Kατά πολλούς, ο καλύτερος σχεδιαστής κόμικς (έναν τίτλο που ο ίδιος απαρνείται)ο Ντον Ρόσα διάλεξε να μιλήσει ανοιχτά για το εργασιακό καθεστώς στην Ντίσνεϊ, πριν αποσυρθεί από την ενεργό δράση!
Από μεγάλος φαν των ιστοριών του Καρλ Μπαρκς, έγινε ο σημαντικότερος συνεχιστής τους. Για πολλές δεκαετίες ο Καρλ Μπαρκς, ένας από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες του 20ού αιώνα, έγραφε και σχεδίαζε ιστορίες με τον Ντόναλντ Ντακ και τον θείο Σκρουτζ, του οποίου, άλλωστε, υπήρξε και δημιουργός. Η συμβολή του στη διαμόρφωση του χάρτινου κόσμου της Λιμνούπολης ήταν τέτοια, ώστε εκατομμύρια αναγνώστες των ιστοριών του ανά τον κόσμο να τον αποκαλούν «Παπιάνθρωπο».
Ένας από αυτούς ήταν και ο Ντον Ρόσα. Γεννημένος στο Κεντάκι των ΗΠΑ το 1951, ο Ρόσα γνώρισε σαν παιδί τους ήρωες του Ντίσνεϊ, την εποχή που ο Μπαρκς μεγαλουργούσε. Έτσι, όταν αποφάσισε κι εκείνος να φτιάξει κόμικς για τις εφημερίδες του Γυμνασίου, του Λυκείου αλλά και του Πανεπιστημίου του Κεντάκι, όπου σπούδαζε πολιτικός μηχανικός, οι επιρροές ήταν εμφανείς.
Το ίδιο εμφανείς ήταν και το 1987, όταν αποφάσισε να δοκιμαστεί στη δημιουργία ιστοριών με τους ήρωες που ερέθιζαν τη φαντασία του για χρόνια. «Ο Γιος του Ήλιου» ακολουθεί πιστά το πνεύμα των ιστοριών του Μπαρκς, καλύπτοντας ένα κενό που ήταν έντονο στην αμερικανική σκηνή κόμικς από τη συνταξιοδότηση του Μπαρκς κι έπειτα – γι’ αυτό και προτάθηκε ως η «Καλύτερη Ιστορία» της χρονιάς στα Βραβεία Harvey. Σε αντίθεση με την… ντισνεϊκή παράδοση, ο Ντον Ρόσα ήθελε οι ιστορίες του να έχουν εσωτερική συνοχή, όπως κατά τη γνώμη του είχαν οι ιστορίες του Μπαρκς. Μάλιστα, μπήκε στη διαδικασία να εντοπίσει όλες τις αναφορές του Σκρουτζ στο παρελθόν του, μέσα στις ιστορίες του μέντορά του, και να ενώσει όλα τα κομμάτια του παζλ σε μια εμβληματική ιστορία για την 9η Τέχνη, το «Ο βίος & η πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ», η οποία αποτελεί τη μοναδική ιστορία με χαρακτήρες του Ντίσνεϊ που έχει βραβευτεί με το Βραβείο Eisner, το 1995.
Όσο θεαματική υπήρξε η επιτυχία του Ντον Ρόσα ως καλλιτέχνη, άλλο τόσο απότομη υπήρξε και η απόσυρσή του. Βλέποντας τη δυσαρμονία μεταξύ της απήχησης των ιστοριών του και της ανταμοιβής του από αυτή, άνοιξε μια μεγάλη συζήτηση για τα εργασιακά δικαιώματα των δημιουργών κόμικς για λογαριασμό της Ντίσνεϊ, η οποία δυστυχώς απέβη άκαρπη.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τα προβλήματα όρασης που αντιμετώπισε το 2008 τον οδήγησαν στην αποχώρηση από την ενεργό δράση.
