Έναν απομονωμένο παράδεισο, το νησί Lord Howe της Αυστραλίας, αναδεικνύει σε εκτενές του αφιέρωμα το BBC, ρίχνοντας φως στις περιβαλλοντικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν εκεί ήδη από τη δεκαετία του 1980.
Το νησί Lord Howe, είναι ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Τασμανίας, 600 χιλιόμετρα ανατολικά της Αυστραλίας. Το νησί έχει μήκος έντεκα χιλιόμετρα και πλάτος δύο και πρόκειται για μία ειδυλλιακή λωρίδα σε σχήμα μπούμερανγκ. Το νησί περιβάλλεται από μία γαλαζοπράσινη λιμνοθάλασσα – στην οποία βρίσκονται οι νοτιότεροι κοραλλιογενείς ύφαλοι του κόσμου – και προστατεύεται από την Unesco ήδη από το 1982 για τα μοναδικά ηφαιστειακά του πετρώματα, και τα σπάνια ενδημικά φυτά τα οποία βρίσκονται μόνο εκεί και πουθενά αλλού στη Γη.
Ο Βρετανός ιστορικός Sir David Attenborough περιέγραψε το νησί, μετά από επίσκεψή του το 1997, ως κάτι «σχεδόν απίστευτο» υπογραμμίζοντας ότι λίγα μόνο νησιά «είναι τόσο προσβάσιμα, τόσο εκπληκτικά, τόσο παρθένα». Ωστόσο, ο παράδεισος αυτός, είναι πολύ ακριβός για τους επισκέπτες. Παρότι απέχει μόλις δύο ώρες από το Σίδνεϊ, οι πτήσεις είναι πιο φθηνές από το Λος Άντζελες. Τα εστιατόρια είναι απρόσιτα ενώ οι κρατήσεις πρέπει να έχουν γίνει τουλάχιστον έναν χρόνο πριν. Δεν υπάρχει κάμπινγκ ενώ τα κρουαζιερόπλοια απαγορεύονται. Αποτελεί λοιπόν το Lord Howe ένα καταφύγιο για τους υπερ-πλούσιους; «Καθόλου», αναφέρει ο BBC. Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς το αντίθετο. Τα πάντα στο Lord Howe είναι χαλαρά, εκτός από τον ζήλο με τον οποίο οι κάτοικοι προστατεύουν τον παράδεισό τους.
Το νησί ανακαλύφθηκε μόλις το 1788 και πολλοί κάτοικοι είναι απόγονοι των πρώτων Ευρωπαίων εποίκων που κατέφθασαν εκεί το 1833. Για αυτούς, το παρθένο περιβάλλον του νησιού αποτέλεσε την πηγή εσόδων τους για έναν σχεδόν αιώνα έως ότου οι τουρίστες έφθασαν για πρώτη φορά στη λιμνοθάλασσα στα τέλη της δεκαετίας του 1940. Το 1981, πολύ πριν ο «οικολογικός τουρισμός» κατακτήσει ευρύτερα ακροατήρια, οι 350 περίπου μόνιμοι κάτοικοι εξέφρασαν την ανησυχία τους για την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα χωροκατακτητικά είδη, τη ρύπανση και την ανάπτυξη. Έτσι, το συμβούλιο του Lord Howe, που αποτελείται από τέσσερις ντόπιους και τρία μέλη της πολιτειακής κυβέρνησης της Νέας Νότιας Ουαλίας, επέβαλε πλαφόν στον αριθμό επισκεπτών. Από τότε, το νησί, δέχεται έως 400 άτομα.
Στο νησί ισχύουν αυστηροί περιβαλλοντικοί κανονισμοί. Τα αυτοκίνητα περιορίζονται στους κατοίκους που τα χρειάζονται. Δεν υπάρχει κλιματισμός. Το συμβούλιο του νησιού πρέπει να ενημερώνεται όταν ένα δέντρο κόβεται ή όταν επιλέγεται το χρώμα ενός σπιτιού. «Αστειευόμαστε λέγοντας ότι χρειάζεται άδεια για να σκάψεις στον ίδιο στου τον κήπο», λέει ο κάτοικος και ξεναγός Clive Wilson προσθέτοντας πως στόχος των κατοίκων είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Η Libby Grant, είναι διευθύντρια του Capella Lodge, ενός μικρού ξενοδοχείου με εννέα σουίτες. Όπως όλοι οι κάτοικοι, και το θέρετρο συγκεντρώνει το βρόχινο νερό.
«Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις μας είναι να περιμένουμε το πλοίο με τις προμήθειες από την ηπειρωτική χώρα», είπε προσθέτοντας πως στο νησί καλλιεργούνται φρούτα και λαχανικά. Η ανακύκλωση είναι ένα σημαντικό μέρος της καθημερινής ζωής. Τα βιολογικά απόβλητα από σπίτια, εστιατόρια και δημόσιες δεξαμενές μαζί με λύματα, χαρτί και τεμαχισμένο χαρτόνι επεξεργάζονται από μια μονάδα κομποστοποίησης. Το 86% των απορριμάτων του νησιού μετατρέπεται σε κομπόστ για την κοινότητα. Ανακυκλώσιμα πλαστικά, αλουμίνιο και γυαλί αποστέλλονται στην ηπειρωτική χώρα και πωλούνται αντισταθμίζοντας έτσι τα έξοδα μεταφοράς. Μεταξύ άλλων οι πολιτικές του νησιού αποθαρρύνουν τα στερεά απόβλητα – αν κάποιος θέλει να αγοράσει έναν καναπέ πρέπει να εξασφαλίσει ότι ο παλιός καναπές που θα αντικαταστήσει θα σταλεί εκτός νησιού.
Ο ηλεκτρισμός είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Εντός του 2020 θα ολοκληρωθεί η εγκατάσταση ηλιακών πάνελ που αναμένεται να μειώσουν την δαπανηρή εξάρτηση από το ντίζελ. «Το υψηλό κόστος για τους ντόπιους και τις επιχειρήσεις είναι αποτέλεσμα της επιδίωξης του νησιού να γίνει περισσότερο σύγχρονο και περισσότερο φιλικό προς το περιβάλλον», λέει η Grant.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
H ανταποκρίτρια του BBC, Margo Pfeiff, περιγράφει πώς με ένα ποδήλατο, που μπορούν οι επισκέπτες να χρησιμοποιήσουν δωρεάν, εξερεύνησε το χωριό του νησιού στο οποίο υπάρχει ένα κέντρο κοινότητας, ένας φούρνος, ένα κρεοπωλείο και ένα κατάστημα γενικού εμπορίου μαζί με το ταχυδρομείο και τα κτίρια διοίκησης. Κέρδη από τις πωλήσεις μίας κάβας διοχετεύονται και πάλι στην κοινότητα. Όσον αφορά το φυσικό τοπίο αυτό χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία. Το πυκνό τροπικό δάσος συναντά τα απότομα βουνά και οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν μια σειρά από αναρίθμητες δραστηριότητες ενώ, στη λιμνοθάλασσα του νησιού, κάποιος μπορεί να νοικιάσει καγιάκ.
Σε καταδύσεις ο επισκέπτης μπορεί να δει τα σπάνια ψάρια που ζουν στις ακτές του νησιού όπως επίσης και τους 86 διαφορετικούς τύπους κοραλλιών. Στο νησί υπάρχει ακόμα και μουσείο που επικεντρώνεται στη φύση και την ιστορία του νησιού. Οι αγριόγατες, οι κατσίκες, τα γουρούνια και, από το 2019, αρουραίοι έχουν εξαλειφθεί με την ενδημική χλωρίδα και πανίδα να κυριαρχεί. Τα ιθαγενή ζώα έχουν αποφύγει την εξαφάνιση. Οι ντόπιοι, μαζί με τους επισκέπτες και τους επιστήμονες δουλεύουν μαζί για την προστασία της βιοποικιλότητας του νησιού.
Το 2018, για πρώτη φορά, το νησί βραβεύτηκε από την Αυστραλία με το Gold Banksia, το κορυφαίο περιβαλλοντικό βραβείο της χώρας. Το 2019 το νησί έγινε το επίκεντρο παγκόσμιου ενδιαφέροντος όταν το Lonely Planet το συμπεριέλαβε ανάμεσα στους κορυφαίους προορισμούς για το 2020. Οι κάτοικοι δηλώνουν περήφανοι γι αυτή τη διάκριση, σύμφωνα με την Trina Shepherd, υπεύθυνη για τον τουρισμό στο νησί, ωστόσο η ίδια σημειώνει ότι δεν αναμένεται κάποια αξιόλογη μεταβολή στις αφίξεις επισκεπτών καθώς ο αριθμός που το νησί δέχεται έχει οριστεί προ πολλού.
Με πληροφορίες από BBC
