Ο κινηματογράφος λένε πως αντιγράφει τη ζωή, και μια από τις δυσκολότερες περιόδους στην ανθρώπινη ιστορία ήταν η περίοδος της ανόδου του Χίτλερ και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι ιστορίες που αποτυπώθηκαν στο κινηματογραφικό πανί κατάφεραν να συγκινήσουν, να αναστατώσουν και να μεταφέρουν την απελπισία που υπάρχει όταν μιλάνε τα όπλα αντί για τους ανθρώπους.
Παρακάτω θα δείτε δύο απο τις ταινίες που δείχνουν την φρίκη του πολέμου και σε κάνουν να εύχεσαι να μην επαναληφθούν ποτέ τέτοιες εικόνες.
Η ζωή είναι ωραία
Αν οποιοσδήποτε άλλος κωμικός προσπαθούσε να μεταφέρει τη φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων και να σε κάνει να κλαις αλλά και να υπάρχει και ένα χαμόγελο στα χείλη, θα είχε αποτύχει. Ο Ρομπέρτο Μπενίνι όμως ανέλαβε αυτό το δύσκολο εγχείρημα και κατάφερε μέσα από εικόνες που σου σφίγγουν την κοιλιά, να δείξει ότι πάντα υπάρχει ελπίδα. Ότι ακόμα και στις λάσπες και ανάμεσα στις ριπές των όπλων η ζωή είναι ωραία.
Η ιστορία διηγείται την προσπάθεια ενός Ιταλοεβραίου να μη καταλάβει ο μικρός γιος του ότι βρίσκονται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και ότι κινδυνεύουν. Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Μπενίνι, και τέλος θα σας δώσει την αίσθηση ότι ανοίγει το κλουβί και πετάτε.
Ο Πιανίστας
Δύο ταινίες με οδήγησαν μετά την προβολή κατευθείαν στο αλκόολ. Η μία ήταν το “Dallas Buyers Club”, και η άλλη ο “Πιανίστας”.
Στο συγκλονιστικό δράμα ο Πιανίστας θα δείτε την ιστορία ενός μουσικού από την Πολωνία, που προσπαθεί να επιβιώσει μετά την εισβολή των Γερμανών Ναζί στη χώρα του.
Ο πρωταγωνιστής της ταινίας επέζησε από το Ολοκαύτωμα της Πολωνίας και σε όλη τη ταινία προσπαθεί να επιβιώσει και να βρει φαγητό. Η ταινία είναι ένας πίνακας ζωγραφικής που κάθε 5 λεπτά σου αφήνει και άλλο συναίσθημα. Η ελπίδα δίνει τη θέση της στην απόγνωση, ο φόβος παραχωρεί τη σειρά του στο θάρρος, και η σκηνή που ο κατάκοπος και βασανισμένος πιανίστας, ένα τσουβάλι κόκαλα κυριολεκτικά, πρέπει να παίξει πιάνο για ένα Γερμανό στρατιωτικό υπό την απειλή του όπλου στο κεφάλι του είναι συγκλονιστική.
Αν δεν σας έπεισα, η σκηνοθεσία είναι του Ρομάν Πολάνσκι και ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Άντριεν Μπρόντι, που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει αυτή τη στιγμή του στο σινεμά.
