσεχία. Πολλά χιλιόμετρα! Βέβαια είναι τόσες πολλές οι όμορφες εικόνες και οι αλλαγές από χώρα σε χώρα, με διαφορετικούς πολιτισμούς, φιλοσοφία και μενταλιτέ, που μου έχει μείνει αυτό το ταξίδι.
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα;
Τη συνέπεια. Θέλω να έχει ο άλλος λόγο. Αυτό που θα μου πει, αυτό να είναι, ότι κι αν είναι αυτό, ακόμα και αν δεν είναι ευχάριστο προς εμένα.
Σε μια γυναίκα;
Το ίδιο. Γενικά είναι κάποια χαρακτηριστικά που εκτιμώ παραπάνω στους ανθρώπους. Όπως εξίσου ελκυστικό για εμένα είναι το να μην παίρνει κάποιος και πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του. Θεωρώ ότι είναι επίσης σημαντικό να ασχολείται σοβαρά με ότι κάνει αλλά να έχει και αυτοσαρκασμό, για να το πω πιο σωστά. Άρα και τα δύο. Συνέπεια και αυτοσαρκασμό.
Ποιο τραγούδι σφυρίζεις συνήθως κάνοντας ντους;
Τις τελευταίες μέρες μου έχει κολλήσει το Resistance, των Muse.
Ποια ταινία ξεχωρίζεις από όσες έχεις δει;
Να πω τρεις; Αυτές που μου αρέσουν από όλα; Υποκριτική, σκηνοθεσία, μοντάζ, σενάριο από όλα δηλαδή; Ρωμαίος και Ιουλιέτα, σε διασκευή του Λούρμαν, Requiem for a dream, του Αρονόφσκι και φυσικά το Old Boy! Δεν είναι καμία ευχάριστη ταινία από τις τρεις, αλλά είναι καταπληκτικές!
Αγαπημένο βιβλίο;
Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το Αστείο, του Μίλαν Κούντερα.
Ποια θεωρείς την μεγαλύτερη σου επιτυχία σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο;
Επιτυχία και ευτυχία για εμένα είναι οι άνθρωποι που έχω δίπλα μου!
Έχεις μετανιώσει για κάτι μέχρι σήμερα;
Ουου…για πάρα πολλά. Θα ήθελα να έκανα κάποια πράγματα αλλιώς αν ήταν και διαφορετικές οι συνθήκες, από ότι ήταν όταν τα έκανα. Αυτές με ώθησαν να κάνω ότι έκανα προφανώς. Γι’ αυτό ναι, μετανιώνω. Γενικά μετανιώνω συχνά ακόμα και για απλά πράγματα. Ακόμα και για τον τρόπο που μίλησα σε κάποιον. Ίσως και στις σχέσεις μου.
Τι θα άλλαζες ας πούμε;
Δεν ήμουν ομαδική μέσα σε μια σχέση. Ενώ καταλάβαινα την έννοια της σχέσης, δεν σκεφτόμουν και δεν λειτουργούσα ομαδικά μέσα σε αυτήν. Λειτουργούσα πολύ ως μονάδα. Αν ήθελα να κάνω κάτι, το έκανα χωρίς να συμμετέχει ο άλλος και χωρίς να με ενοχλεί η μη συμμετοχή του ή και η παρουσία του σε αυτό. Γενικά πιστεύω πολύ στην ανεξαρτησία μου και όχι στα ζευγαράκια που πάνε μαζί παντού και πάντα.
Έχεις φόβους;
Βέβαια και έχω. Το θάνατο και τα γηρατειά. Τεράστιο θέμα που δεν θα τελειώσει ποτέ. Μάλλον όταν πεθαίνω θα τρομάζω που πεθαίνω. Χαχα!
Λες ψεματάκια; Και αν ναι σε ποιες περιπτώσεις;
Επειδή είμαι φοβερά αναβλητικός άνθρωπος, μπορεί να πω ότι έχω πρόβα ας πούμε, αν θέλω να αποφύγω κάτι. Βαριέμαι αυτά με τις καθημερινές δουλειές και είμαι της άποψης πως αν αυτό που είναι να κάνεις, μπορείς να το κάνεις αύριο, ε, κάντο αύριο! Σε αντίθεση με το επαγγελματικό κομμάτι βέβαια, όπου εκεί είμαι φοβερά οργανωτική, σε σημείο που εκπλήσσω τρομερά τους συναδέλφους μου.
Αν συναντούσες το Θεό τι θα ήθελες να του πεις;
Γιατί όλα αυτά τα άσχημα; Αν υπάρχει λοιπόν Θεός και έχει αυτή τη δύναμη, Γιατί; Γιατί τόσοι πόλεμοι, γιατί τόσο αίμα, γιατί τόσα παιδάκια δυστυχισμένα;
Επαγγελματικά πως σε βρίσκουμε;
Σε περιοδεία! Χαχα! Είμαστε σε περιοδεία με την παράσταση «Μόλις Χώρισα», του Βασίλη Μυριανθόπουλου και του Βαγγέλη Χατζηνικολάου. Εκπληκτική παράσταση, με εκπληκτικούς συνεργάτες (Τζόυς Ευείδη, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Κώστας Κάππας, Θωμαϊς Ανδρούτσου, Μαρία Κωνσταντάκη, Τριπόδης Χρήστος, Ελίνα Μάλαμα, Δημήτρης Ζωγραφάκης, Ανδρέας Βούλγαρης, Στρατής Νταλαγιώργος), θα είμαστε on tour μέχρι και αρχές Σεπτέμβρη!
Photo credits: sovisual photography
